Όταν ο αργός θάνατος της Κρήτης βαφτίζεται ανάπτυξη…
Το θέμα είναι λίγο-πολύ γνωστό, ο υπουργός εμπορικής ναυτιλίας Μ. Κεφαλογιάννης έχει τη λαμπρή ιδέα να ξεπουλήσει μια ολόκληρη περιοχή της Κρήτης, με σκοπό την δημιουργία σε αυτήν ενός τεράστιου διαμετακομιστικού λιμανιού για πλοία χωριτικότητας 10.000 εμπορευματοκιβωτίων (κοντέινερς), που θα διακινούν 1 με 2 εκατομμύρια κοντέινερ ετησίως.
Με γνώμονα την εξυπηρέτηση εφοπλιστικών και συναφών συμφερόντων, αλλά και την προσωπική υπεραξία του ίδιου του υπουργού κατατίθεται ένα καταστροφικό σχέδιο για τον κόλπο της Μεσσαράς. Η πρόταση-πακέτο πλασάρεται με το γνωστό περιτύλιγμα των καλών προθέσεων για την οικονομική ανάπτυξη του τόπου. Οι ντόπιοι υποστηρικτές τού έργου φυσικά και δεν είναι τυχαίοι.
Η πραγματικότητα είναι ότι το ξεπούλημα της συγκεκριμένης περιοχής θα σημάνει την αλλοίωση της τωρινής καθημερινότητας σε όλο το πλέγμα των κοινωνικών, οικονομικών, πολιτιστικών σχέσεων και δεδομένων. Ένας τόπος που ζει ουσιαστικά από τη γη και τον τουρισμό θα μετατραπεί σε ένα λιμάνι τέρας, ένα απέραντο εργοτάξιο, ένα μνημείο περιβαλλοντικής καταστροφής. Η ήπια μορφή και δομή των όποιων βιοποριστικών τουριστικών εργασιών θα εξαφανιστεί μαζί με τις φυσικές ομορφιές και την ιστορικότητα του τόπου. Αντ’ αυτού υπόσχονται διεθνή προβολή μέσω του λιμανιού. Ποιος όμως θα έρθει να θαυμάσει μια χαβούζα από τσιμέντο και ατσάλι;
Οι «από πάνω» λένε πως θα σεβαστούν τη γνώμη των κατοίκων. Έχουμε την τύχη και την επιλογή να έχουμε μνήμη. Και αυτή μας λέει ότι αυτά τα λόγια, εκτός από ψεύτικα έχουν καταντήσει πλέον και βαρετά. Τα ίδια ακριβώς λόγια-υποσχέσεις είχαμε ακούσει και στην περίπτωση της Γαυδοπούλας. Σε έναν αντίστοιχο σχεδιασμό, τα τότε αφεντικά επιθυμούσαν, για τα φράγκα βεβαίως, να μετατρέψουν τη Γαυδοπούλα σε σταθμό ανεφοδιασμού για τάνκερς (σε βενζινάδικο δηλαδή), και να αφανίσουν από τον χάρτη το συγκεκριμένο νησάκι, και την Γαύδο, αδιαφορώντας για την ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή στα νότια παράλια της Κρήτης. Η Γαυδοπούλα (όπως και ο κόλπος της Μεσσαράς) προστατεύεται από το περιβαλλοντικό πρόγραμμα “Natura 2000”, κάτι που δεν φαίνεται να τους απασχόλησε καθόλου. Η τοπική κοινωνία των γύρω περιοχών αλλά και το σύνολο των Χανιωτών ήταν αυτοί που αγωνίστηκαν και έθεσαν φραγμούς στις επιδιώξεις τους. Με την αντίστασή τους υποχρέωσαν το νομαρχιακό συμβούλιο των Χανίων να απορρίψει με συντριπτική πλειοψηφία τη μελέτη, και το συμβούλιο επικρατείας να κλείσει την υπόθεση. Αυτό ακριβώς πρέπει να γίνει και σε αυτήν την περίπτωση.
Και εδώ έχουν αρχίσει να ακούγονται οι πρώτες φωνές αντίστασης. Μέσα στη σύγχυση των υποσχέσεων της εξουσίας υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να δουν καθαρά τι μέλλον κρύβουν τα «δώρα των αρχόντων».
Επομένως το σενάριο για το λιμάνι, καλά θα κάνουν να το κρύψουν στα συρτάρια τους. Είναι γνωστό ότι η Κρήτη θεωρείται ακριβό φιλέτο και «μαγαζί γωνία». Η γεωγραφική θέση της Κρήτης αποτελεί κόμβο στρατηγικής σημασίας, και γι’ αυτό έχει αποτελέσει στόχο στρατιωτικών και οικονομικών συμφερόντων. Κι αν τη θέση των ένστολων παίρνουν τώρα κουστουμαρισμένοι, χαριτωμένοι και αδηφάγοι επιχειρηματίες και πολιτικοί, με τίποτα δεν μπορεί να καλυφθεί η ομοιότητα των καταστροφικών τους σχεδίων. Μένει λοιπόν να οργανωθούμε συλλογικά για να τα ανατρέψουμε.
ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΓΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΑΕΡΑ
ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΩΣ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΤΑΙ….
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ ΔΕΝ ΚΑΘΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΔΙΑΜΕΤΑΚΟΜΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΟΝΤΕΪΝΕΡ ΣΤΟ ΤΥΜΠΑΚΙ
Κατάληψη Ευαγγελισμού
Θεοτοκοπούλου 18, Ηράκλειο
* το κείμενο είχε δημοσιευτεί το 2007 όταν η τότε κυβέρνηση με μπροστάρη τον Κεφαλογιάννη είχε φέρει για πρώτη φορά στο προσκήνιο το θέμα της κατασκευής του λιμανιού στο Τυμπάκι
