Jin Jiyan Azadi!
Η Ahoo Daryaei, επίσης γνωστή ως το κορίτσι της επιστήμης και της έρευνας, είναι μια 30χρονη Ιρανή φοιτήτρια από την Τεχεράνη. Η Ahoo δέχτηκε επίθεση από την αστυνομία ηθικής με βάση τους υποχρεωτικούς νόμους περί τζιχάμπ, και απάντησε σε ένδειξη διαμαρτυρίας στην κακοποίηση και τον εξευτελισμό της. Στις 2 Νοεμβρίου το 2024 περπάτησε και στάθηκε στην αυλή του πανεπιστημίου μόνη και θαρραλέα ημίγυμνη. Το κράτος τη συνέλαβε βίαια, στέλνοντάς την στο νοσοκομείο, οδηγώντας την έτσι στην αναγκαστική εξαφάνισή της από τη δημόσια θέα. Οι αξιωματούχοι του πανεπιστημίου και οι επίσημες αρχές αρνήθηκαν οποιαδήποτε ευθύνη για την εκ νέου κακοποίηση της, και επικαλέστηκαν ότι η φοιτήτρια είχε προβλήματα ψυχικής υγείας. Η ενέργειά της όμως αυτή αποτέλεσε σύμβολο αντίστασης, και τόσο εγχώριες όσο και διεθνείς αντιδράσεις ξέσπασαν και οδήγησαν στην απελευθέρωσή της. Οι ντόπιες αρχές ωστόσο αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι η κοπέλα «επιστράφηκε» σπίτι της για να φροντιστεί από την οικογένεια της. Η πράξη αντίστασης της Daryaei ήρθε σχεδόν δύο χρόνια μετά το θάνατο της Mahsa Amini, επίσης φοιτήτριας στο Ιράν που δολοφονήθηκε άγρια στο κέντρο αναμόρφωσης της αστυνομίας ηθών με βάση τον νόμο περί σεμνότητας. Η δολοφονία της πυροδότησε αντιδράσεις, πορείες, συγκρούσεις με την αστυνομία σε ανατολή και δύση, αφήνοντας πίσω ακόμα και νεκρούς διαδηλωτές. Οι εικόνες των γυναικών που έκοβαν τα μαλλιά τους, οι χιλιάδες φωνές και οι υψωμένες γροθιές τους αφήνουν ανεξίτηλα την υπόσχεση ότι ο αγώνας συνεχίζεται!
Υπόθεση trafficking Ηλιούπολης
Το 2021, η 19χρονη Ε. βρίσκει τη δύναμη, και με τη βοήθεια μίας αλληλέγγυας εργαζόμενης σε καφέ της περιοχής, καταφέρνει να αποδράσει από το σπίτι στο οποίο την κρατούσαν αιχμάλωτη, τη βίαζαν, την κακοποιούσαν και την εξέδιδαν για χρόνια, ο αστυνομικός Δημήτρης Μπουγιούκος, ο φερόμενος ως πρώην σύντροφός της, Ντάνιελ Βασιλείου, και ο πατέρας της.
Από το αστυνομικό τμήμα –στο οποίο μεταβαίνει προκειμένου να κάνει καταγγελία– μέχρι και το νοσοκομείο –στο οποίο μεταφέρεται με χαρακτηριστική καθυστέρηση– αντιμετωπίζεται ως κατηγορούμενη. Κρατείται σε συνθήκες απομόνωσης, την αποκόπτουν από τη μητέρα της και από τους δικηγόρους, και δεν της παρέχεται καμία ψυχολογική υποστήριξη. Αναγκάζεται να μένει σε άγνωστη διεύθυνση, αφού είναι δέκτης συνεχών απειλών από το κύκλωμα trafficking, με μόνη βοήθεια την ψυχολογική και υλική στήριξη από αλληλέγγυο κόσμο.
Το 2022 ξεκινάει η δίκη σε πρώτο βαθμό, όπου οι δικαστικές αρχές κρίνουν τον πατέρα της Ε. αθώο για το μεγαλύτερο μέρος των κατηγοριών, ο μπάτσος αφήνεται ελεύθερος παρ’ όλο που καταδικάστηκε για εμπορία ανθρώπου, και μόνο ο Ντάνιελ Βασιλείου κρίνεται ένοχος και οδηγείται στη φυλακή. Ο «γιος της Μαρίνας» –το πρόσωπο που συνδέει άμεσα αυτή την υπόθεση με άλλες υποθέσεις trafficking, όπως αυτή της 12χρονης από τον Κολωνό– επίσης αθωώνεται. Οι δικαστές επέλεξαν οι εμπλεκόμενοι να μην κατηγορηθούν για σεξουαλική εμπορία αλλά για απλή εμπορία ανθρώπων.
Μέσα από μια φριχτή διαδικασία δίκης επιδιώχθηκε τόσο η συγκάλυψη των κυκλωμάτων σωματεμπορίας, όσο και η αποθάρρυνση, ο εκ νέου βασανισμός και εν τέλει ο παραδειγματισμός για όσες γυναίκες τολμήσουν να φέρουν στο φως τα κυκλώματα αυτά καταγγέλλοντάς τα.
