Στη γειτονιά μας, τους ανθρώπους που κατοικούν στην περιοχή του Πλατάνου, του Άλσους και της Καραβατιάς, η κατάληψη της εγκαταλελειμμένης μονοκατοικίας στον αριθμό πέντε της οδού Κουρεμένου είναι γνωστή εδώ και ένα περίπου μήνα. Η πολιτική και δημόσια αυτή πράξη ήταν προϊόν της ανάγκης μας να στεγαστούμε, αλλά και της επιθυμίας μας να αποτελέσουμε, με το λόγο και τις πρακτικές μας, ένα ακόμη ζωντανό πολιτικό κύτταρο στον ιστό της πόλης των Ιωαννίνων.
Μπήκαμε σ’ ένα σπίτι που έστεκε παρατημένο εδώ και 15 τουλάχιστον χρόνια, δουλεύοντας εντατικά και συλλογικά, ώστε να αποτελέσει μία ζωντανή κατοικία ανθρώπων που είτε είναι επισφαλώς εργαζόμενοι, είτε άνεργοι. Αντίθετα με το κράτος και τους τραπεζίτες, εμείς δεν πετάξαμε ανθρώπους στο δρόμο, ούτε «πήραμε» το σπίτι κανενός. Στεγαστήκαμε, κόντρα στους εκβιασμούς των δανείων και των ενοικίων, κόντρα στη λογική που θέλει τη στέγη και όλα τα αναγκαία προς επιβίωση αγαθά ως εμπορευματοποιημένα προϊόντα, ανταλλάξιμα με πολυετή μόχθο.
Τι έγινε στις 6 Απρίλη;
Στις 6 Απριλίου, την πόρτα του σπιτιού χτύπησαν οι δυνάμεις του νόμου και της τάξης – αυτοί που διατείνονται πως υπερασπίζονται το δίκαιο. Σ’ αυτή την περίπτωση, το δίκαιο -την εκκένωση δηλαδή ενός σπιτιού που ανακαινίστηκε με κόπο ώστε να χρησιμοποιηθεί απ’ αυτούς που το έχουν ανάγκη και την παράδοση του, και πάλι, στη φθορά του χρόνου και της εγκατάλειψης-, ανέλαβαν να εκπροσωπήσουν ο πληρεξούσιος δικηγόρος Χ. Κακοσίμος, η εισαγγελέας Σωτηρίου και πλήθος αστυνομικών δυνάμεων.
Τη στιγμή που ένας εξ ημών που βρισκόταν στο σπίτι αρνούνταν να διαφύγει, όπως τον προέτρεψε η εισαγγελέας, και επέλεξε να υπερασπιστεί δημόσια, με τη σύλληψή του, την πολιτική πράξη της κατάληψης στέγης, ο νόμος φορούσε κράνη και κρατούσε γκλομπ, στρατιωτικοποιώντας τη γειτονιά.
Η αστυνομική συμμορία, λοιπόν, έδεσε με χειροπέδες έναν από εμάς και αφού έψαξε όλο το σπίτι, διαλύοντας το πρόχειρο νοικοκυριό που είχαμε στήσει, πέταξε τα πράγματα έξω απ’ αυτό. Κάποια από τα όργανα της «τάξης» μάλιστα αποδείχθηκαν μακρυχέρηδες, αδυνατώντας να αντισταθούν στη θέα του αστρονομικού ποσού των 90 ευρώ που βρήκαν σε κουτί οικονομικής ενίσχυσης της αντιεξουσιαστικής εφημερίδας Άπατρις, διαπράττοντας οι ίδιοι αυτό που προσάπτουν σ’ εμάς, δηλαδή την κλοπή. Δεν δίστασαν να επιτεθούν με αγριότητα στις αλληλέγγυες και τους αλληλέγγυους που συγκεντρώθηκαν έξω απ’ το σπίτι, διαταράσσοντας οι ίδιοι την οικιακή και κοινωνική ειρήνη, για την οποία κατηγορούν το άτομο που συνέλαβαν. Εν κατακλείδι, για να επανέλθει η… τάξη κι η ασφάλεια στη γειτονιά, χρειάστηκε να πέσει κάμποσο ξύλο, να πάει μια συντρόφισσα στο νοσοκομείο με ράγισμα στο χέρι, να γίνει μια προσαγωγή και μία σύλληψη.
Απάντησή μας η ανακατάληψη της Acta et Verba / Κουρεμένου 5.
Δεν ήρθαμε στην Κουρεμένου 5 για πλάκα. Δεν πρόκειται να αφήσουμε το μεράκι και τον κόπο μας να πάνε χαμένα… Με τη βοήθεια και την αλληλεγγύη των συντρόφων/ισσών μας, στις 11 Απρίλη, ξαναμπήκαμε στο σπίτι και θα συνεχίσουμε χωρίς κανένα άγχος τις δουλειές που είχαμε δρομολογήσει. Εξάλλου οι καταλήψεις δεν στηρίζονται μόνο από εκείνους κι εκείνες που κατοικούν σ’ αυτές, κι αυτό καλά θα κάνουν να το υπολογίζουν κράτος, μπάτσοι και δικαστές. Δεν μας φοβίζουν ούτε οι συλλήψεις, ούτε τα δικαστήρια, ούτε οι τραμπουκισμοί. Αφού άνοιξαν πόλεμο μαζί μας… «ας πρόσεχαν»*!
κατάληψη στέγης Acta et Verba / Κουρεμένου 5
*η φράση που χρησιμοποίησε η εισαγγελέας όταν διαμαρτυρηθήκαμε για την κλοπή των χρημάτων του ταμείου.
