Η αναπηρία στη Γάζα δεν είναι παράπλευρη απώλεια. Είναι αποτέλεσμα κατοχής, πολέμου, στρατιωτικής βίας. Είναι εργαλείο γενοκτονίας.
Συνολικά, το 2025 καταγράφονται 115.000 ανάπηρα άτομα στην Παλαιστίνη. Τα ανάπηρα άτομα δεν μπορούν να διαφύγουν, δεν έχουν πρόσβαση στο νερό, δεν χωρούν στις ουρές για τρόφιμα. Ζουν σε ερείπια, χωρίς καμία πρόσβαση σε βοήθεια, χωρίς ρεύμα, χωρίς φάρμακα, χωρίς καν τις βασικές συνθήκες υγιεινής. Το 84% των δομών υγείας και 87% των σχολείων έχουν καταστραφεί. Το μοναδικό ορθοπεδικό εργαστήριο της Γάζας ισοπεδώθηκε. Οι γυναίκες με βλάβες γεννούν σε κουβέρτες, δίχως ιατρική φροντίδα, σε χώρους γεμάτους συντρίμμια. Τα παιδιά με βλάβες δεν πάνε σχολείο. Αυτή αποτελεί στρατηγική εξόντωσης. Είναι γενοκτονία με αναπηρικό πρόσημο.
Από τον Ιούνιο του 2025, μέλη της συλλογικότητας Disability Justice for Palestine ανέφεραν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι η αναπηρία δεν είναι δευτερεύον θέμα, είναι η ίδια η ουσία του εγκλήματος. Μίλησαν για τις γυναίκες με βλάβες που μένουν πίσω στους βομβαρδισμούς. Για τα τυφλά και κωφά πρόσωπα που δεν έχουν πρόσβαση στις οδηγίες εκκένωσης. Για τα άτομα σε αναπηρικά αμαξίδια που δεν χωρούν στα καταφύγια. Για τους εσκεμμένους και μαζικούς ακρωτηριασμούς παιδιών από τον στρατό κατοχής. Για εκτελέσεις αμάχων με νοητική βλάβη. Για τα λεγόμενα «μονοπάτια διαφυγής» ως παγίδες θανάτου για ανάπηρα άτομα. Για κατασχέσεις αναπηρικών αμαξιδίων σε όσους επιχειρούσαν να περάσουν τη Ράφα. Για τον στρατηγικό αποκλεισμό τους από την επιβίωση.
Δεν υπάρχει αλληλεγγύη όταν αποκλείονται οι ανάπηροι. Δεν υπάρχει ελευθερία όταν τα σώματα που χρειάζονται στήριξη θεωρούνται βάρος. Δεν υπάρχει δικαιοσύνη αν δεν αναγνωρίζεται η αναπηρία ως κεντρική συνιστώσα της βίας. Δεν υπάρχει απελευθέρωση χωρίς την ένταξη των αναπήρων στον αγώνα.
Οι ανάπηροι Παλαιστίνιοι δεν ζητούν οίκτο και ειδική μεταχείριση. Ζητούν ισότητα στην ύπαρξη, στην ορατότητα, στην πολιτική υπόσταση. Ζητούν να ακουστούν, να ληφθούν υπόψη στον σχεδιασμό, να μην μείνουν αόρατοι. Ζητούν την αναγνώριση των εγκλημάτων πολέμου που έχουν συντελεστεί εις βάρος τους. Ζητούν την είσοδο τροφής, φαρμάκων και αναπηρικών βοηθημάτων ζωτικής σημασίας. Ζητούν να συμπεριληφθούν στις συνομιλίες για την ανασυγκρότηση, για την ειρήνη, για το μέλλον.
Αυτό που συντελείται στη Γάζα δεν είναι ανθρωπιστική κρίση. Είναι συστηματική εξόντωση. Είναι γενοκτονία. Και τα ανάπηρα σώματα είναι στο κέντρο αυτής της γενοκτονίας. Αν δεν το αναγνωρίσουμε, αποτελεί άλλη μια εκδοχή της εξιδανικευμένης κανονικότητας που παράγει μισαναπηρισμό. Καλούμε τη διεθνή κοινότητα, τις συλλογικότητες, τα κινήματα, κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται για δικαιοσύνη και ελευθερία, να σταθεί στο πλευρό των συναναπήρων μας στη Γάζα. Να σταθεί εκεί όπου το φερόμενο ως διεθνές αναπηρικό κίνημα ήταν κατώτερο των περιστάσεων. Να απαιτήσει όσα οι θεσμοί αρνούνται να κατονομάσουν. Να μην αφήσει καμία και κανέναν πίσω. Η αποσιώπηση, λοιπόν, αποτελεί ξεκάθαρη συνενοχή. Και αυτό το βάρος, εμείς οι ανάπηρες/οι ακτιβιστές ΔΕΝ το αντέχουμε. Δεν υπάρχει αναπηρική δικαιοσύνη δίχως ελεύθερη Παλαιστίνη.
Επιλογή από κείμενο της ομάδας «Μηδενική Ανοχή: Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων»
