Σύμφωνα με πληροφορίες τοπικών φυλλάδων (εφημερίδα Θεσσαλία κ.ά.), το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας αιτείται από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων δάνειο ύψους 50.000.000 ευρώ για την ανέγερση δύο κτιρίων σε ένα οικοδομικό τετράγωνο έκτασης 11 στρεμμάτων στην συνοικία των Παλαιών στο Βόλο. Αυτό που “ξεχνάει” να αναφέρει ο συντάκτης είναι ότι ο συγκεκριμένος χώρος έχει και πολύ συγκεκριμένα ονόματα και λειτουργίες: είναι η Κατάληψη Τερμίτα και η Κατάληψη Liberta. Αυτό που δηλαδή περνάνε στα ψιλά, είναι ότι η Ανώνυμη Εταιρία του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας βάζει στο μάτι προς καταστολή και αξιοποίηση όχι απλά μερικά ντουβάρια, αλλά ζωντανές κοινότητες που εδώ και χρόνια λειτουργούν εκεί, ταυτόχρονα με άλλες αντιεξουσιαστικές δομές της πόλης που χαράσσουν το πεδίο του αγώνα.
Από την πλευρά μας, το αντιλαμβανόμαστε σαν κήρυξη πολέμου και οφείλουμε μερικές εξηγήσεις για το τι ακριβώς είμαστε εμείς και τι είναι ο λύκος με μανδύα προβάτου που λέγεται πανεπιστήμιο. Κι αυτό για να καταστεί σαφής ο ρόλος που βαράει η κάθε πλευρά σε αυτή τη διαμάχη, που χωρίς να υπολογίζει πού θα φτάσει ξεκίνησε ο πρύτανης Πετράκος και το Γραφείο Αξιοποίησης της Ακίνητης Περιουσίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Ο καλύτερος τρόπος για να πολεμήσεις τον αντίπαλο σου είναι να αρνηθείς την ύπαρξη του και την ταυτότητα του. Όταν αυτό είναι αδύνατο, όπως θα συνειδητοποιήσει σύντομα ο Πετράκος και η παρέα του, η λύση είναι η λάσπη και οι συκοφαντίες τις οποίες αναμένουμε. Ενάντια σε ό,τι είναι πιθανό να ακουστεί, προτείνουμε σε όποιον/α θέλει να γνωρίσει τι είμαστε να διαβάσει τα κείμενά μας (όπως και το παρόν) ή ακόμη καλύτερα να περάσει μια βόλτα από την οδό Κιλκίς 7. Δεν δαγκώνουμε αδιακρίτως.
Η Τερμίτα, λοιπόν, είναι από το 2011 μέχρι σήμερα μια κατάληψη για την στέγαση των αναγκών και των επιθυμιών μας. Σύμφωνα με τους καθιερωμένους καταληψιακούς όρους είναι και κατάληψη στέγης, αλλά και ανοικτός αυτοοργανωμένος χώρος όπου διοργανώνονται εκδηλώσεις, συζητήσεις, φεστιβάλ, συναυλίες, συνελεύσεις κ.ο.κ. συντελώντας παράλληλα με τις υπόλοιπες δομές και διαδικασίες στο κινηματικό τώρα της πόλης. Τα παραπάνω, φυσικά, κινούνται στο πεδίο της αντίστασης σε κάθε μορφή εξουσίας, της αυτοοργάνωσης κάθε πτυχής της καθημερινής ζωής, με την ομορφιά της αναρχίας, παρά με την βαρεμάρα των ακαδημαϊκών κύκλων.
Η κύρια ζωντανή σφαίρα είναι αυτές/αυτοί που μένουν στο σπίτι. Το σπίτι αυτό έχει φιλοξενήσει έναν πλούτο ταυτοτήτων, από αυτές που περισσεύουν και ενοχλούν την ελλάδα, την ορθοδοξία, την πατριαρχία, τον καπιταλισμό και τον γενικευμένο κομφορμισμό. Έχουμε συγκατοικήσει μετανάστες, εργαζόμενες, άνεργοι, έκφυλες, φεμινιστές, αναρχικές, αντιφασίστες, τρελοί, σκύλες, γάτοι, όχι με αυστηρό ταυτοτικό διαχωρισμό και γενικά το πείραμα σύνδεσής μας πάει καλά. Η εσωτερική ζωή του σπιτιού δεν είναι ξέχωρη από την πολιτική στάση της κατάληψης. Εκεί δοκιμάζονται στην πράξη οι συντροφικές σχέσεις, η αντιιεραρχία και η αποδόμηση των κυρίαρχων σχέσεων εκμετάλλευσης. Επίσης, από μόνη της η επιλογή να απαλλαγείς από το ενοίκιο και λοιπά πάγια έξοδα, αποτελεί απαλλοτρίωση χώρου και χρόνου από το κεφάλαιο και μια μερική απεξάρτηση από την αλλοτριωμένη εργασία.
