Όταν σχεδόν ένα χρόνο πριν, κατά την διάρκεια του No Border Camp της Θεσσαλονίκης, πληροφορηθήκαμε τα καλέσματα για την σύνοδο των G20 στο Αμβούργο της Γερμανίας για τις 6-8 Ιουλίου του 2017 μας γεννήθηκαν αστραπιαία δύο ερωτήματα: 1. Γιατί καλέσματα από τώρα; Και 2. Μα είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο στο Αμβούργο και μάλιστα σε μια περιοχή στις παρυφές του St. Pauli, μια από τις πιο γνωστές πολιτικοποιημένες γειτονιές της Ευρώπης (κάτι σαν τα Εξάρχεια); Αφενός θεωρήσαμε ότι η χρονική επιλογή για την δημοσιοποίηση των καλεσμάτων ήταν υπερβολική και αφετέρου εκφράσαμε τον σκεπτικισμό μας για το εάν θα διεξαχθεί μια τέτοια σύνοδος στο Αμβούργο γενικά. Επιπλέον, έχοντας την εμπειρία παλαιότερων διεθνών ραντεβού αλλά και την επίγνωση του εκφυλισμού του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης, οι προσδοκίες ήταν στο ναδίρ. Παρά την εντεινόμενη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος τόσο σε διεθνές όσο και σε τοπικό επίπεδο, η κινηματική μας διαχείριση στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή ήταν διαχείριση ήττας και ανασύνταξης παρά επεξεργασίας ενός επιθετικού σχεδίου με διεθνή χαρακτηριστικά και ανοίγματα. Η σύνοδος των G20 στο Αμβούργο, αποτελούσε ένα μη γεγονός για το εγχώριο κινηματικό γίγνεσθαι το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2016. Οι απόπειρες συντρόφων και συντροφισσών από την Γερμανία να επικοινωνήσουν την σπουδαιότητα της συνόδου και την σημειολογία επιλογής γεωγραφικής τοποθεσίας συνάντησε παρά ελάχιστα ευήκοα ώτα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Και ήταν απολύτως λογικό.
Καθώς όμως εισερχόμασταν στον χειμώνα/άνοιξη του 2017 και μετά την εκλογή Trump στις ΗΠΑ και την ένταση του πολέμου στην Μέση Ανατολή, το ενδιαφέρον για το G20 άρχισε να εντείνεται σε διάφορα μέρη της Ευρώπης. Οι σύντροφοι και συντρόφισσες από την Γαλλία που βρίσκονταν στους δρόμους ολόκληρο το 2016 ενάντια στις ακραίες νεοφιλελεύθερες εργασιακές «μεταρρυθμίσεις» των σοσιαλιστών του Hollande και το συνεχώς διευρυνόμενο καθεστώς έκτακτης ανάγκης αρχίζουν να επικοινωνούν την πρόθεση τους να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις του Αμβούργου. Ταυτόχρονα, δραστηριοποιείται η ευρωπαϊκή δικτύωση Blockupy αντιεξουσιαστικών και αριστερών ευρωπαϊκών σχημάτων που συμμετείχαν στις δράσεις ενάντια στα εγκαίνια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Φρανκφούρτη τον Μάρτιο του 2015 και στο NO EXPO την Πρωτομαγιά της ίδιας χρονιάς ενάντια στα εγκαίνια της διεθνούς έκθεσης EXPO στο Μιλάνο. Στην Σκανδιναβία συγκροτείται η δικτύωση Autonomous Revolutionary Nordic Alliance με σκοπό τον συντονισμό συντρόφων και συντροφισσών από τις βόρειες χώρες όπως την Δανία, Ισλανδία Νορβηγία, Σουηδία, και Φινλανδία για την μετάβαση τους στο Αμβούργο. Δεκάδες ενημερωτικές κουβέντες διοργανώνονται σε διάφορες Ευρωπαϊκές πόλεις. Όσο πλησιάζει το καλοκαίρι του 2017, αρχίζει να διαφαίνεται ότι οι κινητοποιήσεις του Αμβούργου θα έχουν κόσμο και θα είναι και δυναμικές.
