Οι δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, εδώ και πολλά χρόνια, υποβαθμίζονται συνεχώς από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και δημοτικές διοικήσεις με αποτέλεσμα σήμερα να είναι από τις πιο μολυσμένες περιοχές του Νομού. Το μεγαλύτερο μέρος των ρυπογόνων εργοστασιακών δραστηριοτήτων στην πόλη λαμβάνει χώρα στη δυτική της είσοδο. Από τα διυλιστήρια της ΕΚΟ στην Ιωνία, μέχρι την τσιμεντοβιομηχανία «ΤΙΤΑΝ», και τη χωματερή στην περιοχή της Ευκαρπίας, που λειτουργούσε για χρόνια, καθώς και μια σειρά από άλλες μικρές ή μεγάλες βιομηχανίες.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες κατασκευής ΣΜΑ (Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων) στην Ευκαρπία, που θα υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο τις περιοχές αυτές. Ας δούμε λίγο τι είναι ένας σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ). Είναι ένας ενδιάμεσος σταθμός όπου τα σκουπίδια συλλέγονται και συμπιέζονται για να πιάνουν λιγότερο χώρο και να μπορούν να μεταφερθούν πιο εύκολα, ακόμα και σε μεγάλες αποστάσεις. Από εκεί, ανάλογα με την επεξεργασία, είτε θα καταλήγουν σε ΧΥΤΑ, είτε θα κατευθύνονται σε μονάδες καύσης απορριμμάτων. Στην περίπτωση της Ευκαρπίας σχεδιάζεται μία τεράστια εγκατάσταση, που θα δέχεται καθημερινά 1.100 τόνους σκουπιδιών, από το σύνολο των δυτικών συνοικιών και ένα μεγάλο κομμάτι του Δήμου Θεσσαλονίκης. Οι ΣΜΑ δεν είναι τόσο αθώοι όσο φαίνονται. Η συμπίεση των σκουπιδιών αφήνει πίσω της υγρά απόβλητα, τα οποία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα για την υγεία και το περιβάλλον.
Ακόμη κι αν ένας βιολογικός καθαρισμός (όπως τον ονομάζουν) λειτουργεί στην εντέλεια (κάτι που είναι μάλλον η εξαίρεση παρά ο κανόνας), δεν δεσμεύει όλες τις επικίνδυνες ουσίες των υγρών αποβλήτων. Η μονάδα βιολογικής επεξεργασίας δεν μπορεί να κάνει τελείως ακίνδυνα τα υγρά απόβλητα, αφού δεν μπορεί να κατακρατήσει τα βαρέα μέταλλα και άλλες επικίνδυνες ουσίες που περιέχονται σε αυτά. Ιδιαίτερα τα βαρέα μέταλλα, που θα υπάρχουν σε αφθονία στην (πολύ πιθανή) περίπτωση που τα σκουπίδια είναι ανακατεμένα με βιομηχανικά απόβλητα, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα, υπεύθυνα για καρκινογενέσεις και πολλές ακόμη ασθένειες. Τα στοιχεία αυτά περνούν στη λάσπη που σχηματίζεται από την επεξεργασία των υγρών αποβλήτων, και στη συνέχεια καταλήγουν μαζί της, είτε σε κάποιον ΧΥΤΑ, είτε σε κάποια μονάδα καύσης. Και βέβαια, πριν απομακρυνθούν από το Σταθμό Μεταφόρτωσης θα έχουν αφήσει ένα μικρό «ενθύμιο», αφού αρκεί μια μικρή διαρροή για να δηλητηριάσουν και το έδαφος της περιοχής πριν φτάσουν στον τελικό τους προορισμό.
Το γιατί διαλέχτηκε η συγκεκριμένη περιοχή, μπορεί να μας το εξηγήσει μια άλλη πληροφορία. Στο παρελθόν, το εργοστάσιο «ΤΙΤΑΝ» είχε ζητήσει πολλές φορές άδεια για να μετατραπεί σε εργοστάσιο καύσης απορριμμάτων, και πράγματι, από τις 31 Ιανουαρίου 2014 πήρε την πολυπόθητη αδειοδότηση που δίνει το δικαίωμα να καίει πλαστικά, καουτσούκ, υπολείμματα από τα απορρίμματα των ΜΠΛΕ Κάδων Ανακύκλωσης (που έχει μέσα ανάμεικτα πλαστικές συσκευασίες, νάιλον σακούλες, μεταλλικές συσκευασίες, αλουμίνιο, γυαλί κλπ.), υφαντικές ύλες, απόβλητα προερχόμενα από την ανακύκλωση αυτοκινήτων και άλλα (σύμφωνα με την αδειοδότηση η οποία δόθηκε απευθείας από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και προϋποθέτει την τροποποίηση των περιβαλλοντικών όρων της εταιρίας).
Η επιμονή της συγκεκριμένης βιομηχανίας να πάρει άδεια εργοστασίου καύσης απορριμμάτων και η ταυτόχρονη επιμονή να κατασκευαστεί ο ΣΜΑ δίπλα στο εργοστάσιο, δεν μπορεί παρά μόνο απαντήσεις να δώσει. Πού θα πηγαίνει τελικά η λάσπη που θα προκύπτει από τον βιολογικό καθαρισμό του Σταθμού; Και βέβαια, πού θα πηγαίνουν τα σκουπίδια, αφού θα συμπιέζονται και θα φεύγουν από τον ΣΜΑ; Θα καταλήξουν σε κάποια χωματερή, ή απλά θα μεταφέρονται λίγα μέτρα πιο πέρα για να γίνουν καύσιμα; Έχει κανείς αμφιβολίες για τις απαντήσεις; Έχει κανείς αμφιβολίες για το ποιους εξυπηρετούν τέτοιες λύσεις;
gerakos
