αφιερωμένο στον Γιάννη Δημητράκη
Το Κλειστό Κατάστημα Κράτησης της Ν. Αλικαρνασσού (τύπου Β) είναι ένα από τα πολλά κολαστήρια που λειτουργεί το ελληνικό κράτος. Βρίσκεται στο Ηράκλειο της Κρήτης και είναι η μεγαλύτερη φυλακή, από άποψη πληθυσμού, σε σχέση με τις υπόλοιπες τρεις που υπάρχουν στο νησί*. Η τοποθεσία της είναι στο βορειοδυτικό τμήμα της προσφυγικής γειτονιάς της Ν. Αλικαρνασσού και δίπλα από το αεροδρόμιο της πόλης. Η πρόσοψη της φυλακής γειτνιάζει με τον οικισμό αν και χωρίζονται από μια έκταση γης περίπου δύο στρεμμάτων και ψηλά τείχη, συρματοπλέγματα και φυλάκια. Η πίσω πλευρά που είναι και η πιο κοντινή οπτική επαφή που μπορεί να έχει κάποια με τα κελιά (του 3ου ορόφου) συνορεύει με ένα κλειστό δημοτικό γυμναστήριο και έπειτα τη θάλασσα. Το τριών ορόφων ορθογώνιο οικοδόμημα της μονοπτέρυγης φυλακής που είναι στοιβαγμένα σήμερα 251 σώματα αποτελείται κυρίως από πέτρινα ντουβάρια και σιδηροκατασκευές για το μεγαλύτερο δυνατό περιορισμό και έλεγχο των εγκλείστων. Μαρτυρίες κρατουμένων και συγγενών, στα χρόνια της πανδημίας του sars-cov-2, κάνουν λόγο για ακαταλληλότητα του κτηρίου, υπερπληθυσμό και υγειονομικές αποστάσεις που είναι αδύνατο να τηρηθούν, όπως και ανύπαρκτες υποδομές ακόμα και για τα μαγειρία «Το κτίριο είναι ερείπιο, πέφτουν συνεχώς σοβάδες και κινδυνεύουν άνθρωποι. Στη βόρεια πλευρά της φυλακής έχει πέσει ένας ολόκληρος τοίχος και την έχουν συνεχώς κλειστή. Ας πάει έστω για πλάκα ένα συνεργείο της πολεοδομίας να ελέγξει το κτίριο και θα το βγάλει παντελώς ακατάλληλο» και «τα μαγειρεία είναι σε εξωτερικό χώρο, όπου τριγυρνούν δεκάδες γάτες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια και την υγιεινή των κρατουμένων, ενώ έχουν καταγραφεί και περιπτώσεις που το φαγητό δεν έφτασε για όλους». (kriti.efsyn.gr – 31/8/20).
Όπως πολλές άλλες ελληνικές φυλακές που εδώ και δεκαετίες επιτελούν το κοινωνικό τους έργο πρόκειται για ένα παλιό κακόσυντηρημένο κτήριο που όταν πρωτολειτούργησε βρισκόταν εκτός του αστικού ιστού του Ηρακλείου και πλέον είναι ενταγμένη σε αυτόν. Τέλος η μεταφορά των φυλακών μακριά από τον οικιστικό ιστό του άλλοτε δήμου Ν. Αλικαρνασσού έχει συζητηθεί πολλάκις σε επίπεδο προτάσεων από διάφορους φορείς, κυρίως συνδεδεμένη με την πολιτιστική-τουριστική ανάπλαση και εμπορευματική αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου. Ευφάνταστες προτάσεις έχουν κατατεθεί, όπως η δημιουργία πίστας Formula1(!) ή όπως διαβάζουμε σε ΦΕΚ (Αρ. φ: 122-23/3/09): «Το κτήριο των Φυλακών Αλικαρνασσού προτείνεται να κηρυχθεί ως ιστορικό διατηρητέο κτίριο, (χώρος εκτέλεσης Ελλήνων Πατριωτών κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και αντιστασιακών κατά τη διάρκεια της δικτατορίας)».
