Δεν θα μπορούσε η κυβέρνηση να βρει πιο βολική περίοδο για να περάσει ένα άκρως επικίνδυνο πολυνομοσχέδιο για τη φύση απ’ ότι τώρα, εν μέσω μιας πανδημίας με τον κόσμο κλεισμένο στα σπίτια μη μπορώντας να συμμετέχει σε συλλογικές διαδικασίες, με περιορισμένη πρόσβαση σε αρμόδιους φορείς και επιτροπές, και τη βουλή να υπολειτουργεί. Για την ακρίβεια στη συζήτηση στη βουλή για το συγκεκριμένο θέμα παρευρίσκονταν 25 βουλευτές. Όχι ότι ξαφνικά εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στους υπόλοιπους 275, και είναι σχεδόν σίγουρο ότι το αποτέλεσμα θα ήταν ακριβώς το ίδιο, αλλά δεν μπορούμε να μην θίξουμε ούτε την τήρηση των προσχημάτων πλέον! Να σημειώσουμε επίσης ότι μόνο το γεγονός ότι το νομοσχέδιο συζητείται στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, και όχι σε μια κάποια Επιτροπή Περιβάλλοντος, προεικονίζει την καταστροφή που πρόκειται να συμβεί σε βάρος της φύσης για να στηριχθούν οι «επενδύσεις».
«Εκσυγχρονισμός της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» είναι ο τίτλος του συγκεκριμένου πολυνομοσχέδιου. Η έννοια εκσυγχρονισμός περιλαμβάνει την υποτίμηση του οικοσυστήματος σε οποιαδήποτε περιοχή κριθεί πρόσφορη για επενδύσεις. Όπως όλα, έτσι και αυτό εξελίσσεται με απολύτως αδιαφανείς και παράνομες διαδικασίες, με καμία επιστημονική επεξεργασία και με μοναδικό κριτήριο και παράγοντα απoφάσεων και μετέπειτα πράξεων το κέρδος, με οποιοδήποτε τίμημα.
Κάποιες από τις πιο εξόφθαλμα καταστρεπτικές διατάξεις που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο:
- Η αλλαγή στη θεσμοθέτηση των πιστοποιημένων αξιολογητών των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Ο αξιολογητής στην ουσία είναι περιβαλλοντικός επιστήμονας στον οποίο ανατίθεται η επίβλεψη ενός έργου ή οποιουδήποτε τύπου δραστηριότητα προγραμματίζεται σε μια περιοχή και προτείνει διορθώσεις, προσθήκες και οτιδήποτε χρειάζεται με γνώμονα την προστασία του φυσικού τοπίου. Τουλάχιστον τυπικά αυτός ήταν ο ρόλος τους. Μετά από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο όμως οι συγκεκριμένοι αξιολογητές παύουν να είναι της δημόσιας διοίκησης αλλά είναι πλέον ιδιώτες που ορίζονται από τον ίδιο τον φορέα που θέλει να υλοποιήσει το έργο! Η τοπική κοινωνία, οι αρμόδιοι επιστημονικοί και περιβαλλοντικοί φορείς και οργανώσεις δεν θα έχουν κανέναν λόγο για ζητήματα που τους αφορούν άμεσα, απεναντίας τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο θα έχουν ιδιώτες, επενδυτές και διαφόρων ειδών τεχνοκράτες.
- Περιοχές Natura 2000 επαναχαρακτηρίζονται ως επεκτάσεις του αστικού χώρου. Αυτό ανοίγει τον δρόμο για την πλήρη και μη αναστρέψιμη καταστροφή του περιβάλλοντος μέσω βαρέων επενδυτικών δραστηριοτήτων ή επέκταση του αστικού ιστού εντός των προστατευόμενων περιοχών (εξορύξεις, δρόμοι, κτίρια, τουριστική αξιοποίηση κλπ). Πρόκειται για την περαιτέρω επέκταση των ΒΑΠΕ που ήδη έχουν ξεπαστρέψει απέραντες εκτάσεις φυσικού τοπίου και έχουν σταθεί η αφορμή για δυναμικούς και μακροχρόνιους τοπικούς αγώνες.
- Νομιμοποιούνται τα αυθαίρετα εντός δασικών στρεμμάτων για 30 χρόνια και με διάφορες τροποποιήσεις διευκολύνεται η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων μέχρι και εντός υγροτόπων και ρεμάτων. Με αυτές όμως τις νομιμοποιήσεις παράλληλα καθίστανται απαραίτητα έργα διευθέτησης των υδατορεμάτων λόγω της αύξησης του πλημμυρικού κινδύνου.
- Καταργείται η άδεια μεταφοράς αποβλήτων με μια απλή εγγραφή σε ένα μητρώο. Ως εκ τούτου διευκολύνει τις παράνομες εκφορτώσεις αστικών και βιομηχανικών αποβλήτων σε ρέματα ή άλλες περιαστικές περιοχές μολύνοντας τις ακόμα περισσότερο.
- Και φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, το ίδιο το κράτος με ένα τέτοιο νομοσχέδιο, για ακόμη μια φορά, για ακόμη ένα ζήτημα, παρατυπεί στους ίδιους του τους νόμους αφού υπάρχουν συνταγματικές διατάξεις όπου σχεδόν όλες αυτές τις ενέργειες κρίνονται παράνομες. Μάλιστα, είναι παράνομες με βάση ακόμα και ευρωπαϊκές διατάξεις και συνθήκες που αφορούν την προστασία οικοτόπων και ειδών, την προστασία των άγριων πτηνών, τους υγροτόπου και την προστασία της Μεσογείου.
Τα τελευταία χρόνια, παρόλο που είναι κοινός τόπος σε παγκόσμια κλίμακα ότι η παρούσα διαχείριση του περιβάλλοντος είναι σε ακραίο βαθμό ζημιογόνα για τη βιοποικιλότητα, τη φύση ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο, τα κράτη εντείνουν αυτήν την καταστροφή μέσω τέτοιων νομοσχεδίων.
Μέχρι σήμερα, 23 περιβαλλοντικές ΜΚΟ (όλες οι οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στον ελλαδικό χώρο) έχουν ζητήσει απόσυρση, ανάκληση και μη κατάθεση του νομοσχεδίου. Πάνω από 80 περιβαλλοντικά κινήματα και συλλογικότητες, κάνουν επείγουσα έκκληση για συγκέντρωση υπογραφών με αίτημα την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου. Επίσης, έχουν τοποθετηθεί εναντίον του όλοι οι φορείς των περιοχών Natura 2000, οι εργαζόμενοι στους Φορείς Διαχείρισης, το τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου, κ.α. Και η απάντηση σε όλα αυτά από την πλευρά του υπουργού ήταν «γνωστές τερατολογίες περί καταστροφής του περιβάλλοντος», προφανώς παντελώς ανίκανος να στηρίξει τη θέση του και τις πράξεις του.
Ο αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση και καταστροφή της φύσης είναι ένας συνολικός αγώνας ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και τον ίδιο τον καπιταλισμό. Πρέπει να γίνει κοινό κτήμα όλων ότι η προστασία του περιβάλλοντος μας αφορά όλους/ες, είναι ένα ζήτημα που δεν σηκώνει αναβολή γιατί αλλιώς τις πραγματικές «τερατολογίες» θα τις βιώσουμε σύντομα στη ζωή μας, και τότε πλέον θα είναι αργά.
Louielouie
