Ξημερώματα της 3ης Μάη, χάνει τη ζωή της η Σνιζάννα Παρασκεβαΐδου ύστερα από έκρηξη βόμβας που είχε τοποθετήσει σε κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Στο άκουσμα της είδησης, το αίμα πάγωσε, φέρνοντας στο μυαλό τα πολύ πρόσφατα γεγονότα των Αμπελοκήπων και τον θάνατο του συντρόφου μας, Κυριάκου Ξυμητήρη. Τραγικά μοιραία, στους τοίχους δίπλα από το σημείο της έκρηξης συνθήματα στους τοίχους έλεγαν: «Δικαιοσύνη είναι η αντίσταση, Πάρτε πέτρες» και «Μη μας στερείτε το οξυγόνο».
Το κράτος και τα μμε πατάνε στο σώμα της νεκρής γυναίκας, διαπομπεύοντάς την, πλάθοντας υποτιμητικά το προφίλ της και τα σενάρια της υπόθεσης χωρίς κανέναν δισταγμό. Η δημοσίευση της φωτογραφίας της, αποτελεί μια κίνηση ρεβανσισμού και μη τήρησης του ελάχιστου σεβασμού που «επιτάσσει» το δίκαιο του πολέμου, ξεκάθαρα, ως ωμή επίδειξης ισχύος. «Δεν μπορούν να συνεχίζουν επ’ αόριστον στην ελλάδα αυτοί που βάζουν βόμβες είτε για ιδεολογικούς είτε για εγκληματικούς λόγους», δήλωσε ο Χρυσοχοΐδης. Το τι είναι έγκλημα και τι ιδεολογία δεν μπορεί να συνεχίσει επ΄ αόριστον να το ορίζει μονοπωλιακά η εξουσία, θα απαντήσουμε εμείς.
Ο κοινωνικός πόλεμος μαίνεται! Ανεξάρτητα από το κίνητρο της συγκεκριμένης ενέργειας, για εμάς οι επιθέσεις στις τράπεζες είναι επιθέσεις σε κράτος και κεφάλαιο. Οι ζωές μας στη μισθωτή σκλαβιά, την καθημερινή βία της εξουσίας, την απάθεια απέναντι στη γενοκτονία είναι βαμμένες με αίμα. Στον κοινωνικό ταξικό πόλεμο, λοιπόν, όπως φωνάζουμε χρόνια τώρα, θα το ξαναφωνάξουμε για άλλη μια: Καιρός να δούμε τις τράπεζες καμένες!
