Σάκοι με κοκαΐνη σε πλοίο έλληνα εφοπλιστή που είχε βραβεύσει ο Νίκος Δένδιας «για την προσφορά του στην ελ.ας»
121 κιλά καθαρής κοκαΐνης βρέθηκαν στο πλοίο DIMITRIS C, της εταιρίας ελληνικών συμφερόντων Danaos Shipping, της οποίας ηγείται ο εφοπλιστής Γιάννης Κούστας, στο λιμάνι Ilo του Περού. Η εταιρία με ανακοίνωσή της ισχυρίζεται πως το φορτίο ανακαλύφθηκε από το πλήρωμά της, στα πλαίσια τακτικών επιθεωρήσεων σε ύποπτα για διακίνηση ναρκωτικών λιμάνια, όπως προβλέπεται από την «πάγια πολιτική της». Το φορτίο βρέθηκε στις 14 Σεπτέμβρη, ακολούθησε έφοδος αστυνομικών και τελωνιακών του Περού, και μετά από έρευνα και ανάκριση του πληρώματος, η διαδικασία ολοκληρώθηκε στις 17 του μήνα. Το πλοίο και το πλήρωμα βρέθηκαν αθώοι, με αποτέλεσμα το πλοίο να μπορεί να αποπλεύσει την ίδια μέρα.
Να σημειώσουμε πως ο πρόεδρος της Danaos Shipping, Γιάννης Κούστας, είχε βραβευθεί το 2013 από τον τότε «υπουργό προστασίας του πολίτη», Νίκο Δένδια, για την προσφορά του στην ελληνική αστυνομία. Ουδέν σχόλιο τόσο για τις σχέσεις (ελληνικού) εφοπλιστικού κεφαλαίου και (εγχώριου) πολιτικού προσωπικού όσο και για την παράμετρο «ναρκωτικά», που όταν μπαίνει στο παιχνίδι πολλαπλασιάζει τα κέρδη αμφότερων!
Νέα επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο», εξαπολύουν οι εργαζόμενοί του, με αφορμή την παραίτηση του μέχρι πρότινος διευθυντή, Μάκη Μηλάτου.
Οι εργαζόμενοι, σχολιάζοντας το γεγονός ότι «καθιερώθηκαν» οι καθυστερήσεις στις καταβολές δεδουλευμένων (αν και έχουν αποχωρήσει 13 συνάδελφοί τους), καθώς και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να παρουσιάσει ένα συνολικό πλάνο για τον σταθμό, οδηγώντας τον στην απαξίωση, εξέδωσαν την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Από το ραδιόφωνο απέναντι, και το ραδιόφωνο που ακούει, έχουμε περάσει στο ραδιόφωνο που καρκινοβατεί. Η πρόσφατη παραίτηση του Μάκη Μηλάτου από τη θέση του διευθυντή και από τη θέση του παραγωγού (σοβαρή απώλεια με επιπτώσεις στους ακροατές) είναι αποτέλεσμα μιας πορείας διαρκούς απαξίωσης και αδυναμίας του ιδιοκτήτη του, του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, να δώσει λύσεις.
Επομένως, δεν είναι παράλογο το ερώτημα, εάν μαζί με τις οικονομικές δυσκολίες υπάρχει και πολιτική επιλογή.
Όταν σου ζητάνε να τραβήξεις κουπί, περιμένεις να σου δώσουν και τα κουπιά. Ήλπιζα για 9 μήνες, δυστυχώς μάταια. Η υπομονή μου εξαντλήθηκε, και παραιτήθηκα από διευθυντής του σταθμού και κατ’ επέκταση από παραγωγός». Καλύτερα χωρίς δουλειά παρά χωρίς αυτοεκτίμηση, το σκεπτικό της παραίτησης του Μάκη Μηλάτου, που αποτυπώνει την πραγματικότητα του ΚΟΚΚΙΝΟΥ σε ένα τοπίο στα ΜΜΕ που αλλάζει.
Για τα αίτια που φτάσαμε ως εδώ μπορεί ο καθένας μας να δώσει τη δική του απάντηση. Για το αποτέλεσμα ωστόσο, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι κοινή.
