Αυτές τις μέρες, οι δυνάμεις των μονάδων καταστολής ετοιμάστηκαν για να χτυπήσουν ακόμα μια φορά το συλλογικό ξέσπασμα οργής και την ανάγκη για βίαιη σύγκρουση. Στα γραφεία, τις κλούβες και τα καφενεία που αράζουν, τράφηκαν με την ιδέα να καταχωνιάσουν εξεγερμένους ώστε να μπορέσουν να τους ξεφτιλίσουν, να τους βασανίσουν και να τους φυλακίσουν. Τις ίδιες αυτές μέρες τους επιτεθήκαμε στη κεντρική βάση τους. Τους ξαφνιάσαμε, και εκθέσαμε την αδυναμία και την αποτυχία τους μπροστά στην ατέλειωτη επιθυμία που υπάρχει να καταστραφούν. Οι ίδιοι μπάτσοι που περήφανα περιπολούν την πόλη, πεπεισμένοι για την δυνατότητά τους να τρομοκρατούν τον πληθυσμό, αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή, γεμάτοι φόβο, το βράδυ, στις 2 Δεκεμβρίου, μπροστά στον ίδιο τον σταθμό τους.
Όπως το δημοκρατικό κράτος διατηρεί τον πληθυσμό σε μια συνεχή κατάσταση επιβίωσης χωρίς λοιμούς και διαδεδομένες ασθένειες, με τον ίδιο τρόπο τα ΜΑΤ χρησιμοποιούν την καταστολή χωρίς άμεση εκτέλεση. Η παρουσία τους έχει στόχο την επιβολή του ελέγχου και την αποκατάσταση της τάξης. Ο πόλεμος είναι χημικός και τα όπλα μη-θανατηφόρα, αν και πολλοί έχουν πεθάνει στα χέρια τους. Με κάθε τρόπο διασφαλίζουν τις ισορροπίες, σχεδιάζοντας τα εσωτερικά σύνορα της μητρόπολης, μαρκάροντας τις επιτρεπτές διαδρομές και τα αδιέξοδα κάθε πορείας. Είναι χρήσιμοι ενάντια στους κοινωνικούς ξεσηκωμούς, ενάντια στους μετάναστες/-τριες που βρίσκονται στα κέντρα κράτησης, διασφαλίζουν την λεηλασία της φύσης. Συμβολίζουν το κυρίαρχο υποκείμενο στην κοινωνική βάση ως λευκοί στρέητ ευρωπαίοι άνδρες, φύλακες του νόμου για τα συμφέροντα μιας κρατικής και καπιταλιστικής κοινωνίας.
Η εγκαθίδρυση των μπάτσων ΥΜΕΤ και ΜΑΤ στην Καισαριανή είναι μία σχεδιασμένη κίνηση από τις πολιτικές της αντι-εξέγερσης. Κατά την διάρκεια της ελληνο-γερμανικής ναζιστικής κατοχής και των Δεκεμβριανών του 1944 η γειτονιά ήταν ένα μέρος αντίστασης. Σήμερα, φαίνεται πολύ κανονικό στην γειτονιά το να έχει συνεχή παρουσία μπάτσων, που πηγαινοέρχονται και ζούν γύρω από αυτήν την στρατιωτική βάση. Αυτά είναι τα αποτελέσματα όταν οι άνθρωποι εστιάζουν στην εθνικότητα του καταπιεστή και όχι στην καταπίεση την ίδια. Οι πληθυσμοί αποδέχονται να κυριαρχηθούν από ντόπιες δυνάμεις καταστολής αρκεί να μην υπάρχει “ο ξένος παράγοντας“. Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, μέρος των αντι-καθεστωτικών δυνάμεων έχει απορρίψει τον αριστερό πατριωτισμό της αντάρτικης παράδοσης. Είμαστε μέρος αυτής της άρνησης και ψάχνουμε να αναπτύξουμε τις αναλύσεις μας πέρα από την αριστερή ηγεμονία.
Η εξέγερση του 2008 στην Ελλάδα ήταν μία από τις δυνατότερες στον σύγχρονο κόσμο. Απέδειξε το μέγεθος της δύναμης και της δημιουργίας που μπορεί να προκύψει απέναντι στους κρατικούς μηχανισμούς και πόσο μικροί και αδύνατοι έμοιαζαν εκείνες τις μέρες. Η δολοφονία του αναρχικού μαθητή Γρηγορόπουλου από την ελληνική αστυνομία θα είναι πάντα κομμάτι της μνήμης και θα τρέφει τις δράσεις μας. Παρόλα αυτά θέλουμε να σημειώσουμε, ότι αυτή η δολοφονία έφερε μια εξέγερση από την κοινωνία και το πολιτικό φάσμα της αριστεράς -και- λόγω του ότι επρόκειτο για ένα 15χρονο-λευκό-έλληνα μαθητή (ενω παράλληλα έγινε προσπάθεια να αποσιωπήσουν την πολιτική του ταυτότητα). Εμείς όμως, από την δική μας θέση βλέπουμε τις κρατικές δολοφονίες σε διάφορα υποκείμενα, σε καθημερινή βάση, όπως επίσης βλέπουμε τις φυλακές και την κυριαρχία στο έδαφος. Γι‘ αυτό οι αγώνες μας είναι βίαιοι και διαρκείς. Οι εξεγερτικές μας πράξεις δεν εξαρτώνται από την κοινωνική νομιμοποίηση. Η κοινωνία είναι μια αφηρημένη έννοια, που μάλλον έχει να κάνει περισσότερο με αυτό που είναι ορατό και έχει την έγκριση να υπάρχει. Οι αγώνες μας συνδέονται με τις εμπειρίες μας. Δεν μαχόμαστε για να σώσουμε τους ανθρώπους, μαχόμαστε για να επιβιώσουμε και να δώσουμε αλληλεγγύη σε αυτούς και αυτές που αντιστέκονται με σκοπό να έρθουμε κοντά με περισσότερα άτομα και σύνολα που θέλουν να ενταχθούν σε αυτόν τον ειλικρινή αναρχικό αγώνα.
Οι τακτικές μας μπορούν εύκολα να χρησιμοποιηθούν σε κάθε μητρόπολη των δια-κρατικών φρούριων. Κάθε προπαρασκευαστική δράση μας, κάθε κουβέντα μας, κάθε πτυχή του σχεδιασμού μας, μπορεί να μας πάει ένα βήμα μπροστά απ‘ τον εχθρό δίνοντας μας το πλεονέκτημα να τον αιφνιδιάσουμε.
Ας δημιουργήσουμε ένα εξεγερτικό κίνημα χωρίς σύνορα, που θα είναι ικανό να διαδώσει τις αναρχικές ιδέες και πρακτικές.
Η επίθεση μας είναι μια συνεισφορά στο διεθνιστικό κάλεσμα και ένα πύρινο σινιάλο στους συντρόφους και συντρόφισσες από την Χιλή για ένα μαύρο Δεκέμβρη. Ένα μήνυμα στους εξεγερμένους και εξεγερμένες ανά τον κόσμο. Στην μαχόμενη μνήμη όλων των φίλων, συντρόφων συντροφισσών και άγνωστων δολοφονημένων και φυλακισμένων από το κράτος.
Αναρχικες-Αναρχικοί ενάντια στην λήθη
