Ο σύντροφός μας Boris είναι έγκλειστος στις φυλακές Nancy Maxeville από τον Σεπτέμβρη του 2020 για το κάψιμο δύο κεραιών αναμετάδοσης 5G κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown. Στη φυλακή, τον επισκέφτηκε δικαστής ο οποίος προσπάθησε να διαπραγματευτεί μείωση της ποινής του με αντάλλαγμα να αποκηρύξει την πράξη του, δηλαδή ουσιαστικά να υπογράψει δήλωση μετανοίας. Πράγμα που ο Boris φυσικά απέρριψε. Έτσι, στις 19 Μάη, σε μια πράξη εκδίκησης, σε μια δίκη χωρίς δικηγόρους και σχεδόν κεκλεισμένων των θυρών, η αστική δικαιοσύνη τον καταδίκασε σε 4 χρόνια φυλακή, τα 2 με αναστολή. Η έφεση είχε οριστεί για τις 20 Σεπτέμβρη.
Νωρίς το πρωί της 7ης Αυγούστου ξέσπασε φωτιά στο κελί του. Ο Boris μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Metz, και έκτοτε βρίσκεται σε τεχνητό κώμα. Παραμένει στην εντατική σε κρίσιμη κατάσταση.
Λίγα επεξηγηματικά
Ο σύντροφός μας Μπορίς δικάστηκε και καταδικάστηκε χωρίς δικηγόρο στις 19 Μάη σε ένα κράτος που παινεύεται ότι είναι “η χώρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”. Η παρουσία των συντρόφων και συντροφισσών στη δίκη απαγορεύτηκε λόγω κορωνοϊού… Μόνο ένας άθλιος δημοσιοκάφρος επιτράπηκε να παρακολουθήσει τη δίκη και έγραψε στη συνέχεια ένα άρθρο γεμάτο ανακρίβειες, ανάμεσα σε δημοσίευμα κουτσομπολίστικου περιοδικού (“είναι σαν μπασκετμπολίστας”) και αμπελοφιλοσοφίας. Πριν μερικούς μήνες είχε επισκεφτεί στη φυλακή τον Μπορίς ένας δικαστής ο οποίος του πρότεινε ποινή τρία χρόνια με αναστολή με αντάλλαγμα να αποκηρύξει τις πράξεις του. Ο σύντροφος αρνήθηκε βέβαια να υπογράψει δήλωση μετανοίας (γιατί περί αυτού πρόκειται) και το κράτος τον καταδίκασε εκδικητικά σε τέσσερα χρόνια φυλακή, τα δύο με αναστολή, και 91.000€ πρόστιμο. Μόλις επέστρεψε στη φυλακή, ο Μπορίς πέρασε και δεύτερο δικαστήριο, το εσωτερικό δικαστήριο της φυλακής, για μια διένεξη με συγκρατούμενο (με τον οποίο είχε διευθετήσει το θέμα εντωμεταξύ) και καταδικάστηκε σε τρεις βδομάδες απομόνωση.
Φυλακές Νανσύ-Μαξεβίλ: Γιατί έκαψα τις δυο κεραίες 5G στο Μον Πουπέ
Γειά χαρά, είμαι ο Μπορίς. Εδώ και εννιά μήνες, είμαι στις φυλακές Νανσύ Μαξεβίλ με την κατηγορία ότι έκαψα δυο κεραίες 5G στην περιοχή Γιουρα (Jura) τον Απρίλη του 2020.
Αν αποφασίζω τώρα μόνο να γράψω δημόσια κάποια πράγματα για την υπόθεσή μου, είναι κυρίως επειδή το κράτος μόλις με δίκασε και μου είναι ζωτικής σημασίας να αποτυπώσω στο χαρτί τις εντυπώσεις μου και την οργή μου ενάντια στον τεχνο-ολοκληρωτισμό, που δεν έχουν υποχωρήσει καθόλου από τότε που με δέσανε. Το αντίθετο μάλιστα.