Πέρα από στέγη αναγκών και επιθυμιών, η Τερμίτα είναι ορμητήριο αρνήσεων στη βαρβαρότητα του εξουσιαστικού κόσμου και χώρος αυτοθεσμίσεων, στο βαθμό που κάθε φορά παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Στο χώρο αυτό έχουμε συζητήσει την στάση μας απέναντι σε πολλά ζητήματα, που είτε είναι αόρατα στον κυρίαρχο δημόσιο λόγο, είτε παρουσιάζονται αλλοιωμένα από τους φακούς του θεάματος και των ΜΜΕ (ο πόλεμος και ο μιλιταρισμός, η πολιτική γύρω από τη διατροφή και την εκμετάλλευση φύσης και ζώων, ο φασισμός, η ψυχική υγεία και ψυχιατρική καταστολή, η έμφυλη βία και η κακοποίηση, οι φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η υποτίμηση της εργασίας και ο ταξικός ανταγωνισμός κ.ά.
Εκεί που το πανεπιστήμιο μπορεί να προσφέρει μόνο μια απατηλή κριτική της υπάρχουσας κοινωνίας, μια κατάληψη είναι ένα εργαλείο – πείραμα για την ανατροπή της στην πράξη.
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ Α.Ε
Φανταζόμαστε ότι πολλοί θα σκεφτούν πως βάζουμε το ατομικό μας συμφέρον πάνω από το συμφέρον εκατοντάδων φοιτητών/τριών. Αυτό στηρίζεται σε μια λογική που εκλαμβάνει το πανεπιστήμιο σαν μια δομή πρόνοιας/προνοιακού κράτους, θεωρεί την επιστήμη ουδέτερη απέναντι στη σαπίλα που επικρατεί στον κόσμο. Εμείς πάλι βλέπουμε σε αυτά τα ιδρύματα έναν στυλοβάτη της εξαθλίωσης, της κυρίαρχης βίας και του ελέγχου, που γνωρίζει, όμως, να καμουφλάρεται καλά.
α) το πανεπιστήμιο στελεχώνει την παραγωγή
Καταρχήν, η σχέση πανεπιστημίου – φοιτητών/τριών είναι ξεκάθαρα σχέση πελατειακή. Το γεγονός πως είναι ακόμα δωρεάν (όχι και τόσο δωρεάν πια!) δε σημαίνει πως δεν υπάρχει ίδιον όφελος από την πλευρά του κράτους. Οι απόφοιτοι/τες κατά κύριο λόγο είναι οι αυριανές εργάτριες, προσαρμοσμένες αρκετά καλά να ανέχονται την εντατικοποίηση και την υποτίμηση μέσα από την προσομοίωση των αμφιθεάτρων. Και μια μικρή μειοψηφία, αυτή της αφρόκρεμας των πειθαρχημένων, προορίζεται για θέσεις δύναμης και κύρους. Η δια βίου μάθηση είναι ο πανικός που βιώνουμε για να βρούμε μια κωλοδουλειά. Έτσι λοιπόν λέμε: σκατά στη δουλειά, στην παραγωγή και το μάνατζέρ της, το πανεπιστήμιο.
β) το πανεπιστήμιο είναι μια εταιρία έντασης γνώσης
Στο σύγχρονο κόσμο, η επιστήμη και η τεχνολογία ορίζουν τους κανόνες σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Και φυσικά, αυτός που ελέγχει φροντίζει αυτοί οι κανόνες να τον εξυπηρετούν. Σε μια κοινωνία δομημένη πάνω στα προνόμια, αυτός ο κάποιος είναι προφανώς οι προνομιούχες τάξεις και ταυτότητες. Η πρόοδος της επιστήμης δεν είναι ούτε θετική, ούτε ουδέτερη απέναντι στις ζωές μας. Αυτή η ψευδαίσθηση πέθανε μαζί με τον Διαφωτισμό στα εργαστήρια των ναζί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη Χιροσίμα, στους νέους πολέμους, στην καταστροφή της φύσης, στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, στις θερμικές κάμερες των συνόρων και ο κατάλογος δεν τελειώνει.
