«Είμαι αναρχικός, είμαι αναρχική».
Μια φράση που –θεωρητικά– μπορεί να την ξεστομίσει ο οποιοσδήποτε και η οποιαδήποτε. Δημοκρατία έχουμε, ό,τι θέλουμε λέμε. Αλλά όχι οπουδήποτε.
Η Φαίη Μάγιερ ξεστόμισε αυτή τη φράση μέσα σε εισαγγελικό γραφείο και της κόστισε την ελευθερία της: «…είμαι αναρχική, κάτι που δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να κρατήσω μυστικό…», όπως γράφει και η ίδια η συντρόφισσα πριν την προφυλάκισή της. Και να μην ομολογούσε όμως η ίδια η κατηγορούμενη ότι είναι αναρχική, ακόμα κι αν δεν παραδεχόταν ότι έχει αλληλογραφήσει με φυλακισμένους αναρχικούς, η εισαγγελέας είχε στη διάθεσή της αδιάσειστα στοιχεία που αποδείκνυαν το ότι είναι όντως: βρέθηκαν στο σπίτι της γράμματα κρατουμένων, «πολιτικών κρατουμένων», όπως τους αποκάλεσε στην κατάθεσή της. Τα ενοχοποιητικά κείμενα που κατασχέθηκαν κυκλοφορούν δημόσια σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα καιρό τώρα, αλλά δεν έχει σημασία, όπως επίσης δεν έχει σημασία η απουσία άλλων στοιχείων που να δικαιολογούν απαγγελία κατηγοριών, πόσο μάλλον προφυλάκιση. Το συμβούλιο πλημμελειοδικών όμως είναι ξεκάθαρο: ύποπτη για συμμετοχή σε «τρομοκρατική» οργάνωση.
Η Φαίη Μάγιερ δεν είναι η πρώτη που αιχμαλωτίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες στην ιστορία της ελληνικής «δικαιοσύνης». Οι φυλακές έχουν κατά καιρούς «σωφρονίσει» αρκετούς διωκόμενους για τα φρονήματά τους που προφυλακίστηκαν χωρίς στοιχεία (και –πολύ περισσότερους φυσικά– ποινικούς κρατούμενους).
Δε μας ξενίζει η «διαρροή» πληροφοριών από την αντιτρομοκρατική στα media, σχετικά με το δήθεν ύποπτο οικογενειακό παρελθόν της συντρόφισσας, και η επακόλουθη αντιτρομοκρατική υστερία. Τη δουλειά τους κάνουν και οι μεν και οι δε. Οι αξιωματικοί της αντιτρομοκρατικής πληρώνονται για να εξολοθρεύουν «τρομοκράτες», τα media πληρώνονται (και) για να αναπαράγουν τα αστυνομικά ανακοινωθέντα με τις απαραίτητες σάλτσες.
Βρήκαν στο διαδίκτυο ότι υπάρχει μια Μάγιερ που κατηγορήθηκε στο παρελθόν από τις γερμανικές αρχές για συμμετοχή στην ένοπλη ακροαριστερή οργάνωση «Φράξια Κόκκινος Στρατός» (RAF), είχαν και φωτογραφίες της Φαίη παρέα με αναρχικούς κατηγορούμενους για συμμετοχή σε ένοπλες οργανώσεις, έτοιμο το τρομο-σενάριο: δύο ώρες μετά την απαγωγή της από τους κουκουλοφόρους της αντιτρομοκρατικής ξεχύνεται ο τηλεοπτικός οχετός, και η Φαίη γίνεται γνωστή στο πανελλήνιο ως κόρη «τρομοκρατών» και μέλος ένοπλης οργάνωσης. Οι επιστολές της μητέρας της και των αδερφών της και η παρέμβαση του πατέρα της στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων αποδεικνύουν το φιάσκο, οι υπεύθυνοι αναγνωρίζουν το «λάθος» τους και ακολουθεί τηλεοπτική συγνώμη και παρέμβαση του αρμόδιου υπουργού για «τον σεβασμό των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των πολιτών»…
Τον τελικό όμως λόγο για το αν η Φαίη είναι ύποπτη για συμμετοχή σε «τρομοκρατική» οργάνωση και άρα θα προφυλακιστεί, τον έχουν εισαγγελείς και δικαστές. Και αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Έχουν μπροστά τους κάποια που δηλώνει αναρχική, κάνει λόγο για πολιτικούς κρατούμενους, και διατηρεί και σχέσεις με κάποιους από αυτούς, θα την αφήσουν ελεύθερη επειδή δεν έχουν στοιχεία εναντίον της; Εκ των υστέρων συνειδητοποιούν και αυτοί το «λάθος» τους και μετά από μερικές μέρες δέχονται την αποφυλάκισή της.
Πολλοί από αυτούς που έχουν αποκοιμηθεί με το παραμύθι περί «δημοκρατίας» στον ελλαδικό χώρο (δεν είναι και λίγοι δυστυχώς), θα μπορούσαν να πουν ότι το σύστημα λειτουργεί πολιτισμένα, όταν γίνονται «λάθη» διορθώνονται άμεσα και όσοι δεν είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους, είναι υπόλογοι και τελικά επανορθώνουν. Για μας, τους συνοδοιπόρους της Φαίη και των υπολοίπων πολιτικών κρατουμένων και διωκόμενων, το ζήτημα δεν είναι να κάνουν καλά τη δουλειά τους η αντιτρομοκρατική, τα ΜΜΕ και το δικαστικό σύστημα. Δεν στεκόμαστε καν στο αν η προφυλάκιση της συντρόφισσάς μας έγινε για να διασωθεί το κύρος της κυβέρνησης μετά τη δημοσιοποίηση του φιάσκου, ή για να αποθαρρυνθούν οι συγγενείς της να διεκδικήσουν την τιμωρία όσων έστησαν το θέατρο του παραλόγου με πρωταγωνιστές την οικογένεια Μάγιερ.
Πέρα και πάνω από κάθε σενάριο συνωμοσίας, η περίπτωση της Φαίη μας υπενθυμίζει τη μηδενική ανοχή της αστικής δημοκρατίας και την άγρια εκδικητικότητα απέναντι στους εχθρούς της. Μας υπενθυμίζει ότι τα ΜΜΕ, η αστυνομία και το δικαστικό σύστημα, απαραίτητα δεκανίκια για να σταθεί στα πόδια του κάθε εξουσιαστικό καθεστώς, διψάνε για ανθρώπινο αίμα. Η «δημοκρατία» τους δεν μπορεί παρά να πατήσει επί πτωμάτων για να επιβληθεί και εδώ και παντού, και δεν περιμέναμε την προφυλάκιση της συντρόφισσάς μας για να το μάθουμε…
Από τη συστηματική καταγραφή όσων δραστηριοποιούνται κινηματικά, τη σκληρή καταστολή πορειών και κινητοποιήσεων, τις εκκενώσεις καταλήψεων, την αστυνομική βία, τις συλλήψεις και τις απαγγελίες κατηγοριών στον σωρό με τη ναζιστική λογική της συλλογικής ευθύνης, την επιβολή υπέρογκων εγγυήσεων σε συλληφθέντες, τις φρονηματικές διώξεις και φυλακίσεις, τα ειδικά καθεστώτα κράτησης και τα πολιτικά στρατοδικεία, το μήνυμα της κυριαρχίας είναι εύληπτο και απευθύνεται παντού: ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΠΑΘΑΙΝΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΤΑ ΒΑΖΕΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.
Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Η δικιά μας δουλειά είναι να μείνουν άνεργοι…
ΝΝ