Η ιστορία της είναι βαμμένη με αίμα και απόγνωση από την ίδρυσή της, αλλά και κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής όπου χρησιμοποιήθηκε κανονικά από τα SS και τους ντόπιους Γερμανοτσολιάδες. Από εκεί μεταφέρονταν κρατούμενοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και σε τόπους εκτελέσεων (Δύο Αοράκια, νεκροταφείο Ηρακλείου). Στη συνέχεια το μετεμφυλιακό κράτος τις χρησιμοποίησε μέχρι και το 1963 για να φυλακίσει σε βάθος χρόνου, σύμφωνα με τον ριζοσπάστη, εφτά με οκτώ χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους. Πολλοί εξ’ αυτών οδηγήθηκαν από εκεί στα πεδία βολής για εκτέλεση. Ο τελευταίος εκτελεσμένος πολιτικός κρατούμενος της Αλικαρνασσού είναι ο Χρήστος Καρανταής, στέλεχος του ΚΚΕ (ριζοσπάστης, 16/9/08). Όπως επίσης και ο τελευταίος κρατούμενος ελληνικών φυλακών καταδικασμένος «εις θάνατον», όπου και τουφεκίστηκε στο πεδίο βολής της ΣΕΑΠ, πλησίον των φυλακών, 1972. (Βασίλης Λυμπέρης – καταδικασθείς ως οικογενειοκτόνος). Η Χούντα των Συνταγματαρχών δημιούργησε και πτέρυγα γυναικείων φυλακών αποτελούμενη και από πολιτικές κρατούμενες. Πλέον στην Κρήτη κρατούνται γυναίκες μόνο στο τμήμα γυναικών στις ανδρικές δικαστικές φυλακές Νεάπολης-Λασιθίου.
Η πιο πρόσφατη εξέγερση που σημειώθηκε στις φυλακές Αλικαρνασσού είναι το Σεπτέμβρη του 2007 μετά από τον θάνατο κρατουμένου στα πειθαρχεία και αφότου είχε αρνηθεί να μεταφερθεί για γαστροσκόπηση μετά από άδεια ώστε να διερευνηθεί αν μετέφερε ναρκωτικά μέσα στη φυλακή. (Πάρα πολλοί θάνατοι στις ελληνικές φυλακές καταγράφονται στα πειθαρχεία που αποτελούν χώρους βασανιστηρίων από τους Σωφρονιστικούς. Άλλο συχνό φαινόμενο είναι οι θάνατοι κρατουμένων, ανδρών και γυναικών, στα κελιά τους από ελλειπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για περιστατικά που στην έξω κοινωνία έχουν αίσιο τέλος, μέσω της νοσοκομειακής περίθαλψης στο σύνολο, θα λέγαμε, των περιπτώσεων). Την 1η Σεπτέμβρη του ΄07 οι περίπου 400, τότε, κρατούμενοι (σε μια φυλακή χωρητικότητας 105 ατόμων – σύμφωνα με την Ένωση Υπαλλήλων Φυλακής Αλικαρνασσού) ανέβηκαν στην ταράτσα και άναψαν φωτιές σε στρώματα και σεντόνια. Η εξέγερση είχε ως αφετηρία τον θάνατο του συγκρατούμενου τους και φυσικά τις άθλιες συνθήκες κράτησης και μεταχείρισης από τους ανθρωποφύλακες. Όπως και σε αλληλεγγύη με τα αιτήματα κρατουμένων των υπόλοιπων φυλακών της χώρας.
Στις 18 Μαρτίου του ΄09 ο αναρχικός Γ. Δημητράκης ξυλοκοπήθηκε από τον Περίανδρο (Αντώνης Ανδρουτσόπουλος – υπαρχηγός τότε της Χ.Α και πρόσφατα καταδικασμένος για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά του Δημήτρη Κουσουρή.) Ο Περίανδρος είχε μεταφερθεί την προηγούμενη βδομάδα στην Αλικαρνασσό και μαζί με άλλους δύο κρατούμενους, ο ένας εξ’ αυτών πρώην μπάτσος, έστησαν παγίδα θανάτου στον σύντροφο, ενώ βρισκόταν στα ντους. Την ίδια μαύρη μέρα (18/3/2009) η Κατερίνα Γκουλιώνη δολοφονήθηκε κατά τη μεταγωγή της από τις φυλακές Ελαιώνα-Θηβών σε αυτές της Νεάπολης. Η Κατερίνα ήταν από τις πιο μάχιμες κρατούμενες στον αγώνα για την κατάργηση της κολπικής εξέτασης στη φυλακή. Για αυτή της την στάση, όπως και τις δημοσιοποιημένες καταγγελίες της, πολύ συχνά υποχρεωνόταν σε καθεστώς απομόνωσης. Η Πολιτεία ξεμπέρδεψε μαζί της με το συμβόλαιο θανάτου που εκπληρώθηκε μέσα στο πλοίο της γραμμής (ANEK LINES) και γνωστοποιήθηκε όταν έδενε στο λιμάνι του Ηρακλείου. Βρέθηκε νεκρή, δεμένη πισθάγκωνα και εμφανώς χτυπημένη.
