Χρονικό δράσεων στην πόλη:
20/02 – Παρέμβαση στα Lidl-Ελλάς μετά από το περιστατικό σε κατάστημα της εταιρίας στην Αθήνα όπου συνέβη προσωποκράτηση, από τον υπεύθυνο του καταστήματος, ατόμου που απαλλοτρίωσε προϊόντα, και καταγγελία αυτού στους μπάτσους.
Η ανάρτηση στο Indymedia: https://athens.indymedia.org/post/1617200/
06/04 – Πριν από τα καλέσματα συγκεντρώσεων στη τελευταία γενική απεργία (ό,τι κι αν περιγράφει πλέον αυτός ο όρος) τοποθετήθηκε, στα βράχια της λίμνης γιγαντοπανό («Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», φωτογραφία). Η λίμνη έχει επιλεχθεί ως σημείο αναφοράς για τη βιομηχανία του τουρισμού στην πόλη. Εκεί οργανώνουν τις περισσότερες φιέστες, και γύρω από αυτή τα αφεντικά έχουν στήσει το «άβατό» τους, όπου ο δημόσιος χώρος, ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχει μικρύνει κατά πολύ.
23/05 – Παρέμβαση έξω από τον κινηματογράφο της πόλης, όπου παρουσιαζόταν μελέτη για την ανάπλαση του παραλιακού. Αφορούσε την παραχώρηση του Καθολικού. Ανοίχτηκε πανό και μοιράστηκε κείμενο.
Στον Άγιο Νικόλαο οι υποψήφιοι δήμαρχοι ανταγωνίζονται ποιος θα χαρίσει περισσότερο ελεύθερο χώρο στις εταιρίες των ξενοδοχείων και στα τσιράκια τους, τα αφεντικά της περιοχής δηλαδή. Όλοι αυτοί/ες μαζί κρύβονται πίσω από το ετήσιο καλοκαιρινό τουριστικό θαύμα. Ένα θαύμα που για να συντελείται κάθε χρόνο και να είναι όλο και πιο αναγκαίο χρειάζεται θνητή σάρκα εργαζομένων στην παραγωγή, ξεπούλημα και εκμετάλλευση κάθε σπιθαμής γης, και συνεπή υποβάθμιση όλων των πλουτοπαραγωγικών τομέων πέραν της γνωστής, και όπως προείπαμε θαυματουργής βαριάς βιομηχανίας της χώρας. Έτσι λοιπόν, όλοι τους αποφάσισαν να κάνουν τα στραβά μάτια σε ξενοδοχειακή εταιρία ώστε να έχει φτάσει να διεκδικεί χώρο από το Λιμενικό Ταμείο και να θέλει να πάρει και το υπόλοιπο κομμάτι του όρμου (λίγο έξω από το κέντρο της πόλης)· ένα μέρος που καθημερινά περπατάει κόσμος και μαζεύονται νέοι τα βράδια μακριά από μαγαζιά, επιλέγοντας έτσι έναν τρόπο διασκέδασης και κοινωνικοποίησης αντίθετο στα πρότυπα του καταναλωτισμού.
Ακόμα έχουν ήδη αρχίσει οικοδομικές εργασίες παραδίπλα στα «Πλευρά», που θα κτίσουν όλη την πλαγιά με δωμάτια και παράλληλα θα γίνει μαρίνα για να «παρκάρουν» τα σκάφη τους οι vip πελάτες. Είναι όλο και πιο συχνό, κατά τόπους, στο νησί της Κρήτης να εμφανίζονται «καρχαρίες της στεριάς» που βγαίνουν για το ατέρμονο κυνήγι του κέρδους. Ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε περίπτωσης μπαίνει σε λειτουργία και η μέθοδος ανάπτυξης που ταιριάζει.
Διεκδικούμε δημόσιο χώρο στον «άγιο» αλλά και στις διπλανές Ελούντα και Πλάκα, που η κατάσταση είναι χειρότερη. Δεν κάνουμε υπομονή για να «βγει» η σεζόν ώστε να το «κουβεντιάζουμε τον χειμώνα» όσο ξεκουραζόμαστε. Όταν δηλαδή ο χρόνος και ο χώρος για να παρέμβουμε και να αποτρέψουμε αυτές τις βαρβαρότητες θα είναι περασμένος. Δεν αρκούμαστε στη συναίνεση όσο μας ταΐζουν φόβο και ελπίδα, ούτε φυσικά αφηνόμαστε να μας παρασύρουν στον φαύλο κύκλο του κέρδους.
