«Σκέψεις για την Άμεση Δημοκρατία», Γιώργος Λιερός, Εκδόσεις των Συναδέλφων, 4 €
Στο 18ο φύλλο της «Άπατρις» κάναμε ένα εκτενές αφιέρωμα στο πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό οργανωτικό μοντέλο της Άμεσης Δημοκρατίας, τόσο γενικά όσο και ειδικότερα, με τη μορφή δηλαδή που το επεξεργάστηκε η Λαϊκή Συνέλευση Αμαρουσίου στην Αθήνα, και το δημοσιοποίησε ως «πρόταση διακήρυξης και καταστατικού», με συγκεκριμένες αρχές, στόχους και θέσεις.
Η απόφαση αυτή των συντακτικών ομάδων της «Άπατρις» δεν ήταν τυχαία. Το κείμενο δημοσιεύτηκε πριν από τις εκλογές της 6ης Μάη, με πολλούς στόχους: Να δείξει ότι η άρνηση προσέλευσης στις κάλπες της κοινοβουλευτικής δικτατορίας της κυρίαρχης τάξης δεν είναι ένα στείρο πρόταγμα του αντιεξουσιαστικού χώρου που δεν συνοδεύεται από μια άλλη, χειροπιαστή αντιπρόταση πολιτειακής –και όχι μόνο– οργάνωσης· να διαδώσει την αντιπρόταση αυτή σε όσο το δυνατόν περισσότερες πόλεις και γειτονιές της χώρας (καθώς η εφημερίδα διανέμεται πανελλαδικά και πόρτα-πόρτα), για να συμβάλει όσο μπορεί στο σπάσιμο του κυρίαρχου φαντασιακού, που κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν πως οι τρόποι οργάνωσης και οι «λύσεις» που μας επιβάλλει το μπλοκ εξουσίας είναι μονόδρομος· να προωθήσει περαιτέρω τη συζήτηση και τις ζυμώσεις μεταξύ του αγωνιζόμενου κόσμου της κοινωνικής βάσης (αλλά και γενικά όσων προβληματίζονται για το «τι μπορούμε να κάνουμε απέναντι στον ζόφο που μας έχουν οδηγήσει»), προς αυτή τη νέα, ριζικά διαφορετική και ανθρώπινη επιλογή, από μας και για μας κ.ο.κ.
Επειδή η παρέμβαση αυτή δεν θέλαμε να είναι ένα πυροτέχνημα χωρίς συνέχεια, αλλά κι επειδή όλο και περισσότερο ακούγεται σήμερα εκείνη η παλιά, επάρατη αποστροφή για «ένα Παπαδόπουλο που μας χρειάζεται» (που μας στέλνει κατευθείαν στις απάνθρωπες, κοινωνικά καταστροφικές συνέπειες της υιοθέτησης της ναζιστικής ατζέντας των απατεώνων της Χρυσής Αυγής), επιλέγουμε στο φύλλο αυτό να δώσουμε μια πρώτη συνέχεια στην αρχική εκείνη αναφορά μας, παρουσιάζοντας το βιβλίο του Γιώργου Λιερού «Σκέψεις για την Άμεση Δημοκρατία». Πέραν του περιεχομένου, το κάνουμε και επειδή πρόκειται για ένα μικρό εγχειρίδιο που δεν κοστίζει πολύ (βασικό για τον κόσμο στις σημερινές συνθήκες), και παράλληλα έχει εκδοθεί από τις «Εκδόσεις των συναδέλφων», που συνιστούν κινηματικό εγχείρημα, αποτελούνται δηλαδή από κόσμο που είναι ενεργός και συμμέτοχος στις προσπάθειες και στις ανησυχίες για ένα καλύτερο μέλλον.
Το βιβλιαράκι αυτό, παρά τις όποιες κατ’ εμάς αδυναμίες του (ένας υπέρμετρος ενθουσιασμός για το περσινό «Κίνημα των Πλατειών», που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν ο συγγραφέας περίμενε λίγο παραπάνω ώστε να αναφερθεί στο φαινόμενο αργότερα, από κάποια χρονική απόσταση που θα είχε καταδείξει ορισμένα πράγματα), περιέχει συμπυκνωμένα πολλά πολιτικά, ιστορικά, κοινωνιολογικά και άλλα στοιχεία σε σχέση με το θεσμικό μοντέλο της άμεσης δημοκρατίας: Τις καταβολές του στην κοινωνική ιστορία, τη σχέση του με την οικονομία της μισθωτής εργασίας, με το εργατικό κίνημα, τις μορφές που πήρε στις περιστάσεις που εφαρμόστηκε (συνελεύσεις κοινοτήτων, σύστημα συμβουλίων), τη σχέση του με τη σύγχρονη τεχνολογία και ειδικά με το διαδίκτυο στις ποικίλες διαστάσεις του, και γενικά τις απαραίτητες κατά τον συγγραφέα προϋποθέσεις για τη στέρεα εφαρμογή του.
Αντιγράφουμε από το οπισθόφυλλο και ευχόμαστε καλή ανάγνωση:
«Η άμεση δημοκρατία δεν είναι μόνο μια μορφή πολιτειακής οργάνωσης, αλλά επίσης ένα αξιακό σύστημα, μια αντίληψη για τον άνθρωπο, μια πρόταση πολιτισμού η οποία έχει βαθιές ρίζες στην ανθρώπινη ιστορία. Η άμεση δημοκρατία θέτει στο κέντρο τον άνθρωπο ως πρόσωπο, ως μοναδικό άτομο, ατομική κοινοτική ύπαρξη. Δεν πρόκειται για ένα αμιγώς πολιτικό αίτημα: Συνάδει με την κατάργηση της μισθωτής εργασίας, την αυτοδιαχείριση, τη δραστική μείωση του εργάσιμου χρόνου, την ανατροπή της καταναλωτικής κοινωνίας (…) επιδιώκει την υπέρβαση της παγκοσμιοποίησης προς την κατεύθυνση μιας ελεύθερης ανθρωπότητας, στην οποία ανθεί ένα πλήθος από διαφορετικούς πολιτισμούς».
