Ακραίο δεν είναι πια να μιλάμε για επανάσταση (και να την οργανώνουμε) – Ακραίο είναι να συνεχίσουμε να υπομένουμε όσα μας επιβάλλουν.
Ούτε 20 μήνες δεν έχουν περάσει από τότε που μας δέσανε χειροπόδαρα Ε.Κ.Τ και Δ.Ν.Τ., και τα αποτελέσματα της πολιτικής που επιβάλλουν ήδη είναι κάτι παραπάνω από ορατά. Πρόσφατα θυμηθήκαμε τον Πάγκαλο όταν δήλωνε δημόσια πως το Δ.Ν.Τ. είναι ευλογία για τον τόπο, και είναι να αναρωτιέται κανείς πόσο κυνικοί είναι οι άρχοντες; Και πόσο άβουλη και μίζερη η μάζα;
Τέλος καλοκαιριού (όπου πλέον έγινε ξεκάθαρο πως και ο κόσμος να χαλάσει, τα μπάνια είναι μπάνια) και μας έχει μείνει η γλυκιά και συνάμα πικρή γεύση από τις κινητοποιήσεις που πέρασαν. Γλυκιά, γιατί μας έδωσε ελπίδα το γεγονός πως καμπόσοι συμπολίτες μας ξύπνησαν, βγήκαν στους δρόμους, στήσανε συνελεύσεις και μιλήσανε μεταξύ τους, έδωσαν μάχες και πλέον θα βρίσκονται δίπλα δίπλα στους μελλοντικούς αγώνες. Πίκρα από την άλλη, που η πλειοψηφία στις καθοριστικές στιγμές που πέρασαν, για άλλη μια φορά διάλεξε να γυαλίσει τις αλυσίδες της αντί να τις σπάσει.
Σε ένα άλλο επίπεδο ο αγώνας ενάντια στο μεσοπρόθεσμο, αλλά και η άγρια και αποφασιστική απεργία των ιδιοκτητών ταξί, οδηγούν σε ένα βασικό συμπέρασμα που όλοι θα πρέπει να το λάβουν υπόψη: Όσο και να θέλει κανείς, το σύστημα πλέον δεν διαπραγματεύεται με κανένα. Οι αγώνες με αιτηματικό χαρακτήρα είναι καταδικασμένοι σε ήττα. Θα πρέπει να δουλέψουμε στην κατεύθυνση του να δημιουργήσουμε μια συλλογική συνείδηση, το απαιτούμενο κοινό πεδίο αγώνα να το τοποθετήσουμε μακριά από μικροπολιτικές αγκυλώσεις και αιτήματα προς όσους μας καταπιέζουν και μας εξαθλιώνουν. Να εμπνεύσουμε και να ριζοσπαστικοποιήσουμε κι άλλο τους σύγχρονους κοινωνικούς αγώνες, ώστε να προσπεράσουν την κοινοβουλιολάγνα και ρεφορμιστική αριστερά, με τα εκτός τόπου και χρόνου αιτήματά της.
Αυτός ο κοινός τόπος για πρώτη ίσως φορά ανοίγεται μπροστά μας και λέγεται ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Πέρα από τις όσες προβληματικές υπάρχουν, η κίνηση αυτή δεν ζητιανεύει, δεν είναι αίτημα, διεκδικεί από τα άτομα να τη διαμορφώσουν και να την πραγματώσουν με από κοινού διαμορφωμένους όρους. Χειραφετεί και αγκαλιάζει μεγάλα κοινωνικά κομμάτια, αμφισβητεί σε μεγάλο βαθμό την αστική δημοκρατία, θέτει τις βάσεις για την πραγμάτωση του μέχρι πρότινος φαντασιακού της αυτοοργάνωσης. Δεν προϋποθέτει την επανάσταση, την προετοιμάζει, εάν και εφόσον το επιδιώξουμε. Είναι άμεσα πραγματοποιήσιμη σε κοινότητες αγώνα ή και επιβίωσης.
Και αν δεν προετοιμάζει την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, θα μπορούσε να το ‘κανε. Σήμερα υπάρχουν πολλά αυτιά να ακούσουν, αρκεί να υπάρξουν τα στόματα που θα μιλήσουν για αυτήν. Η ρήξη μεταξύ της κοινωνίας και ενός κράτους που έχει αποσυνδεθεί από τους υπηκόους του, με μονάχα την αστυνομία στο πλευρό του, είναι πραγματικότητα. Η επανάσταση όμως είναι πρωτίστως εγκεφαλική, είναι η διαδικασία μέσα από την οποία το άτομο θέτει τον εαυτό του εκτός συστημικής τροχιάς, για να έρθει σε τροχιά σύγκρουσης.
Αυτήν τη στιγμή σε καμιά περίπτωση δεν είμαστε προ τον πυλών, μπορεί οι συνθήκες (από μεριάς συστημικών αδιεξόδων) να είναι ιδανικές, αλλά οι διαθεσιμότητες ως προς μια τέτοια απόπειρα είναι ακόμη ανεπαρκείς, είμαστε όμως σε μια γόνιμη περίοδο όπου οι συνειδήσεις (ταξικές και όχι μόνο) αφυπνίζονται. Ας αρχίσουμε λοιπόν να προετοιμάζουμε το έδαφος ώστε τη στιγμή της κοινωνικής έκρηξης να μην λειτουργήσουμε για άλλη μια φορά απλά εκτονωτικά αλλά απελευθερωτικά.
Μια τέτοια προοπτική απαιτεί ενότητα, συνεννόηση και κοινή στόχευση από μεριάς των ριζοσπαστικών δυνάμεων.
Έχουμε να προτείνουμε μερικά στίγματα σε έναν λευκό χάρτη.
Στο επίπεδο της ενότητας
ΟΛΟΙ ζούμε σε έναν κόσμο, που ο καπιταλισμός έχει μεταμορφώσει σε μια κόλαση για όλα τα όντα που τον κατοικούν, όπου το μέλλον μας μοιάζει όλο και περισσότερο με τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας γεμάτες φτώχεια, γκέτο, βία, φυλακές, μόλυνση, ρόμποκοπ, μεγάλο αδερφό κ.λπ. Θέλουμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας.
ΙΣΟΤΗΤΑ – Να είμαστε ισότιμοι, ανεξαρτήτως φίλου (με την έννοια του βύσματος), φύλου και φυλής
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – Να αποφασίζουμε συλλογικά
ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ και ΑΥΤΟΜΕΙΩΣΗ – Και να χρωστάμε δεν πληρώνουμε άλλα.
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ για την ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ – όσο είναι δυνατόν φυσικά, σε επίπεδο ατομικό, γειτονιάς, κοινότητας, δήμου, περιφέρειας.
Στο επίπεδο της συνεννόησης αντιγράφουμε από το λεξικό:
Η κατάσταση που δημιουργείται ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα άτομα όταν αυτά έχουν τις ίδιες ιδέες, απόψεις ή αντιλήψεις, ή όταν ο καθένας προσπαθεί να καταλάβει και να δεχτεί τις διαφορετικές αντιλήψεις του άλλου. Μάλλον είναι καθαρά θέμα διάθεσης.
Στο επίπεδο της στόχευσης
Να επιβάλουμε, όταν εμφανιστεί η ευκαιρία, την εξουσία των λαϊκών συνελεύσεων, να διαλύσουμε τους κρατικούς μηχανισμούς ελέγχου και καταστολής. Ειρηνικά αν γίνεται, με τη βία αν χρειαστεί.
Carpe diem