Απουσία ενδιαφέροντος, και συνεχής μετάθεση των αναγκαίων απαντήσεων που αντικειμενικά οδηγούν στο μαρασμό του ραδιοφώνου, και με μαθηματική ακρίβεια στην πτώση. Πώς αλλιώς μπορεί να μεταφραστεί, αν όχι με πολιτική βούληση αποδυνάμωσης:
-Η παραπομπή διαρκώς στις ελληνικές καλένδες της παρουσίασης του σχεδίου του ιδιοκτήτη για το ΚΟΚΚΙΝΟ,
-Η κανονικότητα στην καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων που φτάνει τους 2,5 με 3 μήνες, παρά τις αποχωρήσεις 13 εργαζομένων τον τελευταίο χρόνο,
-Η απογύμνωση της ιστοσελίδας stokokkino.gr, στην οποία έχουν μείνει μόνο δύο εργαζόμενοι, παρότι είχε φτάσει σε πολύ αξιόλογα επίπεδα επισκεψιμότητας,
-Οι κραυγαλέες ελλείψεις στην υλικοτεχνική υποδομή,
-Η παραχώρηση στην 24 MEDIA (συμφερόντων Μάρη) της συχνότητας «Μωβ», στη Θεσσαλονίκη, που ήταν ιδιοκτησία του ΣΥΡΙΖΑ, και έως τότε παρέμενε αναξιοποίητη. Έτσι, απέναντι από το ΚΟΚΚΙΝΟ Θεσσαλονίκης βρέθηκε ο σταθμός News 24/7. Την ίδια ώρα, το ΚΟΚΚΙΝΟ Θεσσαλονίκης που υποφέρει οικονομικά, ενοικιάζει τη συχνότητα από την οποία εκπέμπει,
-Οι αθετήσεις δεσμεύσεων.
Τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί. Οι εργαζόμενοι στο ΚΟΚΚΙΝΟ ζητούν άμεσα σαφείς απαντήσεις για τις προθέσεις του ιδιοκτήτη σχετικά με το μέλλον του ραδιοσταθμού, που βγήκε στα ερτζιανά σε δύσκολους για τον ΣΥΡΙΖΑ καιρούς, και έχει ήδη κλείσει 11 χρόνια ζωής.
Σε κάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοι που έχουν δώσει αρκετά δείγματα εργασιακής αντοχής, είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν όλα τα όπλα που έχουν στη διάθεση τους, για να προασπίσουν τα δικαιώματά τους και να κρατήσουν ζωντανό το ΚΟΚΚΙΝΟ».
Δολοφονία Ζαφειρόπουλου
Τι είναι η δολοφονία ενός δεξιού αστού δικηγόρου; Σίγουρα μία ευχάριστη είδηση! Πολύς ντόρος έγινε γύρω από τη δολοφονία του Ζαφειρόπουλου, τα κίνητρα, τους δράστες κλπ., παράλληλα με τα κροκοδείλια δάκρυα του δεξιού εσμού (Μεϊμαράκης, Μητσοτάκης, Κικίλιας κ.α.). Τις τελευταίες μέρες του Οκτώβρη συνελήφθη ο εκτελεστής, ο οποίος μία μέρα μετά ομολόγησε τη δολοφονία, αναφέροντας πως σκοπό είχε να εκφοβίσει τον δικηγόρο, και όχι να τον σκοτώσει. Ο εκτελεστής φαίνεται να έχει σχέση με «βαρυποινίτες» με ιστορικό «συμβολαίων θανάτου» και άλλων δολοφονιών.
Οι εικασίες, από την πρώτη στιγμή της δολοφονίας, την συσχέτιζαν με τα σκάνδαλα των τελευταίων χρόνων (Energa Hellas Power, αποθεματικά του ΙΚΑ στο χρηματιστήριο), ενώ, μετά τη σύλληψη του εκτελεστή, τα περισσότερα καθεστωτικά ΜΜΕ συνδέουν την υπόθεση με απόπειρα δολοφονίας άλλου δικηγόρου στην Πεντέλη, το 2014, που και πάλι έχει να κάνει με την Energa Hellas Power. Όπως και να ‘χει, είτε πρόκειται για πιο «προσωπικές» υποθέσεις σκατανθρώπων, είτε όντως το αστικό στρατόπεδο βιώνει ένα εσωτερικό ξεκαθάρισμα πάνω στο σκάνδαλο, τα νέα είναι ευχάριστα.
