Αττική
Στις 3 Μαΐου 2018 το Γ’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία καταδίκασε δύο μέλη του «Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας» σε 5 μήνες φυλάκιση με αναστολή με την κατηγορία της πρόκλησης ελαφριάς σωματικής βλάβης. Η μήνυση ασκήθηκε από τους ιδιοκτήτες της εταιρίας «AMCROM Ρωμανάς Κ. – Μυλωνάς Α. & ΣΙΑ ΟΕ». Το συνδικάτο μετάλλου δείχνοντας την αλληλεγγύη του στον αγώνα των εργαζομένων της συγκεκριμένης εταιρίας συμμετέχει στις κινητοποιήσεις που λαμβάνουν χώρα από το 2011. Ακόμα μια περίπτωση όπου η αλληλεγγύη και οι αγώνες ποινικοποιούνται και καταστέλλονται.
Ακόμα δύο σοβαροί τραυματισμοί εργατών έρχονται να συμπληρώσουν τον κατάλογο εργατικών ατυχημάτων στο βωμό τους κέρδους των εφοπλιστών μετά από έκρηξη που σημειώθηκε στο μηχανοστάσιο του Ε/Γ-Ο/Γ «CHAMPION JET 2» της ναυτιλιακής εταιρείας «SEA JETS N.E». Για την κερδοφορία του κεφαλαίου τα αφεντικά δεν διστάζουν να θέσουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές προκειμένου να μην σπαταλήσουν πόρους για μέτρα ασφαλείας σε χώρους δουλειάς.
Τρίωρες στάσεις εργασίας σε κάθε βάρδια αποφάσισαν μετά από συνέλευση οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο «Παπουτσάνης». Οι εργαζόμενοι διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς και κατώτερο μισθό σύμφωνα με τη Σύμβαση του 2009, μετατροπή όλων των συμβάσεων των εργαζομένων σε αορίστου χρόνου και κατάργηση του καθεστώτος της εργασίας μέσω εργολάβων, μέτρα υγείας και ασφάλειας στην εργασία.
Σε επίσχεση εργασίας συνεχίζουν να βρίσκονται οι εργαζόμενοι στη δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων προσφύγων της ΜΚΟ Άρσις στους Ταγαράδες και στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν την άμεση και στο ακέραιο καταβολή των δεδουλευμένων, την ομαλή στο εξής εκταμίευση της χρηματοδότησης των δομών προκειμένου να μπορέσουν, όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση τους, απρόσκοπτα και με αξιοπρέπεια να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Οι δολοφονίες εργατών στον τομέα της καθαριότητας όλο και αυξάνονται. Άλλοι δύο νεκροί στην Τήνο, όταν ένα απορριμματοφόρο του δήμου έπεσε σε γκρεμό. Τα οχήματα βρίσκονται σε τραγική κατάσταση, χαρακτηριστικά δεν έχουν περάσει ούτε ΚΤΕΟ, με τους ανθρώπους να κινδυνεύουν καθημερινά, βορά στις αδηφάγες ορέξεις κράτους και κεφαλαίου για μείωση του κόστους εργασίας και αύξηση της κερδοφορίας τους.
Μόλις ενάμιση μήνα μετά την εκδίκαση της εργάτριας η οποία είχε απολυθεί εν μέσω εγκυμοσύνης από την εταιρεία VresNet, βγήκε η απόφαση, σύμφωνα με την οποία εργάτρια δικαιώνεται σε όλα. Ο εργοδότης οφείλει να αποζημιώσει την εργαζόμενη όχι μόνο για την απόλυσή της εν μέσω εγκυμοσύνης, αλλά και για τη μη έγκαιρη καταβολή δεδουλευμένων, αποζημίωση υπερωριών, δώρων εορτών, επίδομα αδείας κ.λπ. Το δικαστήριο απεφάνθη υπέρ της εργάτριας για όλες τις εργατικές διαφορές που είχαν με τον εργοδότη της VresNet, και τον υποχρεώνει σε άμεση καταβολή της αποζημίωσης. Η απόφαση, λόγω της δημοσιότητας και της πίεσης που ασκήθηκε από το κίνημα αλληλεγγύης, βγήκε μόλις σε ενάμιση μήνα.
Ηράκλειο Κρήτης: Παρέμβαση στο καφενείο «Λάκκος» για το περιστατικό εργοδοτικής βίας σε εργαζόμενο.
