Το Σάββατο 9/5 στις 8 το πρωί μία ομάδα συντρόφων-φισσών, από τον ευρύτερο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο, μπήκαμε στο εγκαταλειμμένο επί 30 χρόνια σπίτι που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ασκληπιού και Οικονόμου εξ Οικονόμων.
Την Κυριακή 10/5 στις 12:30 το μεσημέρι εμφανίστηκαν ξαφνικά πάνοπλες οι δυνάμεις της αστυνομίας ΟΠΚΕ, ΜΑΤ, ασφαλίτες και όλη η ηγεσία των μπάτσων της Λάρισας. Επίσης, επί της Ασκληπιού ήρθε να συμπληρώσει το σκηνικό ένα όχημα της πυροσβεστικής. Επικεφαλής της επιχείρησης ήταν ο διευθυντής της αστυνομικής διεύθυνσης Λάρισας Αγάκος με συνοδεία εισαγγελέα. Μαζί τους ήταν και ένα άτομο φερόμενο ως ιδιοκτήτης του σπιτιού ο όποιος χωρίς χαρτιά και αποδεικτικά για την ιδιοκτησία επαναλάμβανε στην πόρτα ότι “το σπίτι είναι ιδιοκτησία του και ότι βρίσκεται υπό κατάληψη” απαιτώντας την αποχώρησή μας. Αν και η συγκεκριμένη περίπτωση αφορά μια υποτιθέμενη διαφορά μεταξύ ιδιωτών1, η κατάληψη εκκενώθηκε και 26 σύντροφοι προσήχθησαν χωρίς δυνατότητα απαγγελίας καμιάς κατηγορίας. Επιπλέον, από τη μεριά του ο δήμαρχος Καλογιάννης, με τη δήλωση του στο δημοτικό ραδιόφωνο ότι δεν ασκήθηκε βία εκ μέρους της αστυνομίας, αφενός ψεύδεται και αλλοιώνει τα γεγονότα της εκκένωσης και αφετέρου νομιμοποιεί κοινωνικά την επιχείρηση των μπάτσων στα αυτιά των ακροατών.
Εντυπωσιακό είναι ότι δύο μέρες μετά σε προγραμματισμένη επίσκεψη του Πανούση στη Λάρισα, δήμαρχος και μπάτσοι έδειξαν το καλό τους πρόσωπο περήφανοι ότι διαφυλάσσουν το νόμο και την τάξη στην πόλη.
Είναι ξεκάθαρο ότι σε ένα καθεστώς σύγχρονου ολοκληρωτισμού η εξουσία και κάθε διαχειριστής της, κάθε κράτος δεξιό ή αριστερό, χρησιμοποιεί μηχανισμούς για να καταστέλλει οτιδήποτε την απειλεί. Επιχειρεί να καταστέλλει οποιαδήποτε μορφή αντίστασης και αγώνα, οποιονδήποτε αποφασίζει να αυτοοργανωθεί και να αγωνιστεί. Τάσσεται ενάντια σε οποιονδήποτε πυρήνα εξωτερικεύει μια φωνή επικίνδυνη για την κυρίαρχη ιδεολογία. Πρόσφατα παραδείγματα υπάρχουν πάρα πολλά. Είναι η εκκένωση της κατάληψης στέγης «Acta et Verba» στα Γιάννενα, η διακοπή ρεύματος στον Ε.Κ.Χ. «Σχολείο» στη Θεσσαλονίκη, η απειλή εκκένωσης της Βίλας Ζωγράφου και της κατάληψης «Κένταυρος». Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε την εισβολή των ΜΑΤ στην κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ και την καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Χαρακτηριστική είναι και η καταστολή που υπέστησαν στις Σκουριές οι κάτοικοι που διαμαρτύρονταν κατά των μεταλλείων χρυσού, ανοίγοντας το δρόμο για την κερδοφορία της El Dorado. Βέβαια παραδείγματα υπάρχουν και άλλα, ακόμα και σε καθημερινό επίπεδο. Κράτος και κεφάλαιο, λοιπόν, καταστέλλουν για τη διατήρηση της συνέχειας τους.
Ωστόσο, η εξουσία άλλοτε αποποιείται κατ’ επίφαση το βίαιο προσωπείο της καταστολής και άλλοτε υιοθετεί ένα διαφορετικό, το οποίο φροντίζει να αποπολιτικοποιεί τους αγώνες και να τους αφομοιώνει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση και την αλλοτρίωση ριζοσπαστικών πράξεων και προταγμάτων. Για όλα τα παραπάνω, σαν κατάληψη Ντουγρού θα είμαστε αντίθετοι σε κάθε λογική αφομοίωσης (παραχώρηση χώρου, άδεια).
Επιλέξαμε να πράξουμε το εγχείρημα αυτό στην Λάρισα παρόλο που βιώσαμε στο παρελθόν καταστολή τόσο με εκκένωση και γκρέμισμα της κατάληψης ΙΚΑ το 2007, που βρισκόταν ένα στενό πιο πάνω, καθώς και με την δίωξη με τον τρομονόμο 15 ανηλίκων το 2008.
