Σημειώσεις από το Ελ Πάσο

σημείωση: Στο Ελ Πάσο, Αθήνα, μένει ο μιχάλης χρυσοχοΐδης!


Ι

Ο υπουργός δημόσιας τάξης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, επικήρυξε τους δράστες της παρέμβασης στην πρυτανεία του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών με 100.000€ στους επίδοξους χαφιέδες.

Ξεκινώντας από το τέλος, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι τα 100.000€ με το κράτος σε αυτή την κατάσταση, με τις ΜΕΘ στα όρια τους, με τη διαλογή των ασθενών να είναι προ των πυλών, δεν είναι ποσό διόλου αδιάφορο. Φυσικά, εν είδη παραδειγματισμού ο Χρυσοχοΐδης και τα επιτελεία του δεν υπολογίζουν αυτές τις λεπτομέρειες. Μπορείτε να πεθάνετε ήσυχα, έχουμε αρκετή αστυνομία.

ΙΙ

Η ίδια η δράση. Πρόκειται για την πρυτανεία του ΟΠΑ, η οποία έχει συμβάλει με όλους τους δυνατούς τρόπους στην εκκένωση καταλήψεων, αυτο-οργανωμένων χώρων εντός της σχολής, κυνήγι μεταναστών μικρο-πωλητών έξω από τη σχολή, πογκρόμ εναντίον τοξικοεξαρτημένων στους γύρω δρόμους, έξωση κατοίκων που διέμεναν σε κατάληψη, χτίσιμο γατιών εντός του ίδιου κτηρίου και άλλα. Έχουν παρελθόν και μέλλον, και η λήθη δεν αποτελεί κομμάτι των επιλογών μας. Αυτά μόνο, όσον αφορά το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα.

Όσον αφορά το ίδιο το πανεπιστήμιο, έχει συμβάλει τα μέγιστα, ώστε να αποτελεί και αυτό μία ειδικά κερδοφόρα επιχείρηση στις υπηρεσίες του κράτους και των αφεντικών. Άλλωστε, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες όλων των τμημάτων γνωρίζουν καλά τι σημαίνει καπιταλιστική αναδιάρθρωση στα πανεπιστήμια, ειδικά από το 2010 και μετά.

Ο συμβολισμός του πρύτανη δεν είναι τραγικός. Είναι τα ανδρείκελα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κράτους. Πρέπει να φοβούνται. Εάν δεν υπήρχε η φωτογραφία, ο πρύτανης πάλι θα ήταν το ίδιο φοβισμένος, αλλά θα ήταν ένα θέαμα μόνο για τους/τις παρευρισκόμενους/ες. Από τη μεριά μας, με τις παραπάνω πράξεις του και τη συμμετοχή του, ίσως του αξίζαν και χειρότερα, ανεξάρτητα από το κομμάτι (ή την κριτική) του θεάματος-εικόνας.

ΙΙΙ

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν εξαπολύσει ήδη την επίθεσή τους από τις γνωστές διαρροές των μπάτσων. Οι διαρροές λοιπόν μας «ενημερώνουν» με τον πιο εμφατικό τρόπο, ότι όταν οι μπάτσοι είναι έτοιμοι θα ενεργοποιήσουν τις κλασικές δεξαμενές «υπόπτων».

Χωρίς κανένα στοιχείο, χρεώνουν την επίθεση σε διάφορες εκκενωμένες και μη καταλήψεις, σε φοιτητές της σχολής, σε τέρατα και δράκους. Γνωστά παραμύθια. Αρκεί όμως να ανακατέψει τη δεξαμενή ένα τζιμάνι της ΕΛΑΣ και να επιλέξει 2-3 ονόματα «υπόπτων». Η δουλειά θα έχει γίνει, και ας έρθει η αθώωση στις δικαστικές αίθουσες τρία με τέσσερα χρόνια μετά.

Η φούσκα θα έχει σκάσει, δεν θα θυμάται σχεδόν κανείς τι είχε συμβεί, ίσως ούτε ο Μπουραντώνης…

IV

Η κρατική αναβάθμιση επελαύνει. Το μέσο της επικήρυξης είναι ένα μέσο που θα έπρεπε να χτυπάει εξίσου στα «δημοκρατικά» αυτιά και μάτια, εφόσον σκίσανε τα ιμάτιά τους για την ταμπέλα και τον συμβολισμό της.

Βέβαια, τι να μας πει για φασισμό ο υπουργός ΠΡΟΠΟ, ο ΣΥΡΙΖΑ, και η κυβέρνηση της ΝΔ; Ας μας μιλήσουν για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ας μας αναφέρουν τις συνθήκες στις ελληνικές φυλακές, τα κρούσματα στα γηροκομεία της χώρας, τις εκατοντάδες άνεργες και τους εκατοντάδες ξεκρέμαστους επισφαλείς. Γιατί και με την καταδίκη της ΧΑ, ο φασισμός έχει ήδη αλλάξει νοηματοδότηση. Τη νοηματοδότηση τη δίνει ο ρυθμιστής και ο κάτοχος του μονοπωλίου της βίας, το κράτος.

V

Ό,τι αίσθημα και να μας αφήνουν οι δημόσιες δράσεις, οι φωτογραφίες και το θέαμα, θα τις υπερασπιστούμε για την ουσία τους, για τον πραγματικό αντίκτυπο και στόχο τους, ειδικά, απέναντι σε κάθε τσουτσέκι και φερέφωνο που επιθυμεί την καταδίκη όλων των πρακτικών αντίδρασης, βλέποντας το ζοφερό μέλλον.

Ήδη το κράτος προμοτάρει το διαχρονικό του όνειρο, να εγκαταστήσει μπάτσους εντός των σχολών. Ίσως να ξεκινήσει με την πρόσληψη του ειδικού φρουρού που τράβηξε ήδη μία φορά όπλο μέσα στο ΟΠΑ, απειλώντας φοιτητές/τριες, με κίνδυνο να πυροβολήσει οποιονδήποτε/οποιαδήποτε περνούσε εκείνη την ώρα.

Η απάντηση που πρέπει να δοθεί, ακόμη και από αυτούς που σπεύσανε να δώσουν διαπιστευτήρια αθωότητας και διαχωρισμού, στα σχέδια του κράτους πρέπει να είναι πολύ συγκεκριμένη. Όσο τους δίνεται χώρος, θα τον καταλαμβάνουν. Όσο δεν μπαίνουν αναχώματα, όπως είναι και οι επιθέσεις στα πρόσωπα της μικρο-εξουσίας μέσα στα πανεπιστήμια για παράδειγμα, η μαζική και μαχητική παρουσία μας στις σχολές, στον δημόσιο χώρο και παντού, θα μας μένει ακόμη πιο μικρή νησίδα εδάφους, με κίνδυνο να πέσουμε ανά πάσα στιγμή μέσα στην άβυσσο της κρατικής εξουσίας.

καρόσι