Το Γερμανικό κράτος προσπαθεί να καταστείλει εξαρχής την οργάνωση του ΝoG20 με εκκενώσεις καταλήψεων, παρακολουθήσεις συντρόφων/σσων, μπούκες σε σπίτια, απαγορεύσεις κλπ. Παίρνει όμως δυναμική απάντηση με συνεχείς επιθέσεις και εμπρησμούς σε κτήρια που θα στεγάσουν το G20, αυτοκίνητα αλλά και αστυνομικά τμήματα σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας. Αποκορύφωμα των ενεργειών αυτών είναι το σαμποτάζ σε 13 σιδηροδρομικές γραμμές σε όλη την γερμανική επικράτεια στις 19 Ιουνίου 2017, μερικές εβδομάδες πριν την διεξαγωγή της συνόδου. Την ευθύνη αναλαμβάνει η οργάνωση “Shutdown G20: take Hamburg offline!” η οποία δηλώνει ότι «χτυπώντας τις σιδηροδρομικές γραμμές, καταφέραμε ένα σοβαρό πλήγμα στο νευρικό σύστημα του καπιταλισμού».
Ο δήμος του Αμβούργου απαντά με απαγόρευση δημιουργίας camp διαδηλωτών στην πόλη κατά την διάρκεια της συνόδου. Αλλεπάλληλες δικαστικές διαμάχες αφήνουν το τοπίο θολό. Στις 4 Ιουλίου, και ενώ οι πρώτοι διαδηλωτές αρχίζουν να καταφθάνουν, οι κατασταλτικές δυνάμεις παίζουν την γάτα με το ποντίκι με τους διοργανωτές του ΝοG20 σε διάφορα πάρκα της πόλης όπου ήταν προγραμματισμένα να στηθούν camps. Ενώ επιτρέπεται το στήσιμο σκηνών για οργανωτικούς σκοπούς (συνελεύσεις, κουζίνα, αναπαυτήρια), απαγορεύεται το στήσιμο σκηνών για διανυκτέρευση. Με βίαιες επεμβάσεις οι μπάτσοι χτυπούν κόσμο και αφαιρούν τις σκηνές. Αυτό γίνεται για δύο 24ωρα και οι διοργανωτές αποφασίζουν να θέσουν διορία στις αρχές: είτε επιτρέπετε τα camps είτε καταλαμβάνουμε χωρίς προειδοποίηση διάφορα σημεία πρασίνου της πόλης και στήνουμε σκηνές. Εν τέλει ο δήμος επιτρέπει μερικά σημεία για διανυκτέρευση.
Στις 4 και 5 Ιουλίου διεξάγονται βραδινές πορείες με μουσική (Reclaim the streets και Night Dance Demonstration) που είναι σχετικά ήρεμες. Οι ένστολοι προσπαθούν να τις ελέγξουν κάνοντας επιλεκτικές προσαγωγές. Παρά την προκλητικότατη στάση των μπάτσων, δεν σημειώνονται σοβαρά περιστατικά τις πρώτες δύο μέρες. Ο κόσμος κυκλοφορεί αναγνωριστικά στην πόλη, διεξάγονται κουβέντες, συγκροτούνται διάφορες δικτυώσεις, και γίνονται σχεδιασμοί για την επικείμενη μεγάλη πρώτη πορεία της Πέμπτης 6 Ιουλίου (μια μέρα πριν την επίσημη έναρξη της συνόδου) με το κεντρικό κάλεσμα «Welcome to Hell» στην ψαραγορά του Αμβούργου (Fischmarkt). Η φιλοδοξία των διοργανωτών για την πορεία είναι να συγκροτήσει το μεγαλύτερο Black Block στην κινηματική ιστορία της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, κυκλοφορούσαν φήμες ότι οι μπάτσοι θα επιτεθούν άγρια στην πορεία για να συλλάβουν όσο το δυνατόν περισσότερους/ες και στην συνέχεια να τους/τις απελάσουν.
