Μετά την καταστροφή-εμπρησμό του προσφυγικού καταυλισμού στο λιμάνι της Πάτρας από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής ενάμιση χρόνο πριν, η Ηγουμενίτσα έχει αποτελέσει το δεύτερο λιμάνι-σημείο αναφοράς για τους μετανάστες και πρόσφυγες, που προσπαθούν να περάσουν (συνήθως κρυμμένοι σε κάποια νταλίκα) προς την Ευρώπη.
Το τι διαδραματίζεται από ξυλοδαρμούς, κυνηγητό, μέχρι και κρατικές δολοφονίες μεταναστών στο λιμάνι της μικρής αυτής επαρχιακής πόλης είναι ανείπωτο. Οι μετανάστες διαβιούν σε αυτοσχέδια παραπήγματα μέσα στο δάσος, στο βουνό πάνω από την πόλη ή κάτω από γέφυρες στον άξονα της Εγνατίας. Υποφέρουν από το κρύο και πάσχουν από υποσιτισμό, λοιμώξεις, δερματικές ασθένειες, αλλεργίες, στοματίτιδες, προβλήματα στα δόντια κ.ά.
Το τελευταίο διάστημα, πέρα από την κρατική βία και βαρβαρότητα, οι μετανάστες βρέθηκαν αντιμέτωποι και με περιστατικά δολοφονικών φασιστικών επιθέσεων, όπως στις 10/11/2010 όταν φασιστοειδές της περιοχής πυροβόλησε και τραυμάτισε Κούρδους μετανάστες, όταν αυτοί επιχείρησαν να ανέβουν σε νταλίκα με προορισμό την Ιταλία[1]. Η περιοχή της Ηγουμενίτσας εδώ και αρκετό καιρό, έχει γίνει ένα από τα επίκεντρα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Ένα «γεωγραφικό» διακύβευμα για την Ευρώπη-Φρούριο: Τα ανθρωποκυνηγητά, οι αποκλεισμοί, ο ρατσισμός, τα άτυπα και θεσμισμένα απαρτχάιντ γεννάνε όχι μόνο το ξεσάλωμα των αστυνομικών και λιμενικών δυνάμεων πάνω στους «παράνομους» φτωχοδιαβόλους, αλλά και οπλίζουν τα χέρια ελληνόψυχων ντόπιων φασιστών.
Στις 29/01 αλληλέγγυοι/ες από το αναρχικό αντιεξουσιαστικό κίνημα κάλεσαν πανελλαδική πορεία στην Ηγουμενίτσα, ενώ μαζεύτηκαν φάρμακα, τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης τα οποία δόθηκαν στους μετανάστες. Εκείνη τη μέρα η Ηγουμενίτσα ήταν μια πόλη κατεχόμενη. Αστυνομικές δυνάμεις κάθε είδους (ΜΑΤ, ασφαλίτες και λιμενικοί) κατέκλυσαν τους δρόμους. Η αιτία αυτής της ιδιότυπης κατοχής ήταν η πανελλαδική πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες που καλέστηκε με πρωτοβουλία ντόπιων συντρόφων. Από την έναρξη της πορείας δεχθήκαμε την προκλητική πίεση των δυνάμεων καταστολής, που είχαν κινητοποιήσει έναν ολόκληρο δημοκρατικό στρατό για να επιβάλουν τον τρόμο στην τοπική κοινωνία, και για να αποτρέψουν την προσέγγιση των αλληλέγγυων στον υπαίθριο καταυλισμό όπου διαμένουν εκατοντάδες μετανάστες. Όμως οι απόπειρες της δημοκρατίας να επιβάλουν τη σιωπή στην τοπική κοινωνία σημαδεύτηκαν με αποτυχία. Η πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες διέσχισε όλους τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Κατά τη διάρκειά της φωνάχτηκαν συνθήματα και μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα. Αρκετοί νεολαίοι και μετανάστες της πόλης ενσωματώθηκαν στην πορεία μέχρι τον υπαίθριο καταυλισμό των μεταναστών, όπου εξελίχθηκαν συγκινητικές στιγμές αλληλεγγύης. Δεκάδες μετανάστες του καταυλισμού, στη θέα της πορείας, κινήθηκαν προς αυτήν ώστε να την ενισχύσουν με τη συμμετοχή τους. Στο σημείο εκείνο, τα ΜΑΤ απέτρεψαν την κίνηση των μεταναστών προς την πορεία, προχωρώντας στη δημιουργία φραγμού, γεγονός που προκάλεσε αρκετή ένταση. Ύστερα από την παρέμβαση των συντρόφων της περιφρούρησης καταφέραμε την πρόσβαση σε κάποιους μετανάστες, και κατόπιν συνεχίσαμε την πορεία προς το προκαθορισμένο σημείο τερματισμού της. Λίγο πριν το τέλος της πορείας, δεχτήκαμε τη συγκροτημένη επίθεση της αστυνομίας, με δακρυγόνα, κρότου λάμψης, ξύλο, γκλομπ και κυνηγητό ως τα ΤΕΙ. Εννιά τραυματίες (εξαρθρώσεις ώμων, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ρήξη μηνίσκου, σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις στα μάτια…) και εφτά προσαγωγές στο τοπικό Α.Τ. επέβαλαν την παραμονή μας στην πόλη ως αργά το απόγευμα, για την αλληλεγγύη στους συντρόφους μας. Φεύγοντας την ώρα που τα πούλμαν αναχωρούσαν για την επιστροφή των αλληλέγγυων στους τόπους τους, η ίδια πραγματικότητα έγινε πια μία άλλη, μόλις ακούσαμε τα σφυρίγματα και τις φωνές από το βουνό, μέσα στο σκοτάδι. Πραγματικότητα που περισσεύει των συνθημάτων αλληλεγγύης, πραγματικότητα που ξεπερνάει τις προτάσεις περιγραφής ή ανάλυσης τέτοιων πολύπλοκων ζητημάτων. Είναι πια η πραγματικότητα της ελάχιστης σχέσης και επαφής. Είναι η επιβεβαίωση, για ακόμη μια φορά, ότι η συγκεκριμένη πραγματικότητα αφορά ανθρώπους κι όχι κατηγορίες, αφορά διωγμένους κι όχι τυχοδιώκτες.
Αλληλέγγυοι/ες