Ενώ τα κράτη, σε απόλυτη συμφωνία μεταξύ τους, φίμωναν τον πληθυσμό τους καλώντας τον να κάτσει φρόνιμα στο σπίτι με πρόσχημα την καταπολέμηση της πανδημίας του covid-19, κύματα σαμποτάζ ξέσπασαν στη Γαλλία και την Ευρώπη (Ολλανδία, Αγγλία, Ιταλία,…) εναντίον των υποδομών της τεχνολογικής κυριαρχίας (κεραίες αναμετάδοσης, υπόγεια δίκτυα οπτικών ινών, σταθμοί παραγωγής ενέργειας…). Από την Ανατολή ως τη Δύση, από το Νότο ως το Βορρά της Γαλλίας, κάηκαν ή γκρεμίστηκαν πυλώνες κατά δεκάδες, κάηκαν ή κόπηκαν τα καλώδια τους, κόβοντας τις τηλεπικοινωνίες, τον γεωεντοπισμό των κινητών τηλεφώνων και τη στενή επιτήρηση όσων βρίσκονται στο στόχαστρο των κατασταλτικών οργάνων.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα σαμποτάζ κατά των τηλεπικοινωνιακών δικτύων συνεχίζουν να αυξάνονται, ακόμη και αν η κυριαρχία έχει κάθε λόγο να τα αποκρύπτει ή να τα ελαχιστοποιεί. Μερικές φορές, το μέγεθος της καταστροφής είναι τέτοιο που τους είναι αδύνατο να την αποσιωπήσουν, όπως το κάψιμο κεραίας αναμετάδοσης της εταιρείας TDF στην περιοχή Bouches-du-Rhône στις αρχές Δεκέμβρη 2020, ή το εμπρηστικό σαμποτάζ κοντά στη Λιμόζ για να ξεκινήσει το 2021 με καλές αποφάσεις.
Ο τεχνολογικός ιστός, που καλύπτει όλες τις περιοχές, εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα και τελειοποιεί τη λειτουργία του με το νέο δίκτυο 5G, κάνοντας αποδεκτούς όλους τους νέους κοινωνικούς κανόνες που επιβάλλει το κράτος, υπό τις συστάσεις και τις ευλογίες των γιατρών και των επιστημόνων. Ακριβώς όπως ένα σωρό προϊόντα-ναρκωτικά και φάρμακα που κρατούν τον πληθυσμό φρόνιμο και πειθήνιο, οι οθόνες παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο να αποδεχτούν οι περισσότεροι τον εγκλεισμό: τηλεργασία, τηλε-καφέ, τηλε-σχολείο, τηλε-… Πώς θα μπορούσε η κυριαρχία να κάνει τον πληθυσμό να πειθαρχήσει στον γενικευμένο κατ’ οίκον περιορισμό χωρίς όλη αυτή την τεχνο-υποδομή;
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου κράτος και κεφάλαιο επιταχύνουν τις ροές δεδομένων, αντικείμενα καθημερινής χρήσης γίνονται ψηφιακά για να ελέγχουν, να ακούν, να εντοπίζουν και να επιτηρούν όλο και περισσότερο κόσμο, για να τον κάνουν όλο και περισσότερο σκλάβο της μηχανής. Αυτό είναι που η κυριαρχία αποκαλεί “πρόοδο”, “πολιτισμό”. Και στην πραγματικότητα, είναι μια δυστοπική κοινωνία.
Είμαστε αντιμέτωποι με αυτό το ψηφιακό πλέγμα, και δεν έχουμε πολλές επιλογές. Θεωρώ λοιπόν απαραίτητο να ξεπεράσουμε το στάδιο της κριτικής και να δράσουμε εδώ και τώρα, συνδέοντας τις ιδέες με τις δράσεις, και παίρνοντας τις απαραίτητες προφυλάξεις για να μην πέσουμε στα δίχτυα της καταστολής. Και δυστυχώς ξέρω για τι πράγμα μιλάω.
