Εξέγερση κρατουμένων στο κέντρο φύλαξης Φυλακίου Ορεστιάδας, 9 Φεβρουαρίου 2013. Απόπειρα εξέγερσης στις φυλακές Κορυδαλλού, 20 Φεβρουαρίου. Απόπειρα απόδρασης κρατουμένου με ελικόπτερο στις φυλακές Τρικάλων, 24 Φεβρουαρίου. Απεργία Πείνας στα κρατητήρια Ρόδου, Τρίτη 5 Μαρτίου. Εξέγερση στις φυλακές Ναυπλίου, Τρίτη 5 Μαρτίου. Στάση κρατουμένων στις φυλακές της Πάτρας, Τετάρτη 6 Μαρτίου. Στάση στις φυλακές Γρεβενών, Πέμπτη 7 Μαρτίου. Απόδραση επτά κρατουμένων από τα κρατητήρια των Φερών Έβρου, Δευτέρα 11 Μαρτίου. Ομηρία 5 σωφρονιστικών υπαλλήλων στις φυλακές Μαλανδρίνου, Κυριακή 17 Μαρτίου. Απόδραση στο Αγρίνιο, Τρίτη 19 Μαρτίου. Απόδραση στις φυλακές Τρικάλων, Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013. Όλα αυτά αποτελούν γεγονότα των τελευταίων μηνών.
Η απάντηση της εξουσίας σε αυτά;
Αυτή την ξέρετε πολύ καλύτερα από εμάς και δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο να σας πούμε. Η καθημερινότητα των ελληνικών φυλακών πια, περιλαμβάνει ΕΚΑΜ, αιφνιδιαστικούς ελέγχους στα κελιά, βασανισμούς, τα 16 νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν από τον Ρουπακιώτη. Όμως παρά την τρομοκρατική απάντηση της εξουσίας οι αντιδράσεις συνεχίστηκαν:
Στάση στις φυλακές Πάτρας και Λάρισας, Κυριακή 24 Μαρτίου. Στάση κρατουμένων στην Α’ Πτέρυγα των Φυλακών Κορυδαλλού, Σάββατο 30 Μαρτίου. Στάση γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, Τετάρτη 3 Απριλίου. Γράμμα Πρωτοβουλίας Αναρχικών Κρατουμένων Κορυδαλλού σχετικά με τις επιδρομές των ΕΚΑΜ στα κελιά. Αποχή συσσιτίου κρατουμένων Λάρισας, 22 Απριλίου. Απεργία πείνας 580 κρατουμένων Λάρισας, 29 Απριλίου. Αποχή από το συσσίτιο μεταναστών στο ΑΤ Κυψέλης, 1 Μαΐου. Και συνεχίζουν να εξελίσσονται στο σήμερα ενώ εμείς γράφουμε για το χτες. Και εδώ γεννάται το εξής ερώτημα:
Οι εξεγέρσεις ξεκινάμε. Το θέμα είναι γιατί σταματάνε;
Προσπαθούν να μας κάνουν να μην βλέπουμε ποιος πραγματικά είναι ο εχθρός. Γιατί η εξουσία, όπως έξω από τα τείχη έτσι και μέσα, επιχειρεί πάντα να βρίσκει τρόπους να μας διασπά σε κατηγορίες και να στρέφει την οργή μας μακριά από τον πραγματική αιτία. Και πετυχαίνει ακριβώς αυτό τον στόχο της, όταν κάποιοι κρατούμενοι βλέπουν στο πρόσωπο του συγκρατούμενου που έχει διαφορετικό χρώμα, φυλή, θρησκεία τον εχθρό, και στο πρόσωπο του δεσμοφύλακα τον φίλο. Ο δεσμοφύλακας είναι ο μεγαλύτερος ρουφιάνος της φυλακής γιατί πολύ απλά άμα δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, δηλαδή αν δεν σε καταδώσει στους ανώτερούς του, αν δεν σε κλειδώνει καθημερινά στο κελί σου, αν δεν σου κάνει έρευνα και αν δεν σε βασανίζει όταν θα πάρει τις αντίστοιχες εντολές, θα χάσει τη δουλειά του. Όπως έξω έτσι και μέσα, επίσης, πάντα υπάρχουν τα μεγάλα κεφάλια, αυτοί που μας λένε τι πρέπει να κάνουμε, ποιες εντολές πρέπει να υπακούσουμε για να μην χάσουμε τα «προνόμια» που μας προσφέρουν. Και οι περισσότεροι, γεμάτοι φόβο να μην χάσουν αυτά τα «προνόμια», δεν στηρίζονται στον εαυτό τους αλλά υπακούουν κάθε λογής μικρό και μεγάλο αφεντικό, γίνονται δούλοι και εκτελούν εντολές. Για εμάς οι μπάτσοι, οι ρουφιάνοι, οι δεσμοφύλακες, οι αρχηγοί, οι δικαστές, οι ανακριτές είναι όλοι εχθροί, και στον εχθρό δεν σκύβουμε το κεφάλι. Ούτε γλύφουμε, ούτε ζητιανεύουμε, ούτε ρουφιανεύουμε, ούτε φοβόμαστε, αλλά παλεύουμε για ανάσες ελευθερίας, παλεύουμε για τα αυτονόητα με όποιον τρόπο μπορούμε, αγωνιζόμαστε διαρκώς μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή της φυλακής. Γιατί και η καλύτερη φυλακή παραμένει φυλακή καθώς:
