Το χρονικό της συγκάλυψης (ακόμα) μίας κρατικής δολοφονίας
Την Παρασκευή 01 Σεπτεμβρίου στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσσών, στα Χανιά, μπάτσοι των ΤΑΕ Σούδας σταμάτησαν το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο 58χρονος Κώστας Μανιουδάκης. Ακολούθησε τραμπουκισμός και ξυλοδαρμός, με –ανεπιβεβαίωτη ως τώρα– αφορμή για μικροποσότητα κάνναβης, με αποτέλεσμα ο Κώστας να καταλήξει κάποια ώρα μετά, αφού είχε μεταφερθεί με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Κέντρο Υγείας Βάμου.
Αμέσως μετά τον θάνατό του η αστυνομία διαρρέει στον τύπο (σε τοπικά, αλλά και σε μέσα εθνικής εμβέλειας) μια είδηση γεμάτη εσκεμμένες γενικολογίες και ανακρίβειες, σύμφωνα με την οποία ο «58χρονος έπαθε ανακοπή, κατά τη διάρκεια τυχαίου ελέγχου από την τροχαία στον ΒΟΑΚ». Η κατάσταση του σώματός του, όμως, όπως το αντίκρισαν συγγενικά πρόσωπα και ιατρικό προσωπικό στο ΚΥ Βάμου, όπως και οι μαρτυρίες από διερχόμενους και κατοίκους του χωριού, καθώς και η εικόνα του σημείου όπου διενεργήθηκε ο «έλεγχος» ανέτρεψαν άμεσα την εντύπωση που επιχειρήθηκε να σχηματιστεί με τη διαρροή της παραπάνω είδησης. Όπως επεσήμανε ο γιος του, σε δημόσια καταγγελία, η διακίνηση της εν λόγω είδησης δείχνει «πως οι μπάτσοι ακολούθησαν για άλλη μια φορά την πάγια τακτική τους για να δημιουργήσουν ένα κλίμα “φυσικής ροής” των πραγμάτων. Να δημιουργήσουν ακόμα μία ιστορία ενός ατυχούς περιστατικού όπως θα συνέβαινε με τον θάνατο του Αντώνη Καργιώτη, αν δεν υπήρχε το βίντεο από την δολοφονία του. Στην περίπτωση του πατέρα μου παρουσίασαν τα γεγονότα χωρίς να υπάρχει ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα για να κρύψουν τις ευθύνες τους. Αλλά υπάρχει ενοχή ξεκάθαρη και κραυγαλέα».
Η οικογένεια ξεκίνησε νομικό αγώνα, καταθέτοντας άμεσα μήνυση κατά παντός υπευθύνου. Παράλληλα και με έναυσμα τη δημοσιοποίηση της καταγγελίας του γιου του Κωστή, ξεκινάει ο πολιτικός αγώνας ενάντια στην αστυνομική βία. Αγκαλιάζεται από δράσεις και συνελεύσεις που ξεκινάνε από τα Χανιά και εξαπλώνονται σε όλη την Ελλάδα. Η «ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη», στα Χανιά, αποτελεί το βασικό εγχείρημα που τρέχει τον αγώνα έως και σήμερα.
