Επί του πιεστηρίου #28

Ο άνθρωπος είναι μιμητικό ον και ον που προσαρμόζεται σε όλα. Κοιτάει πώς φέρονται οι γύρω του και φέρεται παρόμοια.
Όταν οι περισσότεροι δρουν με έναν τρόπο, τείνεις να δράσεις έτσι κι εσύ, αποκτώντας νομιμοποίηση απλώς και μόνο από τον τρόπο των πολλών.
Στο βαθμό που η θεραπεία του κακού είναι επώδυνη, ο άνθρωπος παραιτείται συχνά από αυτήν: υποκαθιστά το παλιό σχήμα με ένα νέο με το οποίο παρηγορείται να το βλέπει απαλλαγμένο από όλα τα κακά του παλιού. Ξεχνώντας όμως την παλιά κατάσταση στη πραγματικότητα παραιτείται από τη συσσωρευμένη πείρα κατεβαίνοντας στο μονοπάτι της λήθης, γλιστρά και στο τέλος κατρακυλά για μία ακόμη φορά στη διάλυση. Η ατομική συνείδηση του καθενός είναι ακόμη πιο κρίσιμο να εξεγείρεται εγκαίρως, προκειμένου να μην έρθει η ώρα που θα την καταπιεί μια νέα κοινωνική συνείδηση, προκειμένου να μην έρθει η ώρα που οι ηθικοί νόμοι θα έχουν αντιστραφεί και πλέον δεν θα μπορείς να αντιδράσεις παρά μόνο αν είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις το πιο ακραίο τίμημα.
Ο ιδανικός πολίτης για την εξουσία, είναι αυτός που δεν μπορεί να κάνει τον διαχωρισμό μεταξύ αλήθειας και ψεύδους. Αυτός που αγνοεί τους κανόνες της σκέψης.
Ένας άνθρωπος που περιμένει τη κάλπη για να γίνει η ζωή του καλύτερη, είναι ένας άνθρωπος που δεν θέλει ποτέ να είναι ελεύθερος και να απολαμβάνει τη ζωή αντί απλά να επιβιώνει. Είναι ένας άνθρωπος που έχει ήδη νικηθεί, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της κάλπης. Μόνο αυτοί που τρέφουν όνειρα, απολαμβάνουν τη πραγματικότητα.
Να θυμάσαι πάντα: Οι τρελοί, οι επαναστάτες και οι ερωτευμένοι είναι ιεροί γιατί ονειρεύονται με τα μάτια ανοικτά.

Firewater