Ο αγαπημένος σύντροφος και καρδιακός μας φίλος, Μήτσος, δεν είναι πια ανάμεσά μας. Η Δευτέρα 3 του Γενάρη θα είναι μια μαύρη μέρα πλέον.
Ο κόσμος μας φτώχυνε και κατέρρευσε απότομα. Ο χρόνος παραμένει παγωμένος, τα λόγια ακόμα λυγίζουν τη φωνή, τα δάχτυλα φοβούνται να κρατήσουν το μολύβι, τα δάκρυα δεν σταματούν.
Ακούραστος στους κοινωνικούς αγώνες με δύναμη και πάθος, με συνεπή στάση σε όλη του τη διαδρομή, αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό των διωκόμενων, με τα ροκανίσματα του κόσμου της εξουσίας να τον γεμίζουν χαμόγελα, με εξαιρετική ευφυΐα και δημιουργικότητα, με συντροφικότητα να ξεχειλίζει. Με στοργή και φροντίδα στις σχέσεις του που τις υπερασπιζόταν επίμονα, είναι πολύτιμο να λογίζεσαι φίλη του και σύντροφός του. Στάθηκε σε όλη τη ζωή του με αξιοπρέπεια, ενσυναίσθηση, απαράμιλλο θάρρος και ήθος. Η ζωή έχασε τον άνθρωπο που έζησε τρεις ζωές. Η παρακαταθήκη που αφήνει στους ανθρώπους του και στους αντικυριαρχικούς αγώνες είναι ζωντανή, και αυτός παραμένει ζωντανός μέσα από αυτούς. Με το κεφάλι ψηλά και με λύσσα στην καρδιά, αλύγιστος.
Εμείς δεν σε αποχαιρετούμε, γιατί δεν έφυγες ποτέ.
Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Άνω Πόλης
