Νίκος Σαμπάνης: Δεν ήταν 20…ήταν 18 χρονών. Δεν ήταν οδηγός ήταν συνοδηγός. Δεν ήταν συμπλοκή ήταν εκτέλεση
Όταν πρωτοακούσαμε για τη δολοφονία Σαμπάνη μάς είπαν ότι έφταιγε. Μας είπαν για αυτοάμυνα, για κλεμμένα αυτοκίνητα και για τσιγγάνους που το έχουν παρακάνει. Σύσσωμος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός κινητοποιήθηκε να συγκαλύψει, να δικαιολογήσει και να παραγράψει μια ακόμη κρατική δολοφονία. Παρά την εξόφθαλμη βαρβαρότητα του περιστατικού, με 36 κάλυκες να βρίσκονται στο σημείο του εγκλήματος, ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. κατέληξε να επισκέπτεται τους μπάτσους δολοφόνους για ψυχολογική υποστήριξη, και το αφήγημα περί μπάτσων σε αυτοάμυνα, των οποίων η σωματική ακεραιότητα βρισκόταν σε κίνδυνο, κυριάρχησε και καθιερώθηκε ως αλήθεια στα μυαλά πολλών, παρά το γεγονός ότι ούτε ένας εκ των αστυνομικών είχε βρεθεί τραυματισμένος. Επί του παρόντος και παρά τις κατηγορίες, ουδείς εκ των κατηγορουμένων για ανθρωποκτονία –μην ξεχνάμε τη βαρύτητα της εν λόγω κατηγορίας– δεν έχει τεθεί σε ουσιαστική διαθεσιμότητα. Αντιθέτως οι μπάτσοι της ομάδας ΔΙΑΣ παραμένουν στην υπηρεσία, έχοντας μετατεθεί απλώς σε θέσεις γραμματειακής και διοικητικής υποστήριξης. Ο οπλισμός τους, σύμφωνα πάντα με την επίσημη απάντηση της ΕΛ.ΑΣ. στην επερώτηση του ΜέΡΑ25, έχει κατασχεθεί «έως ότου αποφανθεί η αρμόδια Επιτροπή Ψυχοτεχνικών Δοκιμασιών για την καταλληλότητά τους προς χρήση όπλου».
Παρά τους αρχικούς ισχυρισμούς του κρατικού μηχανισμού και της υπεράσπισης, τα νέα στοιχεία φαίνεται να καταρρίπτουν ξεκάθαρα το πρωταρχικό αφήγημα, αφού όλα πλέον δείχνουν πως το θύμα ήταν συνοδηγός και όχι οδηγός του οχήματος. Το γεγονός αυτό ξεκαθαρίζει πως σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν οι μπάτσοι της ΔΙΑΣ να βρίσκονταν σε αυτοάμυνα, πυροβολώντας κάποιον επίδοξο οδηγό με δολοφονικές διαθέσεις, αφού σύμφωνα με τη βαλλιστική εξέταση όλες οι σφαίρες χτύπησαν το αυτοκίνητο από την πλευρά του συνοδηγού, κάτι το οποίο έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με τη γραμμή και την επιχειρηματολογία της υπεράσπισης. Ακόμη και χωρίς αυτά τα στοιχεία, υπάρχει και το βίντεο ντοκουμέντο από τη σκηνή της δολοφονίας, στο οποίο καταγράφεται αστυνομικός να ομολογεί ότι ο οδηγός είχε διαφύγει. Αυτό, πέραν της αποκάλυψης της παραπληροφόρησης και των ψεμάτων της γραμμής της ΕΛ.ΑΣ. και των κατηγορουμένων, τι σημαίνει; Αυτά τα ευρήματα αποκαλύπτουν εξόφθαλμα πλέον πως ο στόχος των αστυνομικών δεν μπορεί να ήταν η προσπάθεια ακινητοποίησης του οχήματος, το οποίο σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των κατηγορουμένων πήγε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο εναντίον τους.
Εν κατακλείδι, επιβεβαιώνεται για ακόμη μια φορά η φύση του τέρατος που ονομάζεται κράτος, και όλων των υποστηρικτικών σε αυτό μηχανισμών προπαγάνδας. Η πραγματικότητα είναι πως, ανεξαρτήτως δικαιολογιών και αιτιολογήσεων, το κράτος επιχειρεί πάση θυσία να διατηρήσει το δικαίωμα να αφαιρεί κατά το δοκούν ζωές· να ενισχύσει τον έλεγχο που ασκεί στις ζωές μας, και να κανονικοποιήσει τη βαρβαρότητα
που επιβάλει.