Στον μηχανισμό που στήθηκε για τη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας, μετά την αστυνομία και τα Μ.Μ.Ε., βασικό ρόλο ανέλαβε ο Σταμάτης Μπελιβάνης, ιατροδικαστής που «υπηρετεί» στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Στο πιστοποιητικό θανάτου ο Μπελιβάνης έγραψε πως ο θάνατος του Κωστή αποδίδεται σε «παθολογικά αίτια άνευ κακώσεων». Αν σας θυμίζει κάτι το όνομα είναι επειδή τα τελευταία χρόνια στα Χανιά συμβαίνουν πολλά και ο Μπελιβάνης είναι ο μοναδικός ιατροδικαστής της Δυτικής Κρήτης. Χαρακτηριστικά λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία του Κωστή, στις 15 Σεπτέμβρη, δημοσιεύεται καταγγελία για τον εν λόγω ιατροδικαστή, από την οικογένεια της Έφης Τσιχλάκη, για την υπόθεση της γυναικοκτονίας της Έφης. Θυμόμαστε πως στην υπόθεση αυτή, η αρχική αφήγηση περί αυτοκτονίας της Έφης προήλθε από τον ίδιο τον συζύγο-γυναικοκτόνο, και πρώην υποψήφιο βουλευτή με τη Χρυσή Αυγή, Κώστα Λεμενιτάκη, πού έχει πλέον αποφυλακιστεί με όρους. Ο Μπελιβάνης καταγγέλλεται, στην υπόθεση αυτή, για το ότι καθυστέρησε για ενάμισι χρόνο την υποβολή της ιατροδικαστικής έκθεσης (κατατέθηκε μόλις λίγες μέρες πριν από τη δίκη στο Ρέθυμνο τον Σεπτέμβριο του 2017), και για το ότι δεν προσήλθε στο Δικαστήριο παρ’ όλο που είχε κληθεί να καταθέσει.
Επιστρέφοντας στην υπόθεση Μανιουδάκη, το πόρισμα του Μπελιβάνη δημοσιοποιήθηκε στις 9 Γενάρη, 4 μήνες μετά τη δολοφονία. Σε αντίθεση με το πιστοποιητικό θανάτου, στο πόρισμα καταγράφονται όλα τα χτυπήματα, και επισημαίνεται, κατόπιν διευκρινιστικών ερωτήσεων των συνηγόρων και του τεχνικού συμβούλου της οικογένειας, πως δεν γίνεται να προήλθαν από πτώση (όπως ισχυρίζονται οι μπάτσοι), αλλά κατόπιν χρήσης «θλώντος οργάνου» (στερεό και αμβλύ όργανο, με πλατιά επιφάνεια, όπως το γκλομπ, τα «κοκκάλινα γάντια» μία πέτρα κ.λπ.). Τόσο οι εικόνες από τα χτυπήματα στο κεφάλι του Κωστή, που δεν επέτρεπαν άλλη ερμηνεία για το τι συνέβη, όσο και η στάση που κράτησε το κίνημα, επιλέγοντας να αναδείξει στη δημόσια σφαίρα τον βρώμικο ρόλο που έχει επιτελέσει στο παρελθόν ο κρατικός ιατροδικαστής, δεν άφησαν στον τελευταίο το περιθώριο να βάλει πλάτη στον κρατικό μηχανισμό σε ακόμα μία υπόθεση.
Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του πορίσματος του κρατικού ιατροδικαστή, η αστυνομική αφήγηση μετατοπίζεται. Σε αντίθεση με την αρχική διαρροή της είδησης, αλλά και με την καταγραφή στο βιβλίο συμβάντων του Α.Τ. Αποκορώνου (στο οποίο αναφέρεται πως «ο συλληφθείς αισθάνθηκε ξαφνική αδιαθεσία, και έχασε τις αισθήσεις του» με αποτέλεσμα να καταλήξει λίγη ώρα αργότερα), εμφανίζονται για πρώτη φορά δημοσιεύματα, στα οποία οι δολοφόνοι του Κώστα Μανιουδάκη ισχυρίζονται πως «δεν το χτύπησαν αλλά αντιστάθηκε, και ξαφνικά λιποθύμησε» (κεντρικό δελτίο ειδήσεων Star, 28/01/2024).
