Κρυφά και φανερά σ’ ακολουθούνε
οι συμμορίες κι οι βασανιστές
και ψάχνουν μέρα νύχτα να σε βρούνε,
μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε
γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές,
το χώμα που πατούν να προσκυνούνε..
Ο αναρχικός αγωνιστής Γιάννης Δημητράκης, πολιτικός κρατούμενος στις φυλακές Δομοκού δέχτηκε δολοφονική επίθεση από συγκρατούμενους του στις 24/05/2021. Η επίθεση έλαβε χώρα το απόγευμα στο προαύλιο και όσο η φυλακή ήταν «ανοιχτή». Οι πληροφορίες, ως τώρα, αναφέρουν την προσπάθεια του συντρόφου να εμποδίσει τον ξυλοδαρμό συγκρατούμενου του με αποτέλεσμα να δέχεται ο ίδιος επίθεση από μαφιόζους κρατούμενους.
Ένας 39χρονος καταδικασμένος για ανθρωποκτονίες (που μία από αυτές φέρεται να είναι ενός 3χρονου παιδιού) και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση παραπέμφθηκε την επόμενη μέρα στα ποινικά δικαστήρια της Λαμίας ως δράστης της επίθεσης. Κρίνουμε την τακτική αυτή του κράτους και των υπηρεσιών του ως μια προσπάθεια να θολώσει τα νερά και να επιβεβαιωθεί ως εγγυητής της νομιμότητας και όχι δρων μηχανισμός στα γεγονότα. Η μανία με την οποία φαίνεται να χτυπήθηκε ο σύντροφος πολιτικός κρατούμενος, στο τόσο, ποικιλοτρόπως, ασφυκτικά ελεγχόμενο περιβάλλον της φυλακής του Δομοκού εγείρει πολλά ερωτηματικά. Εδώ να υπενθυμίσουμε πως Ο Δομοκός σχεδιάστηκε ως Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας (τύπου Γ), με «λευκά κελιά» για τους τρομοκράτες και τους πολύ επικίνδυνους εγκληματίες*.
Για να το πούμε πιο απλά για να συμβεί μια τέτοια επίθεση σε αναρχικό πολιτικό κρατούμενο στην Ελλάδα ,όπου υπάρχουν κεκτημένα μέσα από αγώνες -εντός και εκτός των τειχών- πρέπει να περάσει από πολλά κόσκινα**. Ειδικά στην παρούσα συνθήκη όπου στην υποτίθεται πιο καλά φυλασσόμενη φυλακή της χώρας μια παρέα αποφασίζει να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, στον προαύλιο χώρο. Όσο και να μας φαντάζει ότι στην φυλακή επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας, και πως η εντροπία σε αυτό το σύστημα είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα, η αλήθεια είναι πώς η κοινωνία της φυλακής διαρθρώνεται μέσα από ένα σύστημα γραπτών (σωφρονιστικός κώδικας) και κυρίως άγραφων νόμων. Μέρος της κοινωνίας των ελληνικών φυλακών είναι πολλά συντρόφια, όπως και αξιοπρεπείς κρατούμενοι και κρατούμενες. Μέχρι να βρεθούμε ξανά με όλες/ους στο φυσικό μας χώρο, τον δρόμο, στεκόμαστε έμπρακτα αλληλέγγυοι στην αναγκαστική συνθήκη που ο εχθρός μας επιβάλλει.
Η αλληλέγγυα στάση και θέση του συντρόφου συγκρούστηκε με τον μηχανισμό (κρατικό και παρακρατικό) που μισεί και απειλείται από την αλληλοβοήθεια, την χειραφέτηση, την αντιεξουσία, την αντιιεραχία και την Ελευθερία. Από την πλευρά του κινήματος αλληλεγγύης σε φυλακισμένους/ες αγωνιστές/στριές χρειάζεται οξυμένα αντανακλαστικά και πρέπει να επαγρυπνούμε ώστε να διαπιστώσουμε αν πρόκειται για στρατηγική αλλαγή παραδείγματος από το κράτος και τη Ν.Δ., μέσα στις φυλακές όπως ζήσαμε την αλλαγή αυτή στους δρόμους, στις δομές και στα σπίτια μας. Συλλογικότητες, δομές, συνελεύσεις και πρωτοβουλίες Αλληλεγγύης παράγουν ήδη λόγο,υλικό και δράσεις για την αντιπληροφόρηση, την περιφρούρηση και την αποκατάσταση της υγείας του αιχμάλωτου συντρόφου. Η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη είναι θεμέλιοι λίθοι για το υπάρχον που προσδοκούμε, αναντικατάστατα όπλα στην φαρέτρα μας και ειδοποιός διαφορά μας απο τους εχθρούς της Ελευθερίας.
