Την Δευτέρα 22 Μαρτίου, στις 00:00 στο Σαντιάγο της Χιλής, οι κρατούμενοι του κοινωνικού πολέμου ξεκίνησαν κινητοποίηση με χαρακτηριστικά απεργίας πείνας επ’ αόριστον, διεκδικώντας την κατάργηση του άρθρου 9 και την αποκατάσταση του άρθρου 1 του διατάγματος, Νόμου 321. Πρόκειται για τα συντρόφια: Marcelo Villarroel Sepúlveda, Joaquín Garcia Chanks, Juan Flores Riquelme (στη φυλακή υψίστης ασφαλείας του Santiago), Juan Aliste Vega (όχι συμμετέχοντας αλλά στηρίζοντας την απεργία, δεδομένης της ιατρικής κατάστασης του στη φυλακή υψηλής ασφάλειας), Francisco Solar Dominguez (στο τμήμα μέγιστης ασφάλειας) ,Mónica Caballero Sepúlveda (στη γυναικεία φυλακή του San Miguel) και Pablo Bahamondes Ortiz, Jose Ignacio Duran Sanhueza, Tomas González Quezada, Gonzalo Farias Barrientos (στη φυλακή του Santiago).
Σύμφωνα με τη τροποποίηση του νόμου 321, οι κρατούμενοι/ες θα εξαναγκάζονται να εκτίσουν τα 2/3 της ποινής τους, προτού αποκτήσουν πρόσβαση στη λεγόμενη «απελευθέρωση υπό όρους». Αυτή η διαδικασία, που σε ορισμένες περιπτώσεις κρατάει για δεκαετίες, επηρεάζει μεγάλο αριθμό κρατουμένων, που καταλήγουν να εκτίουν μέχρι και ολόκληρη την ποινή τους.
Επίσης, κρίνεται πλέον απαραίτητη η θετική κρίση μιας ψυχο-κοινωνικής αναφοράς απ’ τη χωροφυλακή, κάτι που καθιστά ακόμα δυσκολότερη την αποφυλάκιση. Επιπλέον, τίθεται ως άμεσο και επείγον, το ζήτημα του τέλους της προληπτικής φυλάκισης. Το τελευταίο, χρησιμοποιείται ως τιμωρητικό μέσο εναντίον εκείνων που κατηγορούνται για ενέργειες στο πλαίσιο μόνιμης εξέγερσης, αρνούμενοι το υποτιθέμενο τεκμήριο αθωότητας κατά τη διάρκεια μιας έρευνας.
Με αυτόν τον τρόπο οι κατηγορούμενοι αντιμετωπίζονται κατευθείαν ως ένοχοι και τους επιβάλλονται εκτεταμένες προληπτικές φυλακίσεις που διαρκούν ακόμη και μέχρι τη στιγμή της καταδίκης ή την ολοκλήρωση της ποινής.Όλα αυτά σε μια χώρα, όπου το 95% των φυλακίσεων αφορά επιθέσεις ενάντια σε ιδιωτική περιουσία.
Επιπλέον αιτήματα των συντρόφων, αποτελούν οι απελευθέρωσεις όλων των ανατρεπτικών κρατουμένων, των αναρχικών, των κρατουμένων της απελευθέρωσης των Mapuche, των κρατουμένων της εξέγερσης, καθώς και του συντρόφου Marcelo Villarroel Sepulveda. Ο Marcelo ύστερα απο 2 μεγάλες περιόδους εγκλεισμού, βρίσκεται φυλακισμένος- για περισσότερα από 25 χρόνια- για ενέργειες ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Εφόσον το κράτος νομοθέτησε και ενίσχυσε νέα νομικά πλαίσια, τροποποιήθηκαν και οι προθεσμίες υποβολής αιτήσεων της αποφυλάκισής του, που αντιστοιχούσαν στο 2019, ώστε να του επιτραπεί ξανά η υποβολή αίτησης το 2036! Έτσι, συνεχίζει αυθαίρετα η διαδικασία της φυλάκισής του, η οποία στοχεύει να τον κρατήσει έγκλειστο συνολικά για περισσότερα από 40 χρόνια.
Θεωρώντας όλα τα παραπάνω καταπατήσεις των κεκτημένων δικαιωμάτων των φυλακισμένων ατόμων, η Χιλή είναι ακόμα μια περίπτωση όπου οι νόμοι τροποποιούνται και εφαρμόζονται σύμφωνα με τις επιταγές του κράτους, που θέλει να κρατήσει απαχθέντες όσους και όσες αγωνίζονται ενάντια στα συμφέροντά του.
Πηγές :
1431am.org
ragnarok.squat.gr
athens.indymedia.org
enoughisenough14.org
