Αντίσταση με όλα τα μέσα στους εμπόρους του αργού μας θανάτου!
Οι μάσκες λοιπόν έπεσαν. Πλέον, μπορούμε να μιλάμε για μια απροκάλυπτη οικονομική δικτατορία, όχι μόνο στην Ελλάδα.
Κατά τα λοιπά, δεν πρέπει να ‘μαστε καθόλου σίγουροι πως θα κάνουν εκλογές. Πέρα από το δεδομένο ότι, ούτως ή άλλως, μ’ αυτές δεν θ’ αλλάξει τίποτα για μας, τα πράγματα είναι τόσο ρευστά που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει στο εξής. Αυτοί πράγματι θα ήθελαν να φτάσουν εκεί, γιατί σίγουρα προτιμούν ν’ αρμέγουν τ’ αρνιά υπό συνθήκες «ομαλότητας» για τα κέρδη τους. Αν όμως δεν το καταφέρουν, είναι ικανοί για τα πάντα.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα ξημερώσει η αυριανή μέρα. Μπορούμε όμως να συζητήσουμε δυνατότητες και ενδεχόμενα, και θα το κάνουμε. Δεν έχει νόημα πια να κολακεύουμε τον λαό. Δεν μπορούμε να κοροϊδεύουμε κανένα και προπάντων τον εαυτό μας.
Ανιχνεύοντας τα όρια και τις δυνατότητές τόσο των αγώνων, όσο και των συλλογικών αυτοοργανωμένων κοινωνικών δομών, να βρούμε τις ανταγωνιστικές προοπτικές, να ενισχύσουμε τους δεσμούς αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, και με εφαλτήριο την κινηματική πραγματικότητα, να βρούμε τους τρόπους με τους οποίους θα συνταχθούν νέες κοινωνικές σχέσεις, στην κατεύθυνση της οργάνωσης της κοινωνικής ζωής από τα κάτω. Για να αποκτήσουν οι ριζοσπαστικές αντιλήψεις και πρακτικές όρους κοινωνικής δύναμης.
Όποιος έμαθε θα ξεμάθει, και όποιος δεν ήξερε θα μάθει.
