Το παρόν κείμενο μοιράστηκε έξω από τα δικαστήρια της Κέρκυρας, όπου πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση ενάντια στην έμφυλη βία την ημέρα εκδίκασης της συγκεκριμένης υπόθεσης. Να σημειωθεί πως ο θύτης της επίθεσης εμφανίζεται σε κοινωνικά δίκτυα ως «ενεργός μπαμπάς», σχετίζεται με την παράταξη της τρέχουσας δημοτικής αρχής του δήμου Κέρκυρας, καθώς και με ομαδοποίηση ανδρών που διεκδικούν την «υποχρεωτική συνεπιμέλεια» για τέκνα διαζευγμένων γονέων. Καταδικάστηκε σε 14 μήνες με αναστολή, άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος.
Στις 14 Σεπτεμβρίου, έξω από το 10o δημοτικό σχολείο στο Κανόνι, μπροστά στα μάτια μαθητών, δασκάλων, γονέων αλλά και του παιδιού της μια γυναίκα ξυλοκοπήθηκε από τον πρώην άντρα της. Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι αυτός είναι εργαζόμενος στον δήμο, υποψήφιος με την τωρινή δήμαρχο και μέλος «πολιτιστικών» συλλόγων. Αυτός ο άντρας είχε το θράσος να δράσει σε κοινή θέα μπροστά σε όλο το σχολείο, και το πλήθος, με εξαίρεση δύο μόνο ατόμων, δεν αντέδρασε δίνοντάς του όλο τον χώρο να συνεχίσει.
Το γεγονός ότι επιβλήθηκε και ξέσπασε βίαια, σωματικά και λεκτικά, δεν φάνηκε να ενοχλεί τον κόσμο που βρισκόταν μπροστά. Αυτό αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι τέτοιου είδους περιστατικά έμφυλης βίας αποτελούν μέρος της κοινωνικής πραγματικότητας και της «επιθυμητής» φιλήσυχης κανονικότητας.
Οι πράξεις αυτές κρύβονται πίσω από το προφίλ που προσπαθεί να χτίσει, το προφίλ του σωστού οικογενειάρχη και «ενεργού» μπαμπά, το οποίο η κοινωνία τρέφει και δέχεται με μεγάλη ευκολία, αφού τα επιχειρήματα ενός άντρα μοιάζουν πιο αξιόπιστα και στέρεα. Το γεγονός ότι αυτή η γυναίκα έχει υπάρξει σύζυγός του, του δημιουργεί την πεποίθηση ότι έχει το δικαίωμα να επιβληθεί στο σώμα της και να την «εκδικηθεί» σε κοινή θέα.
Το συμβάν αυτό δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, ανάλογα περιστατικά συμβαίνουν παντού καθημερινά. Γενεσιουργός αιτία των κακοποιητικών αυτών συμπεριφορών είναι το κοινωνικό σύστημα της πατριαρχίας, της αντίληψης δηλαδή ότι η κυριαρχία και ο έλεγχος ανήκει στους άνδρες, αποδίδοντάς τους ιδιότητες όπως αυτές των ηθικών και ιδεολογικών αυθεντιών. Η γυναίκα από την άλλη εμφανίζεται ως άτομο με υποδεέστερη θέση, χωρίς βούληση και με μειωμένα δικαιώματα ως προς την ελεύθερη διαβίωσή της. Εκτεταμένη μορφή παίρνει στο κοινωνικό γίγνεσθαι, μα πιο έντονη ακόμα στο οικογενειακό περιβάλλον, όπου η υποτίμηση, η κακοποίηση, η βία (λεκτική και σωματική) και ο πλήρης έλεγχος των δραστηριοτήτων της φτάνει σε ασφυκτικό σημείο. Η ίδια μέγγενη σφίγγει και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας με συνεπακόλουθα θύματα και τα παιδιά. Η πατριαρχία συνδέεται άρρηκτα με το καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο προσβλέπει στο κέρδος με οποιοδήποτε τίμημα. Αυτό που στην ουσία προωθεί ο καπιταλισμός είναι η κυρίαρχη θεωρία που θέλει τον άνθρωπο εν γένει αναπαραγωγική μηχανή. Η θέση της γυναίκας σε αυτό το σύστημα καθορίζεται από τον θεσμό της ιδιοκτησίας της από τον άνδρα. Έτσι, το σύστημα αυτό επιδιώκει «γη και γυναίκα» να ανήκουν στην πατροκεντρική κυριαρχία.
Η κακοποιητική συμπεριφορά του εν λόγω δεν επηρεάζει μόνο τη γυναίκα αλλά και το παιδί, το οποίο δέχεται τη βία του πατέρα του. Η ζωή του παιδιού σε ένα βίαιο κακοποιητικό περιβάλλον έχει επιπτώσεις στην ψυχική του υγεία.
Επιβάλλεται ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του δέκατου δημοτικού σχολείου στο Κανόνι (του οποίου αυτό το άτομο είναι μέλος) να πάρει θέση και να μην συμμετέχει στην απάθεια.
Δεν είναι κάτι «μεταξύ τους», είναι κάτι που μας αφορά όλες και όλους. Καταδικάζουμε την απάθεια που ονομάζεται διακριτικότητα και δίνει χώρο σε τέτοια περιστατικά να πολλαπλασιάζονται. Χτυπάνε μία, απαντάμε όλες. Δεν είναι ράτσα ειδική, είναι άντρες καθημερινοί.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ, ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Πρωτοβουλία ενάντια στην έμφυλη βία
