Αναδημοσίευση από το Athens Indymedia
Την Παρασκευή 28 Φλεβάρη πλήθος κόσμου κατέκλισε τους δρόμους της χώρας προκειμένου να διαμαρτυρηθεί και να διαδηλώσει ενάντια στη συγκάλυψη του μεγαλύτερου κρατικού-καπιταλιστικού εγκλήματος των τελευταίων ετών με θύματα τουλάχιστον 57 ανθρώπους. Εκατομμύρια κατέβηκαν στους δρόμους από οργανωμένα συνδικάτα, σωματεία εργαζομένων και κοινοβουλευτικά κόμματα, αριστερά η μη, μέχρι οπαδούς, φοιτητές, άνεργους και μαθητές. Πιο συγκεκριμένα περισσότερο από ένα εκατομμύριο κόσμου κατέβηκε στην πλατεία Συντάγματος ύστερα από το κάλεσμα των συγγενών των θυμάτων. Η μέρα θύμιζε τις μεγαλειώδεις απεργίες της διετίας 2011-2012, οργή, θλίψη, θυμός ήταν μερικά από τα συναισθήματα που αιωρούνταν σαν σύννεφο πάνω από την πόλη. Ύστερα από ένα βουβό δίωρο και μετά το πέρας των ομιλιών του συλλόγου θυμάτων Τεμπών, οργισμένο πλήθος κόσμου ζητώντας δικαίωση άρχισε να πορεύεται προς την Βουλή με ένα μόνο σύνθημα: ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ. Βίαιες συγκρούσεις ξέσπασαν στην πάνω πλευρά του Συντάγματος. Η επίθεση των δυνάμεων καταστολής με χημικά, κρότου λάμψης και αλόγιστη χρήση βίας προς τους διαδηλωτές, κατάφερε να σπάσει τη συγκέντρωση διώχνοντας τον κόσμο προς κάθε κατεύθυνση. Σε κάθε δρόμο πλέον όχι μόνο πέριξ του Συντάγματος αλλά σε πολλά σημεία της πόλης, στήθηκαν οδοφράγματα και συνεχίστηκαν οι συγκρούσεις με τους ένστολους δολοφόνους για ώρες, ενώ μερίδα του κόσμου προσπαθούσε επανειλημμένα να ξανανέβει μπροστά στην Βουλή.
Πριν ακόμα αδειάσει η πλατεία από διαδηλωτές, στα ΜΜΕ και τα social media ξεδιπλώθηκε η ρητορική της προβοκάτσιας. Για να είμαστε ακριβείς όμως, η ρητορική αυτή είχε στηθεί μιντιακά ήδη από τις προηγούμενες μέρες. Η ανακοίνωση της ΕΛΑΣ, που έκανε λόγο για ύπαρξη ασφαλιτών μέσα στους διαδηλωτές, αποτέλεσε επιχείρημα κυρίως από τους κύκλους της αριστεράς, και χρησιμοποιήθηκε για να καταδικάσει τις πρακτικές της αντιβίας απέναντι στην εξουσία. Επίσημες ανακοινώσεις κομμάτων που θεωρούν τους εαυτούς τους προοδευτικούς, ριζοσπάστες και θεωρητικούς επαναστάτες έσπευσαν να «επιτεθούν» στην εγκληματική οργάνωση της ΕΛ.ΑΣ. για όλους τους λάθος λόγους, και αντί να αναδείξουν την καταστολή, την εκκαθάριση της Βουλής με ξύλο και χημικά, από κόσμο που διαδήλωνε πλέον χωρίς να συγκρούεται, έπαιξαν το παιχνίδι του συστήματος. Έστρεψαν τα αυτιά του κόσμου που τους ακούει εναντίον των «προβοκατόρων», αντί να αναδείξουν την οργή της κοινωνίας απέναντι στην συγκάλυψη μιας μαζικής κρατικής δολοφονίας.
Από πλευράς μας, η προβοκατορολογία αποτελεί ξεκάθαρα άλλη μια μορφή καταστολής. Σε πρακτικό επίπεδο είναι ένα κάλεσμα προς τους διωκτικούς μηχανισμούς να βρουν, να κατηγορήσουν και τελικά να καταδικάσουν όλους εκείνους που τόλμησαν να αντισταθούν δυναμικά έξω από το σφιχτό πλαίσιο του ρεφορμισμού και της νόμιμης αντίστασης. Ηθικά και ιδεολογικά δαιμονοποιεί τις πράξεις εκείνες που επιστρέφουν έστω και στο ελάχιστο τη βία που βιώνουμε καθημερινά, που προσπαθούν να καταρρίψουν στην πράξη το μονοπώλιο της βίας από πλευράς κράτους, αποσιωπώντας ότι ανά τον κόσμο οι αγώνες που κατάφεραν να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας ήταν ανέκαθεν συγκρουσιακοί και ενίοτε αιματηροί. Από τις απεργίες στο Σιάτλ για την εγκαθίδρυση του 8ωρου μέχρι τα εγχώρια γεγονότα των τελευταίων ετών, τις μαθητικές καταλήψεις της δεκαετίας του 90-91, τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις με τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία , τα φοιτητικά του 2006-2007, την εξέγερση του 2008, το κίνημα των πλατειών ενάντια στα μνημόνια του 2011-2012, με τελευταία στιγμή τη μεγαλειώδη απεργία τις 12 Φλεβάρη 2012, καθώς και τοπικούς αγώνες στην Κερατέα και τις Σκουριές.
