Αυτή είναι η ιστορία δύο πολύ διαφορετικών εθνών-κρατών. Αυτή είναι η ιστορία της Ελλάδας και της Σουηδίας μέσα από το πρίσμα της συμμετοχής τους (Ελλάδα) και της εκκρεμούς ένταξης (Σουηδία) αντίστοιχα στον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ). Στο τέλος της ημέρας, είναι μια πολύ συνηθισμένη ιστορία κυριαρχίας, εκμετάλλευσης, πολέμου, αίματος και κέρδους…
Περισσότερα...
Τα επαναστατικά κινήματα του προηγούμενου αιώνα δείχνουν ότι η αντιιμπεριαλιστική πάλη δεν αθωώνει την ντόπια αστική τάξη. Το αντίθετο μάλιστα. Οι εξαρτημένες και κομπραδορικές αστικές τάξεις της Λατινικής Αμερικής δεν αθωώθηκαν…
Περισσότερα...
Συνεπής αντιπολεμική στάση για όσους/ες δεν αναγνωρίζουν σύνορα, κράτη και στρατούς δεν είναι η καταγγελία και η επίθεση στη δήθεν ξενοκρατία, αλλά η διάβρωση, η διάλυση και η επίθεση προς τον εγχώριο μιλιταρισμό, βασικό στήριγμα των αφεντικών «μας» που μάς εκμεταλλεύονται, καταπιέζουν και εκκαθαρίζουν εντός κι εκτός συνόρων…
Περισσότερα...
«Σήμερα, το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ είναι η απόδειξη, στην πραγματικότητα, του πώς η αθλητική διπλωματία μπορεί να επιτύχει μια ιστορική μεταμόρφωση μιας χώρας,…
Περισσότερα...
Να σκύβεις δουλικά το κεφάλι σ’ ό,τι προστάζουν οι ισχυροί, οι από πάνω σου, και αντίθετα να τρέχεις και να χτυπάς τους αδύναμους, αυτούς δηλαδή που είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι χωρίς δικαιώματα, και καθίστανται έτσι εύκολα θύματα, αυτό ονομάζεται θρασυδειλία…
Περισσότερα...
Αναδεικνύει έτσι το ιστορικό βάθος πλήθους χαρακτηριστικών του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού μέχρι σήμερα, όπως τη μικροϊδιοκτησία, τον μικροαστισμό, τις πελατειακές σχέσεις, τον εθνικισμό, την ισχύ των οικογενειακών σχέσεων κ.ά…
Περισσότερα...
Δεν έχει νόημα πια να κολακεύουμε τον λαό. Δεν μπορούμε να κοροϊδεύουμε κανένα και προπάντων τον εαυτό μας…
Περισσότερα...
Ανιχνεύοντας τα όρια και τις δυνατότητές τόσο των αγώνων, όσο και των συλλογικών αυτοοργανωμένων κοινωνικών δομών, να βρούμε τις ανταγωνιστικές προοπτικές, να ενισχύσουμε τους δεσμούς αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, και με εφαλτήριο την κινηματική πραγματικότητα…
Περισσότερα...
Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες ο Φρίντμαν και οι παντοδύναμοι οπαδοί του τελειοποιούσαν αυτήν ακριβώς τη στρατηγική: Την αναμονή κάποιας μείζονος κρίσης (πολιτικής ή οικονομικής) προκειμένου να εκποιήσουν τμήματα της δημόσιας σφαίρας σε ιδιώτες, ενόσω οι πολίτες ήταν ακόμα ζαλισμένοι από το σοκ, και να μονιμοποιήσουν στη συνέχεια τις «μεταρρυθμίσεις»…
Περισσότερα...
Στη σημερινή εποχή της –πιο καταιγιστικής από ποτέ– επίθεσης της άρχουσας τάξης, που ονομάζουν «κρίση», είναι επιτακτικά αναγκαία η ταχεία (επανα)συγκρότηση των σωματείων βάσης, έξω από κάθε πλαίσιο του «επίσημου» συνδικαλισμού…
Περισσότερα...