Η λειτουργία της Αλικαρνασσού εδώ και αρκετά χρόνια είναι αυτή του κλειστού καταστήματος κράτησης. Δηλαδή δέχεται καταδικασμένους και όχι υπόδικους αν και έχει χρησιμοποιηθεί στο πρόσφατο παρελθόν εκδικητικά από το κράτος φυλακίζοντας εκεί άτομα που οι υποθέσεις τους δεν είχαν τελεσιδικίσει. Αυτό κρίνουμε ότι συμβαίνει «για να κάνουν την φυλακή ακόμα πιο δύσκολη» κάποιων δηλωμένων εχθρών του κράτους και ανυπότακτων κρατουμένων. Το κράτος λοιπόν εκμεταλλεύεται την γεωγραφική θέση των φυλακών στο απομακρυσμένο νησί της Κρήτης, την προφανή δυσκολία σε συντρόφους και συγγενής να πραγματοποιήσουν επισκεπτήρια όπως και στους/ις συνηγόρους να έχουν άμεση επαφή με τους πελάτες τους. Οι περιπτώσεις που συμβαίνουν τα παραπάνω αφορούν κρατούμενους που τους έχει στερηθεί ήδη το δικαίωμα να εκτίσουν τις ποινές τους στο πλησιέστερο σωφρονιστικό κατάστημα του τόπου κατοικίας τους, όπως ορίζει η νομοθεσία, και έτσι χωρίς να μένουν στην Κρήτη βγάζουν εκεί την φυλακή τους παράτυπα (βλ. παλαιότερες φυλακίσεις Γ. Δημητράκη, Σ. Χριστοδούλου, Β. Σταθόπουλου). Απο την άλλη πλευρά συνηθίζεται, όπως ορίζει ο νόμος άλλωστε, να εκτίουν τις ποινές τους στην Αλικαρνασσό Κρητικοί βαρυποινίτες καταδικασμένοι ως επί των πλείστων για διακίνηση ναρκωτικών, οπλοκατοχές και ανθρωποκτονίες. Στο τέλος του άρθρου παραθέτουμε συνδέσμους από κείμενα των συντρόφων Β. Σ. και Σ. Χ., όπως και κρίσιμα αποσπάσματα αυτών, από την περίοδο αιχμαλωσίας τους στο «μαγαζάκι» του θανάτου που λέγεται Κλειστό Κέντρο Κράτησης Ν. Αλικαρνασσου.
Η σύσταση του γενικού πληθυσμού των φυλακών του Ηρακλείου σήμερα είναι κατά το ήμισυ μετανάστες. Σύμφωνα με παρουσιάσεις που γίνονται από εργαζόμενους στο Κ.Κ.Κ. Αλικαρνασσού σε φοιτητές του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου (τμήμα Κοινωνικής Εργασίας) ο πληθυσμός της φυλακής αποτελείται κατά 50% από αλλοδαπούς που δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα και σε συνδυασμό με την έλλειψη σε μεταφραστές οι μισοί κρατούμενοι δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε εκπαιδευτικά και άλλα προγράμματα που θα καλυτέρευαν τη διαβίωση τους στη συνθήκη αιχμαλωσίας που βρίσκονται. Ο πληθυσμός σήμερα ανέρχεται, όπως προείπαμε, σε 251 ενήλικους άνδρες εκ των οποίων οι 125 είναι αλλοδαποί, με τους περισσότερους να έχουν καταγωγή από την Αλβανία. Η Αλικαρνασσός είναι κλειστή φυλακή τύπου Β. Αυτό σε ποινές σημαίνει ένας στους πέντε κρατούμενους να εκτίει ισόβια και τρεις στους πέντε να έχουν ποινές μεγαλύτερες των 15 ετών.