Η τακτική της προβοκατορολογιας είναι γνωστή όλα αυτά τα χρόνια, όμως παρ’ όλα αυτά μεγάλο μερίδιο της κοινωνίας, όταν βρίσκεται στον δρόμο, όχι μόνο αναγνωρίζει τη σημασία των συγκρούσεων, αλλά συμμετέχει κιόλας με όποιον τρόπο μπορεί στις συγκρούσεις. Έτσι ακριβώς έγινε και την Παρασκευή 28/02. Τη διετία 2011-2012 η πρακτική της προβοκατορολογίας δεν είχε κανένα αντίκρισμα, η αγανάκτηση του κόσμου και η συνεχής παρουσία στις διαδηλώσεις τους έκανε να οικειοποιηθούν αυτές τις πρακτικές βλέποντας πως μέσα από την ειρηνική οδό δεν δημιουργείται καμία διέξοδος. Έτσι, κυβερνητικοί και μη κύκλοι προσπαθούσαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο, μάταια όμως αφού στον δρόμο συγκρούονταν αναρχικοί, μπατζανάκηδες, γείτονες και γειτόνισσες, για τις οποίες κανένας δεν μπορούσε να βάλει την ταμπέλα του πράκτορα ή του ασφαλίτη. Έτσι και τώρα, αυτές οι φαντασιώσεις θα πέσουν στο κενό γιατί η κοινωνία γνωρίζει. Η οργή, η αγανάκτηση, ο εγκλωβισμός σε ρεφορμιστικές τακτικές δεν μπορεί να δείξει άλλον δρόμο πέρα από την ευθεία σύγκρουση με την καθεστηκυία τάξη.
Αναφορικά με την προετοιμασία και συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις
Οι απεργίες δεν πρέπει να θεωρούνται ως μια απλή βόλτα στο κέντρο της πόλης. Προκειμένου να έχουν κάποιο αντίκρισμα, είτε συμμετέχοντας σε πιο συγκρουσιακά γεγονότα κατά τη διάρκειά τους είτε όχι, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως επιβάλλεται να έχουμε τουλάχιστον τα βασικά μέσα αυτοπροστασίας προκειμένου να αντέξουμε τις επιθέσεις των μπάτσων. Κλειστά αθλητικά παπούτσια, μακριά ρούχα, αντιασφυξιογόνα μάσκα και γυαλιά είναι ο ελάχιστος εξοπλισμός που θα μας βοηθήσει να παραμείνουμε στον δρόμο. Αμέσως αποφεύγεται η σύγχυση και ο πανικός που δημιουργείται από τα δακρυγόνα, το ποδοπάτημα και την περαιτέρω καταστολή, καθώς η αγέλη των μπάτσων κυνηγά όσους βλέπει ως αδύναμους και φοβισμένους. Φυσικά και ο φόβος και η αδυναμία είναι λογικό να υπάρχουν ως συναισθήματα, αλλά με το να στεκόμαστε να στηρίζουμε, και να φροντίζουμε τον διπλανό και τη διπλανή μας αυτομάτως ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο.
Δεν έχουμε εθνικό πένθος, έχουμε ταξικό πόλεμο
Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η δύναμη της εξουσίας μεγαλώνει μέσα από τη λήθη. Εμείς από πλευράς μας δίνουμε υπόσχεση ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το δάχτυλο που κουνούσε ο Καραμανλής 6 μέρες πριν το έγκλημα στα Τέμπη. Τις φιέστες και την προσπάθεια χειραγώγησης της κοινωνίας από τον Μητσοτάκη. Το δικαστικό σύστημα που συγκαλύπτει, υπενθυμίζοντάς μας ότι η δικαιοσύνη είναι ταξική, και δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους…
Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη
Συγκρούσεις-απεργίες-διαδηλώσεις – Οργάνωση και αγώνας σε όλες τις γειτονιές
Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες τις 28/02
Γειτόνισσες, συνάδελφοι, απεργοί, προβοκάτορες