Η συγκέντρωση ήταν καλεσμένη για τις 16.00 και η πορεία θα ξεκινούσε στις 19.00. Βρεθήκαμε σε ένα από τα πολλά μπλοκ στο πρώτο μισό της πορείας που αριθμούσε γύρω στις 15.000 διαδηλωτές υπό συνθήκες ζέστης με υψηλή υγρασία. Η πορεία, η οποία ήταν πλαγιοκοπημένη από τα αριστερά από μπάτσους, δεν ξεκινούσε. Αύρες συνοδευόμενες από διμοιρίες εμφανίστηκαν και στο πίσω αριστερό άκρο αλλά και ακριβώς μπροστά από το πρώτο πανό. Οι κατασταλτικές δυνάμεις απαιτούσαν το ξεκουκούλωμα τον διαδηλωτών, γιατί όπως φώναζαν στα μεγάφωνα αυτό αντιβαίνει τους νόμους του γερμανικού συντάγματος.
Οι ένστολοι μετά από άρνηση των χιλιάδων διαδηλωτών να πειθαρχήσουν στην γελοία απαίτηση τους επιτίθενται με φοβερή αγριότητα στο πλήθος που απαντά, αλλά η χωροταξία δεν επιτρέπει το αξιόμαχο της σύγκρουσης. Ο δρόμος που βρίσκεται η πορεία διακόπτεται στα πλαϊνά του από υπερυψωμένο τοίχος.
Η σύγκρουση είναι άνιση. Ο κόσμος κολλάει στον τοίχο και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να ποδοπατηθεί ενώ οι μπάτσοι επιτίθενται και η αύρα καταβρέχει. Το μεγαλύτερο κομμάτι της πορείας πηγαίνει προς τα πίσω, προς την ψαραγορά. Επικρατεί πανικός και χάος, ενώ οι μπάτσοι επιχειρούν να κυκλώσουν κομμάτι της πορείας. Εδώ μπορούμε να πούμε και δύο λόγια κριτικής για την χωροταξική επιλογή των διοργανωτών για την συγκέντρωση. Ενώ αντιλαμβανόμαστε τη σημειολογία έναρξης μιας δικής μας πορείας στην θρυλική Hafenstrasse των καταλήψεων της δεκαετίας του 1980, το σημείο δεν προσφερόταν για την συγκρότηση black block το οποίο είχε μεγάλη πιθανότητα να δεχθεί επίθεση από τους ένστολους. Από τύχη δεν ποδοπατηθήκαμε ή κάποιοι/ες δεν βούτηξαν στο λιμάνι και ήταν μάλλον επιλογή των μπάτσων να μην προβούν σε συλλήψεις εκεί.
Το κομμάτι της πορείας που επιστρέφει στην ψαραγορά δέχεται εκ νέου επίθεση από αύρες και μπάτσους που βρίσκονται εκεί. Γίνονται ολιγόλεπτες συγκρούσεις ώσπου ο κόσμος ανεβαίνει στον δρόμο και αρχίζει η επιστροφή προς το St. Pauli. Στήνονται δεκάδες οδοφράγματα κατά την επιστροφή (σε αυτό βοήθησε εξαιρετικά και το γεγονός ότι υπήρχαν πολλά εργοτάξια στην περιοχή) και σπάζονται τράπεζες, καταστήματα πολυεθνικών, κρατικά κτήρια και ένα ΙΚΕΑ. Εκεί αρχίζει να διαφαίνεται και η δυναμική του κόσμου.
Ομάδες συντρόφων και συντροφισσών από όλη σχεδόν την Ευρώπη συντονισμένα και οργανωμένα απαντούν στο κατασταλτικό όργιο της αστυνομίας διαχέοντας την σύγκρουση σε μεγάλο μέρος της γειτονιάς του St. Pauli, κάνοντας εκτεταμένες καταστροφές. Η διάλυση της πορείας δεν θα μείνει αναπάντητη. Κατά την διάρκεια της πρώτης νύχτας γενικευμένων επεισοδίων οι μπάτσοι θα εισβάλουν συνεχώς στα στενά, όπου όμως δεν μπορούν να μπουν εύκολα οι αύρες. Κάπως έτσι θα κυλήσει η πρώτη βραδιά. Μια φαινομενική δική μας ήττα εξελίχθηκε σε φιάσκο για τους ενστόλους που έχασαν τον έλεγχο ενός κομματιού της πόλης. Το ίδιο βράδυ πυρπολήθηκε αντιπροσωπεία της Porsche στα περίχωρα της πόλης όπου κάηκαν 30 αυτοκίνητα, δίνοντας το στίγμα των επόμενων ωρών.
