«Συναντιόµαστε στους δρόµους. Φωνάζουµε µαζί συνθήµατα. Στήνουµε από κοινού οδοφράγµατα. Ξηλώνουµε πλακόστρωτα και γεµίζουµε τις τσέπες µας µε πέτρες. Κόβεται η ανάσα όλων µας από τα δακρυγόνα αλλά συνεχίζουµε. Συνεχίζουµε, όλοι εµείς που µέχρι χθες µιλούσαµε διαφορετικές γλώσσες, όλοι εµείς που µέχρι χθες ήµασταν αόρατοι. Συνεχίζουµε, γιατί µετά από αυτή τη συνάντηση τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο. Μακριά απ’ όλους αυτούς που προσπάθησαν να µας εκπροσωπήσουν, µακριά από τα κόµµατα και τα συνδικάτα που µιλούν µια τόσο ξένη και άγνωστη γλώσσα, µακριά απ’ όλους αυτούς τους αναλυτές των media που αναρωτιούνται από πού εµφανίστηκαν όλοι αυτοί.
Δεν έχουµε αιτήµατα. Όχι, δεν έχουµε. Αγωνιζόµαστε για όλους τους λόγους του κόσµου. Διεκδικούµε τη ζωή που µας κλέβουνε καθηµερινά. Η βία του µπάτσου που πυροβολεί είναι η συµπύκνωση της βίας που δεχόµαστε κάθε µέρα. Ενάντια σε αυτή εξεγειρόµαστε.
Δεν είµαστε πια σκιές, αν και σαν τέτοιες ξεκινήσαµε…»
κουκουλοφόρος, τεύχος δεκέμβρη 2008
