«Ένα σύννεφο καπνού από άφιλτρα πάνω από στοίβες περιοδικών και εφημερίδων που κάλυπταν τους τοίχους, ήταν το γραφειάκι στην Αριστείδου. Κλικ-κλικ το πληκτρολόγιο τραγουδούσε μετρώντας το κάθε γράμμα, την κάθε λέξη, που θα διαβαζόταν στο μακροβιότερο ελλαδικό αναρχικό έντυπο. Ένα τεράστιο αρχείο και κινητή εγκυκλοπαίδεια στο κεφάλι του, οχτώ -τουλάχιστον- ξένες γλώσσες και μέσα του μια φλόγα που διαρκώς έκαιγε για την κάθε αδικία. Όσο κούτσαινε στο περπάτημα άλλο τόσο, και περισσότερο έτρεχε στη δράση, στην αλληλεγγύη, στη συμπόνια. Για την αναρχία, για το μεγάλο του ιδανικό».
Έφυγε τα ξημερώματα της 29ης Δεκέμβρη ο Βασίλης Καραπλής. Παρόλο που ο ίδιος σιχαινόταν αυτούς τους χαρακτηρισμούς ο Βασίλης υπήρξε μία από τις ιστορικότερες μορφές του ελληνικού αναρχικού κινήματος και του αντιδικτατορικού αγώνα. Συνελήφθη κατά την διάρκεια της χούντας μαζί με την συντροφό του Κάτια Καμπιώτου για ένοπλη αντίσταση. Όταν δήλωσε πως είναι «αναρχικός» ο εισαγγελέας τον ρώτησε παραξενεμένος «και τι είναι αυτό;».
Βασανίστηκε, φυλακίστηκε και παρόλο που τελείωσε την νομική οι χουντικοί δεν του χορηγούσανε άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος. Τα χρόνια που ακολούθησαν ο Βασίλης δεν «εξαργύρωσε» όπως τόσοι και τόσοι την πάλη του κατά της δικτατορίας αλλά συνέχισε να αγωνίζεται για την αναρχία είτε στους δρόμους, είτε μέσα στα δικαστήρια, είτε -κυρίως- μέσω του «Ο Αναρχικός, δελτίο πληροφόρησης», (το πρώτο αναρχικό έντυπο χωρίς αντίτιμο) στο οποίο υπήρξε ο κινητήριος μοχλός για 395 τεύχη. Καλό ταξίδι σύντροφε…
