Έχουν γίνει συνηθισμένο θέαμα πια οι πωλητές της «Σχεδίας» με τα κόκκινα γιλέκα στους δρόμους της Αθήνας. Σύμφωνα με το περιοδικό, είναι άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, και ότι από τα 3 ευρώ της τιμής του αυτοί παίρνουν το 1,5. Έτσι, τους δίνεται η δυνατότητα να μπορούν να επιβιώνουν χωρίς να ζητιανεύουν, με στοιχειώδη αξιοπρέπεια.
Δεν έχω τίποτα εναντίον των ανθρώπων που πουλάνε τη «Σχεδία». Το πρόβλημά μου είναι αλλού.
Αν κάποιος κοιτάξει στην ταυτότητα του περιοδικού θα δει πως εκδίδεται «με την υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος». Για δες ευαισθησία! Ο Σταύρος Νιάρχος είχε τις δεκαετίες ’50-’60 πλοία συνολικής χωρητικότητας 2.800.000 τόνων (ο δεύτερος μετά τον Ωνάση), και τα περισσότερα από αυτά ήταν υπό ελληνική σημαία, επειδή αφενός τα προνόμια των επενδυτών στην Ελλάδα μετά τον εμφύλιο είχαν κατοχυρωθεί συνταγματικά, και αφετέρου επειδή το κράτος, όπως λέει ο Λαιμός (άλλος μεγαλοεφοπλιστής) στο βιβλίο του «Το ναυτικόν του γένους των Ελλήνων», απόδειξε ότι είναι «φιλοναυτιλιακό (…) διά της εις τα πλοία εμπεδώσεως της τάξεως και της πειθαρχίας των πληρωμάτων, η οποία ήρχισεν αποκαθιστάμενη από του 1948 ότε ετέθη εκτός νόμου η ΟΕΝΟ και απεστερήθησαν του δικαιώματος της ναυτολογήσεως υπό ελληνικών σκαφών οι καθ’ έξιν ταραξίαι ναυτικοί». Και η απληστία του Νιάρχου και όλων των Ελλήνων μεγαλοεφοπλιστών ήταν τέτοια, που δεν τους έφτανε που μεταφέρανε κατά τον πόλεμο της Κορέας στη Νοτιοκορεάτικη πλευρά πολεμικό υλικό, και Έλληνες στρατιώτες για σκότωμα, αλλά εξυπηρετούσαν και την πλευρά των Βορειοκορεατών και Κινέζων, αν πιστέψουμε την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών, που κατήγγειλε ανοιχτά τους Έλληνες εφοπλιστές. Και εφόσον είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν έπιασε τη φάρα του Νιάρχου καμιά λύπη για τους ανέργους, γιατί χρηματοδοτεί τη «Σχεδία»; Δεν είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Και αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα: οι δύστυχοι οι πωλητές της «Σχεδίας» βγαίνουν καθημερινά στο δρόμο για να φτιάχνουν το προφίλ των εκμεταλλευτών τους, αυτών που τους έφεραν σ’ αυτήν την κατάσταση.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στο τεύχος Μαΐου, 11 σελίδες σε σύνολο 66 (1 στις 6 δηλαδή) είναι αφιερωμένες στο τρομερό έργο που κάνει ο Δήμος Αθηναίων, και προσωπικά ο δήμαρχος Καμίνης. Κι επειδή όλοι όσοι ζουν στην Αθήνα γνωρίζουν την άθλια πραγματικότητα και επειδή –κυρίως– πλησιάζουν εκλογές, οδηγούμαστε στο δεύτερο, ακόμα πιο θλιβερό συμπέρασμα: οι δύστυχοι πωλητές της «Σχεδίας» όχι μόνο βγαίνουν στον δρόμο για να φτιάξουν το προφίλ των εκμεταλλευτών τους, αλλά για να προωθήσουν και τους πολιτικούς που οι εκμεταλλευτές τους γουστάρουν.
Ε, αυτό δεν είναι αξιοπρέπεια, όπως θέλουν να το πασάρουν οι εκδότες της «Σχεδίας». Αξιοπρέπεια για κάθε άνεργο και κάθε φτωχαδάκι είναι να αρνηθεί να αποτελέσει σχεδία για τους εκμεταλλευτές του.
Αλέξανδρος Πρωτόπαπας
