Δεκαπέντε αντιφασίστες διαδηλωτές που συνελήφθησαν στην Αθήνα κατά τη διάρκεια αντιφασιστικής μοτοπορείας στις 30/09 βασανίστηκαν άγρια στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής (ΓΑΔΑ). Η μοτοπορεία είχε καλεστεί μετά από τους βανδαλισμούς που υπέστη το κέντρο της τανζανικής κοινότητας από μια ομάδα 80-100 χρυσαυγιτών κοντά στον Άγιο Παντελεήμονα. Περίπου 150 αντιφασίστες πέρασαν μέσα απ’ τη γειτονιά, με τις μοτοσικλέτες τους, μοιράζοντας φυλλάδια. Όταν η κεφαλή της μοτοπορείας συνάντησε άτομα που φορούσαν μπλούζες της Χρυσής Αυγής ακολούθησε συμπλοκή. Αμέσως, ένας μεγάλος αριθμός αστυνομικών, όρμησε επάνω τους, από τους γύρω δρόμους.
Τα ίδια βασανιστήρια υπέστησαν και οι 25 αλληλέγγυοι που συνελήφθησαν την επόμενη μέρα στα δικαστήρια της Ευελπίδων, στα οποία είχαν πάει για να συμπαρασταθούν στους 15 συλληφθέντες της μοτοπορείας. Όλοι τους ξυλοκοπήθηκαν και τους ανάγκασαν να γδύνονται και να σκύβουν, μπροστά στους αστυνομικούς και σε άλλους διαδηλωτές, μέσα στο ίδιο αστυνομικό τμήμα.
Αρκετοί από τους διαδηλωτές που συνελήφθησαν μετά την πρώτη διαδήλωση την Κυριακή 30 Σεπτέμβρη κατήγγειλαν ότι χτυπήθηκαν από έναν αστυνομικό ενώ πέντε ή έξι άλλοι αστυνομικοί παρακολουθούσαν, ότι τους έφτυναν και «τους χρησιμοποιούσαν ως τασάκια», επειδή «βρωμούσαν» όπως τους έλεγαν οι μπάτσοι, και κρατήθηκαν ξύπνιοι όλη τη νύχτα, ρίχνοντάς τους στα μάτια με φακούς και λέιζερ.
Σε κάποιους άλλους έκαιγαν τα χέρια με αναπτήρα, ενώ οι αστυνομικοί τούς μαγνητοσκοπούσαν στο κινητό τους τηλέφωνο και τους απείλησαν ότι θα δημοσιεύσουν τις φωτογραφίες τους στο διαδίκτυο, και θα δώσουν τη διεύθυνση του σπιτιού τους στη Χρυσή Αυγή.
Σε μία από τις δύο γυναίκες που ήταν μεταξύ των συλληφθέντων, οι αστυνομικοί την έβριζαν συνεχώς με σεξουαλικές ύβρεις, και της τραβούσαν το κεφάλι από τα μαλλιά όταν προσπάθησε να αποφύγει να κινηματογραφηθεί. Οι συλληφθέντες κατήγγειλαν επίσης ότι στερήθηκαν το πόσιμο νερό και πρόσβαση σε δικηγόρους για 19 ώρες. «Ήμασταν τόσο διψασμένοι που ήπιαμε νερό από τις τουαλέτες», ανέφερε ένας από τους συλληφθέντες.
Ένας άλλος, με τραύμα στο κεφάλι που αιμορραγούσε, και με σπασμένο χέρι που του το έσπασαν οι μπάτσοι κατά τη διάρκεια της σύλληψής του, κατήγγειλε ότι η αστυνομία συνέχισε να τον χτυπάει και στη ΓΑΔΑ, και του αρνήθηκαν ιατρική περίθαλψη μέχρι το επόμενο πρωί. Ένας άλλος είπε ότι η αστυνομία τον ανάγκασε να ανοίξει τα πόδια του και τον κλωτσούσαν στους όρχεις, κατά τη διάρκεια της σύλληψης. Ενώ οι μπάτσοι γεμάτοι «εθνική υπερηφάνεια» δεν έκρυψαν τις ιδεολογικές τους καταβολές: «Μας έφτυναν και μας έλεγαν ότι θα πεθάνουμε, όπως οι παππούδες μας στον εμφύλιο πόλεμο» ανέφεραν συλληφθέντες.