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε το ίδιο εντυπωσιακά. Από τις 7.00 το πρωί υπήρχαν πέντε ανοιχτά καλέσματα για αποκλεισμούς σε διάφορα σημεία του λιμανιού και δρόμους της πόλης, αφενός για την παρεμπόδιση της οικονομικής δραστηριότητας ενός από τους μεγαλύτερους λιμένες της Ευρώπης αλλά και της διεξαγωγής της συνόδου.
Ταυτόχρονα, υπήρχαν κλειστά καλέσματα για επιθέσεις σε διάφορα σημεία της πόλης με ιδιαίτερο οικονομικό ενδιαφέρον. Σύντροφοι και συντρόφισσες σε ομάδες των 200-250 έκαναν καταδρομικές επιθέσεις σε εμπορικούς δρόμους σπάζοντας και καίγοντας πολυτελή αυτοκίνητα, τράπεζες, μεγάλες αλυσίδες πολυεθνικών, κρατικές υποδομές κλπ. Ήταν πλέον εμφανές ότι οι μπάτσοι είχαν χάσει παντελώς τον έλεγχο. Και η μέρα συνέχισε κάπως έτσι. Συνεχόμενα ραντεβού σε διάσπαρτα σημεία της πόλης και επιθέσεις κυρίως σε διμοιρίες και εμπρησμοί αυτοκινήτων της αστυνομίας.
Στις 15.00 ξεκινά καινούργια καλεσμένη πορεία, αυτή την φορά από αριστερές οργανώσεις, η οποία έφτασε πάλι στο λιμάνι και διαλύθηκε. Ήταν τόσοι πολλοί οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες όμως που άμεσα ξέσπασαν ξανά συγκρούσεις. Ο κόσμος πάνω σε γέφυρες και υψώματα πέριξ του λιμανιού αρχίζει πετροπόλεμο με τους μπάτσους. Οι αύρες αναγκάζονται να σημαδέψουν τα υψώματα κάτι το οποίο δημιουργεί γενική ευθυμία.
Μετά, ο κόσμος κατευθύνθηκε προς το γήπεδο της St. Pauli όπου συνεχίζονταν οι αποκλεισμοί δρόμων αλλά και εορταστικά χάπενινγκ αριστερών οργανώσεων με συναυλίες κλπ. Η αστυνομία εξαπολύει γενικευμένη επίθεση γύρω στις 17.30 το μεσημέρι σπρώχνοντας τον κόσμο προς το εσωτερικό του St. Pauli και με εισβολή στην γειτονιά προσπαθεί να τελειώσει τις κινητοποιήσεις της Παρασκευής. Ο κόσμος προωθείται προς το βόρειο σύνορο του St. Pauli προς την περιοχή Sternschanze όπου βρίσκεται και η κατάληψη Rote Flora. Κατά τις 19.00 ξεκινούν μικροσυμπλοκές με μπάτσους στη συμβολή των οδών Νeuer Pferdemarkt, Schanzenstraße και Schulterblattstraße (στον ίδιο δρόμο και σε απόσταση 500 μέτρων από τη συμβολή βρίσκεται και η κατάληψη).