Ο σύντροφος διακομίστηκε επειγόντως στο Γ.Ν. Λαμίας με τους γιατρούς εκεί να ετοιμάζουν την εισαγωγή του στη ΜΕΘ, πράγμα που αποφεύχθηκε, μετά το κρίσιμο για την ζωή του πρώτο 24ωρο, και νοσηλεύτηκε στην νευροχειρουργική κλινική. Έπειτα η νοσηλεία του έγινε στο θάλαμο-κελί του 1ου ορόφου της Παθολογικής Κλινικής και για μόνο δέκα ημέρες (εκεί όπου νοσηλεύτηκε ο αγωνιστής Δ. Κουφοντίνας όταν εξήλθε από την ΜΕΘ μετά τον τερματισμό της τελευταίας απεργίας πείνας του).
Ο Γ. Δημητράκης μεταφέρθηκε στις 03/06 εσπευσμένα πάλι στις φυλακές Δομοκού, με την αιτιολόγησή πως διέφυγε τον κίνδυνο του θανάτου, και μάλιστα σε πειθαρχικό κελί απομόνωσης με πρόσχημα τα μέτρα για τον covid. Το καθεστώς απομόνωσης που του επιβλήθηκε στην πράξη σημαίνει ότι ειναι κλειδωμένος τις 22 απο τις 24 ώρες της ημέρας, με μία κάμερα εντός του κελιού να τον βιντεοσκοπεί συνεχώς, χωρίς την επίβλεψη ειδικών θεραπόντων γιατρών και με καμία άμεση επαφή με άλλους συγκρατούμενους. Έχουμε να κάνουμε με την κρατική διαχείριση ενός ιατρικού περιστατικού πέραν κάθε τυπικής ιατρικής δεοντολογίας. Ένα βαρύτατο περιστατικό με εσωτερικό αιμάτωμα στο κεφάλι, απώλεια βραχείας μνήμης με συνεπακόλουθο την σύγχυση και την αλλοίωση της συνειδητότητας για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο παθών.
Απ’ όσο μπορούμε να γνωρίζουμε το Γ.Ν. Λαμίας δεν διαθέτει προσωπικό και τομέα για τέτοιου είδους αποκατάσταση. Η επιβεβλημένη αντιμετώπιση, από μεριάς του κράτους, είναι η άμεση μεταφορά του συντρόφου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας για νοσηλεία και διακοπή της ποινής ή μεταφορά του στο Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, όπου είναι αμφίβολη η εξειδικευμένη φροντίδα που χρειάζεται αλλά έτσι θα καταστεί πολύ πιο άμεση η επαφή του με φίλες,συντρόφους,συγγενείς και συνηγόρους. Πράγμα άκρως βοηθητικό στην αποκατάσταση της υγείας του. Σε κάθε περίπτωση η επιθυμία του συντρόφου είναι πρώτη προτεραιότητα και, από μεριάς μας, θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να υλοποιήθει.
Σε περιπτώσεις όπως του Γιάννη, η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, η ισονομία, η διαφάνεια και οι διάφορες αρχές και αξίες που επικαλείται η εξουσία ώστε να μας καθυποτάσσει όσο πιο αναίμακτα, για αυτήν, μπορεί εξαφανίζονται ή χάνονται ως δια μαγείας σε συρτάρια, διαδρόμους υπουργείων, αρμόδιες επιτροπές, συμβούλια φυλακών που δηλώνουν «αναρμόδια» κ.λπ. Εδώ οφείλουμε μια αναφορά στον βρώμικο ρόλο της ΚΕΜ (Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών) που μας είναι γνώριμος από τόσους άλλους αγώνες κρατουμένων ακόμα και με κίνδυνο για την ζωή τους. Η «ΚΕΜ» χρησιμοποιείται αποπροσανατολιστικά από το κράτος ώστε να καμφούν οι αντιστάσεις μας.
