Στιγμιότυπα ορατότητας από την καθημερινότητα των αοράτων
Παλαιόχωρα / Χανιά
Ανακοίνωση-καταγγελία εξέδωσαν το «Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών», και η «κατάληψη Rosa Nera» για τη δολοφονική «διάσωση» και τη μετέπειτα μεταχείριση των 69 μεταναστών που εξέπεμψαν ανοιχτά της Κρήτης, και εν τέλει κατέληξαν στην Παλαιόχωρα Χανίων, στις 20 Νοέμβρη:
«Στην πραγματικότητα, το σαπιοκάραβο που μετέφερε τους κατατρεγμένους φάνηκε να έχει πρόβλημα ήδη από την Παρασκευή 19/11. [..] Από το πρωί του Σαββάτου επιβαίνοντες και συγγενείς τους, καλούσαν συνεχώς στο ελληνικό Λιμενικό και στον αριθμό κινδύνου, αλλά το Λιμενικό Σώμα φάνηκε στο σημείο αργά το μεσημέρι της Κυριακής 21/11. [..] Σύμφωνα με ανώνυμες καταγγελίες των επιβαινόντων το σκάφος του Λιμενικού, φτάνοντας στο σημείο, χτύπησε αρκετές φορές την ήδη μισοβυθισμένη βάρκα, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να πανικοβληθούν, και να προκύψουν οι ακρωτηριασμοί δύο ατόμων κι ο θάνατος ενός 33χρονου Σύρου πρόσφυγα, πατέρα 3 ανήλικων παιδιών. Ένα από τα χτυπήματα κατάφερε να βρεθούν 10 άνθρωποι στο νερό, ανάμεσά τους ο νεκρός κι οι τραυματίες.
[..]»H αλήθεια είναι πως αυτή τη φορά οι αλληλέγγυοι, οι φορείς και οι σύλλογοι που ανέλαβαν ουσιαστικά τη διαμονή και τη σίτιση των ανθρώπων αυτών επέδειξαν συγκινητική προσφορά, πολύ απλά ήταν αυτοί και αυτές που ανέλαβαν ουσιαστικά την υποδοχή των ναυαγών, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα πως ο χώρος φιλοξενίας (ενοριακό κέντρο “Αγία Σοφία” Κουντούρας) δεν προβλέπεται ούτε για προσωρινή διαμονή, και πως οι δυνάμεις και ο πόροι τους είναι πεπερασμένοι και δεν μπορούν να ανταποκριθούν αν η Πολιτεία δεν συνεισφέρει.
[..]Το Σάββατο 27 Νοέμβρη, χωρίς καμιά ειδοποίηση ούτε στους ίδιους τους αλληλέγγυους κι εθελοντές, ξαφνικά, όπως πάντα, η αστυνομία μετέφερε τους ανθρώπους στο λιμάνι της Σούδας κι από κει στην Αμυγδαλέζα».
Αιτήματα ασύλου για λίγους
Με βάση τη νέα εγκύκλιο στο τέλος του 2021, οι εκτοπισμένες/οι που φτάνουν στην Ελλάδα σε επιθυμία ασύλου, μεταβαίνουν υποχρεωτικά σε ΚΥΤ της Σάμου, Χίου, Λέσβου, Λέρου, Κω, Ορεστιάδας και Έβρου, παρότι το 63% των νέων αφίξεων ανθρώπων βρίσκεται στην ενδοχώρα (δηλαδή ακολουθεί διαδρομές από Έβρο, Ρόδο, Κρήτη κ.ά). Η συγκεκριμένη ρύθμιση αφορά όσα άτομα δεν έχουν ταυτοποιηθεί καθόλου, και μοιάζει σαν να προσθέτει ακόμη ένα λιθαράκι στη συνολική γραφειοκρατική βία στο πλαίσιο της αντί-μεταναστευτικής αποφευκτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Η μη ταυτοποίηση για τους εκτοπισμένους/ες, σημαίνει αυτόματα και μη πρόσβαση σε υπηρεσίες και οικονομικά βοηθήματα-ψίχουλα.
Παρατεταμένη ομηρία στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας
Η Ευρωπαϊκή επιτροπή επιτρέπει σε Πολωνία, Λετονία και Λιθουανία να κρατούν αιτούντες ασύλου σε ειδικά κέντρα στα σύνορα ως και 16 εβδομάδες. Η εν λόγω ελαφριά τη καρδία ρύθμιση λειτουργεί ως εργαλείο διαχείρισης των διακρατικών αντιπαραθέσεων πάνω στις κινήσεις των εκτοπισμένων, με την Ε.Ε. να δίνει το περιθώριο στις τρεις χώρες να αναστείλουν δικαιώματα των εκτοπισμένων, ως μέσο πίεσης έναντι της πολιτικής της Λευκορωσίας – η οποία γενικώς συντάσσεται με το ρωσικό κράτος. Η Λευκορωσία από την άλλη, παρέτεινε για ακόμα τρεις μήνες την απαγόρευση πρόσβασης σε μη κάτοικο στις εν λόγω περιοχές (ακόμα και σε ιατρική βοήθεια δηλαδή), γεγονός το οποίο σημαίνει ένα πράγμα: χιλιάδες εγκλωβισμένοι/ες στα σύνορα. Αυτό που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες στα σύνορα Λευκορωσίας-Πολωνίας, αποτελεί εγκλωβισμό ανάμεσα στις κρατικές-συνοριακές δυνάμεις της Λευκορωσίας, με ένα παράδειγμα να είναι πως αναγκάζουν ανθρώπους να κολυμπούν (σε παγωμένο νερό) ως την Πολωνία μέσω του ποταμιού, όπου και αντιμετωπίζουν βίαια push backs από τις πολωνικές δυνάμεις ασφαλείας. Αυτό μπορεί να επαναλαμβάνεται ως και 10 φορές σύμφωνα με μαρτυρίες.