Οι οδομαχίες συνεχίζονται και οι ένστολοι εντείνουν τις επιθέσεις τους από διάφορες πλευρές της διασταύρωσης πότε με εφόδους και πότε με εκτόξευση νερού. Ο κόσμος όμως αντί να σπάει πληθαίνει. Σιγά σιγά ανάβουν οι πρώτες φωτιές και στήνονται τα πρώτα οδοφράγματα. Γύρω στις 21.00 γίνεται αντιληπτό ότι η νύχτα θα ήταν ιδιαιτέρως συγκρουσιακή. Ο κόσμος κατεβάζει κομμάτια από τις σκαλωσιές σε κτήριο της Νeuer Pferdemarkt και στήνει μια τεράστια φωτιά. Ταυτόχρονα άλλοι/ες πετούν αντικείμενα στους μπάτσους από τις ταράτσες του ίδιου δρόμου. Οι ένστολοι οπισθοχωρούν από εκείνη την πλευρά. Μια αύρα εμφανίζεται στην Lerchenstraße και επιχειρεί ενάντια στον κόσμο στην Schulterblattstraße. Στήνονται καινούργια οδοφράγματα και η σύγκρουση μεταφέρεται εκεί. Όσο βλέπει το μάτι στην Schulterblattstraße και προς την Rote Flora καπνοί, φωτιές, και άπειρος κόσμος που συγκρούεται μανιασμένα με τους μπάτσους.
Ομάδες διαδηλωτών/ριών ξεκινούν ξανά τις συντονισμένες επιθέσεις και προς τις διμοιρίες και αύρες στην Νeuer Pferdemarkt. Οι μπάτσοι έκπληκτοι από την σφοδρότητα των επιθέσεων πετούν για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια στη Γερμανία δακρυγόνα και κρότου λάμψης. Δυστυχώς δεν υπήρχαν μάσκες μιας και ο κόσμος δεν ήρθε προετοιμασμένος για χημικά. Ούτε όμως οι μπάτσοι είχαν και γρήγορα σταμάτησαν την ρίψη γιατί η φορά του ανέμου δεν ήταν με το μέρους τους. Πάνω από 10.000 κόσμου συγκρουόταν με τις δυνάμεις καταστολής για πολλές ώρες. Κατά μήκος της Schulterblattstraße έγιναν πλιάτσικα σε σούπερ μάρκετ και άλλα μαγαζιά.
Κατά τις 2.00 οι μπάτσοι αναγκάστηκαν να κατεβάσουν μονάδες των ειδικών τους δυνάμεων με βαρύ οπλισμό, οι οποίοι με προτεταμένα όπλα μπήκαν σιγά σιγά στην Schulterblattstraße και με την βοήθεια κανονιών νερού απώθησαν τον κόσμο προς την Rote Flora αφήνοντας όμως διόδους διαφυγής. Δεν υπήρχαν περιθώρια για συλλήψεις, θα γινόταν μακελειό. Ένα τεράστιο κομμάτι του Αμβούργου, για πολλές ώρες κατά την διάρκεια της Παρασκευής, ήταν εκτός αστυνομικού ελέγχου κάτι το οποίο αποτελεί τεράστια ταπείνωση για το πιο ισχυρό κράτος στην Ευρώπη.
Την επόμενη μέρα που ήταν και η τελευταία της συνόδου ήταν προγραμματισμένη η μεγάλη πορεία όλων των οργανώσεων που εμπλέκονταν στην διεξαγωγή της αντισυνόδου NoG20. Υπολογίζεται ότι γύρω στις 88,000 διαδηλωτών συμμετείχαν στην πορεία, κατά την διάρκεια της οποίας οι μπάτσοι προσπάθησαν να ταυτοποιήσουν κόσμο από τις προηγούμενες μέρες των συγκρούσεων και να προβούν σε συλλήψεις. Το βράδυ σημειώθηκαν πάλι περιορισμένες συμπλοκές στην περιοχή Sternschanze, κοντά στην κατάληψη, αλλά ο κόσμος ήταν αισθητά λιγότερος. Κατά την αποχώρηση των διαδηλωτών τόσο από το Αμβούργο αλλά και την Γερμανία γενικότερα, στήθηκαν μπλόκα ελέγχου για την ταυτοποίηση και σύλληψη συντρόφων/σσων. Συνολικά 265 προσήχθησαν και 144 συνελήφθησαν από την έναρξη της αντισυνόδου.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να απολογήσεις τα γεγονότα της αντισυνόδου NoG20 στο Αμβούργο. Προφανώς, υπάρχουν πολλά θέματα για τα οποία μπορούμε να κάνουμε κριτική. Υπάρχουν σοβαρά ζητήματα στο κομμάτι της φιλοξενίας/διαμονής χιλιάδων διαδηλωτών/ριων που δεν λύθηκε ουσιαστικό ποτέ. Η επιλογή της χωροταξίας των πορειών, ήταν επίσης προβληματική και έθεσε σε κίνδυνο κόσμο. Υπάρχουν και άλλα πολλά παραδείγματα και θέματα. Στο κείμενο αυτό όμως έχουμε επιλέξει να είμαστε θετικοί στον απολογισμό μας. Ούτως ή άλλως η δυναμική των κινητοποιήσεων έδωσε από μόνη της λύσεις στα περισσότερα ζητήματα. Κρίνουμε όμως σκόπιμο να επικοινωνήσουμε όλα αυτά τα θετικά που εντοπίσαμε κατά την διαμονή μας στο Αμβούργο. Βρεθήκαμε εκεί με μηδενικές προσδοκίες, ένα μωσαϊκό ανθρώπων με πολύ διαφορετικές εκκινήσεις. Μετά την πρώτη μεγάλη επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής, αυτή η άμορφη μάζα μετατράπηκε σε μια συγχρονισμένη χορογραφία αντίστασης.