Ο εχθρός έχει πολλά ονόματα. Χρέος μας και για λόγους αυτο-υπενθύμισης είναι να αναφέρουμε τους ηθικούς αυτουργούς της παρούσας απόπειρας δολοφονίας έγκλειστου αναρχικού ,γιατί όπως προείπαμε χωρίς την συγκατάθεση ή ανοχή των παρακάτω αναφερομένων δεν μπορεί να γίνει τίποτα στη φυλακή. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης (υπουργός), Σοφία Νικολάου (γενική γραμματέας υπεύθυνη για τις φυλακές του κράτους), Κώστας Τσιάρας (υπουργός), Κυριάκος Μητσοτάκης (πρωθυπουργός) και φυσικά οι Διευθυντής και Αρχιφύλακας του Καταστήματος Κράτησης Δομοκού που θα τους ονοματίσουμε στην πορεία εφόσον συνεχίσει η εγκληματική μεταχείριση του συντρόφου μας. Για κάθε μέρα που η θεραπεία του παρεμποδίζεται από όλους αυτούς η υγεία του επιβαρύνεται και η ευθύνη βαραίνει στα κεφάλια τους.
Ο Γ. Δημητράκης είναι εδώ και δύο δεκαετίες δηλωμένος εχθρός του κράτους και του κεφαλαίου, μέσα από τις πράξεις, τις τοποθετήσεις και την αδιάκοπη συμμετοχή του στα κινήματα αλληλεγγύης και τον αγώνα για την Αναρχία και την Λευτεριά μέσα και έξω από τα μπουντρούμια του ελληνικού κράτους. Έχει αντιμετωπίσει επιθέσεις και την καταστολή σε πάρα πολλές μορφές της. Σφαίρες από τους μπάτσους της Δημοκρατίας στο σώμα του το 2006, ξυλοδαρμό από τους ανθρωποφύλακες στο Μαλανδρίνο το 2007 (γεγονός που πυροδότησε εξέγερση στην φυλακή), παγίδα θανάτου από τον Περίανδρο της Χ.Α και άλλους δύο στις Φυλακές Αλικαρνασσού το 2009, δημόσια διαπόμπευση (μαζί με άλλους αναρχικούς συντρόφους) από τους τηλερουφιάνους με την κατασκευασμένη υπόθεση των «ληστών με τα μαύρα», στοχοποίηση από ΔΕΛΤΑδες και ναρκομαφίες στα Εξάρχεια μετά την αποφυλάκιση του κ.α.
Όπως στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια, έτσι θα βγει όρθιος και από αυτή την επίθεση και θα συμπορευτούμε πάλι μαζί.
ΑΜΕΣΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΣΕ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΤΟΥ ΤΣΙΡΑΚΙ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ανίδεος
*Φυλακή που λειτούργησε για λίγο μεταξύ των κυβερνήσεων Ν.Δ και ΣΥ.ΡΙΖ.Α -2015- ως τύπου Γ και καταργήθηκε ως τέτοια μέσω της μεγάλης απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων την ίδια χρονιά. Ο Δομοκός έχει διαμορφωθεί από χρόνια με προδιαγραφές καταστήματος κράτησης υψίστης ασφαλείας ώστε να εσωκλείει αιχμάλωτους εχθρούς της Αστικής Δημοκρατίας, ανυπότακτους αγωνιζόμενους κρατούμενους και καταδικασμένους του «οργανωμένου εγκλήματος» για σύσταση, διεύθυνση, συμμετοχή κ.λπ. εγκληματικών οργανώσεων.
** Οφείλουμε να αναφερθούμε και στην απόπειρα δολοφονίας του αναρχικού συντρόφου, μέλους του Επαναστατικού Αγώνα, Νίκου Μαζιώτη από ομάδα ποινικών κρατουμένων τον Δεκέμβρη του 2017, στην Ε’ Πτέρυγα του Κορυδαλλού και μάλιστα το πρώτο βράδυ της μεταφοράς του στην εν λόγω πτέρυγα μετά από πολυήμερη απεργία πείνας. Οι ανθρωποφύλακες της βάρδιας δήλωσαν πως δεν αντελήφθησαν τίποτα.
κείμενα αλληλεγγύης με τον Γ.Δ για την δολοφονική απόπειρα εναντίον του:
https://athens.indymedia.org/post/1612884/
https://athens.indymedia.org/post/1612845/
