Να σκύβεις δουλικά το κεφάλι σ’ ό,τι προστάζουν οι ισχυροί, οι από πάνω σου, και αντίθετα να τρέχεις και να χτυπάς τους αδύναμους, αυτούς δηλαδή που είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι χωρίς δικαιώματα, και καθίστανται έτσι εύκολα θύματα, αυτό ονομάζεται θρασυδειλία…
Περισσότερα...
Αναδεικνύει έτσι το ιστορικό βάθος πλήθους χαρακτηριστικών του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού μέχρι σήμερα, όπως τη μικροϊδιοκτησία, τον μικροαστισμό, τις πελατειακές σχέσεις, τον εθνικισμό, την ισχύ των οικογενειακών σχέσεων κ.ά…
Περισσότερα...
Δεν έχει νόημα πια να κολακεύουμε τον λαό. Δεν μπορούμε να κοροϊδεύουμε κανένα και προπάντων τον εαυτό μας…
Περισσότερα...
Ανιχνεύοντας τα όρια και τις δυνατότητές τόσο των αγώνων, όσο και των συλλογικών αυτοοργανωμένων κοινωνικών δομών, να βρούμε τις ανταγωνιστικές προοπτικές, να ενισχύσουμε τους δεσμούς αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, και με εφαλτήριο την κινηματική πραγματικότητα…
Περισσότερα...
Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες ο Φρίντμαν και οι παντοδύναμοι οπαδοί του τελειοποιούσαν αυτήν ακριβώς τη στρατηγική: Την αναμονή κάποιας μείζονος κρίσης (πολιτικής ή οικονομικής) προκειμένου να εκποιήσουν τμήματα της δημόσιας σφαίρας σε ιδιώτες, ενόσω οι πολίτες ήταν ακόμα ζαλισμένοι από το σοκ, και να μονιμοποιήσουν στη συνέχεια τις «μεταρρυθμίσεις»…
Περισσότερα...
Στη σημερινή εποχή της –πιο καταιγιστικής από ποτέ– επίθεσης της άρχουσας τάξης, που ονομάζουν «κρίση», είναι επιτακτικά αναγκαία η ταχεία (επανα)συγκρότηση των σωματείων βάσης, έξω από κάθε πλαίσιο του «επίσημου» συνδικαλισμού…
Περισσότερα...
Το παράδοξο και το παράλογο συνεχίζουν να βασιλεύουν έναν χρόνο μετά την πτώχευση της Ελλάδας, οι ίδιοι άνθρωποι που μας κατέστρεψαν, που μας πούλησαν όνειρα και υποσχέσεις, που μοίρασαν λεφτά δανεικά και ψεύτικα ιδανικά, που κατάκλεψαν το Δημόσιο και αφαίμαξαν εργαζόμενους και μετανάστες, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι προσπαθούν να μας σώσουν.
Περισσότερα...