Νεκρή οδοκαθαρίστρια του Δήμου Ζωγράφου
Ξημερώματα Σαββάτου 1 Ιούλη του 2017 πέθανε η εργάτρια, Ντανιέλα Πρελορέντζου, 62 ετών από ανακοπή καρδιάς, μητέρα τεσσάρων παιδιών, εργαζόμενη οδοκαθαρίστρια, με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, στην Υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου Ζωγράφου, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της απέναντι στην κοινωνία όπως ζήτησε η Διοίκηση. Η εργαζόμενη βρίσκονταν στο χώρο του Δήμου που στεγάζονται οι Υπηρεσίες καθαριότητας και ξεκινάνε οι βάρδιες των πληρωμάτων αποκομιδής σκουπιδιών 12.00-6.00π.μ. Η κανονική βάρδια της ήταν πρωινή, 6.00-10.30 π.μ. στον τομέα οδοκαθαρισμού. Μετά την λήξη των κινητοποιήσεων από την ΠΟΕ ΟΤΑ για το θέμα της μονιμοποίησης των συμβασιούχων, η Διοίκηση του Δήμου Ζωγράφου πιεστικά, κάλεσε όλους τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως βάρδιας να πάνε για δουλειά δηλώνοντας ότι αναστέλλονται οι άδειες και όποιος δεν εμφανιστεί θα περάσει από πειθαρχικό, γιατί αυτό που προέχει είναι οι ανάγκες της πόλης. Η δήλωση αυτή, έγινε από την Διοίκηση την Παρασκευή το βράδυ πριν ξεκινήσουν τα πληρώματα και δημιούργησε ένταση στους εργαζόμενους, κάποιοι εξέφρασαν αντιρρήσεις και άλλοι υποχώρησαν στη πίεση που ασκήθηκε. Προφανώς η συνάδελφος καλέστηκε να συνδράμει και στη νυχτερινή βάρδια ως συνοδεία απορριμματοφόρου, ώστε να σκουπίζει τους χώρους γύρω από τους κάδους απορριμμάτων ενώ είχε ήδη δουλέψει στην βάρδια καθαρισμού της λαϊκής την Πέμπτη το απόγευμα, είχε στη συνέχεια καλύψει τη βάρδια της την Παρασκευή το πρωί και μέσα στο ίδιο εικοσιτετράωρο και με 44 κελσίου καλέστηκε να βγάλει και νυχτερινή βάρδια! Κατά την διάρκεια του συμβάντος, υπήρξαν συνάδελφοι εργαζόμενοι οι οποίοι κατέβαλλαν κάθε δυνατή προσπάθεια να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες στη συνάδελφο χωρίς όμως να έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό και το υλικό που απαιτείται να διαθέτει η Υπηρεσία! Και χωρίς να έχουν οριστεί συγκεκριμένα άτομα- διασώστες όπως προϋποθέτουν οι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία οδοκαθαρισμού.
Αυτοκτόνησε 42χρονη που ήταν 15 μήνες απλήρωτη στην επιχείρηση «Καρυπίδης»
Αυτοκτόνησε 42χρονη γυναίκα που εργαζόταν στις επιχειρήσεις «Καρυπίδη» (πρώην Αρβανιτίδη). Όπως τονίζει σε ανακοίνωση το Πανελλαδικό Σωματείο των εργαζομένων στις επιχειρήσεις «Καρυπίδη», η 42χρονη έδωσε τέλος στη ζωή της λόγω του ότι παρέμενε 15 μήνες απλήρωτη. Το υπουργείο Εργασίας είχε ξεκινήσει από τον Δεκέμβριο του 2016 διαδικασίες κατά της εταιρίας λόγω της κατάστασης των εργαζόμενων.
Όπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι του Σωματείου, ο θάνατος της 42χρονης ήταν αποτέλεσμα αυτού του βάρβαρου συστήματος και της πολιτικής που ακολουθεί αυτή η κυβέρνηση και οι προκάτοχοι της, καθώς οι εργαζόμενοι δεν προστατεύονται και στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουν βρεθεί απλήρωτοι για περισσότερο από ενάμιση χρόνο. Παράλληλα, προτρέπουν τους εργαζόμενους να μη μένουν μόνοι τους και να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στις αιτίες που τους φέρνουν σε αυτή τη θέση.