Και βέβαια, οι θεωρίες περί συγκοινωνούντων δοχείων, που δίνουν και παίρνουν πάντα μόνο σε περιπτώσεις πολιτικών διώξεων, εδώ είναι που επιβεβαιώνονται. Το πολιτικό προσωπικό, τα υψηλά στελέχη και όχι μόνο, είναι αυτό που σχετίζεται με «ποινικούς», και μάλιστα κάνει χρυσές δουλειές. Καθόλου περίεργο αν σκεφτεί κανείς πως η μαύρη οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από το -νομοταγές- Κεφαλαίο. Στην ουσία πρόκειται για δύο τομείς κερδοφορίας που πορεύονται συμπληρωματικά, με πολλά πρόσωπα να αποτελούν τα σημεία τομής, συνθέτοντας αυτό που γνωρίζουμε ως «οικονομία».
Τέλος, για άλλη μια φορά, στη μιντιακή αφήγηση ενσωματώθηκαν και τα Εξάρχεια. «Η δολοφονία έγινε στα Εξάρχεια», ανομία, «το κέντρο εκτός ελέγχου» κλπ… Η ρητορική αυτή εμφανίζεται συνεχώς και με κάθε ευκαιρία, ακόμα και όταν η πραγματικότητα είναι διαφορετική· ακόμα και αν η εκτέλεση του δικηγόρου έγινε στο γραφείο του, στα σύνορα των Εξαρχείων με το Κολωνάκι, πολύ μακριά από αυτό το κομμάτι της περιοχής που το κράτος έχει στοχοποιήσει ως το πιο «επικίνδυνο».
Καταδίκη σε φυλάκιση για άρνηση πληρωμής διοδίων
Καταδίκη 40 ημερών φυλάκισης σε άνεργο που είχε αρνηθεί να πληρώσει διόδια Καλαμάτα-Αθήνα. Ο Στράτος Δασκαρόλης πήρε την πολιτική απόφαση να αρνηθεί τον συμβιβασμό των 1000 ευρώ, υπερασπίστηκε την άρνησή του να πληρώνει διόδια ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του και επικαλέστηκε το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος.
Οι αλληλέγγυοι συμπολίτες του θέλησαν να αναλάβουν την εξαγορά της ποινής, μα ο ίδιος ήταν κατηγορηματικά αρνητικός καθώς για αυτόν ήταν θέμα παραβίασης του συντάγματος κ της ελεύθερης διακίνησης των πολιτών.
Η καταστολή κάθε είδους (οικονομική, φυσική, ψυχολογική κλπ) υπάρχει για να μας φοβίζει, για να μας κάνει να σταματήσουμε και να αφήσουμε τους δίκαιους αγώνες μας. Σε όλα τα μέτωπα, να μην κάνουμε ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Το νερό δεν είναι μπάλα, τζόγος και ευρώ (για τη δίκη στις 9 Οκτώβρη στον Βόλο)
Απόσπασμα από την ανακοίνωση της «ανοιχτής συνέλευσης αλληλεγγύης στους διωκόμενους για το ΝΕΡΟ»:
Στις 13/3/2015, εκατοντάδες πολίτες από τα χωριά του Πηλίου και τον Βόλο συγκεντρώθηκαν έξω από το κτήριο της ΔΕΥΑΜΒ στον Βόλο, για να παραστούν στη συζήτηση του Δ.Σ. της ΔΕΥΑΜΒ, που αφορούσε στον κανονισμό της άρδευσης, δηλαδή στους ίδιους τους αγρότες. Ο τότε δήμαρχος, Μπέος, είχε αποκλείσει την είσοδο του κτηρίου με αστυνομικές δυνάμεις με εξοπλισμό μάχης, με σεκιουριτάδες και φουσκωτούς, δείχνοντας την πρόθεση του, οι όποιες αποφάσεις να εφαρμοστούν με τη μέθοδο «αποφασίζουμε και διατάσσουμε».
Ποινικοποιώντας τον αγώνα των πολιτών, συναγωνιστής αγρότης κατηγορείται και δικάζεται από αναβολή στις 9/10/2017. Αιτία της αναβολής, η απουσία του κύριου μάρτυρα κατηγορίας. [..]
Το σημαντικότερο στοιχείο αυτής της δίκης (που αναβλήθηκε), ήταν το πλήθος του κόσμου από την πόλη και τα χωριά, που με την παρουσία του εξέφρασε την αλληλεγγύη και την υποστήριξή του στον συναγωνιστή, στο τοπικό κίνημα ενάντια στο ξεπούλημα των νερών, και την αυταρχική πολιτική της τοπικής και κεντρικής εξουσίας.