Στις 27/4, έγινε παρέμβαση στο μαγαζί «Λάκκος» για τον ξυλοδαρμό εργαζομένου του μαγαζιού από το αφεντικό. Η πρωτοβουλία πάρθηκε από τη νεοσύστατη συνέλευση εργαζομένων / ανέργων Kurbet με παρουσία κόσμου 50-60 εργαζομένων, συντρόφων και φίλων. Από το κείμενο της συνέλευσης:
«Στις 4/4, ο Βαγγέλης, το αφεντικό του μαγαζιού “Λάκκος” στην ομώνυμη γειτονιά του Ηρακλείου, επιτίθεται με μπουνιές σε εργαζόμενο επειδή όπως υποστήριξε ξέχασε να σημειώσει μια παραγγελία. Το περιστατικό αυτό ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά υβριστικών συμπεριφορών και “εκρήξεων” του εν λόγω καταστηματάρχη απέναντι στο προσωπικό του καφενείου. Κι όλα αυτά με τα ένσημα 4ώρου αντί 8ώρου, χωρίς επιδόματα και δώρα, μια πάγια τακτική που ακολουθείται πιστά τα τελευταία χρόνια από την πλειονότητα των αφεντικών στον κλάδο του επισιτισμού στο Ηράκλειο. Η εργοδοτική βία είναι ένα φαινόμενο της ταξικής κοινωνίας και όχι απλώς μια σειρά περιστατικών που θα μπορούσαμε να αποδώσουμε στην “κακιά στιγμή” ή την ψυχοσύνθεση του εργοδότη. Όλα τα αφεντικά είναι «προβληματικά» λόγω της αντικειμενικής προνομιακής θέσης τους στην μισθωτή σχέση εργασίας. Εκείνης της θέσης δηλαδή που τους επιτρέπει να εκμεταλλεύονται την εργασιακή μας δύναμη για να αντλούν υπεραξία, επειδή είχαν το κεφάλαιο να ξεκινήσουν μια επιχείρηση. Η λύση λοιπόν δεν είναι να αλλάξει χαρακτήρα το αφεντικό αλλά να δυναμώσει η οργάνωση των εργαζομένων και η δύναμη τους ενάντια στην εξουσία των εργοδοτών».
Θεσσαλονίκη: Φιλοεργοδοτική απόφαση για την αγωγή που κατέθεσε η πρώην εργαζόμενη του Aromalab.
Από το κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στη πρώην εργαζόμενη του Aromalab: «Το μονομελές πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, με πρόεδρο την δικαστικό Βαρβάρα Αγγελίδου, απέρριψε ύστερα από μια κατάπτυστη φιλοεργοδοτική απόφαση την αγωγή που κατέθεσε η πρώην εργαζόμενη του Aromalab, καταδικάζοντάς την μάλιστα να πληρώσει και από πάνω 150 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα της εταιρείας. Το δικαστήριο δεν αναγνώρισε καμία από τις μαρτυρίες των πρώην εργαζομένων και πελατισσών κρίνοντας τες είτε μειωμένης αξιοπιστίας -μιας και θεωρήθηκε πως αφού δεν κατήγγειλαν τα περιστατικά τότε δεν μπορούν να μιλάν τώρα για το καθεστώς εργασίας τους(!)- είτε απλά θεωρήθηκε πως οι μαρτυρίες τους έχουν αντικρουστεί από την εργοδοσία και τα τσιράκια της χωρίς να αιτιολογείται καν το πώς. Αντιθέτως, αναγνώρισε τους ισχυρισμούς περί απόλυσης -λόγω του ότι δε ήταν καλή στη δουλειά- της ίδιας της εργοδοσίας ως αληθείς, παρά το γεγονός πως αυτοί που κατέθεσαν υπέρ της ήταν η ίδια η οικογένεια – αφεντικά (άλλωστε για τη δικαστική εξουσία τα αφεντικά είναι αξιόπιστα, ενώ οι εργαζόμενοι όχι) ή τσιράκια τους που ουδεμία σχέση είχαν με το καθεστώς εργασίας της απολυμένης. Σε μια εποχή που δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι ζουν υπό καθεστώς ομηρίας δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη μια φιλοεργοδοτική απόφαση που εκτός των άλλων αποσκοπεί στον παραδειγματισμό και την αποτροπή όσων αντιστέκονται και τολμούν να καταγγείλουν τα αφεντικά τους, είτε γιατί απλά δεν δικαιώνονται, είτε γιατί καλούνται να επωμιστούν το βαρύ οικονομικό φορτίο που φέρνει μια δικαστική διαμάχη. Πρόκειται άλλωστε για τον γνωστό ρόλο της δικαστικής εξουσίας. Ένα ρόλο που απροκάλυπτα συμβαδίζει με τα συμφέροντα των αφεντικών, του κράτους και του κόσμου της εξουσίας. Έναν κόσμο που δεν έχει τίποτα άλλο να μας υποσχεθεί πέρα από την εκμετάλλευση, την υποταγή, τον φόβο, τη μιζέρια, τη φτώχεια, την εξαθλίωση και τον θάνατο. Απέναντι στη διαρκή υποτίμηση των ζωών μας, την ασφυκτική και βάρβαρη κοινωνική πραγματικότητα που επιβάλλεται από την κυριαρχία, ο μόνος δρόμος που πρέπει να διανύσουμε είναι αυτός της αντίστασης στη γενικευμένη και ολοκληρωτική τρομοκρατία που επιβάλλουν κράτος και αφεντικά».
