Κάποια πρώτα συμπεράσματα σχετικά με την εξέγερση των κίτρινων γιλέκων

PARIS, FRANCE - DECEMBER 01: Teargas surrounds riot police as they clash with protesters during a 'Yellow Vest' demonstration near the Arc de Triomphe on December 1, 2018 in Paris, France. The third 'Yellow Vest' (gilets jaunes) rally in Paris over increased fuel taxes and leadership in the government today caused over 150 arrests in the city with reports of injuries to protesters and security forces from violence that irrupted from the clashes. (Photo by Veronique de Viguerie/Getty Images)

Αυτό το κείμενο δεν απορρέει από κάποια ανάγκη κατανόησης του «τι γίνεται στη γαλλία», πόσο μάλλον του «τι θα γίνει στη γαλλία», αλλά περισσότερο από την ανάγκη υπεράσπισης των εξεγερμένων μαζών και της εξέγερσης σαν κατάστασης από όλους αυτούς, συστημικούς, αριστερούς ακόμα και ”αναρχικούς” που βιάστηκαν να μιλήσουν είτε για απολίτικο, διαταξικό κίνημα είτε για ακροδεξιούς, λεπενικούς και εθνικιστές. Οι πληροφορίες και οι πηγές είναι περιορισμένες και σε κάποιες περιπτώσεις συγκεχυμένες και συνεπώς όσα γράφονται κρίνονται στο σύνολο τους.

“Όμορφη σαν ακάθαρτη εξέγερση”
Γκράφιτι στο Champs-Elysées

1.

Τα κίτρινα γιλέκα εμφανίστηκαν για να καλύψουν τις μαρξιστικές προφητείες που σημείωναν ότι είναι το ”τυχαίο” που φέρνει το ”αναγκαίο”. Ο φόρος για τα καύσιμα συμπύκνωσε όλα όσα έπρεπε για να ξεσπάσει η οργή συγκεκριμένων κοινωνικών υποσυνόλων: αρχικά αυτών που είχαν εγκαταλείψει την καρδιά των αστικών κέντρων λόγω αδυναμίας καταβολής των υψηλών ενοικίων εκεί και συνεπώς ο φόρος αυτός μείωνε κατά πολύ το πραγματικό τους εισόδημα. Με την διεύρυνση των αιτημάτων και κυρίως των ταραχών, την 1η δεκέμβρη και έκτοτε, εμφανίστηκαν δίπλα στους επαρχιώτες εξεγερμένους, αρχικά οι κάτοικοι των προαστίων και στην συνέχεια οι μαθητές καθιστώντας την κατάσταση τόσο ανεξέλεγκτη, όσο είναι μέχρι σήμερα.

2.

Η πρώτη σύνθεση των κίτρινων γιλέκων, δηλαδή η επαρχιακή καταγωγή τους, είναι που έφερε μαζί της και της κατηγορίες περί ρατσιστών, ακροδεξιών και εθνικιστών. Πέρα από το προφανές, ότι όταν η λεπέν παίρνει 10 εκατομμύρια ψήφους, είναι λογικό να υπάρχουν ψηφοφόροι της σε μια κοινωνική εξέγερση υπάρχει και το ζήτημα των περιεχομένων –ακόμα και εάν η ύπαρξη αυτών των υποκειμένων είναι δεδομένη, δεδομένο είναι ότι η κίνηση τους δεν στρέφονταν ενάντια στους μετανάστες ή στους ξένους αλλά ευθέως εναντίον του μεγάλου κεφαλαίου και των ταξικών σχέσεων- όσο νεφελώδης και εάν είναι αυτή η στόχευση αποτελεί μια μετατόπιση τουλάχιστον ελπιδοφόρα. Είναι η κίνηση των μαζών και η συλλογική λογική που γεννιέται στα οδοφράγματα που επιβάλλει αυτή την αλλαγή και ανάγκασε την λεπέν να αποκηρύξει τα γιλέκα – σε μήνυμά της στο twitter κάλεσε τα κίτρινα γιλέκα να αποχωρήσουν από τις περιοχές των επεισοδίων προκειμένου να αφήσουν τις δυνάμεις της αστυνομίας να αντιμετωπίσουν τους «ταραξίες». [1]

3.