Αρνούμαστε να γίνουμε μια μάζα με αφεντικά, μπάτσους, εκκλησία και λοιπούς, που στη μικρή μας πόλη, είναι αδύνατο να μην συναντήσουμε καθημερινά σε κάθε βήμα.
Λίγο παραπέρα γεωγραφικά βρίσκεται το οροπέδιο Λασιθίου, που οι ντόπιοι «λεβέντες» πριν από περίπου ένα χρόνο (13/08/21) μπούκαραν σε σπίτι μεταναστών και αφού τους έδειραν τους λήστεψαν απειλώντας τους με όπλα. (βλ.σχετικά: https://creta24.gr/apokleistiko-i-pio-agria-ratsistiki-epithesi-stin-kriti-chtypisan-pyrovolisan-kai-listepsan-allodapoys/)
Από τη μεριά μας δεν μπορούμε παρά να αναδείξουμε την αντιφατική κατάσταση όπου τα ίδια, ή κοντινά τους υποκείμενα από τη μια χτυπάνε «ξένους» που δουλεύουν στα δικά τους χωράφια, σαφώς γιατί όσο πιο υποτιμημένη είναι η εργασία, τόσο μεγαλώνουν τα περιθώρια κέρδους, και από την άλλη υπηρετούν πειθήνια και πιστά άλλους «ξένους», τουρίστες αυτή τη φορά, στα high-class ξενοδοχεία που δουλεύουν. Στον τουρισμό βλέπεις σταματάει η «μαγκιά», εκεί απλώς δέχονται κάθε καλοκαίρι να τους «στύβουν» τα αφεντικά. Παρ’ όλο που ο κόσμος του Αγίου στην πλειοψηφία του είναι ο ίδιος που θα φέρει εις πέρας όλες αυτές τις εργασίες που χρειάζονται για να βγει η σεζόν, είναι και ο ίδιος που θα υπερασπιστεί την ανισότητα εναντίον των εργαζομένων. Όλο αυτό συντελείται υπό τον φόβο μήπως και χάσει τη θέση στις εργασιακές γαλέρες των πολυτελών ξενοδοχείων της περιοχής. Έτσι γίνεται υποτακτικός/ή σε όποια απαίτηση από την εργοδοσία και αντιδραστικός σε ό,τι δεν είναι στο άμεσο συμφέρον του/της.
Με αφορμή το παραπάνω περιστατικό στο Λασίθι, βρεθήκαμε άτομα από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους ή κι από κανέναν, με κοινό στόχο την εξωτερίκευση των αρνήσεών μας και τη δημιουργία αντιστάσεων. Μετά από κινήσεις κοινωνικής απεύθυνσης, όπως ανακοινωμένες δημόσιες συζητήσεις, δημιουργήθηκε σταδιακά μια ομάδα ατόμων, της οποίας αποτελούμε μέρος. Η εν λόγω σύμπραξη ένα χρόνο μετά κατάφερε να είναι κοντά στο άνοιγμα ενός κοινωνικού χώρου στην πόλη του Αγίου. Μέσα από το συγκεκριμένο συλλογικό εγχείρημα προσπαθούμε να εκφράσουμε την απέχθειά μας για την κυρίαρχη κουλτούρα. Παράλληλα προσπαθούμε να βγούμε μπροστά όντας βέβαιοι και βέβαιες πως δεν είμαστε τα μόνα άτομα που έχουν απηυδήσει με αυτές τις εργασιακές –και όχι μόνο– συνθήκες, και που θέλουν να διεκδικήσουν μια αλλιώτικη ζωή. Μπορεί, όπως είναι φυσικό σε κάθε κοινωνική εκκίνηση, να υπάρχουν διαφορές και ασυμφωνίες μεταξύ των ατόμων, από τη σκέψη μέχρι τον τρόπο δράσης, όμως θεωρούμε ότι στην παρούσα στιγμή και στο παρόν μέρος, είναι κάτι που πρέπει να γίνει. Δεν λέμε ότι έτσι θα αλλάξουμε τον κόσμο. Προϋπόθεση για αυτό είναι πρώτα να μπουν συνειδησιακά αναχώματα στη σκατίλα που μας περιβάλλει. Κάτι τέτοιο κρίνουμε ότι ενθαρρύνεται αν σκεπτόμαστε και δρούμε από κοινού. Από εκεί και πέρα ελπίζουμε να δημιουργηθεί κάτι ακόμα καλύτερο από αυτά που φανταζόμαστε ήδη.
Έξω από τις γαλέρες της ανατολικής Κρήτης