Η όλη υπόθεση ξεκινάει από ένα μπλε καινούργιο καπάκι, που είναι καλυμμένο με μια λιπαντική συνθετική ουσία, κάτω από τη μια από τις δυο κεραίες αναμετάδοσης στο μον πουπέ, και στο οποίο υπάρχει το dna μου. Είμαι φακελωμένος και επομένως στο στόχαστρο των δικαστών και των μπάτσων που θα διαθέσουν όλα τα μέσα και τεράστια ποσά για να επιτηρούν την καθημερινότητά μου (τις συνήθειές μου, τις συναναστροφές μου) το καλοκαίρι του 2020 (imsi interceptor, κάμερα μπροστά στο σπίτι μου και σε σπίτια φίλων, gps στα αυτοκίνητα κοντινών μου ατόμων, παρακολούθηση τηλεφώνου και γεωεντοπισμός, μπάτσοι κομάντο της αντιτρομοκρατικής (από τις Βερσαλλίες) με πολιτικά να παρακολουθουν κάθε μου κίνηση…)
Όσον αφορά την κράτηση μου και την ανάκριση, πρέπει να παραδεχτώ ότι τα σκάτωσα μιλώντας (παρά το ότι μίλησα για μένα και μόνο για μένα). Παρόλο που έχω κάνει πολλές κρατήσεις και ανακρίσεις χωρίς ποτέ να μιλήσω, τη μέρα εκείνη έκανα το μοιραίο λάθος, το λάθος που, από τη στιγμή που έγινε, δε γίνεται πια διορθωθεί, να σβηστεί. Και υπάρχει ο κίνδυνος να πάει κανείς ακόμη πιο μακριά, να αναλωθεί σε εξηγήσεις που μόνο επιζήμιες μπορεί να είναι.
Θύμωσα με τον εαυτό μου και ακόμα και σήμερα είμαι θυμωμένος με τον εαυτό μου που μίλησα, που απάντησα στην ανάκριση των ιεροεξεταστών της εξουσίας, αυτών των πραγματικά διεστραμμένων που ξέρουν πολύ καλά πως να εκμεταλλευτούν μια ψυχολογική αδυναμία ενός ατόμου και να το κάνουν να σπάσει. Δεν πρόκειται να ξανακάνω αυτό το λάθος.
Στις 22 Σεπτέμβρη, οι στρατόμπατσοι της περιοχής της Μπεζανσόν (και άλλοι της μονάδας έρευνας για τα σαμποτάζ), μαζί με τους μπάτσους της δικαστικής αστυνομίας της Ντιζόν, μπουκάρανε στις 6:30 το πρωί στο σπίτι μου και σε άλλα δυο σπίτια. Με ένταλμα της ανακρίτριας Lydia Pflug (επικεφαλής της αντιτρομοκρατικής της Νανσύ) και με τις κατηγορίες της σύστασης συμμορίας και συμμετοχής και του εμπρησμού κεραίας αναμετάδοσης από συμμορία, στην Μπεζανσόν την περίοδο μεταξύ 9 Γενάρη και 9 Απρίλη 2020.
Οι δυο άλλοι κρατούμενοι ελευθερώθηκαν την ίδια μέρα, ενώ εγώ, μετά από 48 ώρες κράτησης, πέρασα από εισαγγελέα, κατηγορούμενος για τον εμπρησμό των 2 κεραιών αναμετάδοσης στο Μον Πουπέ στις 10 απρίλη στο Γιούρα (Jura) και σε καθεστώς βοηθούμενου μάρτυρα για έναν άλλο εμπρησμό, αυτόν του τεχνικού χώρου που ανήκει στην εταιρεία τηλεπικοινωνιών SFR και χρησιμοποιείται σαν σταθμός αναμετάδοσης από την εταιρεία ψηφιακής κάλυψης TDF στο Μον ντε Μπρεζίγ, στα υψώματα της Μπεζανσόν. Πράγμα που ισοβαθμεί με την κατηγορία της απόπειρας.
Μετά το πέρας της έρευνας, το μάρτη του 2021, η εισαγγελία αποφασίζει την απόρριψη της κατηγορίας για σύσταση συμμορίας και για την απόπειρα εμπρησμού στα τέλη του Μάρτη του 2020. Κρατάει όμως την κατηγορία για τον εμπρησμό της 10ης Απρίλη 2020 και με παραπέμπει στο ποινικό δικαστήριο.