Στο Αμβούργο βρέθηκε κόσμος που κατάφερε να γεφυρώσει με πολύ δημιουργικό τρόπο τις πολιτισμικές και ιδεολογικές του διαφορές στα πλαίσια μιας ευρύτερης κινηματικής διαδικασίας. Συνδυάστηκαν με απόλυτη επιτυχία οι οργανωτικές ικανότητες κάποιων με την μαχητικότητα κάποιων άλλων δίνοντας μια δυναμική απάντηση αντίστασης στους ισχυρούς. Είδαμε στην πράξη τι σημαίνει αποκέντρωση των δράσεων και συντονισμό επιθετικών ενεργειών. Είδαμε μπροστά στα μάτια μας πως αποδιοργανώθηκε μια από τις πιο καλοκουρδισμένες κατασταλτικές μηχανές του πλανήτη και πως ανατράπηκε στην πράξη το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που επιχείρησε να επιβάλλει το γερμανικό κράτος. Τα γεγονότα του Αμβούργου μας δημιουργούν αισθήματα αισιοδοξίας για το κινηματικό μας μέλλον και αποτελούν την καλύτερη αφορμή για αντιστροφή του κλίματος ματαιότητας και ηττοπάθειας. Είναι στο χέρι μας να μην τα αφήσουμε να γίνουν μια όμορφη παρένθεση σε μια περίοδο κινηματικής άμπωτης και διαχείρισης ήττας.
Η αντισύνοδος του Αμβούργου ήταν ένα σινιάλο σε όσους αγωνίζονται ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο σε όλη την Ευρώπη. Κάναμε το Αμβούργο Αθήνα, Παρίσι, Μπέρκλεϊ. Ας οργανώσουμε κι ας οξύνουμε την αντίσταση στις πόλεις μας, στις γειτονιές μας ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Ας εμπνευστούμε από τον συντονισμό των δράσεων και την κινηματική συνεννόηση του κόσμου που βρέθηκε και συγκρούστηκε στους δρόμους του Αμβούργου. Είναι η ώρα να συνθέσουμε τις δράσεις μας, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση στην κατεύθυνση της συνολικής ανατροπής του κράτους και του καπιταλισμού. Είναι η στιγμή να πιστέψουμε εμείς οι ίδιοι στις ιδέες μας, στις δυνάμεις μας και τις δυνατότητές μας. Ας αποτελέσουν τα γεγονότα στο Αμβούργο έμπνευση για όλους τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους.
Ενάντια στη δυστοπία της καπιταλιστικής ανάπτυξης… ενάντια στην απογοήτευση, την απάθεια, την καταπίεση και την εξαθλίωση… οργάνωση και αγώνας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση, για ένα κόσμο ισότητας-δικαιοσύνης-αλληλεγγύης-ελευθερίας. Για την αναρχία και τον κομμουνισμό.
Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες των κινητοποιήσεων ενάντια στη σύνοδο του G20 στο Αμβούργο.
αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