Από το «μενού» των βασανιστηρίων στο στυλ Αμπού Γκράιμπ (οι περίφημες φυλακές στο Ιράκ, στις οποίες οι Αμερικάνοι στρατιώτες βασάνιζαν σαδιστικά Ιρακινούς πολίτες) δεν έλειψαν και τα ηλεκτροσόκ. Το δοκίμασε ένας από τους συλληφθέντες στη σπονδυλική στήλη με ένα Taser (όπλο που σε χτυπά ηλεκτρικό ρεύμα και από το οποίο έχουν προκληθεί δεκάδες θάνατοι ανθρώπων παγκοσμίως) όταν προσπάθησε να ξεφύγει. Το σημάδι από το έγκαυμα ήταν ακόμα ορατό μετά από αρκετές μέρες: «Είναι σαν ένα ηλεκτρικό σοκ. Τα πόδια μου είχαν παραλύσει για λίγα λεπτά και έπεσα. Μου πέρασαν χειροπέδες πίσω από την πλάτη μου, και άρχισαν να με χτυπάνε και να με κλωτσάνε στα πλευρά και το κεφάλι. Τότε μου είπαν να σηκωθώ, αλλά εγώ δεν μπορούσα, έτσι με τράβηξαν από τις χειροπέδες. Συνέχισαν να με κλωτσάνε και να με χτυπάνε για πέντε τετράγωνα, μέσα στο περιπολικό», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Μια δεύτερη ομάδα συλληφθέντων κατήγγειλαν ότι στο κολαστήριο της ΓΑΔΑ, εκτός του ξύλου, τους εξευτέλιζαν διαρκώς: «Όλοι έπρεπε να περάσουμε από έναν αξιωματικό, ο οποίος μας έκανε να γδυθούμε στον διάδρομο, να σκύψουμε και να ανοίξουμε τα οπίσθιά μας μπροστά σε όλους όσους ήταν εκεί. Έκανε ό,τι ήθελε μαζί μας – μας χαστούκιζε, μας χτυπούσε, μας έλεγε να μην τον κοιτάμε, να μην καθόμαστε σταυροπόδι. Άλλοι αστυνομικοί οι οποίοι περνούσαν δεν έκαναν τίποτα και κοιτούσαν αδιάφορα. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν κοιτάμε ο ένας τον άλλο με τις άκρες των ματιών μα,ς και να δίνουμε κουράγιο ο ένας στον άλλο. Μας είχαν εκεί για περισσότερο από δύο ώρες. Του τηλεφωνούσαν στο κινητό του και έλεγε «είμαι στη δουλειά και τους γαμάω, τους γαμάω μια χαρά». Στο τέλος μόνο τέσσερις από εμάς κατηγορήθηκαν για αντίσταση κατά τη σύλληψη. Αυτή ήταν μια μέρα βγαλμένη από το παρελθόν, από τη χούντα των συνταγματαρχών».
«Με φρίκη είδαμε στην Ευελπίδων ανθρώπους γεμάτους μώλωπες, εκδορές, πρησμένα πρόσωπα, σπασμένα πόδια, χέρια και κεφάλια, έπειτα από εισβολή ανδρών της ομάδας Δέλτα στα κελιά της ΓΑΔΑ επί τρεις συνεχόμενες νύχτες, κατά τη διάρκεια των οποίων οι κρατούμενοι/ες υπέστησαν κάθε είδους επίθεση με tasers, ρόπαλα, κλωτσιές στα γεννητικά όργανα και μπουνιές» τονίζει η Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων.
Η Μαρίνα Δαλιάνη, δικηγόρος ενός από τους 15 συλληφθέντες της μοτοπορείας, είπε ότι κατηγορήθηκαν για «διατάραξη κοινής ειρήνης με καλυμμένα πρόσωπα» (επειδή φορούσαν κράνη μοτοσικλέτας) και για πρόκληση σοβαρών σωματικών βλαβών σε δύο άτομα. Αλλά, καμία απόδειξη για τις κατηγορίες μέχρι στιγμής δεν έχει υποβληθεί από τους μπάτσους. Η εκδικητική μανία του ελληνικού κράτους δεν έμεινε στα βασανιστήρια, συνεχίστηκε μέσω της δίκης που ακολούθησε μετά από τρεις μέρες (σημειωτέων ότι όλοι κρατήθηκαν στα κρατητήρια μέχρι τη δίκη, πρακτική που συμβαίνει για πρώτη φόρα σε κατηγορούμενους με πλημμελήματα). Οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι μέχρι τη τακτική εκδίκαση της υπόθεσης με εξαντλητικές οικονομικές εγγυήσεις ύψους 3.000 ευρώ ο κάθε ένας.
Σύμφωνα με τον Χάρη Λαδή, δικηγόρο ενός συλληφθέντα, η παρατεταμένη κακομεταχείριση των συλληφθέντων από την αστυνομία ήταν σπάνια μέχρι φέτος: «Η υπόθεση αυτή δείχνει ότι μια σελίδα έχει γυρίσει. Μέχρι τώρα υπήρχε η εντύπωση ότι κάποιος ο οποίος συνελήφθη, ακόμη και βίαια, θα ήταν ασφαλής υπό κράτηση. Αλλά αυτοί οι νέοι άνθρωποι έχουν όλοι καταγγείλει ότι έζησαν μια ατελείωτη σκοτεινή νύχτα».