Η «κοινωνική μάστιγα» των μπάτσων*
Λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη, στα μέσα Φλεβάρη, ένας μπάτσος εκτός υπηρεσίας κι ένας νοικοκύρης ευυπόληπτος πολίτης σκοτώνουν στο ξύλο έναν 44χρονο Ρομά στο Μενίδι για… ένα κλιματιστικό. Οι δύο δολοφόνοι έχουν αφεθεί ελεύθεροι, όπως και οι αστυνομικοί που δολοφόνησαν πυροβολώντας στο ψαχνό τον 18χρονο Νίκο Σαμπάνη στο Πέραμα, οι οποίοι δεν τέθηκαν καν σε διαθεσιμότητα (παρόλο που παράκουσαν ρητές εντολές), αλλά μετατέθηκαν σε γραφείο. Από το 2005 η Ελλάδα έχει καταδικαστεί 4 φορές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε αποφάσεις που σχετίζονται με αστυνομικές αυθαιρεσίες, βία και διακρίσεις εις βάρος Ρομά ατόμων. Τα πρόσφατα περιστατικά –μέσα σε τόσα άλλα– αναδεικνύουν την προκλητική συστημική ατιμωρησία των μπάτσων, για πράξεις που στρέφονται εναντίον Ρομά. Η αστυνομική ασυδοσία εναντίον των Ρομά δεν είναι κάτι αξιοπερίεργο. Θρέφεται και καλλιεργείται από τον διάχυτο αντιτσιγγανισμό της ελληνικής κοινωνίας, κι από τον θεσμικό ρατσισμό ενός κράτους με πολιτικές που απαξιώνουν συστηματικά τις ζωές, μετρώντας με βάση το χρώμα του δέρματος, το χρώμα ή τα στοιχεία της ταυτότητας, τη θρησκεία ή τη γλώσσα.
*«Κοινωνική μάστιγα» χαρακτήρισε τους Ρομά πληθυσμούς ο Αλέξης Κούγιας, δικηγόρος των μπάτσων δολοφόνων του Ν. Σαμπάνη.
Χιόνια στο καμπαναριό, πέθανε όλο το χωριό
Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι πραγματικότητα αυτό που αναφέρει ο τίτλος. Στις 24 Ιανουαρίου η χώρα ήρθε αντιμέτωπη με ένα, αντικειμενικά, αρκετά δυναμικό κύμα κακοκαιρίας. Εάν η επονομαζόμενη «Ελπίδα» είχε πιο έντονα χαρακτηριστικά, αντίστοιχα με εκείνα φαινομένων παλαιότερων ετών, θα είχαμε θρηνήσει θύματα. Παρ’ όλη την προσπάθεια της διακυβέρνησης της Ν.Δ. να παρουσιαστεί μια τέτοια εικόνα της όλης κατάστασης, που να αιτιολογεί την αδυναμία τους ως προς την διαχείρισή της, τα δεδομένα για άλλη μια φορά τους διέψευσαν, και ακολούθως ανέδειξαν την εγκληματική διάσταση της ανικανότητας και της αδιαφορίας τους.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σε δηλώσεις του, είπε ότι επρόκειτο για «φαινόμενο που δυστυχώς δημιούργησε προβλήματα που ξεπέρασαν τους σχεδιασμούς, με ευθύνες συγκεκριμένες σε κάθε επίπεδο», ενώ χαρακτήρισε δίκαιη την αγανάκτηση του κόσμου, για να προσθέσει ότι «η κυβέρνηση δεν έχει δυσκολία να αναλαμβάνει και να αποδίδει ευθύνες». Τόνισε δε ότι «δεν υπήρχε πρόγνωση για τέτοιας έντασης και σφοδρότητας φαινόμενα».
Οι μετρήσεις του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών είναι αποκαλυπτικές. Από το 2000 και έπειτα, το μεγαλύτερο ύψος χιονιού στην Αθήνα (25 εκατοστά) σημειώθηκε το 2008. Το φαινόμενο «Ελπίς» κατατάσσεται αμέσως μετά (20 εκατοστά ύψος χιονιού), μαζί με το φαινόμενο «Μήδεια» 11 μήνες πριν, τον Φεβρουάριο του 2021. Περαιτέρω, ούτε η ένταση αλλά ούτε και η διάρκεια των ωρών χιονόπτωσης δεν είχαν πρωτοφανή χαρακτήρα, καθώς τα δεδομένα της προηγούμενης 20ετιας δείχνουν περιόδους που αντίστοιχα φαινόμενα είχαν πολύ πιο προβληματική έκφραση.
