Και ενώ η σεζόν είναι στα τελευταία της, με τις πρώτες δυνατές βροχές να ξεπλένουν για τα καλά την παλιά πόλη, ο εργατικός αγώνας στο μεζεδοπωλείο «το κουτουρούκι» συνεχίζεται.
Τη Δευτέρα 10/10/2018 εκδικάστηκε στο μονομελές πλημμελειοδικείο Χανίων η εργατική διαφορά (επιθεώρηση εργασίας) για τα δεδουλευμένα που διεκδικούν οι πρώην εργαζόμενοι της υπόθεσης «Κουτουρούκι». Μετά από την πρωτόδικη καταδίκη την αφεντικίνας στις 20 Ιανουαρίου του 2017, και την έφεση που άσκησε η ίδια, εκδικάστηκε στα δικαστήρια Χανίων σε δεύτερο βαθμό. Το δικαστήριο έκρινε ένοχη την αφεντικίνα με ποινή φυλάκισης 6 μηνών με τριετή αναστολή (τελεσίδικη απόφαση), αναγνωρίζοντας τις ποινικές ευθύνες της για τα δώρα, τα επιδόματα αδείας, τις αποζημιώσεις αδείας και για τους 4 εργαζόμενους. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως σαν μάρτυρες υπεράσπισης της αφεντικίνας παρευρέθηκαν 2 νυν εργαζόμενοι. Στο δικαστήριο μαζεύτηκαν περίπου 30 άτομα, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους απολυμένους μετά από κάλεσμα που είχαν κάνει οι «αλληλέγγυοι/ες από το χώρο του επισιτισμού».
Όσον αφορά την υπόθεση, το παραπάνω δικαστήριο είναι ένα από τα πολλά σημεία αναφοράς ενός αγώνα που εξελίσσεται σε διάστημα 5 ετών. Τον χειμώνα του 2014-15, η εργοδότρια αποφασίζει να κλείσει το κατάστημα δεσμευόμενη προφορικά ότι θα τους επαναπροσλάβει όλους, και τους ζητά να υπογράψουν αποδεικτικά για αποδοχές που δεν έχουν λάβει ποτέ, τις οποίες οι εργαζόμενοι υπογράφουν με τη ρητή επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος. Η επιχείρηση όμως ξανανοίγει τον Απρίλιο του ’15 με το μότο «νέα σεζόν, νέα πρόσωπα, νέα πιάτα», αφήνοντας τελευταία στιγμή 5 εργαζόμενους ξεκρέμαστους. Όπως φάνηκε, δεν ήταν πλεον ευπρόσδεκτοι, εφόσον μετά από 2 περίπου χρόνια εργασίας στο συγκεκριμένο κατάστημα, οι εργαζόμενοι είχαν αρχίσει να οργανώνονται μέσα από συλλογικές διαδικασίες, να διεκδικούν ίσους όρους εργασίας για όλους, ισότιμο ωρομίσθιο για όλα τα πόστα, καθώς και την καταβολή των δώρων, αλλά και το δικαίωμα στην απεργία.
Οι 5 εργαζόμενοι εκκινούν τη διαδικασία μέσω της νομικής οδού, καταφεύγοντας στην επιθεώρηση εργασίας και κάνοντας καταγγελία στο ΙΚΑ. Παράλληλα επικοινωνούν την κατάσταση σε συναδέλφους από τον χώρο του επισιτισμού καθώς και σε αλληλέγγυους, οι οποίοι δημοσιοποιούν την υπόθεση με κείμενα, αφίσες και παρεμβάσεις στο κατάστημα. Τις μέρες που ακολούθησαν τις παρεμβάσεις, η εργοδότρια αρχικά περιφέρεται στα μαγαζιά της πόλης ψάχνοντας συμμαχίες με τα αλλά αφεντικά, φανερά πανικόβλητη από τη δυναμική των κινητοποιήσεων. Η προσπάθεια τρομοκράτησης παίρνει άλλες διαστάσεις, όταν η υπόθεση ανατίθεται σε δικηγόρο, η οποία με βραδινά τηλεφωνήματα απειλεί μια εκ των απολυμένων με σύλληψη για άσχετη με την εργατική διαφορά υπόθεση, αν δεν πάψουν άμεσα οι παρεμβάσεις. Ο πρώτος κύκλος του αγώνα κλείνει στην επιθεώρηση εργασίας. Μετά από απανωτές αναβολές από μεριάς εργοδοσίας, έτσι ώστε να κερδίσει χρόνο, και θεωρώντας εσφαλμένα ότι έτσι θα ατονήσει το κίνημα αλληλεγγύης, καταθέτει μια πρόταση συμβιβασμού που προβλέπει την εξόφληση μόλις του 1/6 από το αρχικό ποσό που διεκδικούν οι εργαζόμενοι. Η πρόταση φυσικά δεν γίνεται δεκτή, με την υπόθεση να οδηγείται στα δικαστήρια. Στη συνέχεια, η αφεντικίνα επιχειρεί να ποινικοποιήσει τον αγώνα που γίνεται, προκειμένου να εξοντώσει οικονομικά και ψυχολογικά τους απολυμένους, και να τους αποτρέψει από τη διεκδίκηση των νόμιμων δεδουλευμένων αποδοχών τους: Καταθέτει μήνυση σε 3 από τους πρώην εργαζόμενους για απειλή, εξύβριση, δυσφήμιση συκοφαντική, απλή και δια του διαδικτύου, παρενόχλησης ιδιωτικού και επαγγελματικού χώρου.
Αφεντικά και κράτος προσπαθούν να εγκαταστήσουν μέσα μας και γύρω μας μια εργασιακή συνθήκη ξεκάθαρης βαρβαρότητας, που εκδηλώνεται με διαφορετικά και συνάμα τόσο ίδια μοτίβα σε μητροπόλεις αλλά και επαρχιακές πόλεις. Στην πόλη των Χανίων, κομμάτι μιας εξοντωτικής τουριστικής βιομηχανίας, είναι ζωτικής σημασίας η συλλογικοποίησή μας στους χώρους εργασίας. Δυστυχώς, ο φόβος της απόλυσης ή της μη επαναπρόσληψης την επόμενη σεζόν, η προσωπική έκθεση και το σοκ, οδηγούν πολλούς/ες εργαζόμενους/ες να σιωπούν μπροστά στις αυθαιρεσίες ή ακόμη και στη βία των αφεντικών, και όσων τάσσονται μαζί τους απλά για την προσωπική τους ανέλιξη. Τα μέσα διεκδίκησής μας δεν είναι άλλα από τη συλλογική αντίσταση απέναντι στην κουλτούρα του ατομικισμού, τον χειραφετημένο αγώνα από τα κάτω. Όντας ενάντια στον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό, προτάσσουμε την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια ενάντια στην τρομοκρατία των αφεντικών.
Οι εργατικοί αγώνες δεν καταστέλλονται, δεν ποινικοποιούνται
Αυτοοργάνωση στους χώρους εργασίας
