«Ο Ήλιος της Αναρχίας ανέτειλε» – Για μια ιστορία του αναρχικού κινήματος του «ελλαδικού» χώρου, Δ.Τρωαδίτης, Κουρσάλ. Το βιβλίο αποτελεί μια καταγραφή των πρώτων αναρχικών ή αναρχιζόντων σχημάτων και των προσπαθειών συγκρότησης ενός αντίστοιχου κινήματος στον «ελλαδικό» χώρο στο τελευταίο τέταρτο του 19ου και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.
«Αναρχία και λογοτεχνία», Πανόπτικον. Η ανθολογία αυτή, όπου αναρχικοί γράφουν για λογοτέχνες και λογοτέχνες για αναρχικούς, μας υπενθυμίζει ότι ο Κροπότκιν έγραψε μια ολόκληρη ιστορία της Ρώσικης λογοτεχνίας, χωρίς να πάψει να ασχολείται με την υπόθεση της Αναρχίας, η πανταχού παρούσα στις επαναστατικές διεργασίες Γκόλντμαν έγραψε σημαντικά δοκίμια για τον Τολστόι, τον Ίψεν, καθώς και ότι σπουδαίοι λογοτέχνες και συγγραφείς (ο Μιρμπώ, ο Ζολά, κ.ά) έγραψαν δοκίμια για εμβληματικούς Αναρχικούς
«Η άγνωστη επανάσταση» Βολίν, εκδ. Πανοπτικόν. Ο τρίτος τόμος της «Άγνωστης Επανάστασης» του ρώσου αναρχικού ιστορικού Βολίν, μια αποσιωπημένη ανάγνωση της ρώσικης επανάστασης.
«Η Αναγκαιότητα της Αθεΐας», P.B. Shelley, Πανόπτικον. Στην παρούσα έκδοση συμπεριλαμβάνουμε τρία κείμενα του σπουδαίου ρομαντικού ποιητή P.B. Shelley. Το πρώτο είναι ‘’η αναγκαιότητα της Αθεΐας’’, το δεύτερο είναι ένα απόσπασμα απ’ το κείμενο ‘’μια αντίκρουση του Ντεϊσμού’’ και τρίτο το «Περί της μέλλουσας κατάστασης».
«Ελευθεριακές διαδρομές», Μ. Μπούκτσιν, εκδ. των συναδέλφων. Συλλογή κειμένων που μάς δίνει μια ολοκληρωμένη εικόνα της σκέψης του Μπούκτσιν. Ευρύτερα γνωστός από τη συσχέτιση οικολογίας και ριζοσπαστικής πολιτικής σκέψης, ήταν ο πρώτος που εισήγαγε την πρόταση ότι μια ελευθεριακή κοινωνία θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα και οικολογική.
«Ο αναρχισμός στην Ελλάδα τον 21ο αιώνα» Καλαμαράς Παναγιώτης, Ελευθεριακή Κουλτούρα. Αυτοοργάνωση-απουσία ιεραρχίας, συμμετοχή στο κίνημα εναντίον της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, αντιφασιστικός-αντιναζιστικός αγώνας, έμπρακτη αλληλεγγύη στους μετανάστες, εναντίωση στα σχέδια κράτους και αφεντικών, αμφισβήτηση του κρατικού μονοπωλίου βίας, υπεράσπιση του περιβάλλοντος και άλλων μορφών ζωής, αντιεμπορευματική κουλτούρα, αντισεξισμός και κριτική στην πατριαρχία, αλλά και κινηματικές υποδομές σε πολλές πόλεις, συνιστούν κάποια από τα κομμάτια του αναρχικού παζλ στην Ελλάδα.
«Ένα πιάνο στα οδοφράγματα-για μια ιστορία της ιταλικής αυτονομίας», Tari Marcello, Ελευθεριακή Κουλτούρα. Στην Αυτονομία της δεκαετίας του ’70 συνυπήρχαν πολλές ιδιαίτερες αυτονομίες: των εργατών, των φοιτητών, των γυναικών, των ομοφυλόφιλων, των φυλακισμένων, οποιουδήποτε είχε επιλέξει τον αγώνα ενάντια στη μισθωτή εργασία και το κράτος.
«Μιλανέζικο τρίπτυχο», Paolo Pozzi, εκδ Ελευθεριακή Κουλτούρα. Τρεις μητροπολιτικές ιστορίες για το ανταρτικο πόλης στο Μιλάνο.
«Καρμπονία ,ήμασταν όλοι κομμουνιστές» Νάνι Μπαλεστρίνι, Ελευθεριακή Κουλτούρα.