Όσον αφορά τη δημόσια συζήτηση που έγινε σχετικά με την εγκυρότητα των προγνώσεων, καθώς και τα χρονικά πλαίσια που αυτές πραγματοποιήθηκαν, τα προγνωστικά εργαλεία που έχουν αναπτυχθεί στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών επέτρεψαν να δοθεί μια συνεχής και εμπεριστατωμένη ενημέρωση πριν και κατά τη διάρκεια της εξέλιξης του φαινομένου. Μεταξύ 20 και 24 Ιανουαρίου δημοσιεύτηκαν 12 ανακοινώσεις σχετικά με τη σοβαρότητα της επικείμενης κακοκαιρίας και των καταιγίδων χιονιού που εν τέλει έπληξαν την Αττική. Την Κυριακή 23 Ιανουαρίου δημοσιεύτηκαν προγνωστικοί χάρτες χιονοκάλυψης που επιβεβαιώθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Πώς να διασφαλίσεις όμως την ασφάλεια των πολιτών όταν έχεις αναθέσει σε εξωτερικούς συνεργάτες την ίδια τη διαχείριση της χώρας; Πώς να διασφαλίσεις το οτιδήποτε όταν το μόνο που σε απασχολεί είναι τα μέλη της οικογένειας σου να γίνονται investors relations manager σε κερδοσκοπικά fund που εξαγοράζουν όσα με κόπο φρόντισες να απορρυθμίσεις τα προηγούμενα χρόνια;
Ή κατάληψη ή εγκατάλειψη
Στις 02/02 δικάστηκαν τα 16 συλληφθέντα από την εκκένωση της κατάληψης Rosa Nera (2020). Με πρόσχημα τα υγειονομικά μέτρα, η δίκη ουσιαστικά πραγματοποιήθηκε κεκλεισμένων των θυρών για τους συγκεντρωμένους αλληλέγγυους που ήθελαν να την παρακολουθήσουν, ενώ μπάτσοι, δημοσιογράφοι και δικηγόροι μπαινόβγαιναν ανενόχλητοι στην αίθουσα.
Τα συλληφθέντα αντιμετώπισαν δύο κατηγορίες: διατάραξη οικιακής ειρήνης και φθορά μνημείου. Επιπλέον, δύο σύντροφοι κατηγορήθηκαν για παράνομη παραμονή στη χώρα. Από την αρχή έγινε δεκτό το αίτημα ακύρωσης όλης της διαδικασίας για δύο αλλόγλωσσους συλληφθέντες, επειδή οι κατηγορίες τούς επιδόθηκαν μόνο στα ελληνικά. Η έδρα δέχτηκε επίσης την ένσταση για την κατηγορία της οικιακής ειρήνης, καθώς αποδείχτηκε γρήγορα ότι δεν είχε νομική ισχύ. Τελικά δικάστηκαν 14 συλληφθέντα για το αδίκημα της φθοράς μνημείου.
Δέκα μάρτυρες υπεράσπισης επιβεβαίωσαν ότι οι εργασίες που έχουν γίνει στο κτήριο, έγιναν πολύ πριν αυτό κηρυχθεί μνημείο (2015), και ότι κανένα από τα συλληφθέντα δεν παρευρισκόταν σε αυτές. Αρχαιολόγοι, αρχιτέκτονες και μηχανικοί, από την ιδιότητά του επαγγέλματός τους, συμφώνησαν πως αυτές οι εργασίες ήταν εργασίες συντήρησης και όχι φθορές. Μάλιστα σε αυτές οφείλεται η μακροβιότητα του κτηρίου. Οι άνθρωποι του κινήματος και των τοπικών αγώνων που κατέθεσαν, εστίασαν στη μακρόχρονη δράση της κατάληψης και την ευρεία κοινωνική αποδοχή της. Στη συνέχεια απολογήθηκαν τα συλληφθέντα, τα οποία υπερασπίστηκαν τη συμμετοχή και τη δράση τους στο εγχείρημα.
Τελικά η εισαγγελέας πρότεινε απαλλαγή των κατηγοριών για όλα τα άτομα, πρόταση που έγινε δεκτή από την πρόεδρο του δικαστηρίου. Υπογράμμισε ότι από τις μαρτυρίες και τις απολογίες προκύπτει πως οι εργασίες που έχουν γίνει στο κτήριο έγιναν πριν το 2015, και κατάφεραν να το συντηρήσουν ώστε οι άνθρωποι να φιλοξενούνται και να συμμετέχουν στις δράσεις με ασφάλεια.
Έτσι, στην τελική του αγόρευση, ο δικηγόρος υπεράσπισης δεν επέμεινε στην κατηγορία της φθοράς μνημείου. Υπερασπιζόμενος και εκείνος το εγχείρημα στο σύνολό του, τόνισε ότι οι πραγματικές φθορές και επεμβάσεις στο κτήριο έγιναν από τη Belvedere μετά την εκκένωσή του. Κατηγόρησε το Πολυτεχνείο Κρήτης για εγκατάλειψη, όχι μόνο του κτηρίου Rosa Nera, αλλά και πάρα πολλών άλλων που έχει στην ιδιοκτησία του, καταλήγοντας στο αξιοσημείωτο «ή κατάληψη ή εγκατάλειψη»!
