Κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία
Κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω
Τρίτη 7 Οκτώβρη ακόμα μια δυσάρεστη είδηση, ακόμα μια μέρα που μας βρίσκει παγωμένους και παγωμένες, ο σύντροφος μας, ο Χρηστάρας μας, ο XR μας, ο παντοτινός πλατειακός μας, την έκανε για πάντα. Ο σύντροφος Χρήστος Σπήλιος, γέννημα θρέμμα της μητροπολιτικής νεολαίας και του ανερχόμενου αναρχικού κινήματος, βρέθηκε από την σωστή πλευρά του οδοφράγματος από το 1990. Συμμετείχε αδιάλειπτα και με όλο του το είναι σε κάθε μορφή αγώνα, από την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, σχεδόν πάντα ο Χρηστάρας ξεκινούσε “το πάθος’’ ενώ σε πόσα φωτογραφικά στιγμιότυπα σιδηροδέσμιων συντρόφων και συντροφισσών δεν θυμόμαστε τη γροθιά του να μη συνοδεύει το χαμόγελο τους. Από τον μαχητικό και δρομίσιο αντιφασισμό, από τους αγώνες για τα αγαπημένα του Εξάρχεια, έως και τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις, τα δύο τελευταία χρόνια η Παλαιστινιακή κεφίγια είχε γίνει αναπόσπαστο μέρος του σώματος του.
Ο Χρήστος ήταν πάντα εδώ, με την τρέλα του, με το χαμόγελο του ακόμα και με τους δαίμονες του που πάντα τους ξέφευγε. Ο Χρήστος ήταν πάντα εδώ να χτυπήσει τον ώμο κάθε συντρόφου και κάθε συντρόφισσας όταν το είχε ανάγκη. Ο Χρήσταρας μας που πάντα κάθε Νοέμβρη ξεκινούσε το προσκλητήριο των νεκρών μας και να ουρλιάζει το Παρών!!!
Έτσι και εμείς ρε Χρηστάρα μας φέτος τον Νοέμβρη στην αγαπημένη σου γωνιά Στουρνάρη και Μπουμπουλίνας θα φωνάξουμε με πάθος:
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΠΗΛΙΟΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ!!!
Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκόμενων Αγωνιστ(ρι)ών