Η ύπαρξη ακροδεξιών τόσο στα οδοφράγματα, όσο και στις διαδικασίες ήταν/είναι δεδομένη. Ωστόσο είναι διογκωμένη σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε λειτουργώντας σαν φόβητρο να επανοηματοδοτεί τον μακρόν και τους ενενήντα χιλιάδες μπάτσους του σαν φορείς της δημοκρατίας.

4.

Ο τρόπος εκλογής των αντιπροσώπων των κίτρινων γιλέκων δεν είναι αποδεκτός από όλα τα κομμάτια τους, ούτε από όλες τις πόλεις. Τα 42 αιτήματα, εντός των οποίων υπάρχουν και κάποια ακροδεξιάς έμπνευσης [2], εκπονήθηκαν από το «νομικίστικο» κομμάτι του κινήματος των κίτρινων γιλέκων του παρισίου, ενώ αποτέλεσμα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας μόνο ενός κομματιού του παρισίου είναι και η εκλογή των οχτώ αντιπροσώπων [3]. Στην πραγματικότητα τα 42 αιτήματα συντάχτηκαν πολύ νωρίς και πριν την 1η δεκέμβρη που άλλαξε ριζικά την κατάσταση ενώ οι οχτώ αντιπρόσωποι έχουν αρνηθεί επανειλημμένα να συμμετέχουν σε συνομιλίες, αρνούμενοι να  παίξουν τον ιστορικό πυροσβεστικό τους ρόλο, ενώ κατήγγειλαν και απειλές από άλλα κίτρινα γιλέκα που δεν τους αναγνωρίζουν. Επίσης άλλες περιπτώσεις όπου εκφράστηκαν πιο συνολικά χαρακτηριστικά όπως έγινε με ένα κείμενο των γιλέκων στην Τουλούζ, που εμπεριείχε έξι καθαρά οικονομικά αιτήματα, δεν έτυχαν της αντίστοιχης δημοσιότητας. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του κινήματος δεν εμπεριέχεται και δεν συμμετέχει σε αυτήν την διαδικασία αντιπροσώπευσης και είναι αυτό που εμποδίζει της διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση. Από την άλλη πλευρά είναι ξεκάθαρο ότι τα καθεστωτικά μμε προμοτάρουν ξεκάθαρα τις κινήσεις που γίνονται στην, όποια, κορυφή του κινήματος για να αποκτήσουν έτσι μια αφετηρία συζήτησης.

5.

Η ύπαρξη φασιστών στα οδοφράγματα επίσης είναι δεδομένη ωστόσο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουν γίνει στόχος επιθέσεων τόσο την 1η όσο και την 8η δεκέμβρη από πολυάριθμες ομάδες αναρχικών, αριστερών ή μελών μεταναστευτικών κοινοτήτων. Η υποτιθέμενη αξιοποίηση της εμπειρίας του Μαϊντάν [4] και η σύγκριση του με τα γιλέκα είναι εκτός τόπου και χρόνου: οι ουκρανοί φασίστες ζητούσαν ένταξη στην ε.ε από την οποία και χρηματοδοτούνταν, επιτείθονταν στους μπάτσους γιατί έπρεπε να τους περάσουν για να ρίξουν τον Ποροσένκο και συμμετείχαν σε μια σύγκρουση η οποία είχε σαφή εθνοτικά χαρακτηριστικά. Στην γαλλία οι επιθέσεις σε όλα τα κεντρικής σημασίας καπιταλιστικά σύμβολα, δηλαδή τις τράπεζες, τα πολυτελή αυτοκίνητα και καταστήματα καθιστούν τα περιεχόμενα της εξέγερσης αντικαπιταλιστικά και συνεπώς αντιφασιστικά με την ταξική έννοια του όρου. [5] Ζούμε στην εποχή της εκτεταμένης διάχυσης της πληροφορίας και τέτοιοι συμβολισμοί έχουν τεράστια σημασία.

6.