Όσον αφορά στη δικαστική συνέχεια, τον Φλεβάρη του 2024, ο μπάτσος κακοποιητής Δ. Μπουγιούκος κατηγόρησε την επιζώσα ότι εκπορνεύεται με τη θέλησή της έναντι χρημάτων χωρίς τα απαραίτητα ιατρικά έγγραφα, για το ίδιο το χρονικό διάστημα που αυτός την κρατούσε όμηρο στο κύκλωμα μαστροπείας. Φυσικά, η Ε. αθωώθηκε. Ο Δ. Μπουγιούκος άσκησε, επίσης, έφεση επί της πρωτόδικης απόφασης του δικαστηρίου. Η διαδικασία ξεκίνησε στις 18/09/2024 και βρίσκεται σε εξέλιξη, με την επόμενη (τρίτη) δικάσιμο να έχει οριστεί για τις 17/01/2025.
Η υπόθεση της Ηλιούπολης δεν είναι μεμονωμένη. Αλληλοεμπλέκεται με την υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό και την υπόθεση της «Police Greek Mafia», με στοιχεία και συνδέσεις που οι δικαστικές αρχές αρνήθηκαν να εξετάσουν.
Gisele Pelicot: Η ντροπή να αλλάξει πλευρά
Στις 02 Σεπτεμβρίου 2024 ξεκίνησε η δίκη των «βιασμών της Mazan», στην οποία δικάζεται ο Dominique Pelicot, πρώην σύζυγος και κατ’ εξακολούθηση βιαστής της Gisele. Τα τελευταία 10 χρόνια, ο Ντομινίκ νάρκωνε κρυφά τη Gisele, την παρέδιδε σε άνδρες για να τη βιάσουν, ενώ στη συνέχεια τη βίαζε και ο ίδιος. Στις ηλεκτρονικές συσκευές του 71χρονου ανακαλύφθηκαν αρχεία οπτικοακουστικού υλικού από κάθε βιασμό. Πέραν της Gisele, ο κατηγορούμενος νάρκωνε και βιντεοσκοπούσε γυμνή την κόρη του, καθώς και τις νύφες του, συζύγους των δύο γιων του. Σύμφωνα δε με κατάθεση μίας εκ των δυο, μεταξύ αστείου και σοβαρού ζήτησε από τις ανήλικες εγγονές του να τις φωτογραφίσει γυμνές με αντάλλαγμα κάποια παιχνίδια.
Στις 9 Σεπτεμβρίου, η 72χρονη Gisele Pelicot εμφανίστηκε στο δικαστήριο της Αβινιόν στη Γαλλία, και κατέθεσε ενώπιον των περισσότερων από 50 κακοποιητών της και του πρώην συζύγου της, περιγράφοντας τις βαρβαρότητες που έζησε επί δέκα χρόνια. Αποφάσισε η ίδια να διεξαχθεί η δίκη ανοιχτών των θυρών, για να μεταφέρει τις εφιαλτικές της εμπειρίες: «Ήθελα όλες οι γυναίκες θύματα βιασμού να μπορούν να πουν στον εαυτό τους: “Η κα. Pelicot το έκανε, μπορούμε κι εμείς”. Όταν μας βιάζουν, ντρεπόμαστε, αλλά δεν πρέπει να ντρεπόμαστε εμείς, πρέπει να ντρέπονται αυτοί».
Στις καταθέσεις της, η Gisele, απευθυνόμενη στον πρώην σύζυγό της επαναλαμβάνει πως «δεν σε αμφισβήτησα ποτέ» και «σε έβλεπα ως ένα στοργικό άτομο». Την ίδια ώρα ορισμένες γυναίκες έρχονται να υπερασπιστούν στο δικαστήριο τους συζύγους τους – βιαστές της Gisele. Με τα δικά της λόγια: «Είδα αυτές τις γυναίκες, αυτές τις μητέρες, αυτές τις αδερφές, να καταθέτουν ως μάρτυρες υπεράσπισης ότι ο γιος τους, ο αδερφός τους, ο πατέρας τους, ο σύζυγός τους ήταν ένας εξαιρετικός άντρας. Είχα έναν ίδιο στο σπίτι μου. Ο βιαστής δεν είναι αυτός που συναντάς σε ένα πάρκινγκ αργά το βράδυ. Μπορεί επίσης να είναι στις οικογένειές μας και ανάμεσα στους φίλους μας».
ΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΑΤΣΑ ΕΙΔΙΚΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ
Διεθνής ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών
Στις 25 Νοέμβρη πλήθος διαδηλώσεων/δράσεων γυναικείων οργανώσεων –και όχι μόνο– πραγματοποιήθηκαν σε πολλές χώρες του κόσμου με στόχο την ενδυνάμωση, την ορατότητα και την οργάνωση της διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους. Από το Μεξικό, την Αργεντινή, τη Βολιβία, τη Χιλή, τη Βενεζουέλα, το Εκουαδόρ, και την Πορτογαλία, την Ελλάδα μέχρι την Κένυα, τη Νότια Αφρική και την Ινδονησία οι γυναίκες κατεβαίνουν στους δρόμους ενάντια στην απαγόρευση των αμβλώσεων, ενάντια στις γυναικοκτονίες με κύριο σύνθημά τους «καμία λιγότερη». Στην Τουρκία οι διαδηλώσεις κατεστάλησαν από την αστυνομία, η οποία προχώρησε σε συλλήψεις. Στις προειδοποιήσεις της αστυνομίας πως αν δεν διαλυθούν θα προσαχθούν οι διαδηλώτριες, έκαναν ξεκάθαρο πως «δεν θα σωπάσουμε. Δεν φοβόμαστε. Δεν θα υπακούσουμε».