Η νυχτερινή πυρκαγιά κατά τη διάρκεια του lockdown, έθεσε προσωρινά εκτός λειτουργίας τις τηλεπικοινωνίες όλων πάροχων τηλεπικοινωνιών (Bouygues, SFR Orange και Free) καθώς και των οργάνων καταστολής του κράτους (μπάτσων και στρατόμπατσων) και της εταιρείας ηλεκτροδότησης Enedis. Εκτιμούν τις ζημιές ανάμεσα σε 750000 και ένα εκατομμύριο ευρώ. Για όλα αυτά βρέθηκα κατηγορούμενος στις 19 Μάη στο δικαστήριο της Νανσύ. Παρά το αίτημα αναβολής της δικηγόρου μου που δεν μπορούσε να είναι παρούσα, το δικαστήριο, μετά από μία ώρα αναμονής, αποφάσισε να γίνει η δίκη.
Η παρωδία μπορούσε επομένως να συνεχιστεί, κεκλεισμένων των θυρών, αλλά με την παρουσία ενός δημοσιοκάφρου του τοπικού τύπου, έτοιμου να επιστρατεύσει όλη του την έμπνευση σα γνήσιος λακές της εξουσίας για να διεκδικήσει λίγη ακόμη κυριαρχία, για να βοηθήσει το κράτος να πραγματοποιήσει τη δειλή και ψυχρή εκδίκησή του, μακριά από τα μάτια και τα αυτιά αυτών που είχαν έρθει να με υποστηρίξουν.
Από την αρχή, η πρόεδρος του δικαστηρίου παραπονιόταν για την έλλειψη σεβασμού του υπουργού στο δικαστικό σώμα1 (οι κλάψες των μπάτσων άνοιξαν την όρεξη και των δικαστών;), και μετά έλεγε συνέχεια για τον καημένο τον πολίτη που δεν μπορούσε να τηλεφωνήσει στο νοσοκομείο επειδή δεν είχε δίκτυο.
Απαντώ ότι είναι καιρός να μάθουμε να ζούμε κοντά ο ένας στον άλλο, πράγμα που η κοινωνία μας στέρησε, απομονώνοντάς μας πίσω από μηχανές, με οθόνες που μας τυφλώνουν, με παρωπίδες που μας κάνουν κουφούς απέναντι στην θηριωδία αυτού του κόσμου, που εκμεταλλεύεται, δηλητηριάζει και σκοτώνει κάθε τι ζωντανό, ανθρώπινο ή μη ανθρώπινο. Ένα προσωπικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι εγώ ο ίδιος μεγάλωσα χωρίς κινητό τηλέφωνο και ότι σίγουρα υπήρχε περισσότερη αλληλοβοήθεια και υποστήριξη μεταξύ των ανθρώπων, σε μια εποχή που δεν χρειαζόμασταν μια εφαρμογή για να μιλήσουμε μεταξύ μας, να συναντηθούμε, να φιληθούμε, να κάνουμε σεξ…
Και περνάω κατευθείαν στην απόφαση που ανακοίνωσε η πρόεδρος την οποία σχεδόν ούτε καν την άκουσα. 4 χρόνια φυλακή, τα δυο με αναστολή υπό δοκιμαστική επιτήρηση και δεκάδες χιλιάδες ευρώ πρόστιμο (δε θυμάμαι το ακριβές ποσό).
Βγαίνοντας από το δικαστήριο είχα τη χαρά να δω πολλούς φίλους και συντρόφια που είχαν έρθει για στήριξη και ξέφυγαν για λίγο από τους ΜΑΤάδες και μπόρεσαν να με χαιρετίσουν φωνάζοντας “λευτεριά! λευτεριά!”. Μου μετέδωσαν έτσι πολλή ζεστασιά και δύναμη.
Τα μάτια μου ήταν συγχρόνως γεμάτα θλίψη, χαρά και πολλή οργή.
Λίγα λεπτά μετά την ανακοίνωση της ποινής, ήξερα ήδη ότι θα έκανα έφεση, όπως και το έκανα τρεις μέρες αργότερα, ενώ βρισκόμουν στην απομόνωση.
Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάποια σημεία σε σχέση με αυτά που γράφτηκαν στον τύπο. Δεν έδρασα μόνο ενάντια στην τεχνολογία 5G. Παλεύω ενάντια σε όλα τα κύματα μετάδοσης δεδομένων (2g, 3g, 4g) από τη στιγμή που ο τεχνο-ολοκληρωτισμός επιβάλλει τα μακάβρια σχέδιά του με πλήρη ταχύτητα, ενισχύοντας και βελτιώνοντας τις ήδη υπάρχουσες υποδομές του. Φυσικά, το 5G θα απαιτήσει την εγκατάσταση πλήθους μίνι κεραιών παντού, ώστε να επιταχυνθεί η ροή δεδομένων και πληροφοριών και έτσι να επιτραπεί, για παράδειγμα, η σύνδεση κάθε αντικειμένου της καθημερινής ζωής. Αφαιρώντας κάθε αυτονομία από τα άτομα, καθιστώντας τα σκλάβους των μηχανών, ενώ παράλληλα τα κατασκοπεύουν για εμπορικούς ή άλλους σκοπούς (αυτοαπομόνωση, εκμετάλλευση στο σπίτι με τηλεργασία, εγκατάλειψη της απτής επαφής μεταξύ μας, ύπαρξη μικρών και μεγάλων οθονών παντού στη ζωή μας), αυτό είναι το κοντινό μέλλον που διαμορφώνεται, η δυστοπία σε εξέλιξη.
Εξάλλου για όσες και όσους συνεχίζουν να πιστεύουν στις λεγόμενες “πράσινες” ενέργειες, στην ψευδεπίγραφη ενεργειακή μετάβαση που στην πραγματικότητα είναι μόνο μια συσσώρευση πόρων, είναι εξόρυξη ένα σωρό μετάλλων παντού στον κόσμο, απαραίτητα για την παραγωγή των ηλεκτρικών αυτοκινήτων τους, είναι όλο και αυξανόμενη κατασκευή χιλιομέτρων καλωδίων (υπόγειων ή ψηλά), είναι όλα αυτά που σπέρνουν καρκίνους, καταστροφές και θάνατο: το πρόβλημα δεν είναι μόνο η εκπομπή αερίων που δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αυτό είναι μόνο ένα ελάχιστο μέρος. Το “όλα ηλεκτρικά” είναι εξίσου καταστροφικό και θανατηφόρο. Η εξόρυξη των μετάλλων μπορεί να γίνει μόνο με τη χρήση εξαιρετικά τοξικών και ρυπογόνων οξέων, που σαπίζουν και δηλητηριάζουν τα εδάφη και το νερό, προκαλώντας ανίατες ασθένειες, όταν δεν πρόκειται για γρήγορο και βέβαιο θάνατο. Αυτή είναι η πραγματικότητα του πλήρως ψηφιοποιημένου κόσμου, τον οποίο προσπαθούν να παρουσιάσουν ως οικολογικό, ως εναλλακτική λύση στην ατμοσφαιρική ρύπανση.
Τόσοι πολλοί λόγοι που με κάνουν να ανήκω σε εκείνες και εκείνους που, με το πρώτο άκουσμα της κρατικής και υγειονομικής τάξης, αρνήθηκαν να κλειστούν στο σπίτι τους και βγήκαν να επιτεθούν άμεσα σε έναν από τους πυλώνες της κυριαρχίας.
Ψηλά το κεφάλι! Φωτιά στις καρδιές! Ζήτω η αναρχία!
Μπορίς
Μπορείτε να γράψετε στον Μπορίς στα γαλλικά ή στα γερμανικά. Για τη διεύθυνση και τον αριθμό κρατούμενου, μπορείτε να απευθυνθείτε στα γαλλικά ή στα αγγλικά στη διεύθυνση: besakattak at riseup.net
1Σύμφωνα με την ίδια, οι κρατούμενοι είναι οι προνομιούχοι του υπουργείου, γιατί είχαν πρόσβαση στα εμβόλια (πριν από τους δικαστές) πράγμα που εννοείται ότι δεν ισχύει.
