Tο παράδειγμα των Ιωαννίνων
Παρά το μικρό τους μέγεθος, τα Ιωάννινα έχουν γνωρίσει έντονη και πολύχρωμη αναρχική δραστηριότητα, με τη πρακτική της κατάληψης να κυριαρχεί τη τελευταία δεκαετία. Η αμφισβήτηση της ατομικής ιδιοκτησίας ως επιβαλλόμενο μέσο για τη δημιουργία ταξικών διαχωρισμών και η απελευθέρωση δημοσίων και ιδιωτικών εγκαταλελειμμένων κτιρίων για τη κάλυψη πολιτικών και βιολογικών αναγκών, ήταν πάντα επίκαιρο και βασικό αίτημα των ελευθεριακών κινημάτων. Ακριβώς λοιπόν επειδή η δράση των αναρχικών καταλήψεων είναι η εδαφικοποίηση της αμφισβήτησης του εξουσιαστικού κόσμου, το κράτος απαντά με αντίδραση, εκκενώσεις, συλλήψεις, κατεδαφίσεις. Ακολουθούν παραδείγματα αυτής της κρατικής αντίδρασης που έλαβαν χώρα το τελευταίο διάστημα στη πόλη και αξίζει να αναφερθούν.
Κατάληψη Αντιβίωση
Το 2017 ιδρύεται η πολυτεχνική σχολή του πανεπιστημίου Ιωαννίνων που επιφέρει αλλαγές σε τέσσερις σχολές θετικών επιστημών εκ των οποίων η μία είναι το μέχρι πρότινος υποστελεχωμένο τμήμα της αρχιτεκτονικής Ιωαννίνων. Η διόγκωση του τμήματος με προπτυχιακούς φοιτητές τη τελευταία διετία σε συνδυασμό με την έλλειψη κτιριακών υποδομών για να στεγαστούν οδηγούν τους τοπικούς θεσμικούς διαχειριστές στην απόφαση μετεγκατάστασης της σχολής σε κτίριο στο κέντρο της πόλης, το οποίο όμως λειτουργεί ως νηπιαγωγείο, ο οποίος με τη σειρά του πρέπει να μετατοπιστεί. Το μέρος που ορίζεται ως κατάλληλο για τη μεταφορά του 1ου Νηπιαγωγείου Ιωαννίνων είναι το παλιό νοσοκομειακό σύμπλεγμα Χατζηκώστα και μάλιστα σε λυόμενα(!), μέσα στο οποίο βρίσκεται εδώ και 10 χρόνια η κατάληψη Αντιβίωση. Παρά τη πίεση που δέχτηκε ο διοικητής του νοσοκομείου αποκαλύπτοντας πως η κατάληψη δεν αποτελεί κομμάτι του πολεοδομικού σχεδιασμού, οι δημοσιογράφοι των τοπικών καθεστωτικών εφημερίδων κάνουν λόγο για έλλειψη χώρου και απελευθέρωση μεγαλύτερων εκτάσεων φωτογραφίζοντας έτσι το κτίριο Αξίζει να αναφερθεί ότι η κατάληψη Αντιβίωση έχει εκκενωθεί ήδη μια φορά στις 29 Ιουλίου του 2013, στα πλαίσια της πανελλαδικής επιχείρησης “σκούπα”του υπουργού Προ.Πο. Νίκου Δένδια, σε ένα κεντρικό πολιτικό σκηνικό που μοιάζει επίκαιρο.