Η ύπαρξη γαλλικών σημαιών στους δρόμους έχει να κάνει με την έννοια της κοινότητας, αυτής που χάνεται με την διάλυση των προνοιακών δομών και κάνει τους εξεγερμένους να αναζητούν κάτι άυλο, όπως είναι το έθνος, ελλείψει άλλου συλλογικού φαντασιακού. Ωστόσο η ύπαρξη αυτών των σημαιών –λιγότερων πάντως από αυτές των εδώ αγανακτισμένων– δεν συνεπάγεται εξ’ ορισμού ότι το κίνημα είναι διαταξικό [6]. Κάτι τέτοιο μάλλον δεν προκύπτει από πουθενά ενώ από το συνειδητό χτύπημα της οικονομίας με τους αποκλεισμούς εθνικών ακόμα και συνοριακών δρόμων, αποθηκών καυσίμων και φυσικά με τις καταστροφές της κεντρικής καπιταλιστικής βιτρίνας δείχνουν περισσότερο μια τάση διαχωρισμού των (ταξικών) συμφερόντων. Σίγουρα πάντως δεν δείχνουν αναγνώριση κάποιου κοινού εθνικού συμφέροντος από μεριάς διαδηλωτών.

7.

Οι λεηλασίες και οι καταστροφές είναι άμεσο παράγωγο της συμμετοχής στην εξέγερση των πραγματικά αποκλεισμένων, αυτών που αντιλαμβάνονται της μητροπόλεις σαν εχθρικό έδαφος ακριβώς γιατί είναι τέτοιο για αυτούς. Οι άνθρωποι των γκέτο, αποκλεισμένοι και από τα συνδικάτα και από όλες τις επίσημες δομές διαμεσολάβησης, βρήκαν το έδαφος που τους αναλογεί στα κίτρινα γιλέκα και οδηγούν μαζί τους την κατάσταση στα άκρα. Η όσμωση μεταξύ γιλέκων και «banlieues», όπως αναφέρονται τα προάστια όπου ζουν κυρίως μετανάστες, έρχεται πάνω σε μια πραγματική σύγκρουση επαρχίας – πόλης, καθώς είναι η ζωή στην επαρχία, όπως και στα προάστια μίζερη και ανιαρή μακριά από τον πυρήνα της καταναλωτικής διασκέδασης που προκαλεί την οργή. Αυτή η συνδυασμένη οργή που εκφράζεται έμπρακτα δημιουργεί καταστάσεις σαν αυτή όπου οι μπάτσοι έπιασαν αιχμάλωτους 150 μαθητές [7], οι οποίες με δεδομένο ότι αποκλείεται να γίνονται με κεντρική εντολή -αν και έλαβαν κάλυψη από τον πρωθυπουργο Φιλίπ- δείχνουν ότι τα πράγματα είναι ανεξέλεγκτα από όλες τις πλευρές.

8.

Η δύναμη της εικόνας και η δύναμη της πληροφορίας καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα των κινημάτων και όχι μόνο. Όσον αφορά την πληροφορία είναι δεδομένο ότι η διάχυτη και συνεχής ενημέρωση από ανώνυμους χρήστες μέσων κοινωνικής δικτύωσης έπαιξε και εδώ, όπως και στην αραβική άνοιξη κεντρικό ρόλο, σπάζοντας το μονοπώλιο των κυρίαρχων μμε, χωρίς προφανώς να λύνει το εγγενές πρόβλημα της υπερπληροφόρησης – για να καταλάβεις τι συμβαίνει πρέπει να κολυμπήσεις ανάμεσα σε έναν ωκεανό βλακείας, συνομωσιολογίας και αβάσιμων βεβαιοτήτων. Όσον αφορά την εικόνα τα πράγματα έχουν επιπρόσθετο ενδιαφέρον: στις 8 δεκέμβρη, που η στρατιωτική μηχανή του μακρόν διαφήμισε την επικράτησή της απέναντι στους εξεγερμένους, σημειώθηκαν περισσότερες ζημιές στο παρίσι από την 1η δεκέμβρη, την μέρα των μεγάλων ταραχών.

9.