Στην εποχή της πληροφορίας, οι πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις δεν είναι οι επιχειρήσεις έντασης παραγωγής, αλλά οι επιχειρήσεις έντασης γνώσης. Και αν δεν έχουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα αυτό το ρόλο, τότε ποιος τον έχει; Τα πανεπιστήμια είναι τα νευραλγικά κέντρα του σημερινού καπιταλισμού και είναι να απορεί κανείς γιατί τα έχουμε στο απυρόβλητο ακόμη.
Ειδικότερα για το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Α.Ε, δεν θα δυσκολευτεί κανείς/καμιά να επιβεβαιώσει όλα τα παραπάνω. Εκμετάλλευση της εργασίας φοιτητών/φοιτητριών σε εργαστήρια, για έρευνες που χρηματοδοτούνται από εταιρίες (αλλά και άλλοι κοινωφελείς οργανισμοί, όπως ο στρατός) τα αποτελέσματα των οποίων χρησιμοποιούν για δικό τους όφελος. Ακόμη και μέσα από τον αφομοιωμένο εναλλακτισμό που συναντά κανείς σε τμήματα Αρχιτεκτονικής, Ανθρωπολογίας, Παιδαγωγικό κλπ., με τον πλουραλιστικό τους λόγο περί διαφορετικότητας, σεβασμού, δικαιωμάτων, είναι αναγνωρίσιμο το άλλοθι προοδευτικότητας που αποκτά έτσι αυτό το στρατηγείο των αφεντικών που λέγεται Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Α.Ε.
Η αξιοποίηση που αναζητά η Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ΑΕ πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως πόλος οικονομικής ανάπτυξης. Είναι ένας πόρος που θα λειτουργήσει βοηθητικά στις τσέπες κάποιων ”υπευθύνων” θέσεων και ένας πόρος μεταγενέστερης εκμετάλλευσης από το τοπικό κεφάλαιο. Μια στρατηγική που στόχο έχει την εκμετάλλευση της υποβαθμισμένης αξίας της γης, ώστε να αποκτήσει μια προστιθέμενη αξία και περαιτέρω κίνητρα ανοικοδόμησης στο βωμό της αναβαθμισμένης εικόνας στον πολιτιστικό χάρτη της πόλης του Βόλου.
Έτσι, τον επερχόμενο εξευγενισμό της περιοχής τον βλέπουμε σαν μια συνολικότερη τριγωνική σχέση μεταξύ επενδυτών (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων), ειδικών/επιστημόνων (εταιρεία αξιοποίησης πανεπιστημίου) κυβέρνησης. Εφαρμόζοντας την εξουσία του σχεδιασμού με την βοήθεια της καταστολής σε κάθε μήκος και πλάτος της γης, από τις φαβέλες της βραζιλίας ως το κέντρο της Αθήνας, και όλα αυτά για την κερδοσκοπία του πανεπιστημίου πάνω στην παραγωγή πειθήνιων ανθρώπων, για την κερδοσκοπία των εμπλεκόμενων κατασκευαστών και επενδυτών, για την κερδοσκοπία του κεφαλαίου πάνω στη γη.
Εμείς οι ανεπιθύμητοι και οι απείθαρχες αυτού του χώρου, είμαστε εδώ για να σαμποτάρουμε τα σχέδια σας για αξιοποίηση, ανάπλαση και εξευγενισμό.
Κλείνοντας, θέλουμε να γνωστοποιήσουμε προς όλες τις κατευθύνσεις (φιλικές, συντροφικές, εχθρικές) ότι ξεκινάμε έναν αγώνα για την ακύρωση των σχεδίων του πανεπιστημίου. Στα πλαίσια αυτού του αγώνα, κλείνουμε το μάτι σε όσους/όσες αισθάνονται την Κατάληψη Τερμίτα και τις άλλες Καταλήψεις και δικό τους σπίτι, όσο μακριά κι αν βρίσκονται, και με όποιον τρόπο επιλέξουν να το εκφράσουν.
Κατά την διάρκεια των τελευταίων 2 μηνών εκτός από μοιράσματα του παραπάνω κειμένου και αφισοκολλήσεις, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στις 19/10 στην Πρυτανεία, στις 21/10 στηνΣύγκλητο και τέλος στις 21/ 11 αποκλεισμό της επιτροπής ερευνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Υπερασπιζόμαστε τις κοινότητες μας
Τα σχέδιά σας θα μείνουν στα χαρτιά
Κατάληψη Τερμίτα
