Η θεσμοθέτηση της κατάργησης του 8ωρου και η πλήρης απορρύθμιση της εργασίας με την ψήφιση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου είναι γεγονός. Τα εργασιακά κεκτημένα ιστορικών αγώνων τίθενται υπό αίρεση, και η επίθεση του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας συνεχίζεται αμείωτη, καθώς το νέο ασφαλιστικό που μυρίζει Χιλή του Πινοσέτ, έρχεται προς ψήφιση αρχές Ιουλίου. Με μια σειρά από νομοθετικές ρυθμίσεις, το κράτος επιχειρεί την εξαθλίωση των ζωών μας.
Όσο δρομολογείται η ισοπέδωση της κοινωνικής βάσης, σημειώνεται ταυτόχρονα μια άλλη επίθεση σιωπηλή και πιο ύπουλη, μα εξίσου άγρια, επικίνδυνη και με την ίδια στόχευση. Είναι η στοχευμένη προσπάθεια καθυπόταξης και πειθάρχησης των γυναικών, η υποτίμηση της ζωής γυναικών και θηλυκοτήτων. Η μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου με τη ρύθμιση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας ήταν η αρχή, οι εξαγγελίες για επικείμενη νομοθετική αλλαγή του ορισμού του βιασμού με την εξάλειψη της αναφοράς στη συναίνεση, το επόμενο βήμα. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το συνέδριο-αίσχος για τη «γονιμότητα», που μπορεί μεν να ακυρώθηκε υπό το βάρος αντιδράσεων, αλλά έδωσε το στίγμα του.
Το πνεύμα της εποχής αναδεικνύεται στα περιστατικά βίας και απαξίωσης της ζωής, που έρχονται στο φως τις ημέρες που κλείνει αυτό το φύλλο: Η γυναικοκτονία της Καρολάιν από τον σύζυγό της, Μπάμπη Αναγνωστόπουλο, στα Γλυκά Νερά, η απαγωγή και ο βιασμός της εργαζόμενης γυναίκας στα Πετράλωνα από ένοικο της πολυκατοικίας που καθάριζε, η εξιχνίαση της εξαφάνισης της Δημήτρη, που είχε σκοτωθεί από τροχαίο μήνες πριν δηλωθεί η εξαφάνισή της. Ιστορίες ασύνδετες μεταξύ τους, με κοινό παρονομαστή την πατριαρχική βία και τις έμφυλες σχέσεις εξουσίας. Οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί, η έμφυλη βία έχουν κοινή προέλευση στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία μας. Ακριβώς τη δομή που επιχειρεί να ενισχύσει αυτή τη στιγμή το κράτος.
Shosanna