Υπόθεση Acta et Verba
Το Σάββατο 7 Μάρτη 2015 δημιουργείται η κατάληψη Acta et Verba. Ένα μήνα μετά στις 6 Απριλίου εκκενώνεται από τις δυνάμεις της αστυνομίας, συλλαμβάνοντας και ορίζοντας δικάσιμο έναν εκ των τριών κατοίκων, μόνο για να ανακαταληφθεί 4 μέρες μετά. Στη δίκη που πραγματοποιήθηκε τρεισήμισι χρόνια αργότερα, στις 20 Σεπτεμβρίου του 2018 η εισαγγελία αθωώνει τον καταληψία με την αιτιολογία ότι δεν λειτούργησε με δόλο αφού αποδείχτηκε ότι το κτίριο ήταν παρατημένο για 15 χρόνια, δημιουργώντας για πρώτη φορά δεδικασμένο αθώωσης στη κατηγορία για διατάραξη οικιακής ειρήνης σε περίπτωση κατάληψης! Η υπόθεση αποκτά ενδιαφέρον όταν ο σύντροφος ξανακαλείται σε δίκη για τις 14 Νοεμβρίου του 2019 αφού ο εισαγγελέας αμφισβητεί την απόφαση του δικαστηρίου και με την αιτιολόγηση ότι τελικώς αναγνωρίζονται τα πολιτικά του κίνητρα, συνεπώς η μη δόλια διαγωγή δεν αποτελεί τεκμήριο αθώωσης. Προφανώς η κίνηση αυτή αποτελεί μία τακτική αναδίπλωσης στη γκάφα της εισαγγελίας να δημιουργήσει δεδικασμένο το οποίο θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα στιγμή από κάθε καταληψία. Αλλά ακόμα και να ενοχοποιηθεί ο κάτοικος της Acta et Verba θα έχει αναγνωρισθεί και θεσμικά μια πολύ σημαντική παρακαταθήκη που το αλληλέγγυο κίνημα προσπαθεί να δημιουργήσει εδώ και χρόνια στις δικαστικές αίθουσες· ότι οι δίκες αγωνιστών και αγωνιστριών είναι πολιτικές δίκες.
Κατάληψη Μπρούκλυν
Το Μάιο του 2016 δημιουργείται η κατάληψη Μπρούκλυν, ξανανοίγοντας τις πόρτες του εγκαταλελειμμένου κτιρίου μετά από μια δεκαετία. Τρία χρόνια μετά, οι 17(!) ιδιοκτήτες που ποτέ δεν έζησαν σε αυτό, μιας και τους κληροδοτήθηκε ποσοστό επί αυτού μετά το θάνατο του άκληρου ηλικιωμένου ζευγαριού που έμενε εκεί, αποφασίζουν να βγάλουν λεφτά γκρεμίζοντας ένα σπίτι που κατοικείται και ορθώνοντας στη θέση του μια πολυκατοικία. Η γνωστοποίηση της επικείμενης εκκένωσης και κατεδάφισης της κατάληψης οδηγεί συντρόφους καταληψίες της πόλης και αλληλέγγυους σε ένα κύμα παρεμβάσεων με αποτέλεσμα ο εργολάβος που είχε αναλάβει αρχικά το έργο να αποσυρθεί από την υπόθεση. Στις 6 Μαΐου του 2019 εγκρίνεται η άδεια κατεδάφισης από τη πολεοδομία και η επιμονή του ιδιοκτήτη με το μεγαλύτερο ποσοστό επί του ακινήτου βρίσκει νέο πολιτικό μηχανικό που θα υλοποιήσει τα άπληστα σχέδια του. Τελικά τη Δευτέρα 15 Ιουλίου πραγματοποιείται τα ξημερώματα επιχείρηση εκκένωσης και κατεδάφισης της κατάληψης Μπρούκλυν. Δύο εκ των τριών καταληψιών αρνούνται να αποχωρήσουν από το σημείο θέλοντας να αναλάβουν τη πολιτική ευθύνη για την επιλογή τους, με αποτέλεσμα να προσαχθούν στο αστυνομικό τμήμα απ’ όπου εν τέλει αφέθηκαν ελεύθεροι.
Αυτό που προηγήθηκε είναι ένα σύντομο ιστορικό καταστολής στη πόλη των Ιωαννίνων που έρχεται να συνδεθεί με την επικαιρότητα πανελλαδικά, συνεχίζεται με την εκκένωση της κατάληψης Acta et Verba επί της αριστερής διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και κορυφώνεται με τη κατεδάφιση της κατάληψης Μπρούκλυν, τη πρώτη εκκένωση που πραγματοποιήθηκε από τη δεξιά κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι τα πρόσωπα της εξουσίας αλλάζουν αλλά το κράτος παραμένει ίδιο· και έχει συνέχεια.
Σ.Ο. Ιωαννίνων
