«Από όποια σκοπιά και αν το δούμε, το παρόν δεν προσφέρει καμία διέξοδο, κι αυτό δεν είναι το χειρότερο από τα χαρακτηριστικά του. Από εκείνους που θέλουν απεγνωσμένα να ελπίζουν, αφαιρεί κάθε έρισμα. Όσοι υποστηρίζουν ότι έχουν λύσεις, διαψεύδονται τάχιστα. Όλοι συμφωνούν ότι τα πράγματα μπορεί μόνο να χειροτερέψουν. «Το μέλλον δεν έχει πια μέλλον», είναι το απόσταγμα μίας εποχής… Ο κύκλος της πολιτικής αντιπροσώπευσης έχει κλείσει. Από την αριστερά μέχρι τη δεξιά, είναι η ίδια μηδαμινότητα που παίρνει την πόζα του τσοπανόσκυλου ή το ύφος της παρθένας, είναι οι ίδιοι πλασιέδες που προσαρμόζουν τον λόγο τους σύμφωνα με τα ευρήματα των τελευταίων σφυγμομετρήσεων.
Όλοι συμφωνούν, θα γίνει χαμός! Το ομολογούν, με ύφος σοβαρό ή περισπούδαστο, από τους διαδρόμους της βουλής μέχρι τα μπιστρό. Δύο αιώνες καπιταλισμού και εμπορευματικού Μηδενισμού κατέληξαν στην πλέον ακραία αποξένωση από τον εαυτό μας. Από τους άλλους… Στον βαθμό που το κράτος πρόνοιας καταρρέει, κάνει την εμφάνισή της η ωμή σύγκρουση μεταξύ αυτών που επιθυμούν την τάξη και εκείνων που δεν την θέλουν πια.
Κατάρρευση…
Δεν είναι τώρα η στιγμή για να την προβλέψουμε, ούτε για να στηρίξουμε την ευχάριστη πιθανότητά της. Είτε γίνει αργά, είτε σύντομα πρέπει να προετοιμαζόμαστε γι’ αυτήν.
Παιδιά της μητρόπολης, ιδού το στοίχημά μας:
Πώς μπορεί μια κατάσταση γενικευμένων ταραχών να μετατραπεί σε εξεγερσιακή; Τι θα κάνουμε όταν θα έχουμε καταλάβει ξανά τους δρόμους επειδή η αστυνομία θα έχει ηττηθεί σε αυτό το πεδίο; Έχει πλέον κάποιο νόημα η εξ εφόδου κατάληψη των κοινοβουλίων; Τι σημαίνει πρακτικά η κατάλυση της εξουσίας σε τοπικό επίπεδο;
Πώς θα λαμβάνονται οι αποφάσεις;
Πώς θα επιβιώσουμε;
ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ;
Ας οργανωθούμε πραγματικά για να επιζήσουμε,
Ας οργανωθούμε πραγματικά για να επιτεθούμε!
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Η εξέγερση που έρχεται» της ομάδας «Αόρατη Επιτροπή» (εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα, 2010) εν είδει βιβλιοπαρουσίασης.