Γενικότερα στις ελληνικές φυλακές ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό κρατουμένων αφορά παραβάσεις των νόμων περί κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών, και πάμπολλες περιπτώσεις αυτών εντάσσονται στην κατηγορία της μικροπαραβατικότητας ή μικρής εγκληματικότητας. Οι δράστες, κατά τη δικαιοσύνη, τέτοιων υποθέσεων είναι, και δηλώνουν, πολύ συχνά χρήστες και εξαρτημένοι από ναρκωτικές ουσίες. Γι’ αυτό και υποτίθεται ότι λειτουργούν θεραπευτικά προγράμματα απεξάρτησης σε διάφορα σωφρονιστικά καταστήματα. Στην Αλικαρνασσό σήμερα στον τομέα αυτόν λειτουργεί μόνο συμβουλευτικού τύπου παρακολούθηση από το Κ.Ε.Θ.Ε.Α και αυτό μόνο δύο φορές τη βδομάδα. Χωρίς ομάδες εργασίας προγραμμάτων απεξάρτησης ούτε κατάλληλους χώρους τέλεσης αυτών, η συνεισφορά των όποιων ειδικών φαίνεται να αποτελεί κενό γράμμα. Από την άλλη διαφαίνεται εύκολα το υλικό και κοινωνικής αναγνώρισης κέρδος που αποκομίζουν διάφοροι τιτλούχοι και βιοποριζόμενοι από την απανθρωπιά, την εκμετάλλευση και την κτηνωδία. Άλλωστε στην υπηρεσία της καθυπόταξης που συντελείται εκεί η χρήση αντικαταθλιπτικών και αντιψυχωσικών σκευασμάτων γίνεται με τη σέσουλα, στον βωμό της ομαλής λειτουργίας.
Μια ακόμα παράμετρος αυτής της σαπίλας είναι η επίσημη επιχειρηματική δραστηριότητα που αφορά προκηρύξεις διαγωνισμών και συνεργασίες με τοπικές επιχειρήσεις σε εξοπλισμούς, τροφοδοσίες και εξωτερικές συνεργασίες. Με μια απλή αναζήτηση στο πρόγραμμα Διαύγεια (diavgeia.gov.gr/f/k_k_alikarnassou) βρίσκει κανείς ωραία πραγματάκια. Εμείς δεν θα επεκταθούμε περαιτέρω, επί της παρούσης.
Σε μια φυλακή που για 251 κρατούμενους στελεχώνεται από έναν μόνιμο γενικό ιατρό, δύο υγειονομικούς εξωτερικούς συνεργάτες (ψυχίατρος, οδοντίατρος), δύο νοσηλευτές και δύο κοινωνικούς λειτουργούς και τέλος τέλος απο 70 φύλακες. Παρόλο τον μεγάλο αριθμό ανθρωποφυλάκων μαθαίνουμε συχνά από τον τοπικό καθεστωτικό τύπο της πόλης του Ηρακλείου για συρράξεις και αιματοκύλισμα μεταξύ κρατουμένων με αφορμή τις πιάτσες ναρκωτικών ουσιών εντός της φυλακής, κάτω από το άγρυπνο μάτι της Σωφρονιστικής Υπηρεσίας. Οδηγούμαστε έτσι στο συμπέρασμα ότι οι φύλακες, και άλλο προσωπικό, γιγαντώνουν το φαινόμενο της εξάρτησης και της «ύπνωσης» των κρατουμένων όπως και του κοινωνικού κανιβαλισμού. Συμμετέχοντας μάλλον στο νταλαβέρι παίρνοντας την προμήθεια τους φυσικά (ενδεχομένως σαν εξτραδάκι στον πενιχρό μισθό τους ΄sic΄) ή και άμεσα βάζοντας οι ίδιοι την πρέζα μέσα. Από την πλευρά της αντιπληροφόρησης (βλ. αναρτήσεις αλληλέγγυων στο athens.indymedia) και της φωνής των πολιτικών και ανυπότακτων κρατουμένων έχουν βγει στο φως καταγγελίες για την εξευτελιστική μεταχείριση από την Υπηρεσία. Όπως και για την ενεργό συμμετοχή και παραβατικότητα των ίδιων των «προστατών των κρατουμένων» -κατ’ αλληγορία με το «προστασίας του πολίτη»- μιας και πλέον οι φυλακές με το έμψυχο δυναμικό τους υπάγονται σε αυτό το υπουργείο που έχει πολλά να διδάξει σε διαφθορά, ανομία και πάσης φύσεως ανίερες πρακτικές.