Απέναντι στις προσπάθειες των εκτοπισμένων για σύγκρουση με τους συνοριακούς φύλακες, οι τελευταίοι απαντούν με καταστολή και παραπάνω βία, ενώ βλέπουμε ωμάπόσο νομιμοποιητικά λειτουργεί ως φόβητρο ο «μετανάστης από τη μέση ανατολή», εκατέρωθεν των συνόρων των δύο κρατών. Άλλωστε μας ηχεί οικεία η ακροδεξιά φράση περί διεξαγωγής «υβριδικού πολέμου».
Η ψηφιακή παρακολούθηση ονομάζεται «ΥΠΕΡΙΩΝ»
Όπως διαβάζουμε έπειτα από καταγγελίες, οι εξαγγελίες περί αυστηρού ελέγχου στη νέα κλειστή δομή της Σάμου αποτελούν πραγματικότητα. Συγκεκριμένα, ο διαθέσιμος εξοπλισμός στις κεντρικές πύλες από μαγνητικές πύλες, x-rays, σύστημα access control 2 factors (ταυτότητα και αποτύπωμα), συνοδεύει την είσοδο διαμενόντων αλλά και εργαζομένων. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, αναμένεται να εφαρμόζεται καθημερινή διαδικασία ταυτοποίησης μέσω ηλεκτρονικών δακτυλικών αποτυπωμάτων. Ταυτόχρονα, τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης, μέσω καμερών οι οποίες βρίσκονται ακόμα και στο εσωτερικό των χώρων που διαμένουν τα άτομα, θα ειδοποιούν για κάθε «περίεργη» κίνηση που παρατηρείται.
Βέβαια, το περίεργο των συμπεριφορών θα κατηγοριοποιείται με βάση ένα τυποποιημένο σύστημα κανονικών και μη κανονικών δράσεων και κανόνων, όπως έχει οριστεί από τη διοίκηση και την ευρύτερη κοινωνική πραγματικότητα – η οποία και δεν προστατεύει τους εκτοπισμένους.
Και λίγο ακόμα… έχει αξία να αναφέρουμε πως στο όλο δυστοπικό δημιούργημα έχουν προστεθεί κινητές συσκευές λήψης δακτυλικών αποτυπωμάτων και βιομετρικών δεδομένων από την ΕΛΑΣ. Δεν θα σχολιάσουμε το προφανές περί παραβίασης της ιδιωτικής ζωής, αλλά ανησυχούμε γύρω από τη χρήση και κατάχρηση όλων αυτών των δεδομένων. Όπως διαβάζουμε ακόμα και η τεχνολογία facial recognition βρίσκεται στο τραπέζι για να συμπληρώσει τα παραπάνω. Ξέρουμε πως η σύνδεση και η κατοχή των τεχνολογικών μέσων από την κυριαρχία έχει ήδη δείξει ορισμένα αποτελέσματα*, που δυστυχώς δεν αφορούν κάποιο διήγημα sci-fi λογοτεχνίας.
Όπως μας λέει ο Μοχάμεντ που διαμένει στο ΥΠΕΡΙΩΝ camp της Σάμου:
“There’s not a lot of difference between this camp and a prison.”
*Όπως το ότι υπάρχουν περιπτώσεις η συγκεκριμένη τεχνολογία να ενσωματώνει ρατσιστικά κριτήρια, καθώς εσφαλμένα αναγνωρίζονται ως ύποπτα έγχρωμα άτομα, με αποτέλεσμα τις συλλήψεις.
Το ελληνικό κράτος δολοφονεί
Αίσθηση έκανε η προ ολίγων μηνών παρέμβαση της ολλανδής δημοσιογράφου σχετικά με τις παράνομες επαναπροωθήσεις. Βέβαια, τα νέα δεν είναι καινούρια, παρά μόνο η έντασή τους και ίσως ο βαθμός στον οποίο βγαίνουν στην επιφάνεια. Οι αποδείξεις για παράνομες επαναπροωθήσεις είναι καθημερινότητα, με μετανάστες να εξαφανίζονται μυστηριωδώς από νησιά. Όμοια λίγες βδομάδες περνάνε χωρίς πολύνεκρο ναυάγιο στο αιγαίο. Η ελληνική κυβέρνηση την ίδια στιγμή θριαμβολογεί για την επιτυχή διαχείριση της «μεταναστευτικής κρίσης» και για τη «μείωση» των μεταναστευτικών ροών, ενώ αποσιωπά πως αυτή η πολιτική έχει σκόπιμα πραγματοποιηθεί με πολύνεκρα ναυάγια, παράνομες επαναπροωθήσεις, στέρηση κάθε δικαιώματος, και της ανθρώπινης υπόστασης των μεταναστών/ριών. Το ελληνικό κράτος δολοφονεί, και καμία ευρωπαϊκή έρευνα ή πρόστιμο δεν πρόκειται να το σταματήσει. Να σταθούμε δίπλα στις μετανάστριες, να μην συνηθίσουμε τον θάνατο.
