Παρά τις ρατσιστικές κραυγές των Ευρωπαίων ηγετών και λογής ρατσιστών, η Ευρώπη δεν αντιμετωπίζει «πρόβλημα μετανάστευσης». Αντιμετωπίζει μια προσφυγική κρίση πρωτοφανή μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου την οποία προκαλεί η ίδια με τις επεκτατικές της πολιτικές και τους πολέμους που τροφοδοτεί. Γύρω της και στην ευρύτερη γειτονιά της (Συρία, Υεμένη, Σομαλία, Ερυθραία, Νταρφούρ, Νότιο Σουδάν) υπάρχει ένας κύκλος φωτιάς, φρίκης, τυραννίας, πολέμου και ανείπωτης δυστυχίας, από τον οποίο το βασικό -και ασταμάτητο- ανθρώπινο ένστικτο της επιβίωσης, ωθεί να ξεφύγει κανείς με κάθε μέσο, ακόμα κι αν ο θάνατος στα νερά της Μεσογείου ή στα χερσαία σύνορά της αποτελεί ένα σοβαρό ενδεχόμενο.
Μετά το ναυάγιο σκάφους στα ανοιχτά της Λαμπεντούζα στις 19 Απρίλη και το θάνατο 900 προσφύγων και μεταναστών (μεταξύ των οποίων και 50 παιδιών), ένα κρεσέντο υποκρισίας ξετυλίχθηκε στο δυτικό κόσμο. Από τα αστικά ΜΜΕ μέχρι τους επαγγελματίες ανθρωπιστές, τα κροκοδείλια δάκρυα και τα ευχολόγια εναλλάσσονταν με αστραπιαία ταχύτητα, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση προχώρησε στη σύγκλιση έκτακτης Συνόδου των υπουργών Εξωτερικών και Εσωτερικών των χωρών-μελών. «Βαθιά συγκλονισμένη» δήλωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προαναγγέλλοντας ακόμα και την ανάληψη στρατιωτικής δράσης με πρόσχημα το δουλεμπόριο: «Διακυβεύονται ανθρώπινες ζωές και η Ε.Ε. στο σύνολό της έχει ηθική και ανθρωπιστική υποχρέωση να δράσει». Φυσικά, αυτοί που στην πραγματικότητα στοχοποιούνται για μια ακόμα φορά με τις πολιτικές αποτροπής που χρησιμοποιεί η Ευρώπη Φρούριο, δεν είναι τα δουλεμπορικά κυκλώματα που δρουν ως επιχειρήσεις του παράνομου καπιταλισμού, αλλά οι ίδιοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Ο πόλεμος που έχει ανοίξει η Ε.Ε. εναντίον τους έχει ήδη αφήσει 1776 νεκρούς στα υδάτινα σύνορά της μόνο για τους τέσσερις πρώτους μήνες του 2015, ενώ από το 2000 ως το 2013 πάνω από 23.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να προσεγγίσουν τις ευρωπαϊκές ακτές.
Ενώ χύθηκαν πολλά κροκοδείλια δάκρυα τις μέρες που οι εκατοντάδες νεκροί στον πάτο της Μεσογείου βρέθηκαν στα πρωτοσέλιδα και ενώ ειπώθηκαν πολλά μεγάλα λόγια για «τις ευθύνες που πρέπει να αναλάβουμε ως Ευρώπη», το νέο σχέδιο που επεξεργάζεται η Ε.Ε. είναι συνέχεια (και κλιμάκωση) της δολοφονικής πολιτικής που έχει μετατρέψει τη Μεσόγειο σε νεκροταφείο.
Η πολιτική της Ε.Ε. για τους πρόσφυγες και τη μετανάστευση είναι μία και μοναδική και ονομάζεται καταστολή με κάθε μέσο. Είναι η πολιτική τού «κράτα τους έξω και δεν με νοιάζει πώς, δεν θέλω να ξέρω». Αν η υποτιθέμενη ασφάλεια των Ευρωπαίων χτίζεται πάνω σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σε κάποια μακρινή έρημο, αυτό δεν απασχολεί κανέναν.
Τα μέσα και οι δυνάμεις της Frontex θα τριπλασιαστούν, με σημαντική αύξηση των δαπανών για την ενίσχυση των επιχειρήσεων Triton και Poseidon. Και -το σημαντικότερο- προχωρά τελικά η απόφαση για κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Μεσόγειο ενάντια στα «δίκτυα των διακινητών». Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα ξεκινήσουν στρατιωτικές επιθέσεις στις ακτές της Λιβύης και της Βόρειας Αφρικής για να αποτρέψουν τους πρόσφυγες ακόμα και να επιχειρήσουν να ξεφύγουν από την κόλαση στην οποία βρίσκονται.
Η επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ δήλωσε πως θα είναι ναυτική επιχείρηση και δεν θα γίνουν βομβαρδισμοί. Ωστόσο, έγγραφο που διέρρευσε στον “Guardian” εισηγούταν εκστρατεία «από αέρα και θάλασσα». Γνωρίζουμε καλά πόσο υπολογίζουν οι δυτικές κυβερνήσεις τις «παράπλευρες απώλειες» όταν πηγαίνουν σε πόλεμο. Άλλωστε οι νεκροί στο βυθό της Μεσογείου αρκούν ως προειδοποίηση για το πώς αντιλαμβάνεται η Ε.Ε. τις «επιχειρήσεις αποτροπής».
Η αντιμετώπιση των μεταναστών και των προσφύγων ως «εχθρικών εισβολέων» έχει γίνει πλέον η κυρίαρχη ιδεολογία. Στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Αντάλια της Τουρκίας, στις «νέες απειλές» που αντιμετωπίζουν τα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη πλάι στο ISIS και τη Ρωσία, η μεγαλύτερη απειλή θεωρήθηκε ότι είναι: τα «κύματα παράνομων μεταναστών στα νότια σύνορα της Ε.Ε.». Το ΝΑΤΟ ήδη προθυμοποιήθηκε να στηρίξει στρατιωτικά τις επιχειρήσεις της Ε.Ε. στις ακτές της Β. Αφρικής. Σαν άνθρωποι πάνω από όλα έχουμε χρέος να γίνουμε κομμάτι αυτού του πολέμου, στεκόμενοι στο πλευρό των κολασμένων. Να σταθούμε απέναντι στην πολιτική εξόντωσης των μεταναστών και των προσφύγων που ακολουθεί η Ε.Ε.
Συντακτική Ομάδα Αθήνας