Από το όχι και τόσο μακρινό 2017 (επί κυβερνήσεως ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατί το κράτος αν έχει κάτι αυτό είναι η συνέχιση του) παραθέτουμε σχετικά: «Βρίσκομαι κρατούμενος στις φυλακές Αλικαρνασσού από τον Ιούνη του 2015. Σε αυτούς τους 28 μήνες της κράτησης μου, καθημερινά γίνομαι αυτόπτης μάρτυρας των ασφυκτικών συνθηκών διαβίωσης που γεννούν για την πλειονότητα των κρατουμένων, οι σοβαρές ελλείψεις σε μέσα και υποδομές της συγκεκριμένης φυλακής, οι οποίες μετατρέπουν συχνά, την έτσι κι αλλιώς βασανιστική συνθήκη του εγκλεισμού, σε καθημερινό μαρτύριο. Απόρροια αυτών ακριβώς των συνθηκών είναι και τα συχνά περιστατικά βίαιων συγκρούσεων μεταξύ των κρατουμένων –είναι άλλωστε γνωστό ότι η εξαθλίωση θρέφει τον κοινωνικό κανιβαλισμό– τα οποία ανέχεται, όταν δεν τα υποδαυλίζει η υπηρεσία, προκειμένου να κρατάει διασπασμένη, και άρα ακίνδυνη, την κοινωνία της φυλακής. […] Συγκεκριμένα, και ενώ λάμβανε χώρα γενικευμένη σύγκρουση κρατουμένων με απρόβλεπτες συνέπειες για τη σωματική ακεραιότητα πάρα πολλών εντός της φυλακής, ακούσαμε καθαρά τον υπαρχιφύλακα υπηρεσίας να δίνει εντολές από τους ασυρμάτους στους υπαλλήλους να μην επέμβουν, αφήνοντας έτσι ανοιχτό τον δρόμο για να αφεθεί η πτέρυγα στην αλληλοσφαγή. […] Αυτό ακριβώς που συμβαίνει σήμερα στη φυλακή της Αλικαρνασσού είναι ένα στημένο παιχνίδι […] Ένα παιχνίδι που παίζεται πάνω στις ζωές των εκατοντάδων κρατούμενων που στοιβάζονται εδώ, ένα παιχνίδι με έπαθλο τη διασφάλιση και την προώθηση των συμφερόντων της υπηρεσίας και των παρατρεχάμενων της. (Σ. Χριστοδούλου -10/9/17-. Μετά την εν λόγω καταγγελία η Υπηρεσία φρόντισε μέσω διαρροών στην αστική τοπική φυλλάδα «Πατρίς» να «φωτογραφίσει» τον σύντροφο ως κατεξοχήν υπαίτιο της όποιας απορρύθμισης της ομαλής λειτουργίας αυτής της καλοκουρδισμένης μηχανής και να εύχεται εμμέσως να γίνει δεκτό συντόμως το αίτημα του για μεταγωγή!)
Άλλη μια πολιτική τοποθέτηση από τα κελιά της Αλικαρνασσού είναι αυτή του αναρχικού Β. Σταθόπουλου δύο μήνες αργότερα. Ενδεικτικά παραθέτουμε: «[…] Εδώ θα ήθελα να διευκρινίσω τι σημαίνει να κρατείσαι στις απομακρυσμένες φυλακές της Αλικαρνασσού. Οι συγκεκριμένες φυλακές αγνοούν τι σημαίνει δικαιώματα των φυλακισμένων, μιας και τα πάντα πρέπει να εγκρίνονται και να αποφασίζονται μέσα από το συμβούλιο της φυλακής. [σημ. Νόμος 2776/99 – Άρθρο 10: Το Συμβούλιο Φυλακής είναι τριμελές και απαρτίζεται από το διευθυντή του καταστήματος, ως πρόεδρο, τον αρχαιότερο κοινωνικό λειτουργό και τον αρχαιότερο ειδικό επιστήμονα (νομικό, ψυχολόγο, γεωπόνο, κοινωνιολόγο ή εκπαιδευτικό) του οικείου καταστήματος, ως μέλη.]»
»Πράγματα που έχουν κατακτηθεί μέσα από αγώνες φυλακισμένων εδώ και χρόνια, με εξεγέρσεις, στάσεις, αποχές από συσσίτια και απεργίες πείνας εδώ δεν ισχύουν και τούτο το καταλαβαίνεις λίγο μετά αφού περάσεις τη βαριά πόρτα της φυλακής. Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Ότι για τα πιο απλά πράγματα που ο κρατούμενος δικαιούται, να του φέρουν, π.χ. φαγητό απ’ έξω, ή να μπορείς να έχεις ένα mp3 για να ακούς μουσική, είτε μια τηλεόραση πρέπει να κάνεις αίτηση. Το καθετί είναι στο χέρι του συμβουλίου αν θα το εγκρίνει».
