Στην Αλάσκα οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης του Trump βγάζουν άδειες για άνοιγμα του μεγαλύτερου ανθρακωρυχείου στη Βόρεια Αμερική το Pebble Mine. Οι εργασίες στο ορυχείο είχαν παγώσει για καιρό λόγο τις αντιδράσεις των ντόπιων. Πλέον βρισκόμαστε στην τελική ευθεία μέχρι αυτό να ανοίξει ξανά.
Υπό τη διοίκηση του προηγούμενου προέδρου της αμερικανικής κυβέρνησης, ο Οργανισμός Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA) είχε συντάξει έκθεση στην οποία αναφέροταν ότι οι εξορυκτικές δραστηριότητες θα οδηγήσουν σε «πλήρη απώλεια ιχθυοτόπων» και κατέληγε να προτείνει το μπλοκάρισμα του Pebble Mine.
Σημαντική παράμετρος της απόφασης αυτής αποτέλεσε το γεγονός ότι πάνω από τριάντα κοινότητες χωριών της Αλάσκας, βασίζονται στον άγριο σολομό που απειλείται από το ορυχείο. Μεταξύ 60 και 80% των διατροφικών αποζημιώσεων των κατοίκων και πάνω από το 75% των τοπικών θέσεων εργασίας στην κοινότητα του Dillingham βασίζονται στον τοπικό σολομό.
Το Pebble Mine σχεδιάστηκε γύρω από την εκσκαφή ενός ανοικτού λάκκου μήκους δύο μιλίων, πλάτους τριών μιλίων και τουλάχιστον ενός τετάρτου μιλίου βάθους. Θα έθετε σε κίνδυνο κατά μέσο όρο 37,5 εκατομμύρια σολομούς “sockeye” που επιστρέφουν ετησίως στη περιοχή. Ο απειλούμενος σολομός παρέχει πάνω από 14.000 θέσεις εργασίας στο εμπορικό ψάρεμα, οι οποίες δημιουργούν περίπου 480 εκατομμύρια δολάρια ετησίως, σύμφωνα με την εκτίμηση του EPA για το Bristol Bay Watershed του 2014.
Ο πρώτος διαχειριστής της EPA επί προεδρίας Trump, ο Scott Pruitt, συναντήθηκε με τον Collier CEO της Pebble Partnership και άλλους επίδοξους “εξωρύχους” που θέλουν να αναλάβουν το μεγάλο έργο. Έκτοτε, οι αιτήσεις αδειών για το προτεινόμενο ορυχείο μετατοπίζονταν μέσω διαύλων της USACE* με ρυθμό ρεκόρ. Συγκεκριμένα η διαδικασία αδειοδότησης για το ορυχείο Donlin της Αλάσκας πήρε έξι χρόνια και για το ορυχείο Rosemont της Αριζόνα εννέα. Η USACE βρίσκεται σε καλό δρόμο.. για να ολοκληρώσει τη διαδικασία αδειοδότησης για το πολύ μεγαλύτερο προτεινόμενο ορυχείο Pebble Mine που εκτιμάται ότι θα κάνει μόλις 2 χρόνια.
Το Σχέδιο Δήλωσης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (EIS- η γνωστή στην Ευρώπη «Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων») είναι ένα βασικό αδειοδοτικό χαρτί αλλά και πολιτικό όχημα για την έναρξη της κατασκευής στο ορυχείο Pebble. Πολλοί ντόπιοι της Αλάσκα και οι σύμμαχοί τους που αντιτίθενται στο προτεινόμενο ορυχείο Pebble Mine επικρίνουν το EIS, το οποίο έχει υιοθετηθεί πλήρως από την USACE.
Το EIS εκτιμά ότι το ορυχείο Pebble θα παράγει κατά μέσο όρο 6,8 δισεκατομμύρια γαλόνια ανά έτος αποβλήτων κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων και 11,8 δισεκατομμύρια γαλόνια ετησίως κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης κλεισίματος.
Τα λύματα θα μολύνουν σε μεγάλο βαθμό με τοξική λάσπη, συμπεριλαμβανομένων των ενώσεων βαρέων μετάλλων που απομένουν από την εξόρυξη ορυκτών. Είναι σημαντικό ότι αυτό το επικίνδυνο απόβλητο παρακωλύει τις ικανότητες των σολομών να βρουν το δρόμο τους στα ύδατα αναπαραγωγής.
Η ταινία «Δεν μπορούμε να φάμε τον χρυσό» (“We Can’t Eat Gold” https://vimeo.com/326647591 ), η οποία επικεντρώνεται στον αγώνα κατά του ορυχείου, ενημερώθηκε και επανεκδόθηκε για να καλύψει τα πρόσφατα επιθετικών προθέσεων γεγονότα των εντεταλμένων της διοίκησης του Trump.
Η παραπάνω υπόθεση λεηλασίας της γης φέρνει στη μνήμη την υπόθεση στις Σκουριές Χαλκιδικής και τους πολύχρονους εκεί αγώνες. Η επίθεση στη γη και στις μικρές κοινότητες είναι σε εξέλιξη από τους εταιρικούς γίγαντες. Είναι καιρός λοιπόν να αντισταθούμε στους γίγαντες.
Mε πληροφορίες από: https://unicornriot.ninja/2019/alaska-mining-project-threatens-salmon-water-and-native-communities/
ΑΡ
* USACE:United States Army Corps of Engineers
