Αναδημοσίευση από το Mekareverse
Για άλλη μια φορά στους δρόμους οι αγρότες. Αυτή τη φορά όμως δεν είναι σαν τις άλλες. Δεν πρόκειται για τα συνήθη μπλόκα που σχεδόν σε επετειακή βάση καταθέτουν συντεχνιακά αιτήματα, καθοδηγούμενα από κομματικές ιεραρχίες και αγροτοσυνδικαλιστικές γραφειοκρατείες. Αυτή τη φορά πρόκειται για την πιο μαζική κινητοποίηση, με χιλιάδες αγρότες, κτηνοτρόφους, αλιείς και μελισσοκόμους. Πολλοί μικροί καλλιεργητές, νέοι, όπως επίσης πολλοί κι αυτοί που κατέβηκαν για πρώτη φορά στα μπλόκα. Αυθόρμητες συνελεύσεις αποφασίζουν για τον αγώνα και η εκπροσώπηση στα συντονιστικά είναι ανακλητή. Από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, μοιάζει οι όποιες διαφορές να έχουν αμβλυνθεί σε μια λογική ενότητας απέναντι στα προβλήματα. Στη μαζική συμμετοχή προσχωρούν και οι τοπικές κοινωνίες που πλήττονται, καθώς και άλλοι κλάδοι με τα δικά τους αιτήματα. Γιατί εξεγείρονται;
Δεν είναι μόνο η πρόκληση με τη διασπάθιση των ευρωπαϊκών κονδυλίων από τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τα κυβερνητικά λαμόγια, που βρίσκει ως πρόφαση η κυβέρνηση για να καθυστερήσει τις πληρωμές. Δεν είναι μόνο ο κυβερνητικός εμπαιγμός για τις ενισχύσεις που έχει καθυστερήσει ενάμισι χρόνο και τις δίνει τώρα με το σταγονόμετρο. Δεν είναι μόνο η ευλογιά των προβάτων που είναι η αφορμή για να ξεκληριστούν ολόκληρα κοπάδια, στέλνοντας τους κτηνοτρόφους στον αφανισμό. Δεν είναι μόνο τα πανάκριβα καύσιμα, τα λιπάσματα, ο εξοπλισμός, οι πρώτες ύλες και γενικότερα το μεγάλο κόστος παραγωγής που κάνουν το προϊόν ασύμφορο να παραχθεί. Και σε όλα αυτά προστίθεται η οικονομική εξουθένωση μέσα από την μέγγενη του χονδρέμπορα για αγορά στο κόστος της σοδειάς, που φτάνει στο ράφι 5 και 10 φορές επάνω.
Σε αυτή την πραγματικότητα οι αγρότες αποφάσισαν να εξεγερθούν απέναντι σε ένα καθεστώς που με όλα τα παραπάνω τούς κάνει πόλεμο μέχρι την εξόντωσή τους. Ένα καθεστώς που μέσα από τον οικονομικό στραγγαλισμό, υλοποιεί ένα σχέδιο εξόντωσης των μικρών και μεσαίων παραγωγών, προς όφελος των μεγάλων ιδιοκτησιών της βιομηχανικής παραγωγής και καλλιέργειας, και των μονοπωλίων τροφής. Το αφήγημά τους είναι οι κανόνες «της αγοράς». Μιας «αγοράς» που από τη φύση της έχει σαν θεμέλιο κανόνα : το μεγάλο ψάρι να τρώει το μικρό. Έτσι λοιπόν ήρθε και η ώρα «της αγοράς» να αποκτήσει τα «λυμένα χέρια», την «ελευθερία» εκείνη που θα της επιτρέψει να εισβάλει στα μικρά χωράφια τα ποτισμένα με ιδρώτα κι αίμα, αγοράζοντάς τα σε χαμηλή αξία αφού έχει εξουθενώσει τους παραγωγούς. Εκεί θα εγκαταστήσει φωτοβολταϊκά, θα στήσει μαζικές βιομηχανικές καλλιέργειες πνιγμένες στα χημικά, θα καθετοποιήσει την αλυσίδα της τροφής, θα φέρει μετανάστες να τα δουλεύουν με όρους δουλείας, θα προλεταριοποιήσει τα παιδιά των αγροτών στέλνοντάς τα στις πόλεις να κάνουν ντελίβερι καφέδες, με συνέπεια την αστικοποίηση μεγάλων κομματιών πληθυσμού ερημώνοντας την ύπαιθρο.