»Αν θα έχεις να φας, να ακούς μουσική, ή αν θα μπορείς να ενημερώνεσαι τι γίνεται στον έξω κόσμο είναι ζήτημα αίτησης και έγκρισης της φυλακής. Ακόμα κι ένα σκεύος μαγειρικής πρέπει να περάσει από το συμβούλιο κι αν θεωρούν ότι τηρεί τις προϋποθέσεις θα μπορείς να μαγειρεύεις! Το συμβούλιο κρίνει τα πάντα, ένα σκεύος μαγειρικής μπορεί να κριθεί εύκολα όπλο και να απαγορευτεί. Αν το ίδιο σκεύος το αγοράσεις μέσα από την φυλακή σταματά αυτομάτως να αποτελεί κάτι επικίνδυνο, γιατί η φυλακή σαν επιχείρηση καλά κρατεί και δεν σταματά ποτέ να είναι κερδοφόρα. […] Για την ομαλή λειτουργία της φυλακής «τα φάρμακα» δίνονται με το κιλό από την υπηρεσία σε όποιον κρατούμενο τα ζητήσει ή κόβονται άμα δεν είσαι «καλό παιδί»! Πολλές απαγορεύσεις με πρόσχημα την διακίνηση ναρκωτικών σταματούν αυτομάτως να υπάρχουν στους δικούς τους ανθρώπους και δεν χρειάζεται να αναφέρω από ποιόν ξεκινάει αυτή η διακίνηση. Όπως και κάθε επιχείρηση που σέβεται τον εαυτό της έτσι κι η φυλακή στοχεύει στο μονοπώλιο. Εννοείται ότι και τα ελεύθερα επισκεπτήρια αποτελούν ζήτημα κι απόφαση του συμβουλίου της φυλακής και εδώ πρέπει «να τηρείς τις προϋποθέσεις»! Μια έκφραση που ακούγεται τόσο συχνά εδώ μέσα, που σου επαναλαμβάνεται συνεχώς, σε ό,τι αποτελούσε μέσα από αγώνες αναφαίρετο δικαίωμα σου. […] Όλα τα παραπάνω είναι κάτι περισσότερο από εμφανή από τις πρώτες μέρες που αναγκάζεσαι να ζεις μέσα σε αυτή τη φυλακή. Οι φυλακές Αλικαρνασσού είναι μια μικρή επιχείρηση που θέλει να είναι κερδοφόρα και να λειτουργεί σα ρολόι μέρα-νύχτα μέσα από τον καθημερινό και στυγνό έλεγχο. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που μιλούν. Γιατί η υπηρεσία έχει φροντίσει να κάνει ακόμα πιο δύσκολη την κράτηση τους. Για τους υπόλοιπους και όταν εκείνοι δεν σωφρονίζονται, σε σχέση πάντα με τα συμφέροντα της, τους στέλνει αλλού. Κατά αυτόν τον τρόπο έχουν εξασφαλίσει την σιωπή μέσα στη φυλακή. Από την μια οι άνθρωποι της υπηρεσίας που πλειοψηφούν και από την άλλη ο φόβος μην σου κάνουν τη φυλακή ακόμα πιο δύσκολη!». (Β. Σταθόπουλος. 20/11/17)
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ!
ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ανίδεος
* Υπό ανέγερση βρίσκεται και 4η φυλακή στο νησί ,στην περιοχή Κουρούνες-Λασιθίου, χωρητικότητας 600 ατόμων. Το έργο είναι στην ίδια λογική της ανάπτυξης που φέρνει η κυβέρνηση με τη μεταφορά των φυλακών Κορυδαλλού στον Ασπρόπυργο. (βλ. Άπατρις, φύλλο #43). Η νέα αντεγκληματική πολιτική της Ν.Δ μαζί με την υπαγωγή των φυλακών στην εξουσία του ΠΡΟΠΟ περιλαμβάνει τη δημιουργία τεσσάρων νέων καταστημάτων κράτησης (Ιωάννινα, Χαλκίδα, Μεγαλόπολη και Κρήτη ΙΙ, όπως και ένα σχεδόν ετοιμοπαράδοτο κοντά στη Δράμα) Στο θέμα «μοιράζουμε καταδίκες και σπέρνουμε φυλακές» σκοπεύουμε να αναφερθούμε σε επόμενο φύλλο της εφημερίδας.
athens.indymedia.org/post/1580653
athens.indymedia.org/post/1577574
efsyn.gr/efkriti/koinonia/257731_menoyme-stoibagmenoi-sto-keli