Κλινική «Νέο Αθήναιον»
Στις 23/9 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο ιατρικό συνέδριο της ιδιωτικής κλινικής της Αθήνας, από απλήρωτους και απολυμένους της κλινικής «Νέο Αθήναιον» καθώς και από αλληλέγγυους στο πλαίσιο του αγώνα τους για την καταβολή των χρημάτων που δικαιούνται. Το συγκεκριμένο ιατρικό συνέδριο, με θέμα «σύγχρονες θεραπευτικές και επεμβατικές μέθοδοι. Προσεγγίσεις και προοπτικές», επιλέχθηκε λόγω του ότι ομιλητής και κύριος οργανωτής υπήρξε ο Μιχάλης Χριστοφορίδης, αγγειοχειρούργος και άσσος στο χτίσιμο καριέρας πάνω στις πλάτες των εργαζομένων του. Ο Χριστοφορίδης ήταν ένας από τους μετόχους της κλινικής Νέο Αθήναιον που «πτώχευσε» το 2016.
Ύστερα από την εν λόγω πτώχευση, ο ίδιος, ως διευθυντής αγγειοχειρουργικής πλέον, και όχι ως απλός και ταπεινός κλινικάρχης, εργάζεται στην Κεντρική Κλινική Αθηνών. Και οι πρώην εργαζόμενοι του βρίσκονται, εκεί που τους αναλογεί: στην ανεργία, στην ανασφάλεια, χρωστώντας τους μάλιστα και το υπερογκώδης τίμημα της ίδιας του, της εκμετάλλευσης.
(η κλινική χρωστάει 3 εκατομμύρια ευρώ σε 150 εργαζόμενους.)
Οι απλήρωτοι απολυμένοι της κλινικής και οι αλληλέγγυοι άνοιξαν πανό την ώρα του συνεδρίου, στο οποίο ανέφεραν: «Κανένα κάτεργο δεν θα μείνει αόρατο. Να δοθούν τώρα τα δεδουλευμένα σε όλους τους εργαζόμενους της κλινικής Νέο Αθήναιον», πέταξαν τρικάκια με συνθήματα και επιχείρησαν να διαβάσουν κείμενο-καταγγελία. Φυσικά οι συμμετέχοντες στο συνέδριο προσπάθησαν να τους εμποδίσουν επιβεβαιώνοντας -ακόμη μια φορά- τον τρόπο που συγκαλύπτονται μεταξύ τους οι μεγάλοι επιστήμονες.
Οι προσεγγίσεις και οι προοπτικές λοιπόν είναι σαφείς. Έτσι χτίζονται οι καριέρες. Το οικονομικό και πολιτικό σύστημα μεριμνά με θέσεις διευθυντάδων, χρημάτων και «κοινωνικής καταξίωσης» για τους εκμεταλλευτές ενώ για τους εκμεταλλευομένους με τα γνωστά ψίχουλα (που ακόμη και αυτά αρνούνται να καταβάλουν) και την επιβεβαίωση της αναλωσιμότητας τους.
Η επιστήμη, ως επίσης εργασιακός τομέας διέπεται από τις ίδιες νομοτέλειες και ιεραρχίες που ενυπάρχουν στην παραγωγική διαδικασία, όπως σε όλους τους τομείς.
Η απάντηση σ’ αυτές τις παγιωμένες κοινωνικές συσχετίσεις, δίνεται συλλογικά και οργανωμένα, με την αλληλεγγύη και την αδιαμεσολάβητη διεκδίκηση των αντικειμένων που ορίζουν ως σημαντικά κάθε φορά, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Ρέθυμνο: Θετική έκβαση ύστερα από παρέμβαση για περιστατικό στο μεζεδοπωλείο «Ανεμολόγιο».
ΠΟΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ;
Μας λένε ότι ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Κρήτης. Το Ρέθυμνο από το Μάρτη αρχίζει να φτιασιδώνεται για να δεχτεί τους σωτήρες του. Τα ημερολόγια της πόλης μετρούν αντίστροφα για τη σεζόν που θα μας ξελασπώσει. Ή μήπως ξελασπώνει μόνο κάποιους; Οι μαγαζάτορες αντλούν από την απύθμενη δεξαμενή της ανεργίας για να βάλουν στη τσέπη τους όσα περισσότερα μπορούν, όσο γρηγορότερα γίνεται. Στις γαλέρες της τουριστικής ανάπτυξης, ντόπιοι και ξένοι εργάτες και εργάτριες τραβάνε κουπί ανασφάλιστοι/ες ,κακοπληρωμένες/οι, με απλήρωτες υπερωρίες και άθλιες συνθήκες εργασίας που μπορεί να φτάνουν ακόμη και στη βία. Και καθώς οι περισσότεροι εργοδότες στην τουριστική βιομηχανία είναι άντρες και οι περισσότεροι υπάλληλοι γυναίκες, η βία μπορεί να είναι αυτή του αρσενικού που κάνει κουμάντο. Ειδικότερα στα τουριστικά μαγαζιά, μικρά και μεγάλα αφεντικά εκμεταλλεύονται την ανυπαρξία μνήμης της πελατείας τους για να ξεσαλώσουν. Ο φόβος για ανεργία και έκθεση δημιουργεί το πλέγμα σιωπής που καλύπτει αυτά τα περιστατικά.
Μια από τις πολλές τέτοιες περιπτώσεις είναι το μεζεδοπωλείο “Ανεμολόγιο” στην Άρη Βελουχιώτη 1 (παραλιακή) που έδιωξε κακήν κακώς δύο εργαζόμενες, μέσα σε δύο μέρες. Στις 7 Αυγούστου το αφεντικό είχε την άνεση να διώξει η βασική του σερβιτόρα στην κορύφωση της σεζόν, επειδή του ζήτησε να πληρωθεί τις υπερωρίες της. Την επόμενη, η συνάδελφος της αρνήθηκε να την αντικαταστήσει, κι όταν προσπάθησε να δικαιολογήσει τη στάση της, ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά του αφεντικού, που αντρίκια πέταξε την καρέκλα, άρπαξε την εργαζόμενη από το σβέρκο, την έσυρε προς την κουζίνα να μαζέψει τα πράγματα της και την έδιωξε απλήρωτη.
Η ανάπτυξη αυτή δεν είναι για τα γούστα μας. Το μόνο που αναπτύσσει είναι τις ορέξεις των αφεντικών για περισσότερα κέρδη και μεγαλύτερη ασυδοσία, που χτίζεται πάνω στο φόβο και την ανοχή μας. Ας μη μένουμε σιωπηλές και σιωπηλοί απέναντι στο τσαλαπάτημα των ζωών και της αξιοπρέπειας μας. Ας ενώσουμε την οργή μας για να ξεριζώσουμε τα «Ανεμολόγια» του Ρεθύμνου.
Εργάτριες/εργάτες στην τουριστική βιομηχανία & αλληλέγγυες/
Θεσσαλονίκη: Ιδιωτική κλινική «Λυσίμαχος ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ»
Η υποβάθμιση των δημόσιων δομών υγείας αλλά και τα κενά που δημιουργούνται τόσο στο ανθρώπινο δυναμικό, λόγω των απολύσεων και της μη ανανέωσης των συμβάσεων, όσο και στις υλικοτεχνικές υποδομές, έχουν αφήσει πρόσφορο έδαφος για την άνθηση της ιδιωτικοποίησης στον κλάδο. Η ιδιωτική κλινική «Λυσίμαχος ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ», αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές κλινικές της πόλης. Οι 40-50 εργαζόμενοι της κλινικής ζουν σε κλίμα αβεβαιότητας και τρομοκρατίας εδώ και μήνες και στη συντριπτική τους πλειοψηφία παραμένουν απλήρωτοι για διάστημα 5 εως και 11 μήνες. Ο εργοδότης την καθυστέρηση στην καταβολή των χρημάτων από τον ΕΟΠΥΥ προς την κλινική, λέγοντας το κλασσικό «το μαγαζί δεν βγαίνει». Και φυσικά ο καλύτερος τρόπος για να απαντούν τα αφεντικά σε όσους τολμούν να ζητούν τα αυτονόητα: οι απολύσεις. Παρά το κλίμα τρομοκρατίας όμως, ήδη 4 εργαζόμενοι έχουν βγει σε επίσχεση εργασίας, απαιτώντας αποπληρωμή των δεδουλευμένων τους.