Το μέγεθος και η δυναμική της συμπαράστασης έφερε σε αμηχανία τόσο τον πρόεδρο του δικαστηρίου όσο και τις αστυνομικές δυνάμεις, ένστολες και μυστικές, που επιστρατεύτηκαν για την… τήρηση της «τάξης» μέσα και έξω από την αίθουσα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά και θετικά η επιθετικότητα του προέδρου απέναντι στην υπεράσπιση, τον κόσμο και το κίνημα.
Ο κόσμος που βρίσκονταν μέσα και έξω από την αίθουσα φάνηκε ψύχραιμος, ήρεμος και δυναμικά αλληλέγγυος όταν ακριβώς χρειάστηκε. Προπάντων, έστειλε ένα μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις: Η αστυνομική και η δικαστική καταστολή δεν πρόκειται να κάμψουν τη δυναμική του κινήματος. Αντίθετα, αυτές οι μεθοδεύσεις γιγαντώνουν και δυναμώνουν το κίνημα, που κλείνει 6 χρόνια ζωής, με παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις που έχουν κρατήσει μακριά το ξεπούλημα του νερού στην περιοχή μας.
Γιατί, απλά, η λεηλασία και η εμπορευματοποίηση των φυσικών αγαθών και βασικών ανθρώπινων αξιών από τον καπιταλισμό ήδη έχει μπει στην άγρια φάση της, με βασικά της όπλα την αστυνομική και δικαστική καταστολή απέναντι σε όσους αντιστέκονται, ενώ παράλληλα εντείνεται ο εκφασισμός της κοινωνίας, μιας κοινωνίας όπου το ιδιωτικό μετατρέπεται σε δημόσιο και το δημόσιο σε ιδιωτικό.
Γιατί το χαράτσωμα, που ήδη ανακοινώθηκε με τεράστιες αυξήσεις στην άρδευση και ύδρευση, απειλεί με εγκατάλειψη της γης, εκτοπισμό των κατοίκων της περιφέρειας, και στέρηση του δικαιώματος της ελεύθερης πρόσβασης στο νερό στα χωριά και κυρίως στην πόλη.
Η ανάγκη να ορθώσουμε οδοφράγματα σε αυτή την πολιτική δεν αφήνει περιθώρια για χαλάρωση και εφησυχασμό. Η αλληλεγγύη, λοιπόν, είναι το όπλο μας σε αυτή τη μάχη. Και πρέπει να εκφράζεται σε κάθε περίπτωση, που κοινωνίες ή άτομα είναι στο στόχαστρο αυτής της ληστρικής καπιταλιστικής πολιτικής.
Για την ιστορία, η εκδίκαση της υπόθεσης βρήκε τον κατηγορούμενο αγρότη αθώο.
Το site της «Κίνησης Κατοίκων Πηλίου και Βόλου για το Νερό»: https://watervolo.blogspot.gr/
Οι φασίστες ξεμυτίζουν… για να πάρουν τις απαντήσεις που τους αρμόζουν
Στις 15 Οκτώβρη, με αφορμή το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου, ένα κομμάτι της ακροδεξιάς βρήκε ευκαιρία να κατέβει στον δρόμο, με σκοπό να διαδηλώσει «ενάντια στην ανωμαλία», «εμπλουτίζοντας» το κάλεσμά τους με ένα πλήθος «ιερών» ευφυολογημάτων, από την ορθοδοξία, τον ελληνισμό, την καθαρότητα του έθνους αλλά και την αντίθεση στο ηλεκτρονικό εισιτήριο. Είχαν εμφανιστεί στο προσκήνιο λίγες μέρες πριν με διαμαρτυρία στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή τη θεατρική παράσταση «Η ώρα του διαβόλου», ενώ στις 30 του Οκτώβρη επανεμφανίστηκαν, αυτή τη φορά για την παράσταση «Εκκλησιάζουσες».