Η πολιτική του μακρόν προκάλεσε την εξέγερση ακριβώς επειδή ήταν ξεκάθαρα ταξική και συνεπώς ανερυθρίαστα άδικη [8]. Από τις πρώτες κινήσεις του ήταν η κατάργηση του φόρου των πλουσίων που επέβαλλε παραπάνω κρατήσεις σε όσους είχαν περιουσία μεγαλύτερη από 1,3 εκατομμύρια ευρώ. Η επαναφορά αυτού του φόρου που δεν πραγματοποιήθηκε, τουλάχιστον όχι σε πρώτο χρόνο, κατά την διάρκεια της υποχώρησης του γαλλικού κράτους όπως αυτή εκφράστηκε με το διάγγελμα του μακρόν δείχνει ανάγλυφο ταξικό πόλεμο που λαμβάνει χώρα πέρα από την πολιτική μοίρα της μαριονέτας. Ομοίως ο μακρόν δεσμεύτηκε ότι το 100άρικο της αύξησης – επιδόματος και όχι μισθού όπως είχε αφήσει να εννοηθεί παίζοντας με τις λέξεις [9] – θα δοθεί από το κράτος, με έναν οικονομικό αναχρονισμό που μάλλον αντιστοιχεί στις σημερινές σχέσεις κεφαλαίου – εργασίας.

10.

Για να ερμηνευτεί η υποχώρηση του γαλλικού κράτους, η οποία αν και μικρή, είναι η πρώτη υποχώρηση σε οικονομικά ή εργασιακά από την έλευση της κρίσης, πρέπει να ληφθεί υπ’ όψην και η πραγματική ζημιά στην οικονομία όπως αυτή εκφράζεται από την πτώση του τουρισμού, την μη ομαλή λειτουργία των διασυνοριακών μεταφορών εμπορευμάτων και των καταστροφών στο ιστορικό κέντρο [10]. Αυτή η πρακτική, το ξεπέρασμα της παραδοσιακής και εν μέρει διαχειρίσιμης απεργίας, και κυρίως η πιθανότητα διάχυσης αυτών των, πρωτοφανώς νικηφόρων, πρακτικών εκτός γαλλίας είναι που ανάγκασαν τον μακρόν στην υποχώρηση και λογικά στον πολιτικό του θάνατο.

11.

Εντός του κινήματος έχουν αναπτυχθεί τρεις διαφορετικές τάσεις. Η πρώτη έχει σαν κατεύθυνση την δημιουργία νέου πολιτικού φορέα, διανθισμένη με ηλεκτρονική δημοκρατία, αναλογικότερη εκπροσώπηση και δημοψηφίσματα, η δεύτερη αποσκοπεί σε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση και η τρίτη έχει αποκτήσει πιο ριζοσπαστικά, επαναστατικά χαρακτηριστικά [11]. Σαν απόρροια της δημιουργικότητας των μαζών όταν εξεγείρονται υπάρχει και ανάπτυξη, αν και όχι γενικευμένη, λαϊκών συνελεύσεων σε γειτονιές από τα κίτρινα γιλέκα.

12.

Η εξέγερση των γιλέκων λαμβάνει χώρα εντός του ιστορικού πλαισίου όπου μπορεί ο καπιταλισμός να δοκιμάζεται σαν υπέρτατη αξία, ωστόσο η ύπαρξη και ο ρόλος του κράτους έχει ακόμα απροσδιόριστο πρόσημο. Έτσι το αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη, επαναστατικό στις ίδιες πόλεις, το 1789, το 1871 και το 1968, σήμερα μεταφράζεται σε φορολογική δικαιοσύνη από το κράτος που πρέπει να επαναποκτήσει τον ρόλο του ρυθμιστή. Οι ακραίες βιαιότητες του γαλλικού κράτους [12] απέναντι στους εξεγερμένους κινδυνεύουν να βυθίσουν και αυτό το σωσίβιο – αν και υπάρχει ακόμα η λύση της αλλαγής πολιτικού προσωπικού.

13.

Κάθε εξέγερση, εάν δεν μπορεί να επιφέρει αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων, βρίσκει κάποια στιγμή τα όρια της. Ωστόσο η συγκεκριμένη κοινωνική σύγκρουση μπορεί πριν σβήσει να βάλει φωτιά σε όλη την ευρώπη [13] και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα των αφεντικών, αυτή τη στιγμή. Η ακραία καταστολή των γιλέκων στις βρυξέλλες, όπου συνελήφθησαν 400 από τους χίλιους διαδηλωτές δείχνει τον δρόμο, τι δεν θέλει ο παγκόσμιος καπιταλισμός να γίνει. Όπως και να έχει ακόμα και αν σβήσει αύριο, η εξέγερση των γιλέκων έχει ήδη βάλει τα πρώτα θεμέλια για να αποδομηθεί το αφήγημα της αήττητης εξουσίας και συνεπώς έχει ανοίξει διάπλατα τους ορίζοντες του ταξικού πολέμου προκειμένου να τους εξερευνήσουμε.

