Στις 17 Σεπτεμβρίου, με αφορμή τη συμπλήρωση 3 χρόνων από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τα ναζιστικά τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής, όπως και σε όλη την Ελλάδα, έτσι και στη Μυτιλήνη υπήρχε κάλεσμα για αντιφασιστική πορεία. Το απόγευμα στην κεντρική πλατεία Σαπφούς πραγματοποιήθηκε προβολή του ντοκιμαντέρ «Χρυσή Αυγή: προσωπική υπόθεση» ενώ αργότερα ακολούθησε πορεία 200 ατόμων υπό την παρουσία ισχυρής αστυνομικής δύναμης.
Την επόμενη ακριβώς ημέρα, 30 σύντροφοι και συντρόφισσες συγκεντρώθηκαν και πάλι στην πλατεία Σαπφούς για να αποτρέψουν ένα πιθανό πογκρόμ εναντίων των προσφύγων που συνήθως κάθονται στα σκαλάκια της πλατείας. Αφορμή το κάλεσμα της πατριωτικής κίνησης Λέσβου για δήθεν υπεράσπιση του αγήματος του στρατού κατά την καθιερωμένη υποστολή της σημαίας. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Κάθε Κυριακή εθιμοτυπικά στην πόλη της Μυτιλήνης ένα άγημα του στρατού φτάνει δίπλα από την πλατεία Σαπφούς, κάνει υποστολή της σημαίας, και αμέσως μετά αποχωρεί. Την Κυριακή 11 του Σεπτέμβρη, με εντολή του λιμενικού το τελετουργικό αυτό ακυρώθηκε. Σημειώνουμε ότι δεν υπήρχε η οποιαδήποτε πορεία, καθώς η μοναδική πορεία προσφύγων ήταν το Σάββατο 10 του μηνός, πορεία η οποία μπήκε στην πόλη της Μυτιλήνης, κράτησε για λίγη ώρα και μετά διαλύθηκε ειρηνικά.
Αυτή ήταν η αφορμή που χρειάστηκαν οι ντόπιοι φασίστες για να στήσουν την προβοκάτσια τους. Η ανύπαρκτη τοπική Χ.Α. μαζί με την πατριωτική κίνηση Λέσβου ξεκίνησαν ένα όργιο αναρτήσεων σε διάφορα ακροδεξιά site, κάνοντας λόγο για ακύρωση του αγήματος από αναρχικούς και μετανάστες και κάνοντας παράλληλα κάλεσμα για υπεράσπιση του αγήματος την επόμενη Κυριακή.
Η πατριωτική κίνηση Λέσβου προέκυψε από την αποτυχία της τοπικής Χ.Α. το 2013, η οποία προσέκρουσε στο αντιφασιστικό κίνημα του νησιού, και είναι παράλληλα η χειροπιαστή συνεργασία των όποιων ντόπιων φασιστών της Χ.Α. με τους φασίστες της τοπικής ΝΟΔΕ και της τοπικής Ν.Δ.
Αποτέλεσμα ήταν την Κυριακή στις 18 Σεπτεμβρίου να υπάρχει απέναντι από τους 30 συντρόφους και συντρόφισσες, ένα συνονθύλευμα από φασίστες, δεξιούς, περαστικούς και ανθρώπους οι οποίοι μαζεύτηκαν να δουν τι συμβαίνει, με τους φασίστες να προκαλούν, πάντα πίσω από τις ασπίδες των ματ.
Την επόμενη μέρα το πρωί έγινε πορεία των κατοίκων της Μόριας, του χωριού δηλαδή που βρίσκεται δίπλα από το κέντρο κράτησης, η οποία κατέληξε στο δημαρχείο της προκυμαίας. Εκεί, οι φασίστες που ήταν στην πορεία, μόλις αντιλήφθηκαν την παρουσία 5 αλληλέγγυων λίγο παραπέρα, τους επιτέθηκαν τραυματίζοντας τη μία σοβαρά στο πόδι.
Και εκεί που όλοι ασχολιόντουσαν με το τι τελικά συνέβη με το άγημα, μία άλλη πραγματικότητα ήρθε να σκεπάσει ό,τι είχε συμβεί μέχρι και τη Δευτέρα το πρωί.
Πρόκειται για το αποτέλεσμα μίας μακροχρόνιας διαδικασίας εξαθλίωσης των προσφύγων που ζούσαν μέσα στο κέντρο κράτησης. Συνολικά στο κέντρο της Μόριας και στο πρόχειρο κέντρο του Καρά τεπέ ο αριθμός των προσφύγων είχε φτάσει τους 6000. Με τις συνθήκες διαβίωσης να χειροτερεύουν μήνες τώρα, και με ανθρώπους να είναι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο για τουλάχιστον 6 μήνες συνεχόμενους, χωρίς να ξέρουν τι θα απογίνουν, χωρίς να προχωράνε οι αιτήσεις ασύλου τους, και έχοντας παράλληλα ως μόνη απάντηση στα αιτήματά τους ξύλο και χημικά, φτάσαμε στο βράδυ της Δευτέρας, που το κέντρο κράτησης της Μόριας θα παραδοθεί στις φλόγες ολοσχερώς.
Ανταπόκριση για την Άπατρις από Stekov