Ο Δημήτρης Κατσαρής, δικηγόρος τεσσάρων από τους συλληφθέντες, δήλωσε ότι οι πελάτες του είχαν υποστεί ταπείνωση σε στυλ Αμπού Γκράιμπ, αναφερόμενος στο κέντρο κράτησης όπου Ιρακινοί κρατούμενοι βασανίστηκαν από Αμερικανούς στρατιώτες κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. «Αυτό δεν είναι απλά μια υπόθεση αστυνομικής βίας, του είδους που μαθαίνουμε συχνά-πυκνά να συμβαίνει σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Αυτό εδώ συμβαίνει καθημερινά. Έχουμε τις εικόνες, έχουμε την απόδειξη του τι συμβαίνει στους ανθρώπους που συλλαμβάνονται διαμαρτυρόμενοι για την αύξηση του νεο-ναζιστικού κόμματος στην Ελλάδα. Αυτό είναι το νέο πρόσωπο της αστυνομίας, με τη συνεργασία του συστήματος δικαιοσύνης».
Η αλήθεια είναι ότι ο Μ. Βορίδης, γνωστός υλοτόμος των οδών Ακαδημίας και Γενναδίου στο παρελθόν, με το παρατσούκλι «Μάκης ο Τσεκουράτος», και βουλευτής της Ν.Δ. σήμερα, το είχε δηλώσει ξεκάθαρα: «το κράτος έχει το μονοπώλιο της έλλογης βίας». Βέβαια, πόσο έλλογη είναι η βία όταν συλλαμβάνεις δεκατριάχρονα έξω από φαστφουντάδικο ή όταν περνάς χειροπέδες σε προσαχθέντες, όπως έγινε κατά τη διαδήλωση της 9ης Οκτώβρη, είναι κάτι που μόνο ο διάδοχος του Νίκου Μιχαλολιάκου στην ηγεσία της νεολαίας ΕΠΕΝ, και αργότερα βουλευτής με το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, μπορεί να το εξηγήσει.
Ας μη γελιόμαστε. Η σημερινή ακροδεξιά κυβέρνηση έχει κάνει τις επιλογές της. Η αστική δημοκρατία είναι πολύ «γενναιόδωρη» –κατά την άποψη των κυβερνώντων– σε ό,τι αφορά τις ατομικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα – και άρα πρέπει να λιγοστέψει περαιτέρω τη «γενναιοδωρία» της. Το αστυνομικό όργιο προσαγωγών πριν από τη διαδήλωση της 9ης Οκτωβρίου δείχνει ακριβώς αυτόν τον προσανατολισμό: Έναν σχεδιασμό που βασίζεται στον τρόμο και τη χωρίς όρια αστυνομική βία, και τη συντριβή κάθε απόπειρας αντίστασης. Τα σκυλιά της «δημοκρατίας» με τα κράνη και τις ασπίδες λειτουργούν με ζωώδη βία εναντίον πιτσιρικάδων και διαδηλωτών, γιατί η μεγαλοαστική τάξη νιώθει όλο και περισσότερο ευάλωτη και αναξιόπιστη, και η απάντησή της είναι η αύξηση του αυταρχισμού στα όρια του φασισμού, ακόμη και με ένοπλη βία, όπως και η αξιοποίηση των νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής για να τρομοκρατήσει και να υποτάξει την κοινωνία.
Όσο αφορά τα βασανιστήρια που γίνονται από κρατικούς υπαλλήλους, κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι όλα αυτά γίνονται εν αγνοία της κυβέρνησης, και αυτό γιατί η διεθνής και πολύχρονη έρευνα για τα βασανιστήρια έχει δείξει πως αυτά δεν είναι έργο μεμονωμένων αστυνομικών, αλλά πολιτική επιλογή της κυβέρνησης. Δεν υπάρχει κυβέρνηση δικτατορική ή δημοκρατική που μπορεί να ισχυριστεί άγνοια για τα βασανιστήρια, μια που η ίδια τα επέλεξε. Ο αστυνομικός και ο στρατιωτικός δεν κάνουν τίποτα του κεφαλιού τους. Είναι φοβισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι που υπακούν τυφλά διαταγές και ενδιαφέρονται να πάνε μπροστά μέσω της απόλυτης υποταγής.
Όλα τα παραπάνω φανερώνουν ακόμη και στον πιο καλόπιστο ή αδαή πια, ότι ζούμε σε ένα φασιστικό καθεστώς που έχει επιβάλει η τριαδική κυβέρνηση των Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, το οποίο συνεχώς κλιμακώνεται, σε σημείο το ελληνικό κράτος και η κυβέρνησή του να αρχίσουν να συγκρίνονται με τα χουντικά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής, και τη δικτατορία των συνταγματαρχών του ’67. Η κυβέρνηση και ο Σαμαράς επενδύουν όλο και πιο πολύ στην καταστολή, στον φασισμό και στη μηδενική ανοχή εναντίον όλων και μεγαλύτερων τμημάτων της κοινωνίας, προκειμένου να κρατηθούν στην εξουσία με νύχια και με δόντια, ώστε να προλάβουν να τελειώσουν τη δουλειά που τους έχει αναθέσει η διεθνής πλουτοκρατία: Την πλήρη υποταγή του λαού στην οικονομική της πολιτική, και τη σκλαβοποίησή του με όρους 19ου αιώνα. Καλώς ορίσατε στην ελληνική «δημοκρατία» του 21ου αιώνα.
Αλβανός Ακίνδυνος