Στο κάλεσμά τους λοιπόν στις 15/10, το οποίο έγινε στο Σύνταγμα, πραγματοποιήθηκαν δημόσια ανακοινωμένες αντι-συγκεντρώσεις ενάντια στην τρανσφοβία, αλλά και τον φασισμό. Από νωρίς το πρωί εκείνης της Κυριακής, η πλατεία Συντάγματος περιφρουρούταν από αντιφασίστες, αναρχικούς, lgbtquia+ και αλληλέγυους, ενώ το κάλεσμα του χριστιανοφασιστικού συνονθυλεύματος μεταφέρθηκε στο Ζάππειο, υπό την αιγίδα της ΕΛ.ΑΣ. Διάφοροι φασίστες πέρασαν από την πλατεία, θεωρώντας πως είναι ένας ασφαλής χώρος για αυτούς: Κάποιοι με χρυσαυγίτικα tattoo, και κάποιοι που προτίμησαν να εκφραστούν ανοιχτά και δυνατά υπέρ της πατρίδος. Όλοι τους άρπαξαν τις ψιλές και τις χοντρές τους. Αργότερα το απόγευμα, κατά την αποχώρηση από το Σύνταγμα, ομάδα συντρόφων συνάντησε περίπου 10 από αυτούς, εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενους, στον σταθμό του μετρό στο Μοναστηράκι, όπου και κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν.
Μερικές σκέψεις:
Α) Δεν πρέπει να ξεχνάμε, μέσα στο γενικό αντιφασιστικό κλίμα, πως το διακύβευμα της Κυριακής 15/10, εκτός από την ανάσχεση της φασιστικής παρουσίας στον δρόμο, ήταν και παραμένει ο αγώνας για την κοινωνική αναγνώριση όλων των ατόμων που η σεξουαλικότητά τους ξεφεύγει από το straight πατριαρχικό δίπολο «άντρας/γυναίκα», και το δικαίωμα στον σεξουαλικό αυτοπροσδιορισμό. Ένας αγώνας ο οποίος δεν μπορεί να δοθεί μόνο θεσμικά, αλλά κυρίως σε κοινωνικό επίπεδο, μέσα από παρεμβάσεις, συζητήσεις, ζυμώσεις, συγκεντρώσεις, προκλήσεις, ξύλο σε πουριτανούς φασίστες κλπ.
Β) Ο φασισμός πάντα θα τσακίζεται στον δρόμο. Όχι μόνο στον δρόμο, αλλά και στον δρόμο. Πρόκειται για ένα από τα πιο ιδιαίτερα εργαλεία στο οπλοστάσιο του Κεφαλαίου, που μολύνει μυαλά, ριζοσπαστικοποιεί την «αντίδραση» και την αντεπανάσταση, προτείνοντας πάντα (φαινομενικά) βάρβαρες λύσεις, που όμως εξασφαλίζουν την επιβίωση και την κυριαρχία του καπιταλισμού. Όσο τετριμμένο και αν ακούγεται, λοιπόν, ο αντιφασιστικός αγώνας είναι αγώνας ταξικός· αγώνας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο· αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, για τη συνολική χειραφέτηση.
Γ) Η αυτοθυματοποίηση των φασιστών τις επόμενες ημέρες είναι εντυπωσιακή και πληθωρική: Με συνεντεύξεις γεμάτες θλίψη για το «ότι δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν πια» (https://www.youtube.com/watch?v=w39Z1vLHDoU ο συγκεκριμένος έφερε μαιάνδρια tattoo και αφού άρπαξε μερικές φώναζε «Χρυσή αυγή» πίσω από τα ΜΑΤ), με ανάρτηση ολόκληρου του βίντεο του ξυλοδαρμού τους, όπου διακρίνονται κάποιοι να τις τρώνε και κάποιοι να τρέχουν φοβισμένοι και να τους αφήνουν πίσω, αλλά και με διάφορα post απελπισίας στα διάφορα ηλεκτρονικά μέσα για το ξύλο που έφαγαν, τη στάση των μπάτσων κλπ. Η κατάσταση αυτή είναι καταρχάς γελοία. Επιπλέον όμως αντανακλά και τη δυναμική που υπάρχει αυτή τη στιγμή σε μεγάλο ποσοστό στο εσωτερικό αυτών των μορφωμάτων: Ηττοπάθεια, απελπισία και γραφικότητα. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που προσπαθούν να αναβιώσουν την έντονη περίοδο της ακροδεξιάς, και την θέρμη των προηγούμενων ετών. Οι αντιφασιστικές απαντήσεις προς το παρόν τους έχουν κρατήσει πολύ χαμηλά, στις τρύπες τους, και ο αγώνας ενάντια στον φασισμό συνεχίζεται, όπως συνεχίστηκε και τα προηγούμενα -πιο δύσκολα- χρόνια.