«Οι αντάρτες δεν προσκυνούν – μάχες του Ε.Λ.Α.Σ. και της Ο.Π.Λ.Α. στην κατεχομένη Θεσσαλονίκη (1941-44)»,Κατσαρός Α. Τάσος, Διάδοση.
«Η πρώτη σπορά, σοσιαλιστικές και αναρχικές ομάδες στην Ελλάδα 1877-1907», Πελεκούδας Νίκος, Ακυβέρνητες Πολιτείες.
«Αναμνήσεις ενός επαναστάτη», Victor Serge, Ακυβέρνητες Πολιτείες.
«Guerre Serville ή αλλιώς Πόλεμος Σκλάβων», έκδ. από Γιάννινα. Το 1848 ο γάλλος αστός Τοκβίλ έλεγε για την εξέγερση του Ιούνη ότι αυτό που την ξεχωρίζει από τις άλλες εξεγέρσεις ήταν οτι στόχευε στην αλλαγή της κοινωνικής τάξης πραγμάτων.
«Ο αγαλμάνθρωπος και άλλες ιστορίες δρόμου» Ν. Χρηστίδης, Καμιονέτα. Διακινείται χέρι – χέρι και µέσω κινηµατικών υποδοµών, µε ελεύθερη συνεισφορά.
«Την τελευταία σφαίρα για τον εαυτό σου», Ν.Χρηστίδης, Καμιονετα. Η νουβέλα αυτή αποτελεί την αποτύπωση στιγµών ενός αγώνα που βρίσκεται τόσο µακριά, και τόσο κοντά µας. Διακινείται χέρι – χέρι και µέσω κινηµατικών υποδοµών, µε ελεύθερη συνεισφορά.
«Το άλλο εργατικό κίνημα, προλεταριακοί αγώνες καπιταλιστική αντεπίθεση κι εργατική αυτονομία στη Γερμανία (1880-1974)», Roth Heinz Karl, Ebbinghaus Angelika, Αρχείο 71.
«Η Συμμετοχή των Ελλήνων Εποίκων της Αζοφικής στο Μαχνοβιτικό Κίνημα (1918-1921)» – Β. Τσοπ ,εκδ. της Λαϊκής Βιβλιοθήκης. Ο μπολσεβίκος κι αναρχικός αποστάτης Ντυμπέτς αναφερόταν ευνοϊκά στις ελληνικές μονάδες σημειώνοντας ότι ο Μάχνο έτρεφε μεγάλο σεβασμό σ τη μαχητική τους ικανότητα κι ότι μάχονταν στις πιο επικίνδυνες περιοχές.
«Ο δρόμος για το Μαγκαντάν», Ιhar Alinevich, Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών. Το βιβλίο εξιστορεί τις πολιτικές συνθήκες που επικρατούν στη Λευκορωσία και τις συνθήκες εγκλεισμού και την αντιμετώπιση που έχουν οι πολιτικοί κρατούμενοι από το καθεστώς του Λουκασένκο
«Αγρια περιπλάνηση» Lynd Ward, εκδ. d*, ιστορία δίχως λέξεις: «Στην αμερικάνικη εμπειρία δεν υπάρχει μάλλον πιο στοιχειώδης κι επαναλαμβανόμενη παρόρμηση από το να εγκαταλείψεις την κοινωνία. Είναι η τρέλα -ή η λογική- που μπορεί να καταλάβει τον κάθε πολίτη όταν το καθημερινό κομμάτιασμα γίνεται ξαφνικά πιο βάναυσο απ’ ότι μπορεί κανείς να αντέξει· όταν ο θόρυβος και η μυρωδιά της πόλης παραείναι πνιγηρά για να τα αντέξεις…»
«Henry-David Thorreu,μια απόλυτη ζωή», Μ. Ρου, εκδ. d*. Γνωστός σε όλο τον κόσμο και κυρίως σε πολιτικούς κύκλους˙ ο Thoreau είναι αυτός που εισήγαγε την έννοια της πολιτικής ανυπακοής.
«Ένοπλος αγώνας και κοινωνική επανάσταση-Μια κριτική της ένοπλης πρωτοπορίας», Αντίθεση. Δύο κείμενα κριτικής της ένοπλης πρωτοπορίας που γράφτηκαν στο τέλος της δεκαετίας του 1970 από ιταλούς και πορτογάλους συντρόφους αντιεξουσιαστές κομμουνιστές.
«Εξηγώντας την Αναρχία στο μπαμπά μου», Thomas Déri, Francis Dupuis-Déri, Στάσει Εκπίπτοντες. Τι είναι η αναρχία και τι θέλουν οι αναρχικοί; Ένας ανθρωπιστής,φιλοπερίεργος και με διάθεση κατανόησης, απευθύνει ερωτήσεις στον γιο του,στρατευμένο αναρχικό.