Είναι ξεκάθαρο πλέον το γιατί, τέσσερις μήνες μετά τη δολοφονία, η οικογένεια δεν έχει πάρει ακόμα τη δικογραφία που σχηματίστηκε με κατηγορούμενο τον Κώστα Μανιουδάκη: Η δικογραφία αυτή ουσιαστικά θα αποτελέσει την αφήγηση των αστυνομικών για το πώς εξελίχθηκε το απόγευμα της 01ης Σεπτεμβρίου, χωρίς να έχει κανένα επιπλέον νομικό αντίκρισμα για τον Κωστή Μανιουδάκη –για εκείνον δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταδίκη από τον θάνατο. Θα παρουσιάζει, λοιπόν, τα γεγονότα με τρόπο ώστε να απομακρύνεται κάθε ευθύνη από τους κρατικούς υπαλλήλους. Θα καταγράφει με εξειδικευμένη (αστυ)νομική ορολογία την υπερασπιστική γραμμή των μπάτσων, ανεξαρτήτως από το αν φτάσουν στις δικαστικές αίθουσες ως κατηγορούμενοι. Η καθυστέρηση παράδοσης της δικογραφίας εξυπηρετεί το περαιτέρω «μαγείρεμά» της, με την αστυνομία να έχει πρόσβαση πλέον στα στοιχεία που προέκυψαν κατά την προανακριτική εξέταση όλων των μαρτυριών και των δυνητικών πειστηρίων, για να παρουσιαστεί το πλέον βολικό αποτέλεσμα για τους αστυνομικούς υπαλλήλους, λαμβάνοντας υπόψη και το ιατροδικαστικό πόρισμα.
Ακόμα πιο σημαντικό είναι το ότι θα αποτελέσει την ωμή διατύπωση της αντεστραμμένης «αλήθειας» της εξουσίας, δηλαδή εκείνης της αφήγησης που θα επιστρατεύσουν τα τοπικά παραρτήματα του κρατικού μηχανισμού, όπως και η κεντρική διοίκησή του, για να νομιμοποιήσουν τη θεσμοποιημένη βαρβαρότητά τους σε μία ακόμα περίπτωση. Έτσι συνέβη ήδη με τον τέως υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ., Γιάννη Οικονόμου, να αναπαράγει στη Βουλή την αρχική αστυνομική αφήγηση στις αρχές του Νοέμβρη, μετά από ερώτηση για τη δολοφονία του Κωστή.
Δικηγόρος της οικογένειας κατήγγειλε δημόσια πως η αστυνομία αρνείται να καταθέσει τα ονόματα των αστυνομικών που διεξήγαγαν τον έλεγχο, επικαλούμενη την προστασία του απορρήτου τους(!). Κατά μία ειρωνική σύμπτωση, την ίδια περίοδο ο Συνήγορος του Πολίτη, σε ειδική έκθεση του Εθνικού Μηχανισμού Διερεύνησης Περιστατικών Αυθαιρεσίας για το 2022, ανακοίνωσε πως μόλις 1 στους 10 αστυνομικούς τιμωρείται για αυθαιρεσία, ενώ οι υπόλοιπες 9 υποθέσεις πηγαίνουν στο αρχείο.
Η συγκάλυψη (και) αυτής της κρατικής δολοφονίας περνάει μέσα από την κάλυψη του κρατικού μηχανισμού σε όλα τα επίπεδα. Το κράτος συνολικά, και οι θεσμοί της αστικής δικαιοσύνης εν προκειμένω, δεν είναι μηχανισμοί ουδέτεροι, και για αυτό δεν έχουμε καμία αμφιβολία. Άλλωστε όταν πρόκειται για αγωνιζόμενους ανθρώπους, ανθρώπους που με τις επιλογές και τη στάση τους στέκονται απέναντι στις κυρίαρχες προσταγές, οι δικογραφίες ετοιμάζονται και παραδίδονται σε διάστημα λίγων ωρών. Δικογραφίες fast-track, έτοιμες από καιρό, όταν θέλουν να τυλίξουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους σε μια κόλλα χαρτί, σε αντίθεση με τη σχολαστικότητα, τη συνέπεια και τη μεθοδικότητα που επιδεικνύουν στην περίπτωση της δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη, όπου θέλουν να εξασφαλίσουν τη μέγιστη δυνατή κάλυψη.
ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ
ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙ
Μέρος του κειμένου αποτελεί συρραφή αποσπασμάτων από το κείμενο της «ανοιχτής συνέλευσης για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη» στα Χανιά, με τίτλο «Οι μπάτσοι δολοφόνησαν (και) τον Κώστα Μανιουδάκη». Το υλικό της συνέλευσης, και η δράση της, μπορούν να βρεθούν στον ιστότοπο https://anoixti4kmanioudakis.noblogs.org/
Για τη συρραφή και το επιπλέον υλικό: συντακτική ομάδα Χανίων