Κι αν για τους αγρότες η μεθοδευμένη προσπάθεια της κυβέρνησης «της ελεύθερης αγοράς» για την εξόντωση του πρωτογενούς τομέα, αποτελεί αιτία εξέγερσης, για όλους εμάς που ζούμε στις πόλεις, οφείλει να αποτελεί αφορμή για την κήρυξη πολέμου. Γιατί πέρα από την ακρίβεια που προκαλεί η εφοδιαστική αλυσίδα «της αγοράς» -με συνέπεια να μειώνουμε όλο και περισσότερο την διατροφική μας ποσότητα και ποιότητα, ο τρόπος που το καθεστώς μεθοδεύει την διάλυση της υπαίθρου, σημαίνει για όλους εμάς την απαξίωση της ίδιας μας τη ζωής και του μέλλοντος των παιδιών μας. Γιατί η τροφή μας είναι η ζωή και η υγεία μας και των παιδιών μας. Ο έλεγχος και η διαμεσολάβησή της από τους κανόνες μιας «αγοράς» που αισχροκερδεί φτωχαίνοντάς μας, λεηλατεί τη φύση κι εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο μετατρέποντάς τον σε εξάρτημά του για να κερδοσκοπήσει, είναι ένα συμβόλαιο υποβάθμισης και απαξίωσης της κοινωνίας. Ο κυρίαρχος σήμερα νεοφιλελευθερισμός μας βλέπει και μας αντιμετωπίζει όλους σαν καταναλωτική μάζα, με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο της ζωής μας και η “αστική δημοκρατία” έρχεται να το δείξει με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο σφυρίζοντας αδιάφορα το τροπάρι της «αγοράς», απέναντι στην επιβίωση των αγροτών.
Σε αυτές τις συνθήκες και με αυτή την προοπτική, δεν μπορούμε παρά να είμαστε με τους ανθρώπους της γης. Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα τους γιατί ο δικός τους αγώνας είναι η δικιά μας τροφή, είναι η δικιά μας ζωή.
Εμείς σαν MEKAREVERSE, αναγνωρίζοντας τη σημασία της τροφής, καθώς και της αυτόνομης παραγωγής, και με βασικές αρχές την κοινωνική οικολογία, την αυτάρκεια και το δίκαιο εμπόριο, έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια να ανασχηματίσουμε μια δικτύωση της τροφής μέσα από την αδιαμεσολάβητη διασύνδεση των παραγωγικών εγχειρημάτων της υπαίθρου με τα μέλη κοινοτήτων στις πόλεις, που συνέχονται από την πολιτική τους ταυτότητα με το ελευθεριακό πρόσημο, στην μετάβαση προς μια κοινωνία γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης.
Η συμμετοχή των ανθρώπων της πόλης στην παραγωγική διαδικασία της υπαίθρου, είναι η εμπειρική συνδιαμόρφωση μιας κοινής αντίληψης για την τροφή που έχουμε στο πιάτο μας. Είναι κουλτούρα αλληλεγγύης στον κόσμο του μόχθου και τρόπος άρνησης των διαχωρισμένων ρόλων της αγοράς, όπως αυτές του παραγωγού και καταναλωτή. Η άρση αυτών των διαχωρισμένων ρόλων, θα φέρει και την εκτίμηση στον ιδρώτα του αγρότη, του κτηνοτρόφου, του ψαρά και του μελισσοκόμου, και όλων όσων συμμετέχουν στον πρωτογενή τομέα. Γι αυτό καλούμε τον κόσμο να να βγει στην ύπαιθρο, να στηρίξει τον συνεργατισμό και την αυτόνομη παραγωγή δημιουργώντας ανεξάρτητα δίκτυα αλληλέγγυου εμπορίου, πηγαίνοντας αντίθετα στο ρεύμα που το καπιταλιστικό σύστημα μας επιφυλάσσει. Τα χωράφια ψάχνουν χέρια και υπάρχουν ακόμα εκείνα τα συνεργατικά εγχειρήματα που τα ζητούν. Να συνδεθούμε.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι η οργάνωση κι άμεση διασύνδεση αυτόνομων, αυτοοργανωμένων, μαζικών δικτύων χειραφετημένων παραγωγών και ομάδων καταναλωτών, που θα παρακάμψουν την διαμεσολάβηση της «αγοράς», είναι η προοπτική μέσα από την μαζική συμμετοχή μας, η οποία θα φέρει τους όγκους των συναλλαγών, που θα επιτρέψουν την εξασφάλιση του εισοδήματος των αγροτών, για την εξασφάλιση της ποιότητας της τροφής μας, ώστε να μπει η σχέση με την τροφή στο ανθρώπινο μέτρο και στον σεβασμό προς τη φύση. Η τοπικοποίηση – συλλογική διαχείριση πόρων – της παραγωγής και της κατανάλωσης μέσα από τη διασύνδεση στον τόπο, είναι επίσης μια λύση που προτείνουμε, ώστε να ξεφύγουμε από τη μέγγενη των κερδοσκόπων «της αγοράς». Όλα αυτά όντας ενταγμένα μέσα σε ένα μαζικό κίνημα κοινωνικής απελευθέρωσης από το κράτος και το κεφάλαιο, που θα υλοποιεί βήμα το βήμα τον δρόμο για τις μικρές και μεγάλες κοινωνικές επαναστάσεις του μέλλοντος, μπορούν να διασφαλίσουν και καλό παρόν αλλά κι ένα βέβαιο μέλλον.
Ο αγώνας των αγροτών, κτηνοτρόφων, ψαράδων και μελισσοκόμων είναι αγώνας ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών όλων μας, αλλά και η αρχή για τους μεγάλους αγώνες ρήξης και καταστροφής του νεοφιλελευθερισμού.
Μαζί τους.
Αλληλεγγύη στους αγώνες της αγροτιάς!
Νίκη στα μπλόκα!
MEKAREVERSE
για ένα Μέτωπο για την Κοινωνική Απελευθέρωση (ΜΕ.Κ.Α.)
από το ιδεατό στο πραγματικό (REVERSE)