Να τονιστεί ότι η Λάρισα αποτελεί κοινωνικό πείραμα, καθώς κάθε νέος κατασταλτικός νόμος έρχεται να εφαρμοστεί πρώτα εδώ βλέπε τρομονόμος, λευκά κελιά. Αποτελεί, επίσης, υπόδειγμα συντηρητισμού λόγω της ύπαρξης πολλών στρατιωτικών μονάδων μέσα στον αστικό ιστό. Επιπροσθέτως, κάθε αστυνομικός διευθυντής βλέπει τη μετάθεση του ή τη θητεία του στην Λάρισα ως ένα σταυροδρόμι για την επαγγελματική του ανέλιξη. Με βάση τα παραπάνω, δεν μας προκαλεί έκπληξη η παράνομη-ακόμα και για τη δική τους νομιμότητα-υπερπαραγωγή της αστυνομικής διεύθυνσης να καταστείλει το αυτοοργανωμένο εγχείρημα της κατάληψης «Ντουγρού».
Εμείς θεωρούμε, ότι η κατάληψη ενός κτηρίου αμφισβητεί ριζικά την ατομική ιδιοκτησία, βασιζόμενη στις ιδέες του αναρχισμού και του κομμουνισμού, πως οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου πρέπει να έχουν πρόσβαση σε αυτόν συνολικά και συλλογικά. Πρόταγμά μας είναι η χρήση, αντί της κατοχής, βάσει των κοινωνικών αναγκών και η έμπρακτη και άμεση αντίσταση στον ίδιο τον θεσμό της ιδιοκτησίας. Έτσι λοιπόν, με την κατάληψη μετατρέπουμε ένα άψυχο κτήριο σε πυλώνα αλληλεγγύης, προωθώντας τη συλλογική ζωή, τη συμβίωση, την αλληλοβοήθεια.
Υπερασπιζόμαστε την πολιτική αυτή πράξη καθώς θεωρούμε ότι κανένα σπίτι δεν πρέπει να μένει εγκαταλειμμένο. Η κατοικία, το ρεύμα και το νερό είναι κοινωνικά αγαθά και άρα θα έπρεπε να ανήκουν σε όλους. Γι’ αυτό αρνούμαστε να υποκύψουμε στη βαρβαρότητα των κρατικών μηχανισμών που σφραγίζουν χιλιάδες άδεια εγκαταλειμμένα σπίτια, τη στιγμή που μεγάλο ποσοστό του κόσμου αποτελούν άστεγοι, άποροι ή ανίκανοι να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.
Όσον αφορά τη σημερινή συγκυρία
Κάποια από τα δεδομένα που είχαμε στην αρχή (κατά το στήσιμο και το ‘’ντου’’ στο σπίτι) ανατράπηκαν, χωρίς αυτό να εξαρτάται από εμάς, οπότε αλλάζει και η στρατηγική μας.
Σαν απολογισμό όλων αυτών εμείς βλέπουμε πολλά θετικά σημεία. Η διάθεσή μας έχει ανέβει, έχουμε συσπειρωθεί, δοκιμάσαμε τις δυνάμεις και τα όρια μας και πλέον η συνέλευση έχει πλαισιωθεί από πολύ περισσότερο κόσμο. Η δράση της κατάληψης μας έφερε όλους και όλες πιο κοντά, δυνάμωσε τις συντροφικές σχέσεις και αυτό είναι το πιο όμορφο πράγμα. Αυτή τη στιγμή ανασυγκροτούμαστε και μαζεύουμε τις δυνάμεις μας, η ανάγκη μας παραμένει!
Όπως λέγαμε χαρακτηριστικά εξ’αρχής το πιο σημαντικό κομμάτι στα προτάγματα είναι η πραγμάτωση τους! Μπορεί να μην είμαστε μέσα στο σπίτι, αλλά είμαστε παντού στην πόλη.
Ραντεβού στα άδεια σπίτια
Δεν έχουμε λοιπόν αυταπάτες. Είτε δεξιός είτε αριστερός ο διαχειριστής της εξουσίας (κεντρικής ή δημοτικής) θα βρίσκεται εναντία σε οτιδήποτε ριζοσπαστικό και από τα κάτω το οποίο μπορεί να κλονίσει την ίδια του την ύπαρξη. Κανένας δήμος και κανένα κράτος δε θα αποτελούν διοργανωτές της ζωής μας κρίνοντας και καθορίζοντας τις εκάστοτε ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.Σε κάθε τι μας καταστέλλει, εμείς θα απαντάμε από τα κάτω και αυτοοργανωμένα. Και η απάντηση μας θα έρχεται μαζικά σε δρόμους, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις με διαρκή αγώνα μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση.
Κατάληψη Ντουγρού
Σημειώσεις:
[1] Σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο, σε διαφορά μεταξύ ιδιωτών δεν δικαιολογείται η παρέμβαση της αστυνομίας. Πρέπει να ακολουθηθεί μια δικονομική διαδικασία που προβλέπει ασφαλιστικά μέτρα από τον ιδιοκτήτη, αναγγελία έξωσης από δικαστικό επιμελητή και στη συνέχεια παρέμβαση μπάτσων. Από ό,τι φάνηκε όμως η αστυνομία της Λάρισας μπορεί και αυτενεργεί στα πλαίσια της αυτονομίας της.