Κάνεις δεν είναι ελεύθερος μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή της φυλακής
Πέρα από τα όπλα που διαθέτει ο εχθρός, είτε λέγονται ΕΚΑΜ είτε σωφρονιστική υπηρεσία, είτε είναι κάμερα παρακολούθησης στους δρόμους της πόλης ή στους διαδρόμους της φυλακής, είτε λέγεται δημοσιογράφος είτε ρουφιάνος, είτε είναι ξύλο στις πορείες είτε βασανισμός σε αναρχικούς, μετανάστες, κρατουμένους, υπάρχουν στιγμές που μπορούμε να επιτεθούμε στον εχθρό, να τον κάψουμε, να τον ξεγελάσουμε, να τον αιφνιδιάσουμε. Μπορούμε να χτυπήσουμε τον εχθρό μέχρι και στη φυλακή, στο μοναδικό μέρος που είναι φτιαγμένο για να ελέγχει τους πάντες, να τους τιμωρεί, να τους απομονώνει. Γιατί ο δρόμος για να σπάσουμε τις χειροπέδες και να κατεδαφίσουμε τα τείχη της φυλακής, είτε αυτή λέγεται σωφρονιστικό σύστημα είτε κοινωνία, είναι το πάθος για την ελευθερία και ο πόλεμος για την απόκτησή της. Όπως γράφει και ο φυλακισμένος αναρχικός Τ. Θεοφίλου «δεν πρέπει να πάψουμε να τιμούμε αυτούς που κατάφεραν ή έστω προσπάθησαν ν’ αποδράσουν, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στόχος δεν πρέπει να είναι να πετάξουμε πάνω από τα τείχη αλλά να χορέψουμε πάνω στα συντρίμμια τους». Γιατί η ελευθερία του καθενός εξαρτάται τόσο από τον ίδιο όσο και από τον διπλανό του, και αφού ενώσουμε τις δυνάμεις μας απέναντι στον εχθρό, ας γίνουν οι φλόγες της εξέγερσης ικανές να κάψουν κάθε φυλακή.
Μέσα σε μια κοινωνία-φυλακή ζούμε και εμείς
Το γράμμα αυτό σας το στέλνουμε ως άτομα που συμμετέχουν στη συνέλευση αναρχικών για τη σύνδεση των αγώνων μέσα στη κοινωνία-φυλακή (στη Θεσσαλονίκη). Δίνουμε από έξω τους δικούς μας αγώνες που έχουν ως στόχο να καταστρέψουν κράτος και εξουσία. Η αναρχία είναι επιλογή ζωής και σε αυτή δεν χωράει κανένα αφεντικό, κανένας αρχηγός, κανένας ρουφιάνος αλλά και κανένας δούλος. Πράττουμε αντιιεραρχικά δηλαδή χωρίς εντολές και χωρίς ανώτερους-κατώτερους. Παλεύουμε για την ελευθερία, και όπως εχθρευόμαστε τους μπάτσους το ίδιο εχθρευόμαστε το κάθε τσιράκι του αφεντικού, τον κάθε ρουφιάνο, τον καθένα που είναι δούλος με τη θέλησή του. Αφορμή του γράμματος που σας στέλνουμε είναι να δημιουργήσουμε πραγματικές και διαρκείς σχέσεις μαζί σας. Σχέσεις που θα θέλαμε να περιλαμβάνουν έναν διάλογο και όχι έναν μονόλογο από μέρους μας. Σχέσεις που εφόσον θα είναι πραγματικές, θα δώσουν τη δυνατότητα να κάνουμε κοινούς αγώνες ενάντια στον κοινό εχθρό. Σχέσεις που θα δίνουν νόημα στις πράξεις μας ώστε, για παράδειγμα, όταν ερχόμαστε έξω από τις φυλακές και φωνάζουμε, τόσο εσείς όσο και εμείς για την ελευθερία να καταργούμε τα τείχη που μας χωρίζουν. Ας παλέψουμε από την ίδια πλευρά. Την πλευρά που δεν ανέχεται κράτος και εξουσία αλλά πολεμάει εναντίον τους, μέχρι την ολική απελευθέρωση από κάθε καταπίεση που μας κρατάει δέσμιους.
ΜΠΟΥΡΛΩΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΟΣΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ, ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΥΝ
* Είναι θεμιτή όποια επιπλέον μετάφραση καθώς επίσης η συμβολή, όποιου/ας συντρόφου/ισσας το επιθυμεί, στη διακίνηση του κειμένου εντός των τειχών.
Συνέλευση αναρχικών για τη σύνδεση των αγώνων
μέσα στην κοινωνία φυλακή
sasta@riseup.net
http://sasta.espivblogs.net