Υποσημειώσεις:

[1] εδώ περισσότερα: https://info-war.gr/i-lepen-zita-nomo-kai-taxi-kai-apochorisi-ton-kitrinon-gilekon/

[2]  εδώ τα αιτήματα:  https://info-war.gr/ta-42-aitimata-ton-kitrinon-gilekon/

[3] δύο εκ των οποίων είναι ακροδεξιοί . Εδώ μια ανάλυση της ανθρωπογεωγραφίας των κίτρινων γιλέκων : https://crimethinc.com/2018/12/06/the-movement-as-battleground-fighting-for-the-soul-of-the-yellow-vest-movement

[4] χυδαιότητες από το sarajevo, που κουνάει το δάχτυλο στους προλετάριους όλου του κόσμου εδώ: https://www.sarajevomag.gr/wp/2018/12/i-grammi-mazino/ αλλά και αλλού στο εν λόγω site από τις πρώτες κι’όλας μέρες.

[5] θα είναι μάλλον δύσκολο, αδύνατο ή απλά πολύ επικίνδυνο για μια ακροδεξιά κυβέρνηση να περάσει μέτρα σαν αυτά που περνάει ο όρμπαν στην ουγγαρία ή σαν αυτά που σκοπεύει να περάσει ο Μπολσονάρο με τέτοια κινητικότητα στον δρόμο

[6] οι εδώ εγχώριοι αναλυτές ανακάλυψαν διαταξικό κίνημα και μέσω μιας σειράς παραγόμενων από τους ίδιους νομοτελειών, το εξοστράκισαν στο πυρ το εξώτερον: https://aruthlesscritiqueagainsteverythingexisting.wordpress.com/2018/12/06/το-κίτρινο-δεν-είναι-το-χρώμα-της-άνοιξ/ και εδώ: https://alertacomunista.wordpress.com/2018/12/05/discussion-yellow-vests/, αν και στο τέλος οι γάλλοι σύντροφοι (τους) χαλάνε τη σούπα: https://alertacomunista.wordpress.com/discussion-yellow-vests-1st-december-pushing-disorder-further/

[7] εδώ το διάσημο πλέον βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=TnOwLMdYBDs και εδώ δώρο ένα ακόμα όπου μπάτσοι χτυπάνε διαδηλωτή σε αναπηρικο καροτσάκι: https://www.amea-care.gr/βίντεο-που-προκαλεί-οργή-αστυνομικοί/

[8] ρίξτε μια ματιά και εδώ, στα πρόωρα μπάχαλα του μουντιάλ: https://m.naftemporiki.gr/story/1371754/gallia-duo-nekroi-kai-ektetamena-epeisodia-meta-tin-kataktisi-tou-mountial

[9] https://twitter.com/mdenaxa/status/1072371738045022208

[10] http://www.capital.gr/diethni/3332353/gallia-ta-kitrina-gileka-eferan-epibradunsi-tou-aep

[11] περισσότερα εδώ: https://crimethinc.com/2018/12/07/contribution-to-the-rupture-in-progress-a-translation-from-france-on-the-yellow-vest-movement

[12] https://twitter.com/mdenaxa/status/1072285956877750277

[13] η εμφάνιση των μακεδονομάχων με την προβιά των κίτρινων γιλέκων, όπως οργανώνεται στην θεσσαλονίκη δείχνει προφανώς τον οπορτουνισμό των φασιστών, που είδαν αγώνα εναντίον της παγκοσμιοποίησης στα γιλέκα, παρά τον αντιδραστικό χαρακτήρα της εξέγερσης όπως βλακωδώς έσπευσαν διάφοροι να προειδοποιήσουν

Δείτε  επίσης:

Όλες τις αναρτήσεις των crimethinc για το ζήτημα: https://crimethinc.com

Κάποιοι, ας πούμε διανούμενοι, στο πλευρό των γιλέκων: https://www.lifo.gr/articles/almanac/217963/tesseris-apo-tis-kalyteres-gnomes-poy-graftikan-gia-ta-kitrina-gileka

Bαγιάν